All Chapters of ท่านราชครูปล่อยข้าไปเถอะ: Chapter 21 - Chapter 30

ภายในวังหลวงที่กำลังคุกรุ่นด้วยในท้องพระโรงได้มีการสอบสวนถึงความผิดที่มีขุนนางตำแหน่งสูงได้กระทำการผิดกฎหมายของบ้านเมือง มีการลอบค้าเกลือเถื่อนกับหัวเมืองต่าง ๆ และยังส่งข้ามไปถึงแคว้นข้างเคียง “พวกเจ้าทราบความผิดของตนหรือไม่!” ฮ่องเต้หวังจื้อเฉียนตบโต๊ะด้วยโทสะที่เหล่าขุนนางเหล่านี้ยังมิยอมรับผิด เอ่ยเพียงคำว่า ‘ถูกใส่ร้าย’ ทั้งที่หลักฐานแน่นหนาถึงเพียงนี้ เสนาบดีฝ่ายซ้ายเฉาเจี่ยอันรีบคุกเข่าตัวสั่นสะท้าน ด้วยมิคิดว่าสิ่งที่กระทำจะมีผู้สามารถสืบความได้ เนื่องจากมีผู้กระทำหลายฝ่ายจึงเป็นไปมอได้เลยที่จะซัดทอดมาถึงตัวเขาได้ไวเช่นนี้ ผู้ใดกัน บังอาจนัก! “ฝ่าบาท กระหม่อมถูกใส่ร้าย ขอทรงพิจารณาด้วย!” เสนาบดีเฉาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ยังมิแน่ใจว่าเรื่องนี้มีหลักฐานแน่นหนาถึงขนาดเอาความตนได้จริงหรือไม่ เขาเก็บหลักฐานทุกอย่างอย่างดีย่อมไม่มีทางที่หลักฐานปลอม ๆ พวกนั้นจะชี้ความมายังตนได้ มันอยู่ภายในห้องลับซึ่งแม้แต่คนภายในจวนยังไม่ทราบด้วยซ้ำ แล้วมันจะหลุดไปได้อย่างไร “ฝ่าบาท กระหม่อมทำคุณความดีต่อบ้านเมืองเสมอมา

ร่างสูงสง่า ใบหน้างามดุจสตรี ผิวขาวราวหยกชั้นดี มือเรียวถือพัดโบกสะบัดเบา ๆ ไล่คลายความร้อนหลังจบคดีซึ่งมีการกวาดล้างครั้งใหญ่ได้ขันอาสามาดูแลความเรียบร้อยของหัวเมืองต่าง ๆ เนื่องจากอยากหลบเร้นออกมา ไม่ต้องเห็นสหายที่ตนหลงรักตระกองกอดสาวงามให้ปวดใจ เซี่ยจิ้งหยวนเดินทางมาเกือบเดือนแล้ว ช่วงเช้าจดค่ำทำงานเพื่อลืมสิ่งกวนใจ ยามอาทิตย์อัสดงมีเพียงสุราดื่มคลายเหงาเป็นสหายเพียงหนึ่งเดียว ตอนนี้มีคำสั่งให้ไปรายงานความเรียบร้อยเกี่ยวกับหัวเมืองซึ่งยังขาดคนมาแทนจากการจับกุมเรื่องการทุจริตครั้งใหญ่ ยามย่ำรุ่งคงต้องออกเดินทางกลับเมืองหลวง เสียงต่อสู้ซึ่งเกิดจากเหล็กกระทบกันจนเสียงดัง มีชายชุดดำจำนวนหนึ่งล้อมรถม้าที่มีการตกแต่งสวยงาม น่าจะเป็นผู้มีฐานะ ส่วนผู้คุ้มกันถูกทำร้ายจนลงไปนอนเสียชีวิตจนเกือบหมด เซี่ยจิ้งหยวนมองไปรอบ ๆ สะดุดตากับรถม้า ภายในมีสตรีรูปร่างบอบบางอยู่ คิดว่าน่าจะถูกดักปล้น เพียงแต่สงสัยว่าทำไมสตรีงดงามเยี่ยงนี้ถึงได้เดินทางเพียงลำพังเช่นนี้ เซี่ยจิ้งหยวนบังคับม้าเข้าไปช่วย คนงามมีท่าทางหวาดกลัวทว่าก็ดูไม่ได้งอมือเท้ารอการช่วยเหลือ เขาสังเกตว่าที่มือของนางมีป

