All Chapters of Craving Love เสือหิวไม่เลือกน้อง: Chapter 31 - Chapter 40

ฉันนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างพี่สกาย พี่เทม และพี่ปุณณ์ โดยเพื่อนรักของป๊อปและน้ำตาลเลือกจะทิ้งให้ฉันอยู่ลำพังอย่างโดดเดี่ยว ทั้งที่มันควรอยู่กับเพื่อนก่อนไหม เพื่อจะได้แก้ปัญหาที่ผูกปมไว้เอง ‘โชคดีนะโมจิ...กูว่าวันนี้กูไม่พร้อมดามใจพี่สกายของมึง’ นั่นคือนังป๊อปที่เอาตัวรอดก่อนเพื่อน พอมีเรื่องก็โยนทันที และนังน้ำตาลตัวดีแทนที่จะยืนข้างฉันบอกว่าอยากไปเต้นอยู่ในฟลอร์ แล้วมันก็ไปรวมกลุ่มโยกซ้ายขวากับนังป๊อป ฉันมองหน้าพี่เทมคิดว่าไอ้พี่ยูตะตัวดีน่าจะบอกไปแล้วเรื่องที่ฉันโกหกว่าพี่ปุณณ์คือแฟนฉัน นั่นจึงทำให้พี่เทมไม่ได้มองหน้าพี่ปุณณ์เป็นคู่อริเท่าไหร่ ทำให้ฉันเบาใจ แต่คนไม่รู้อะไรนี่สิ เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อคนที่นั่งตรงข้ามให้ได้เลย แต่ฉันก็ไม่อยากสนใจเท่าไหร่หรอก พวกผู้ชายที่ชอบเคี้ยวหญ้า สมองเก่งแค่เรื่องเรียน แต่เรื่องดูผู้หญิงเหมือนไม่ได้เอาตามอง “พี่เทมพรุ่งนี้เรียนบ่าย เทมา” ฉันยกแก้วเหล้าให้พี่ชายเท มันก็เทแบบหงุดหงิดนิด ๆ เพราะไม่ชอบตอนฉันเมาที่สุด แต่แล้วไงวะเรียนโยธาถ้าไม่กินเหล้าจะเข้าสังคมไม่ได้ปะ “แก้วเดียวนะ”

ร่างกายเล็กรู้สึกเจ็บปวดทั้งระบมไปทั้งร่างโดยไม่รู้ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมากันแน่ พอลุกขึ้นก็รู้สึกมึนเหมือนมีคนเอาไม้มาตีหัว แล้วก็เจ็บที่ขมับจี๊ด ๆ “หัวโนเหรอ ทำไมปูดเป็นลูกมะกรูดเลยวะ” ฉันเอามือนวดคลึง ๆ ที่หัวทั้งงัวเงียขี้ตาแล้วก็ยังจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้นอนลงหลับตาเหมือนเดิม เหมือนสมองคล้ายครึ่งฝันครึ่งตื่นได้ยินว่ามีคนตีกันเมื่อคืน ฉันโดนตีเหรอวะ? พี่เทมก็ไปนี่หว่า...ทำไมถึงโดนลูกหลง แบบนี้ต้องฟ้องแม่ พี่เทมดูแลไม่ดีขณะมึน ๆ อยู่นั้น มือถือของฉันสั่นครืด ๆ อยู่ใกล้ ๆ จึงหยิบมาดูเมื่อเห็นว่ามีคนโทรมาเป็นใคร กับเวลาบ่ายสองก็รู้สึกถึงความฉิบหายมาเยือน “เชี่ย...ไม่ได้เข้าเรียน” ฉันกดรับสายทันที เพราะสายเรียกเข้าเป็นพี่ยอดพี่รหัสของฉันเอง “ฮัลโหลพี่” (ฟื้นยัง) “เพิ่งลืมตา...โคตรเจ็บเลยวะ...แม่งเอ้ยตีกันยังไงวะโดนลูกหลง คราวหน้าไม่ไปกับไอ้พี่เทมแล้วนะปกป้องน้องไม่ได้” ฉันบ่นใส่พี่รหัส (เออ...ชาตินี้ไม่ได้เข้าแล้วร้านเหล้าเวรจริง ๆ) “ทำไมล่ะ” ฉันขมวดคิ้วถาม (ไอ้พวกปีสอ

ฉันกลับมาห้องพี่ปัณณ์และคิดว่าคงไม่กลับบ้านหรือไปนอนที่อื่นเหมือนไอ้พวกพี่ชายว่าหรอก ฉันก็โตแล้วนะอายุก็ยี่สิบแล้วด้วย มีความคิดกว่าเมื่อก่อนเยอะจนเมื่อถึงห้องทรุดลงกับโซฟาแล้วอยากเอาตีนก่ายหน้าผาก“แรงไปปะ...ตัดพี่ตัดน้อง”“ตัดมึงด้วยค้าไอ้พี่ยอด...เล่นอะไรกันเป็นเด็ก” ฉันขึงตาใส่พี่ยอดในฐานะที่เป็นทั้งพี่รหัสและก็พี่ชายแม้ไม่แท้ก็เหมือนแท้นั่นแหละ แทบจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกันด้วยซ้ำ“เฮ้ย...พี่ไม่เกี่ยวนะ เมื่อคืนไอ้ปุณณ์ก็ปากหมา ไอ้สกายก็หวงก้าง มันก็เลยเป็นอย่างนั้น”“เออ...แล้วไงวะ หวงก้างแต่ไม่คิดอะไร แล้วจะกักบอกอยากคบ เป็นพี่ยอดไม่โมโหเหรอวะ คนนะเว้ยไม่ใช่ลูกบอลโยนไปโยนมา แล้วเมื่อกี้นี่นะอีพี่ปุณณ์พูดถูกต้องมาก ไม่ด่าสักทีพวกพี่ ๆ ไม่ดีขึ้นหรอก”พี่ยอดเกาหัวโดนฉันบ่นไปด้วยอีกคน ทั้งที่ฉันก็รู้แหละว่าไม่ใช่พี่เขาที่ต้นคิด น่าจะเป็นพี่เทมกับพี่สกายต้องการแยกฉันจากพี่ปุณณ์แต่เรื่องนี้มันก็เรื่องส่วนตัวปะ หากฉันกับเขาอยากจะคบกันแล้วพวกพี่ ๆ มีสิทธิ์อะไรมายุ่ง ทีพวกเขาคบใครฉันยังไม่เคยยุ่งด้วยซ้ำแม้ตอนนี้เราจะไม่ได้ขีดสถานะไว้ชัดเจนก็เถอะ“เออ...ถ้าจะคบกับไอ้ปุณณ์มันก็ไม่ได้แย่

