All Chapters of Craving Love เสือหิวไม่เลือกน้อง: Chapter 41 - Chapter 50

74 Chapters

บทที่ 31 เป็นความสบายใจ 1/2

🍡🍡🍡ปุณณ์ 🐯 : พี่กลับไปเคลียร์ธุระที่บ้านก่อนนะครับ เรื่องค่อนข้างใหญ่ เดี๋ยวกลับมาจะพาไปกินของอร่อยครับฉันตื่นขึ้นมาในตอนสายกับข้อความในมือถือพลางถอนหายใจ ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันนอยนิด ๆ นะ เพราะคาดหวังว่าจะเจอเขาตอนตื่น แถมยังถูกอุ้มมานอนอีกห้องที่เป็นห้องส่วนตัวของเขา ใจตอนนั้นมันไปเกินครึ่งแล้วว่าตัวเองสำคัญกับปุณณ์ ปุณณภพ วรานันท์ เจ้าของฉายาเสือปุณณ์ประจำภาคเอไอก็ไม่ได้อยากจะงี่เง่า แต่อยากมีใครสักคนให้งอแงด้วยตอนตื่น แค่หวังไปเองละมั้งฉันเลื่อนไปดูแชตของพ่อกับแม่ และแชตครอบครัวที่มีทุกคนอยู่ในนั้น แม่ส่งข้อความมาถึงฉัน ฉันอ่านแต่ไม่อยากตอบมันเซ็ง ๆส่วนแชตบรรดาพี่ชายมีคนหนึ่งที่ถูกแอดเพิ่มเข้ามาคือพี่สกาย ฉันเห็นดังนั้นก็กด leave group ทันทีแบบไม่อยากจะวุ่นวายสนใจอะไรอีกแล้วอีพี่ยอดก็ทักหลังบ้านมาทันทียอดรัก 🌸 : พี่ไม่เกี่ยวนะ...พวกมันคิดทั้งหมดอีพี่ยอดรีบเอาตัวรอดก่อนใคร คงเพราะยังไงก็ยังต้องเป็นพี่รหัสแล้วต้องเจอตอนเลี้ยงสายอยู่ดีโมจิ 🍡 : ตัดสายไม่นับญาติให้สายนี้มันด้วนไปยอดรัก 🌸 : ใจเย็นเรื่องนี้คุยกันได้ ยังไงพี่ก็อยู่ข้างเราโมจิ 🍡 : ข้างคนที่เปย์เหล้าสิ
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 31 เป็นความสบายใจ 2/2

“เดี๋ยวนะ ที่นอย ๆ เซ็ง ๆ อยู่นี่คือกลัวจะไม่สมหวังกับไอ้หน้าหล่อ” จับประเด็นเก่งเกิ๊น...อุตส่าห์เล่าอ้อม ๆ “ไม่ใช่...พี่ไมล์สเชื่อมโยงยังไงเนี่ย” ฉันถลึงตาโตเป็นชิวาวาทำผิดพร้อมรีบแก้ตัวทันที แต่พี่ไมล์สยิ้มมุมปากแบบว่าโกหกพี่เขาไม่ได้หรอกนะนังหนู!! “เอาจริง?” เอาจริงอะไรล่ะ “ไม่ใช่สักหน่อย...บอกแล้วแค่ขำ ๆ ไง” ฉันว่าพร้อมกับเอาหมอนปิดหัวจากนั้นอุดหูเอาไว้ไม่อยากได้ยินเสียงพี่ไมล์ส “มึงขำคนเดียวแล้วมั้งกูว่า ดูเหมือนไอ้หน้าหล่อจะไม่ขำด้วยนะ โน่นมาโน่นแล้ว ยังไม่ได้เรียกแต่มาเร็วฉิบหาย” ฉันมองนาฬิกาเป็นเวลาบ่ายสองโมง เขามาที่นี่ได้ไงไหนบอกว่ามีธุระสำคัญกับที่บ้าน “ลองคุยกันไหม...หรือให้พี่คุยให้” “ไม่เอา ๆ ช่างมันเถอะอยู่อย่างนี้แหละสบายใจดี” อยู่แบบไม่ได้คิดอะไร ก็แค่พี่ที่สนิทกัน แต่เมื่อเห็นใบหน้าหล่อส่งยิ้มมา ไอ้ที่บอกไม่ได้คิดอะไรชักไม่เป็นอย่างที่คิดแล้วสิ บางทีมันก็มีอะไร ๆ อยู่นะ “ออกมาทำไม” เขาถามขณะเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับฉันหลังจากที่ประตูปิดแล้วพี่ไม
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 32 คนเก่าเหล้าขวดใหม่ 1/2

