All Chapters of เศษหัวใจที่ไร้ค่า: Chapter 181 - Chapter 190

"ให้หนูโทรไปบอกคุณนนท์ไหมคะคุณลิตา" สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างกายถามขึ้นอีกครั้ง เพราะสถานการณ์ตึงเครียดตรงหน้า ทำให้เธอรู้สึกสงสารหญิงสาวที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับตนนัก ดูท่าแล้วอีกคนจะไม่รู้ว่ารัชชานนท์นั้นแต่งงานมีภรรยามาตั้งนานแล้ว จากความใสซื่อของเธอคนนี้คงโดนเสน่ห์ของสารวัตรหนุ่มรูปหล่อตกเข้าอย่างจัง "จะโทรไปบอกทำไม ไล่นังนี่กลับไปซะ ถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉัน อย่ามายุ่งวุ่นวายกับผัวฉันอีก อย่าหาว่าคนอย่างลลิตาไม่เตือนนะ เธอคงไม่รู้ล่ะสิว่าผู้หญิงที่มาเป็นเมียน้อยของผัวชาวบ้าน ถ้าโดนฟ้องขึ้นมาน้ำหน้าอย่างเธอคงไม่มีเงินจะมาจ่ายให้ฉันหรอก หรือว่าเธออยากจะลอง" ดวงตาที่จ้องมองช่อฟ้าดูจริงจังจนน่ากลัวนัก หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกับเหตุการณ์ที่เลวร้าย เธอได้แต่น้ำตาคลอเบ้าจับจ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่ประกาศตัวเองว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของรัชชานนท์อย่างไม่วางตา "มองหน้าอยากมีเรื่องสินะแบบนี้ เป็นเมัยน้อยแล้วยังไม่เจียม" ฝ่ามือเรียวของลลิตาฟาดลงบนใบหน้าขาวนวลของช่อฟ้าฉาดใหญ่ พร้อมกับแสยะยิ้มให้ ช่อฟ้าไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเท่ากับคำว่าตัวเองเป็นเมียน้อยของรัชชานนท์เลยสักนิด

"ขอบคุณนะคะพี่กาน ช่อรบกวนแค่คืนนี้เท่านั้น" เสียงสั่นเครือพูดขึ้นเมื่อเจ้าของบ้านพามาส่งที่ห้องนอนแล้วเรียบร้อย ห้องพักที่ดูใหญ่โตหญิงสาวได้แต่จ้องมองอย่างรู้สึกแปลกที่ เพราะชีวิตไม่ได้มีบ้านหลังใหญ่เท่านี้ให้อยู่มาก่อนเลย "พักอยู่ที่นี่ให้เหมือนบ้านตัวเองนะน้องช่อ วันนี้พี่ว่าน้องช่อคงเหนื่อยมามากพอแล้ว" คำพูดที่แสนอบอุ่นของคนตรงหน้า ทำให้คนที่รู้สึกเคว้งกับชีวิตต้องปล่อยโฮออกมาอีกรอบอย่างอดไม่ได้ จนกานดาต้องนั่งลงเคียงข้างกายเพื่อปลอบประโลม ร่างผอมเล็กของคุณแม่ตั้งครรภ์ถูกดึงเข้ามาหา กอดปลอบอย่างเข้าใจกับความเจ็บปวดที่เธอมี ฝ่ามือเรียวลูบหลังของหญิงสาวไปมาเบา ๆ "ร้องไห้ให้พอในวันนี้ พรุ่งนี้อย่าร้องอีกนะน้องช่อ เราต้องเข้มแข็ง ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว เราก็ควรยอมรับกับสิ่งที่จะตามมา" "ช่อไม่เคยคิดว่าช่อจะเป็นแค่เมียน้อยเขาเลยพี่กาน ทำไมช่อต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ทำไมช่อพึ่งจะรับรู้ในวันที่ทุกอย่างมันสายไปด้วยคะ" "พี่ก็ไม่รู้จะช่วยน้องช่อยังไง พี่เห็นใจเรานะ ไม่รู้ก็ไม่ผิดหรอกน้องช่อ" "พี่กานรู้ไหมคะว่าเขาทำแท้งกันที่ไหนได้บ้าง?" คำถามที่ได้ยินทำเอากานดารู้สึกตกใจอยู่มาก สาย

ลับหลังของสามีภรรยาช่อฟ้าก็ลงมาจากรถทัวร์ เธอไม่ได้อยากจะกลับบ้านอย่างที่บอกกับใครคนอื่น เพราะไม่รู้ว่าจะกลับไปแล้วบอกกับผู้คนที่นั่นว่าอย่างไร จะบอกกับแม่ว่าอย่างไรทั้งที่ก็เพิ่งจากมาเมื่อวานนี้เอง แม้จะเป็นยามค่ำคืนที่ฟ้ามืดสนิทแต่ชีวิตของคนเมืองที่นี่ก็ยังแลดูวุ่นวายมากมายนัก ผู้คนเดินไปมาขวักไขว่ชวนให้ปวดหัวดีอยู่ไม่น้อย หญิงสาวไม่รู้เลยว่าค่ำคืนนี้เธอจะไปอยู่ที่ไหน จึงเลือกที่จะหาที่นั่งรอเวลาถ้าหากว่าคนซามากกว่านี้แล้ว เธอจะอาศัยนอนพักที่ชานชาลาอันแสนวุ่นวายสักคืนหนึ่ง แล้ววันพรุ่งนี้เมื่อท้องฟ้าสว่างอีกครั้งเธอคงจะหาที่อยู่ที่ดีกว่าตรงนี้ ช่อฟ้าไม่เคยคิดเลยว่าการเดินทางมากรุงเทพฯ ครั้งนี้ จะเป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอครั้งยิ่งใหญ่ ไม่เคยคิดว่าจะอยากมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงห่างไกลกับคนเป็นแม่เช่นนี้เลย ตั้งแต่เกิดจนอายุยี่สิบปีเป็นการเดินทางครั้งแรกที่รู้สึกโดดเดี่ยว เคว้งคว้าง และไม่มีจุดหมายปลายทางให้กับชีวิตเลย สายตาที่ดูเศร้าจับจ้องมองไปโดยรอบ เป็นเวลาตีสองที่สถานที่แห่งนี้แลดูเงียบและวังเวงอยู่ไม่น้อย แต่ก็คงจะดีกว่าที่จะไปเดินเตร็ดเตร่ไร้ซึ่งจุดหมายในยามวิกาลเช่นนี้ ยั

