All Chapters of Craving Love เสือหิวไม่เลือกน้อง: Chapter 11 - Chapter 20

ผ่านมาหลายวันแล้วโมจิที่ไม่ได้เจอเจ้ากรรมนายเวรอย่างพี่ปุณณ์ทำให้เธอสบายใจ อีกอย่างรหัสเข้าห้องก็เปลี่ยนแล้ว แถมไม่ต้องมีคีย์การ์ดก็เปิดเข้าได้ ระบบดิจิทัลดอร์ล็อกที่พี่ปัณณ์เจ้าของห้องทำไว้ดีจริง ๆวันนี้วันเสาร์จะเหงาได้ไงล่ะถูกไหม แต่ทว่าฉันเหงาเพราะพี่ชายคนโตไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด พี่ชายคนรองไปเที่ยวกับแฟนที่ไม่รู้ว่านับเป็นตัวจริงได้หรือยัง เพราะจริงจังทีไรก็ไม่เคยสามเดือน ส่วนพ่อกับแม่ยังไม่กลับจากดูงาน ฉันเลยไม่อยากกลับบ้าน จึงเลือกจะอยู่คอนโดพักผ่อน เพราะอาทิตย์หน้าจะต้องลงชอปไม้กับชอปปูน ซึ่งเหมือนตัวเองเป็นกรรมกรเลยก็ว่าได้ฉันตื่นสิบโมงจึงลงมาออกกำลังกายที่ฟิตเนส เมื่อรู้สึกยังไม่ค่อยหิวข้าวเท่าไรจึงลงไปว่ายน้ำเล่น เพราะสระไม่ได้อยู่กลางแจ้ง แต่วิวดันสวยมาก ๆ และทดลองก่อนจะชวนสองเพื่อนซี้มาเจิมฉันที่เปลี่ยนชุดว่ายน้ำเป็นวันพีชสีขาวเว้าข้างเปิดหลังมีผูกโบที่เอวเป็นกิมมิก ทำให้เน้นสัดส่วนที่ดูดีของฉันให้สวยยิ่งขึ้น และไม่ลืมจะถ่ายรูปแล้วอัปลงสตอรีแน่นอนว่าฉันก็เป็นสาวฮอตคนหนึ่ง ที่คนกดติดตามเกือบหมื่น ดังนั้นโพสต์เพียงครู่เดียวยอดกดไลก์ถล่มทลาย และถือโอกาสเช็กเรตติ

🍡🍡🍡เมื่อวันเสาร์จะเหงาได้ไงแต่ดันโคตรเศร้า วันอาทิตย์หมกตัวอยู่ในห้องค่อนวันก็ได้เวลาออกไปหาอะไรกิน เพราะรู้สึกว่าท้องเริ่มประท้วงแม้ว่าจะไม่ค่อยหิวก็ตามทีเถอะ และจุดหมายปลายทางคือห้างดังย่านใจกลางเมืองที่นั่งรถไฟฟ้าไม่กี่สถานีก็ถึงแล้ววันนี้ฉันเลือกแต่งตัวสบาย ๆ แต่ดันกลายเป็นว่ามันดูเซ็กซี่จนสายตาคนรอบข้างแทบไม่ละไปไหน เสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีขาวที่รัดรูปพอดีตัว มันแนบไปกับผิวจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน เวลาเงยหน้าหรือเอียงตัวแต่ละที ร่องอกก็โผล่ให้เห็นวับ ๆ แวม ๆ แบบไม่ต้องพยายามมากนัก แถมสายเสื้อที่เล็กและบางก็ทำให้บราแทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะมันช่างเผยให้เห็นว่าฉันไม่ได้ปิดบังตรงไหนในร่างกายมากนัก หรือเรียกง่าย ๆ ก็คืออยากโชว์ของดีกระโปรงสั้นสีน้ำตาลอ่อนที่ฉันใส่ มันบานออกเล็กน้อยเหมือนพลีต แต่สั้นจนลมพัดก็แทบจะเห็นเรียวขาทั้งหมด ยิ่งตรงเอวที่เป็นยางยืด ทำให้เห็นช่วงเอวฉันชัดเจนอยู่แล้ว แต่ฉันยังเพิ่มเข็มขัดหนังเส้นใหญ่ประดับหมุดเหล็กเก๋ ๆ รัดไว้ มันยิ่งเน้นให้เอวเล็กกับสะโพกผายชัดเจนขึ้นไปอีกฉันพาดกระเป๋าหนังสีน้ำตาลเข้ากับไหล่ด้านหนึ่ง ตัวกระเป๋ากระทบเข้ากับสีข้างทุกคร

