All Chapters of Craving Love เสือหิวไม่เลือกน้อง: Chapter 1 - Chapter 10

“แม่งอยากกินโมจิว่ะ!” "กูจะราดน้ำโมจิให้ฉ่ำ ๆ แล้วแดกแม่งในคำเดียวเลย""มึงอยากกินโมจิไหนวะ ไอ้ลูกกลม ๆ ที่อยู่ในตู้ร้านตรงข้ามนั่น หรือลูกกลม ๆ สองลูกที่เดินอยู่โน่น?""กูมันชอบเหมาอยู่แล้ว จะแดกให้หมด"เสียงที่ดังหึ่ง ๆ อยู่ในหูตอนนี้เรียกได้ว่า ทำให้คนที่เพิ่งเลิกกับแฟนมาอย่างฉันต้องการระบายอารมณ์ใส่ใครสักคน“ไอ้สัดนี่!”นั่นเสียงพี่ยอดรักพี่รหัสของฉัน พร้อมกับมือที่โบกไปที่หัวไอ้รุ่นพี่สารเลว ในหัวคิดแต่เรื่องต่ำสะดือที่ชอบเห่าเวลาฉันเดินมาหาพี่ยอดรักเห็นมันทำหน้าเจ็บเจียนตาย แต่ฉันว่ามันยังไม่ค่อยพอเท่าไรนะ คนพวกนี้สันขวานถึงจะเหมาะกับกบาลพวกรุ่นพี่ปากเสีย“สวัสดีค่ะพี่ยอด มาเอากุญแจห้องที่พี่ยูตะฝากไว้” พี่ยูตะนี่ก็เป็นพี่ชายคนรองของฉันเอง พี่ชายคนรองชื่อจริงชื่อวริศ เรียนอยู่คณะวิศวะเคมี อีกมหาวิทยาลัยหนึ่ง ที่บ้านติดกับพี่ยอดรักลูกชายนักการเมืองในจังหวัดเพชรบุรี แถมยังเป็นเพื่อนซี้พี่ชายฉันด้วย“มาอยู่ห้องพี่ก่อนไหมคะ น้องโมจิ”“เสือก...หลบไป” พี่ยอดรักชิงด่าไปก่อนที่ฉันจะเปิดปาก รอดตัวไปนะ ถ้าเป็นอีโมจิหนักกว่านี้“โทษทีว่ะโมจิ...พี่ลืมเอาไว้ที่ห้อง เดี๋ยวพี่เรียนเล

ฉันยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงหน้าประตูครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าหาหมายเลขห้องว่าถูกต้องหรือเปล่า ก็คิดว่าไม่ผิดแน่ ๆ แถมฉันยังแตะคีย์การ์ดเข้ามาได้อีกด้วย แม้ว่าประตูด้านหน้าจะมีสองระบบเป็นกดรหัส แตะคีย์การ์ดก็เถอะเมื่อแน่ใจแล้วว่าห้องนี้เป็นห้องที่พี่ชายเช่าให้ไม่ผิดแน่ ๆ จึงกระแทกประตูให้เสียงดังสนั่น เพื่อหวังว่าคนที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะอยู่นั้นจะรู้ตัวแล้วก็เลิกแต่...“อื้อ...ตับ ตับ ตับ...อื้อ...”ไม่ได้ผลแฮะ...หรือว่าสองคนนั้นเมามันจนหูดับไม่ได้ยินเสียงรอบตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันจึงนั่งรอที่โซฟาเพื่อหวังว่ากิจกรรมเข้าจังหวะน่าจะเป็นเจ้าของห้องคนเก่าที่ยังไม่ได้ย้ายออกไปจะเสร็จโดยเร็วพลันนานเกือบห้านาทีแต่ก็ยังไร้วี่แววที่จะหยุด เท่านั้นยังไม่พอ เสียงยิ่งทวีดังขึ้นจนฉันเริ่มเดือดแล้ว ทั้งที่คิดว่าไม่ควรขัดขวางความสุขใครในเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มเช่นนี้แต่เมื่อนึกถึงไอ้พี่ยชนามันก็ทำให้ฉันเดือดปุด ๆ ในอกก่อนจะลุกขึ้นเดินหน้าตึง ๆ เข้าไปยังที่มาของเสียง และก็เห็นว่าอีกคนนั้นเป็นผู้ชายร่างสูง หุ่นกำยำในกางเกงยีนกับเสื้อชอปที่ยังไม่ถอดออกด้วยซ้ำต้องรีบขนาดนั้นเลยหรือไง กลางวันแสก ๆ เงี่ยนไม่รู