ช่อฟ้าจัดการเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ของเธอใหม่ตั้งแต่เมื่อคืน คนแรกที่เธออยากจะโทรไปหาคงหนีไม่พ้นมารดา เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงและจะได้มีเบอร์ใหม่ไว้โทรติดต่อหากันได้สะดวก "แม่จ้ะ เบอร์ใหม่ช่อนะ พอดีซิมเดิมมันมีปัญหา ช่อเลยเปลี่ยนใหม่ แม่เมมเบอร์ใส่ไว้ในเครื่องด้วยนะจ๊ะ" "เดี๋ยวฉันจะเมมเบอร์ไว้ แกสบายดีไหมนั่น ทำไมน้ำเสียงแลดูเหนื่อย ๆ นะ" "ช่อไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะแม่ สบายมากอย่าเป็นห่วงช่อเลย ช่อมีความสุขกับชีวิตดีจ้ะ" "ก็ดีแล้ว ๆ ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ" "งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ พอดีช่อจะได้หาข้าวทาน หิวมากเลยจ้ะ" "ไปเถอะ ๆ กินเยอะ ๆ นะช่อ ลูกแกจะได้แข็งแรง ๆ ถ้าแกคลอดลูกวันไหนฉันจะไปเยี่ยมแกที่กรุงเทพฯ" ช่อฟ้ารู้สึกจุกในอกขึ้นอีกครั้ง ยังไม่รู้เลยว่าวันนั้นที่แม่พูดถึงจะมีจริงหรือเปล่าสิน "อีกตั้งนานแม่ เพิ่งจะสามเดือนเองนะจ๊ะ ใกล้ถึงวันแล้วเราค่อยว่ากันอีกทีดีกว่าจ้ะ" "ก็จริงของแก ไป ๆ ไปกินข้าวเถอะไป ฉันจะออกไปรดน้ำผักที่สวนแล้วเหมือนกัน ดูแลตัวเองนะช่อนะ คุณพระปกปักรักษาแกกับหลานฉันนะ" "ขอบคุณจ้ะแม่ แม่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะจ๊ะ ไว้มีโอกาสช่อจะกลับไปเยี่ยมจ้ะ แค่น

เวลาตีสองหลังร้านปิด ช่อฟ้าทำแบบนี้มาสามคืนติดแล้ว ร่างกายของเธอรู้สึกเหนื่อยล้า พอเก็บโต๊ะสุดท้ายเสร็จหญิงสาวแทบจะนั่งลงร้องไห้อยู่ตรงนั้นอีกครั้ง ชีวิตรู้สึกเหนื่อยมากเหลือเกิน ขนาดแค่เริ่มต้นเพียงคนเดียวเธอยังรู้สึกเหนื่อยสายตัวแทบขาด แล้วถ้าต้องมีอีกหนึ่งชีวิตที่จะต้องดูแลล่ะ เธอจะเหนื่อยมากขนาดไหนกันนะ คุณภาพชีวิตที่ดีของลูกจะอยู่ตรงไหน เธอจะเป็นแม่ที่ดีให้ลูกได้หรือเปล่าถ้ายังเป็นแบบนี้ ทุกสิ่งอย่างประดังประเดเข้ามาในโสตประสาท ฝ่ามือเล็กได้แต่ลูบวนที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบา ๆ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกรักลูก แต่กลัวว่าจะเป็นแม่ที่ดีให้กับลูกไม่ได้มากกว่า รามิลจ้องมองหญิงสาวจากห้องทำงานของตน พร้อมกับเสียงถอนหายใจที่ดังขึ้นอย่างรู้สึกเหนื่อยแทน ในฐานะที่ตัวเองก็มีลูกเล็กเขาก็เห็นใจเด็กที่กำลังจะเกิดมาเช่นกัน แต่เขาไม่ใช่พ่อของเด็กนี่นา ไม่ว่าคนเป็นแม่จะตัดสินใจอย่างไรเขาก็คงห้ามอะไรไม่ได้อยู่ดี ช่อฟ้าทำงานที่ร้านอาหารแห่งนั้นเข้าสู่อาทิตย์ที่สอง เธอเริ่มคุ้นชินกับชีวิตของคนเมืองกรุงมากขึ้น พยายามปรับตัวให้เข้าสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบกาย วันนี้เป็นวันหยุดจึงถือโอกาสออกไปเดินเปิดหูเปิดตา แม