เมื่อมาถึงร้านอาหารที่ฉันชอบกินแต่คนเต็ม แต่ทว่าพี่สกายเป็นหุ้นส่วนของร้านนี้ จึงมีที่นั่งพิเศษและไม่ต้องรอต่อคิวเหมือนคนอื่น ๆ ฉันถึงกับอิจฉาคนข้างกายเขาที่ได้กินอาหารอร่อย ๆ ตลอด“ยังชอบเหมือนเดิมหรือเปล่าเราอะ”พี่สกายส่งสายตาพร้อมกับยิงคำถามที่ฉันไม่มั่นใจว่าหมายถึงอาหารหรือว่าอะไรกันแน่ แต่หากถามว่าชอบคนเดิมไหมอันนี้ยังคงตอบได้เต็มปากว่าชอบแต่ชอบเหมือนเดิมไหม...ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่แต่ต่อให้ชอบยังไงคงมีสิทธิ์ได้แค่มองสินะ ในจังหวะที่ระหว่างเราสองคนสบประสานสายตากันนั้น แฟนสาวของเขาก็รีบซบไหล่พลางยิ้มให้ แต่เป็นยิ้มที่ดูถูกส่งมาราวกับว่าต่อให้อยากได้เขาแค่ไหนก็ไม่เลือกหล่อน“ก็ไม่ค่อยชอบเหมือนเดิมแล้วค่ะ อยากลองอะไรใหม่ ๆ บ้าง” ฉันตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสให้พี่สกาย เพราะต่อให้เราไม่ได้เป็นแฟนกันก็ยังเป็นคนที่หวังดีให้กันเสมอ“แต่ถ้าอยากมากินเหมือนเดิมก็เดินมาบอกชื่อพี่ได้เลยนะครับ ไม่ต้องรอคิว”ฉันเลิกหัวคิ้วนิด ๆ คล้ายกับไม่เข้าใจสิ่งที่พี่สกายกำลังสื่อ แต่ทว่าคนข้าง ๆ ฉันตอบโต้กลับด้วยคำพูดคล้ายจะกดข่มอีกฝ่าย“ไม่รบกวนคุณหรอกครับ อันที่จริงห้างเปิดใหม่ที่ถัดจากนี้ไปเป็นขอ

“เฮ้ย...เป็นอะไรเนี่ย...ไม่ใช่ว่ากำลังจะตายหรอกนะ” ฉันโวยวายทันที เพราะดูเหมือนเลือดกำเดาเขาไหลจนเปื้อนเสื้อหมดแล้ว จนอีกคนต้องถอดเสื้อออกแล้วใช้เสื้อกดปิดจมูกตนเองแล้วนอนตาลอย ๆ ค้างอยู่ตรงเพดาน“ยัง...อากาศร้อนเดือดกำเดาไหล”“ไม่ใช่ว่าเป็นมะเร็งใกล้ตายแล้วปิดที่บ้านไว้หรอกนะ รีบกลับไปตายที่ห้องเลย ฉันกลัวผี”อีกคนไม่ตอบกลับฉันแถมยังมองค้อนตากลับอีกด้วย แต่ฉันได้แต่ขบขันในใจ ทั้งทำสีหน้าจริงจังและสนุกที่ได้แช่งเขาไปเรื่อย ๆ“นอนแป๊บนึงเดี๋ยวก็หาย”ฉันที่สงสารนิด ๆ เลยเดินไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำแข็งในช่องฟรีซออกมาห่อผ้าสะอาดแล้วยื่นให้เขา“อะ...เอาไปประคบไว้ เดี๋ยวคงดีขึ้น เสื้อ Gucci ตัวนั้นก็ตั้งแพงไม่ใช่หรือไง เปื้อนหมดพอดี”“ไม่เป็นไรแค่ซื้อใหม่” อีกคนตอบอย่างไม่เสียดาย แต่ฉันหมั่นไส้จริง ๆ ต่อให้รวยแล้วก็ควรให้เงินให้ถูกไหมวะ ฉันรู้อยู่ว่ารวยไม่เท่าเขา แต่ก็จัดว่าที่บ้านมีเงิน ยังไม่เคยคิดจะใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายเลยสักนิด“รวยใหญ่” ฉันแซะ“นั่นก็ใหญ่” อีกคนตอบว่องไวราวกับอยากอวดของแน่นอนเขาไม่ทำให้ผิดหวังเพราะไม่พ้นเรื่องต่ำกว่าสะดือ จึงส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยดับความมั่นของเขา“แค่เนี่ย...ค

น้องถอดเสื้อทิ้งสักพักก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมนี่อยากเดินตามไปเลย แต่ต้องข่มใจท่องไว้ว่า น้องสาขาโยธาห้ามยุ่ง พี่มันอยู่อีกมหาลัยฯ มีพี่รหัสเป็นไอ้ยอด เดี๋ยวเดือดร้อนแน่ผมหลับตาท่องพึมพำราวกับกำลังสวดไล่ผี แต่ก็ไม่แปลกอะไรหรอก เพราะว่าต้องใช้สมาธิขั้นสุดในการข่มใจก็น้องมันยั่วนี่...แต่เมื่อน้องเดินออกจากห้องน้ำมาผมแทบบ้า สติหลุดบอกเลยเมื่อเห็นคนเมาจนหน้าแดงไม่พอ ยังทำท่าจะถอดเสื้อตัวนอกออกจนผมต้องรีบห้าม“เดี๋ยวโมจิทำอะไร” ผมวิ่งสับขาตีนแทบแตกเพียงอึดใจก็ถึงร่างเล็กแล้วก็ดึงเสื้อน้องลงพลางหอบหายใจนิด ๆ แต่ร่างนุ่มดันเซมาซบผมเสียนี่“ร้อน...ร้อนมาก”ริมฝีปากอุ่น ๆ ของน้องซบไปที่อกผมแต่ขยับไปมาทำให้รู้สึกว่าเหมือนกำลังโดนปลุกอารมณ์ชอบกล ทั้งที่คนเมาไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมที่รับร่างนั้นไว้คิดไปไกลแล้ว‘ตอนเมายั่วมากจริงด้วย’ผมคิดในใจพลันนึกถึงตอนเวลาไอ้ยอดรักไปเฝ้า แล้วถ้าน้องเมาเผลอกอดคนโน้นคนนี้เหมือนผมทำไงวะ แค่คิดว่าน้องกอดคนอื่นผมก็โกรธแล้วเฮ้อ...ร่างกายกูเป็นอะไรวะเนี่ย!“โมจิ...เมาแล้วไปนอนไหม” ผมประคองร่างน้องให้ยืนดี ๆ แต่ไม่นึกว่าผมที่ตั้งใจมอมน้องจะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดเอาก็ตอ