“ว่าไงนะ...พี่ปุณณ์ผัวกูอะนะต่อยไอ้พี่ยช” นังป๊อปดูตกใจที่รู้เรื่องนี้เป็นคนสุดท้ายเพราะมาสาย แต่ฉันต้องถอนหายใจรอบที่แปดพันกับเรื่องมโนว่าเป็นเมียชาวบ้านไปทั่วของมัน“เขาชอบผู้หญิงค้า” น้ำตาลเคี้ยวแตงโมรีบกลืนเพื่อจะมาช็อตฟีลเพื่อน“ไม่กัดกูสักวันจะตายเหรออีน้ำตาล”“กูพูดความจริงค้า...อย่ามโนเนอะ”ฉันไม่อยากจะเล่าเพราะเพื่อนสองคนเนี่ยแหละกัดกัน ทำให้ฉันเบื่อหน่ายสุด ๆ แต่ดีที่มันยังเล่าเรื่องคืนนั้นให้ฟังอย่างละเอียดเลยพอเข้าใจว่าพี่ปุณณ์กับพี่สกายทะเลาะกันเรื่องอะไร คนเมาอย่างฉันก็ยั่วโมโหเก่งด้วย อ่อยผู้ชายต่อหน้าเหล่าพี่ชายเลยเป็นไง เดือด!“ถ้าเถียงกันอีกกูไม่เล่านะ”แน่นอนว่าความอยากเผือกชนะทุกสิ่ง และทำให้เพื่อนสองคนสามัคคีกันชั่วขณะ จนทำให้ฉันเล่าจบ...“กูว่าพี่เขาชอบมึง ไหนจะช่วยมึงจากยายนอแรด ยังเดือดร้อนแทนมึงที่พี่ชายมาคุยเรื่องพี่สกาย แถมยังต่อยไอ้พี่ยช มึงว่าคนเราจะทำไปทำไมวะหากไม่รัก”“กูก็ว่าอย่างนั้น พี่เขามองมึงอยู่ตลอดกูรู้สึกได้”เพื่อนสองคนสามัคคีกันทันที ทั้งออกความเห็นเรื่องที่พี่ปุณณ์ปกป้องฉันตั้งแต่มีเรื่องกับพี่สกายที่ร้านเหล้า มาทะเลาะกับเหล่าพี่ชาย สุดท้ายเด

กอดเมีย...หมายถึงฉันเหรอ เขาใช้คำว่าเมียเปลืองไปแล้วนะ คนบ้า!ถึงห้องฉันใจเต้นตุบ ๆทันทีที่รู้ว่าจะเกิดอะไรคืนนี้ แม้ว่าจะเคยผ่านครั้งแรกมาแล้ว แต่ว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนกันนะ มันรู้สึกเหมือน...เขากำลังเอาอกเอาใจฉัน อย่างตอนนี้“มานั่งเร็วเป่าผมให้”เขาที่แยกตัวไปอาบน้ำแล้วก็กลับมารอฉันที่ห้อง โดยที่ฉันไม่เคยเปลี่ยนรหัสผ่านห้องตามที่พี่ปัณณ์แนะนำเอาไว้เลย จะว่าฉันอ่อยได้ไหมอันนี้ไม่รู้นะ แค่คิดว่าเหงาก็เข้ามาได้ หากฉันยังไม่มีใครแล้วเขาก็ยังไม่มีใครเหมือนกันฉันสระผมก่อนนอนทุกวันยกเว้นวันที่เมาแล้วไม่รู้สึกตัวเท่านั้น ปกติก็เป่าผมเองได้นะแต่วันนี้กลับชอบที่มีคนเป่าผมให้ฉันถูกอีกคนเกี่ยวเอวแล้วผลักให้นั่งลงตรงเก้าอี้เมคอัปแชร์หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จากที่ตอนแรกตัวแข็งทื่อเกร็งนิด ๆ ก็ถูกเขาจับให้แผ่นหลังแนบเข้ากับลำตัวของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง กลิ่นหอมสะอาดจากครีมอาบน้ำยี่ห้อดังและยาสระผมของเขาลอยคลุ้งทั่วห้อง จนทำให้ฉันเผลอเงยหน้าสูดกลิ่นหอม ๆ ที่ลอยวนในอากาศ ก่อนที่คนเสียงทุ้มกระซิบต่ำข้างหูทำเอารู้สึกหวิวในอก“อยากดมใกล้ ๆ ไหมครับ”ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จากนั้นถูกอีกคน ค่อย ๆ หันร