เสียงนั้นทำให้ฉันที่โดนกักอยู่บนตักมีสถานการณ์แย่กว่าเดิม เพราะอีกคนที่โดนฉันใช้ท่าไม้ตายบิดหัวนมอย่างเอาเป็นเอาตาย จับฉันให้นั่งคร่อม อยู่ในท่าล่อแหลมไม่พอ ยังต่อหน้าต่อตาคนมาใหม่อีกด้วย“เฮ้ย...ไอ้ปุณณ์ทำเหี้ยอะไรเนี่ย”เสียงที่คล้ายกับคนที่ร้องเหมือนหมาอยู่ตอนนี้ทำให้ฉันหันไปหา ราวกับว่าที่เห็นอยู่คือสิ่งประหลาด เพราะคนมาใหม่หน้าตาไม่ได้ต่างกับคนที่ฉันนั่งทับอยู่เลยสักนิด แม้ว่าใบหน้าจะดูคมกว่าเล็กน้อยก็เถอะ หากเทียบความหล่อแล้วคนที่ฉันนั่งอยู่บนตักได้คะแนนเพิ่มเล็กน้อยก็จริง แต่สันดานติดลบก็ชดเชยกันไม่ได้“มึงจะดูอีกนานไหมช่วยกูก่อน...หัวนมกูจะหลุดแล้ว”อ้อ ฉันก็ลืมไปว่า ฉันมือเหนียวยิ่งกว่าตีนตุ๊กแก พอจับบิดก็ติดมือเลย แล้วจะไม่ปล่อยถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการซึ่งคนที่กักฉันเอาไว้ไม่ยอมปล่อยฉันลงจากตัก....ห้านาทีหลังจากนั้นฉันที่นั่งคนละมุมกับคนที่ก่อเรื่อง แล้วสักพักคนที่มาช่วยไกล่เกลี่ยฉันก็ยื่นโทรศัพท์มือถือให้พร้อมกับขอโทษแทนไอ้พี่สารเลว“โมจิ พี่ขอโทษแทนไอ้หื่นนั่นด้วย ปกติมันชอบพาผู้หญิงมากินเรี่ยราด นี่คีย์การ์ดห้องพี่ อยู่ไปก่อน พี่จะไปอยู่บ้านที่ซื้อใหม่แล้ว คงไม่ได้มานอน

ป๊อปและน้ำตาลที่กำลังสุมหัวเมาท์เรื่องของพี่ปุณณ์อย่างเมามันพลันยกมือปิดปาก เมื่อคนที่มาใหม่ก็คือคนที่พูดถึงกันอยู่ แต่ที่หนักกว่าคือฉันที่พ่นน้ำออกไปแบบเต็ม ๆ ใส่หน้าคนที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง“โมจิ...ทำบ้าอะไรเนี่ย” พี่ปุณณ์ดูหัวเสียนะ แต่ถ้าเป็นฉันก็หัวเสียเหมือนกัน แต่เขาดันโผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงทำไมล่ะฉันที่จะอ้าปากด่าแต่นังป๊อปกลับรีบสวนขึ้นมาก่อนเสียนี่ ชอบขัดเพื่อนจริง ๆ“เอ่อ...พี่ปุณณ์คะ...มาทานข้าวเหรอคะ...นั่งก่อนค่ะนั่งก่อน”ฉันที่สำลักแทบตายกลับไม่ดูดำดูดีเพื่อน เลือกผู้ชายก่อนเลย ที่สำคัญดันให้เขานั่งข้างฉัน โต๊ะก็ใหญ่ที่ก็กว้างอยากจะหาความบาลานซ์ ไม่ดูสีหน้าเพื่อนสักนิด“อุ้ย...ไม่นึกเลยนะคะว่าพี่ปุณณ์จะชอบมากินอาหารเช้าที่โรงอาหารสองด้วย...มาคนเดียวด้วย วันหลังเรียกป๊อปได้นะคะ”คำก็คะสองคำก็คะ...คะขาพูดง่ายเนอะกับผู้ชายหล่อ ฉันที่เหม็นหน้าเพื่อนที่แสดงละครเก่งราวกับตัวเองกำลังแสดงซีรีส์ จนน่าจะมอบบทดาราชายสมทบให้เสียจริงนอกจากจัดแจงไม่พอยังหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระป๋าของฉันไปเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขาอีก ทิชชูเปียกในกระเป๋าฉันก็มี ทำไมต้องเอาผ้าเช็ดหน้าที

ชอบเวลาผมอ่อยแล้วอีกคนเสียอาการ ยายเด็กนี่คิดว่าตัวเองเก่งนักหนาสินะ เก่งแต่ปากจริง ๆ อยากจะบอกว่าไม่ได้เสี้ยวของพี่หรอกนะน้องเมื่อวานกับเมื่อเช้าผมโดนทั้งน้องชายสวด และเพื่อนอีกสองคนสั่งเด็ดขาดห้ามยุ่งกับน้องไอ้ยูตะ เพราะไม่ต้องการมีปัญหายูตะเป็นเพื่อนต่างมหาวิทยาลัยรู้จักกับยอดรัก และบังเอิญเจอกันตอนปีสองที่ร้านเหล้า พูดคุยกันสนุกดีแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะไม่สนิทกันมากเนี่ยแหละ พวกมันถึงเตือนผมว่าอย่ายุ่ง เดี๋ยวจะเป็นเรื่องบาดหมางกันสองมหาวิทยาลัย และไม่อยากให้เหตุการณ์ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเวียนมาอีกคืองี้ คณะผมคือคณะวิศวฯ ใช่ปะ มันก็ห้าวเป้งกันอยู่แล้วแต่ละคน ทีนี้อะไรไม่อะไรดันไปจีบสาวคณะวิศวฯ ของอีกมหาวิทยาลัยที่เหมือนเป็นพี่น้องเกื้อกูลกันมา แล้วไอ้รุ่นพี่เสือกไปหลอกน้องเขา แล้วจะพาไปให้เพื่อนกินฟีลแบบสมบัติผลัดกันชม แล้วรุ่นน้องตอนนั้นเลยไปบอกรุ่นพี่ในคณะ จากนั้นสองมหาวิทยาลัยก็เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทแทบจะวันเว้นวัน เพราะเหมือนหยามกัน เห็นพวกผมปากหมาแบบนี้ พอมีเรื่องมันเลือดขึ้นหน้าพี่รักน้องน้องรักพี่ขึ้นมาทันที เดือดร้อนคณบดีต้องไปเจรจาแม้ผ่านมานานหลายปีรอยร้าวจะค่อย ๆ ประ