“น้องโมจิ...ทำไมไม่กลับบ้านครับ”แม้ว่าพี่สกายจะมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แต่ทว่าไอ้พี่เทมมันก็มาด้วยแถมยังสาระแนถามเรื่องที่ก็รู้อยู่แล้ว “ใช่แม่รอกินข้าวชะเง้อมองแต่หน้าบ้าน” “ยุ่ง” ฉันว่าพลางหยิบแก้วเหล้าของใครก็ไม่รู้ที่วางบนโต๊ะมาจิบ “อ๋อ...คือจะหมายความว่าพี่ชายมึงเสือกว่างั้น”ไอ้พี่ไมล์สมันเป็นวุ่นแปลภาษาได้ตรงใจจริง ๆ จะว่างั้นก็ไม่ผิดนักหรอก แต่นี่เป็นน้องไงพูดได้ที่ไหน “นี่พี่...พี่น้องเขาจะคุยกันครับ” ไอ้พี่เทมกวนตีนพี่ไมล์สอีกแล้ว แม้ว่ายกนี้พี่ไมล์สจะเริ่มก่อนก็เถอะ “อ้าว...ไอ้นี่...เดี๋ยวปั๊ด!” ฉันเห็นพี่ไมล์สกำลังก่อหวอดแล้วก็เบื่อนิดหน่อย ไอ้พี่เทมก็ด้วยวุ่นวายจริง ๆ พ่อกับแม่ยังไม่ยุ่งขนาดนี้เลยปะ “กลับไปเถอะ” ฉันบอกสั้น ๆ ไม่มองหน้าใครทั้งนั้น บอกแล้วว่าอย่าให้โกรธ หน้าก็ไม่อยากมอง “แม่ให้มาตาม” ยกแม่มาขู่เฉย “อ้างได้ปัญญาอ่อนฉิบหาย ไปเรียนมาใหม่ไอ้สัด แม่มึงน่ะมาหาไอ้โมจิตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว ยังมาคุยกับกูฝากดูแลด้วย ถ้ามีอะไรให้รีบโทรบอก” พี่เทมหน้าแตกทันทีที่พี่ไมล์สพูดออกมาอย่างนี้
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 32 คนเก่าเหล้าขวดใหม่ 2/2

พอฉันบอกแบบนั้นดูเหมือนอีกคนจะทำหน้าเซ็ง นิด ๆ จนกระทั่งฉันเพิ่งนึกออกว่าทำไม จึงยิ้มขบขันให้กับคนขี้เอา นี่เขาคิดจะกินแค่ฉันหรือไง หรือเสือจะถอดเล็บแล้ว อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้หรอกนะ อย่ามาทำให้หลงเหอะและพอจ่ายเงินเขาก็จ่ายแทนฉันอีกแล้ว ทำให้ฉันไม่ชอบใจนิด ๆ นะ ก็เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อย่ามาทำให้เคยตัวได้ไหม “คราวหน้าไม่ต้องจ่ายแล้วนะ”“ทำไม” เสียงเขาเข้มขึ้นมาทันที พอฉันบอกว่าไม่ต้องจ่ายให้ แต่ในใจฉันกลับแอบดีใจอย่างบอกไม่ถูกชอบคนใส่ใจ ^_^ และก็ใส่เต็มแรง“ก็จะจ่ายเอง…ของโมจินี่” เสียงสองมาเลยแหละบวกกับท่าทางงุ้งงิ้งงอแงเล็ก ๆ ที่คิดว่าน่ารักสุด ๆพูดพลางก้มหน้าช่วยเขาจัดของเข้าท้ายรถ แต่ยังไม่ทันได้หายใจทั่วท้อง อีกคนกลับโน้มหน้ามาใกล้เสียจนกลิ่นละมุนเฉพาะตัวของเขาอบอวลรอบปลายจมูกกลิ่นที่ดมแล้วรู้สึกหลับสบายตึก… ตัก… ตึก… ตัก…!หัวใจฉันกระหน่ำแรงจนหูอื้อเหมือนจะหลุดออกมานอกอก มือที่กำลังหยิบของค้างคาอยู่กลางอากาศเมื่อเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นชิดหู“แล้วถ้า…โมจิเป็นของพี่ล่ะ”คำพูดนั้นทำให้ปลายนิ้วฉันสั่นวูบ แรงเต้นในอกเหมือนสะดุดไปหนึ่งจังหวะ ก่อนจะถี
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 33 นีโมคือปลาไบโพล่าร์คือกู 1/2

