Lahat ng Kabanata ng Marreid to the secret Billionaire: Kabanata 91 - Kabanata 100

Pagbukas ng malaking velvet curtain sa stage, halatang tumigil muna ang oras sa venue. Biglang lumitaw sila, Adrian Cruz at Calestine Navarro Cruz, hand-in-hand, at bawat mata ay nakatuon sa kanila. “Ladies and gentlemen, please welcome… Mr. and Mrs. Adrian Cruz!” sigaw ng announcer.Ang mga paparazzi ay sabay-sabay na click, flashing lights. “Wow… look at her gown! So elegant!” “She’s stunning… parang international model!” “And Mr. Cruz… parang sobra siyang proud.”Calestine, bagamat may kaunting kaba, ay nakangiti at graceful sa bawat hakbang. Dahan-dahan niyang iniangat ang mask sa mata, teasing and mysterious, habang hawak ni Adrian ang kamay niya.“Babe… ang ganda mo,” bulong ni Adrian sa tenga niya. Ramdam ni Calestine ang init ng boses niya at ang protective na aura na nagmumula sa kanya.“Adrian… hay… nakakakaba, sobra,” sagot ni Calestine, sabay tawa at slight blush.“Relax lang, babe… ikaw lang ang focus ko dito. Nobody else matters,” sabi ni Adrian, sabay squeeze sa kamay

Hindi pa man humuhupa ang init ng hininga nilang dalawa, biglang humawak si Adrian sa magkabilang pisngi niya, para bang kailangan niyang siguraduhin na hindi ito illusion na mawawala na lang kapag kumurap siya.“Bumalik ka sa’kin,” bulong nito, halos paos.“H-huh?” napahawak si Calestine sa kamay niya.“Nung nasa stage tayo… nung tinawag ka… akala ko kaya ko,” mahinang tawa niya, parang nahihiya pero hindi naman itinatago. “Pero nung humiyaw yung crowd, nung nakita kong lahat sila parang nagkaroon ng instant crush sa asawa ko? Damn, Cel… I wanted to pull you right to my side. Para malinaw sa lahat.”“Adrian—”“That you’re mine,” dagdag nito, diretso sa mata niya, walang kurap.Tumaas ang kilay ni Calestine, pero may ngiti sa labi. “Possessive?”“Only with you,” sagot nito, mabilis, walang pag-aalinlangan.Nagpapungay si Calestine ng mata, kunwari nanunukso. “Hindi mo naman kailangan magselos. Hindi nila alam na—”“Hindi nila kailangan malaman,” putol ni Adrian habang lumuhod sa harap

Pagkagising kinaumagahan, halos sabay pang bumukas ang mga mata nina Adrian at Calestine. Nakaunan siya sa dibdib niya, habang si Adrian naman ay may banayad na ngiti.“Good morning, sweetheart,” bulong nito, sabay himas sa buhok niya na parang hindi ito napapagod kailanman sa paghaplos sa kanya.“Morning…” mahinang sagot niya, medyo pa-husky dahil bagong gising. Napatingin pa siya sa relo—7:12 AM—pero honestly, hindi pa siya handang bumangon.“May flight tayo mamaya,” paalala ni Adrian habang hinahaplos ang likod niya. “Pero no rush. Gusto kong chill morning muna tayo. Just us.”Napapikit si Calestine. “New York… I still can’t believe pupunta tayo.”“Of course,” ngumiti si Adrian. “Gusto kong makita mo lahat. Skyline, Times Square, Broadway, lahat-lahat. At gusto kong samahan ka sa bawat step.”“Spoiled na spoiled na ’ko sa’yo,” biro niya.“I’ll spoil you more,” sagot niya agad. “Promise.”Gusto sana ni Calestine kumontra, pero when Adrian pressed a soft kiss sa noo niya, tumigil ang

Paglabas nila ng hotel, ramdam agad ni Calestine ang lively vibe ng New York. Kahit hindi weekend, marami pa ring tao sa sidewalk—iba’t ibang races, iba't ibang fashion, lahat parang laging may pupuntahan.Naka-hold hands silang dalawa habang naglalakad palabas ng entrance, at si Adrian? Hindi mapakali. Every few seconds, tinitingnan siya, tapos ngingiti, tapos hahapit sa bewang niya.“Babe,” sabi ni Calestine, “bakit mo ko sinisilip?”“Checking if you’re real.”“Adrian…”“Seriously,” sabay halt sa paglakad. Hinila siya paharap para magka-face-to-face sila. “Every time na nasa liwanag ka, parang naka-spotlight ka.”“Grabe ka makaano...” natatawa niyang sagot.“You think I’m joking?”“Of course—”“Nope. I’m dead serious.”Napalunok si Calestine. Kasi kapag ganito magsalita si Adrian—calm voice, warm eyes, tapos may slight smile? Delikado. Kinikilig siya to the bones.“Come on,” sabi niya, sabay hawak ulit sa kamay niya at lakad sa sidewalk. “Breakfast tayo.”“Where?”“Somewhere you’ll

Pagkagising ni Calestine kinabukasan, agad niyang naramdaman ang bigat ng braso ni Adrian na nakayakap sa kanya. Nasa malaking bed sila ng penthouse suite, at ang unang gumreet sa kanya ay ang malamig na sikat ng araw mula sa malaking window.“Good morning, baby,” bulong ni Adrian, paos pa ang boses, halatang bagong gising.Napangiti siya nang dahan-dahan. “Good morning.”Mas hinigpitan ni Adrian ang yakap sa bewang niya, parang ayaw siyang tumayo. “Five minutes,” bulong nito.“Five minutes lang?” ganting tanong niya.“Nope. Actually… thirty. Or an hour,” tumawa si Adrian, idinampi ang ilong sa batok niya. “Or maybe we can just stay like this all morning.”“Uy, hindi puwede. Marami tayong pupuntahan, remember?”“Hindi ko nga maalala,” sagot nito, may tono ng inarte. “Nablanko utak ko kasi nasa harap ko yung asawa kong sobrang cute pag bagong gising.”Napataas kilay niya. “Smooth talker ka pa rin, kahit antok.”“Totoo naman,” sagot ni Adrian sabay halik sa balikat niya. “But okay fine.