เมื่อทั้งหมดเดินทางกลับถึงเมืองหลวง เซี่ยจิ้งหยวนได้แยกออกไปกลับจวนตระกูลเซี่ยไปก่อน เขาต้องรีบกลับจวนไปพบท่านพ่อท่านแม่ ขืนเถลไถลยังไม่ยอมกลับไปคงได้หาเรื่องจับแต่งงานเป็นแน่ จวนตระกูลหลี่กำลังวุ่นวายกับการทำอาหารมากมายเพื่อต้อนรับบุตรชายกับลูกสะใภ้อย่างเอิกเกริกจนวุ่นวายกันไปหมด “นี่ยามใดแล้วทำไมพวกเจ้ายังจัดเตรียมมิเรียบร้อยอีก” ฮูหยินหลี่ได้เร่งบ่าวไพร่ จวนเวลาบุตรชายกับลูกสะใภ้จะกลับมาถึงจวนแล้ว ตอนนี้นางคิดถึงทั้งสองมากไปคราวนี้ยาวนานถึงสี่สิบห้าวัน เมื่อจบจากงานครั้งนี้อยากให้มีหลานชายอวบอ้วนสักคนหรือเป็นหลานสาวก็ย่อมได้ทั้งสิ้น ลูกสะใภ้นางงดงามถึงเพียงนี้จะต้องมีบุตรสาวน่ารักเป็นแน่ เมื่อทั้งสามกลับมาถึงจวนอาหารก็ได้ถูกจัดเรียงสวยงามน่ารับประทาน แต่ก็ต้องแยกออกไปชำระร่างกายเสียก่อน “ท่านแม่ อาหารเยอะมากเลยเจ้าค่ะ” เซียวอันหนิงมองอาหารบนโต๊ะที่มากมายหลายอย่างจนลายตาไปเสียหมด “พวกเจ้าคราวนี้ไปกันหลายวัน เมื่อกลับมาก็ต้องกินอาหารดี ๆ หน่อยสิ” “ลำบากท่านแม่แล้ว” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเมื่อ

หลังจากทำครีมบำรุงและน้ำหอมจนได้จำนวนมากพอให้เปิดร้าน เซียวอันหนิงได้หน้าที่ทำบัญชีภายในร้านและจัดเตรียมสินค้ารอไว้ขาย ช่วยสาธิตน้ำหอมแต่ละกลิ่นให้กับลูกค้า ส่วนหลิวลี่ฮวารับหน้าที่การผลิตและขายสินค้า เปิดร้านวันแรกบุรุษใบหน้าหล่อเหลาผู้เป็นสามีมาช่วยเป็นหุ่นสาธิตน้ำหอมที่มีกลิ่นหอมติดทนนานน่าหลงใหล นางเลือกกลิ่นหอมเย็นสดชื่นสกัดออกมาด้วยไม้แก่นกฤษณาเมื่อได้ฉีดลงบนเสื้อผ้า ผิวกายตามจุดชีพจรซึ่งชาวยให้ส่งกลิ่นหอมยาวนาน ยิ่งฉีดพรมมายังร่างกายของท่านราชครูผู้เป็นบุรุษที่สตรีในวังหลวงปรารถนาจะใกล้ชิด จึงยิ่งทำให้เหล่าสตรียืนต่อแถวจนล้นออกมานอกร้านค้าซึ่งได้จัดไว้อย่างกว้างขวาง “น้ำหอมกลิ่นนี้หอมสดชื่นเหมาะสำหรับบุรุษจะมีกลิ่นหอมยาวนานเป็นการเสริมสร้างเสน่ห์ เย้ายวนน่าหลงใหล ซึ่งน้ำหอมแต่ละกลิ่นภายในร้านสามารถจำแนกว่าสตรีใดมีความชื่นชอบเสน่ห์ในด้านใดด้วย” นางยิ้มงดงามพร้อมกับดึงสามีให้มายืนตรงด้านหน้าเพื่อมาสาธิตเรียกลูกค้า หวังให้กน้าตาสามีดึงความสนใจมากขึ้นไปอีก การตลาดเช่นนี้มักนิยมใช้ในอีกหลายพันปีข้างหน้า สินค้าบางอย่างถูกจัดว่าเป็นสินค้าฟุ่มเฟื

“กระหม่อมขอให้หมอหลวงมาตรวจพะยะค่ะ” หลี่จิ้งหานมิยอมรับต่อให้ถูกประหารก็ตามทีการยอมรับในสิ่งที่มิได้กระทำก็มิต่างจากการถูกประหารในทางสังคมเช่นกัน ฮ่องเต้รู้นิสัยของราชครูคนสนิทดี ว่าจะมิยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองมิได้กระทำต่อให้ถูกตัดหัวก็จะมิยอมโดยเด็ดขาด ท่านราชครูผู้นี้มีความสำคัญกับแคว้นมาก พระองค์สามารถครองราชย์ได้อย่างปลอดภัยก็เพราะได้ท่านราชครูผู้นี้คอยกวาดล้างขุนนางที่ฉ้อราษฎร์บังหลวงและมีท่าทีกระด้างกระเดื่อง จึงได้หันพระเนตรไปทางพระธิดาของพระองค์ด้วยโทสะ นางได้ทำสิ่งที่มิบังควรและเป็นปัญหาใหญ่ ทำให้หนักพระทัยยิ่งนัก แต่ถ้าจะให้พระองค์ต้องเลือกระหว่างขุนนางผู้ภักดีกับพระธิดาที่วันๆ เอาแต่สร้างปัญหาพระองค์คงต้องเลือกความมั่นคงของบัลลังก์แต่ทว่าชื่อเสียงขององค์หญิงได้หมดไปมิเหลืออะไรแล้วจะแก้ปัญหาตรงนี้อย่างไรจึงจะสมควร ฮองเฮาตั้งแต่เสด็จมาถึงพร้อมกับฝ่าบาทก็มิได้เอ่ยวาจา พระองค์คิดว่าเรื่องนี้น่าจะมิได้จบลงตรงที่มีราชโองการประทานสมรสอย่างแน่นอน พระองค์เองก็ยังไม่รู้ว่าจะจบปัญหานี้เช่นไร ถึงอย่างไรองค์หญิงก็เป็นถึงราชนิกูลถ้าเรื่องราวได้แพร่งพรายออกไป