เพลียค่ะ...เลือดออกเหมือนจะหมดตัวให้ได้ ฉันที่มองช่องไดเรกแมสเสจแล้วก็พักเลย...ไม่อยากตอบใครทั้งนั้น เอาไว้หลังสอบเสร็จค่อยว่ากันดีกว่ามองเห็นเพื่อนนั่งดูซีรีส์วายกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งทำตัวเป็นมัมหมีนายเอกแล้วก็อมยิ้ม จากนั้นนึกขึ้นได้ว่าก่อนสอบอาจารย์จะไม่เข้าและปล่อยให้นักศึกษาอ่านหนังสือสอบ“พรุ่งนี้กูไม่ไปนะ...ทั้งอาทิตย์แหละ มีเมนทีมึงก็รู้กูเหมือนคนคลอดลูกใหม่ ๆ ไม่ต้องอยู่ไฟก็บุญละ”“เออ...มึงไปหาหมอบ้างก็ดีนะ มีเมนเยอะขนาดนี้ ตรวจมดลูกบ้างตัวจะซีดเอา” นังป๊อปแสดงความห่วงใยด้วยปาก แต่สายตายังมองพระเอกซีรีส์วายธงแดงน้ำลายหกเพราะว่าหล่อมากแต่เพื่อนพูดก็จริง ฉันควรไปหาหมอบ้างทั้งปวดท้องและเลือดออกมากชนิดที่ทำให้ร่างกายเพลียจนลุกไม่ขึ้น มันก็ค่อนข้างอันตรายอยู่หากปล่อยทิ้งไว้“เออ...เอาไว้หมดประจำเดือนแล้วจะไป”เพราะเพิ่งมาวันแรกตรวจอะไรไม่ได้หรอก นอกจากรอให้หมดประจำเดือนหรือไม่ก็กินยาหยุด ซึ่งฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น เดี๋ยวต้องมีประจำเดือนรอบใหม่อีกเนื่องจากหมอจะให้ยาปรับฮอร์โมน“พวกมึงจดมาให้หมดนะว่าอาจารย์จะออกอะไร แล้วมาติวที่ห้องนี้” ฉันพูดจบเพื่อนตัวดีก็หันหน้ามองกั
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 33 นีโมคือปลาไบโพล่าร์คือกู 2/2

หลังกินเสร็จเดินเข้าห้องอาบน้ำทันทีเพราะเหนอะหนะตัว เมื่อออกมาอีกทีก็เห็นว่าเพื่อน ๆ ของพี่เขาก็ชนแก้วกันสนุกสนาน จนอดถามหาอีกคนไม่ได้“แล้วพี่ปัณณ์ไม่มาด้วยเหรอ”“ถามหามันทำไม”เอ้า...ถามก็ไม่ได้ เป็นบ้าอะไรเนี่ยก็เห็นว่าเป็นน้องชายไม่ใช่หรือไง แล้วคนพวกนี้ไม่ใช่เพื่อนเขาที่เกาะติดตลอดเหรอ แบบไปไหนไปกันมอง ๆ ไปวันนี้มากินเหล้าห้องฉันทุกคนส่วนพี่ปัณณ์หายไปก็น่าแปลกใจหรือเปล่า“มันอยู่บ้านพริกแกง ตีกับไอ้ทิวไม้กับทิวเขา” อีกคนบอกอย่างไม่ค่อยเต็มใจแล้วจูงมือฉันไปนั่งที่โซฟาอีกตัวที่น่าจะยกมาจากอีกห้อง เพราะห้องนี้มีไม่พอก็มากันขนาดนี้จะไปนั่งพอได้ยังไงแต่ฉันนั่งได้สักพักไอ้พี่ยอดก็โวยวายขึ้นมา“ไอ้โมจิบล็อกไอ้สองตัวนั่นเหรอ มันโวยวาย”ฉันเลิกคิ้วนิดหนึ่ง พยายามนึกว่าตอนนี้มือถืออยู่ที่ไหน ส่วนคนข้าง ๆ ดูท่าทางพิรุธเป็นพิเศษนะ“ไม่รู้ ตั้งแต่หลับไปก็ยังไม่ได้จับมือถือ”“อย่ามา...พี่น้องกันอย่าถึงขนาดนั้นเลยวะ” ไอ้พี่ยอดพยายามแก้ตัวช่วยพี่ชายฉันสุด ๆ เออรักกันดีจริง แต่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นคนข้าง ๆ มากกว่าแต่ก็ดีขออยู่เงียบ ๆ จนกว่าจะสอบเสร็จแล้วกัน“ช่างมันเถอะ จะอ่านหนังสือสอบ บอกไอ้พี่
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 34 ไม่ได้เป็นอะไรกัน 1/2

ฉันเดินมาถึงเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังยิ้มให้พี่ปุณณ์อยู่ก็เดินเข้าไปทันที จากนั้นเห็นรอยยิ้มพี่ปุณณ์ที่ส่งกลับไปมันทำให้หงุดหงิดจนอยากร้องไห้หากว่าพี่ปุณณ์ไม่ได้ยิ้มตอบเธอก็ยังพอทน แต่นี่แบบไม่ทน สุดท้ายฉันตัดสินใจหันกลับไปหยิบกระเป๋าจากนั้นเดินออกไปอีกทางที่สามารถทะลุไปยังหน้าตึกคณะได้“อีโมจิเดี๋ยว...ไม่แดกแล้วเหรอผัดกะเพราน่ะ” นังป๊อปตะโกนเรียกฉัน“ไม่แดกข้าวแล้ววันนี้จะกินเหล้า!”ฉันตะโกนกลับและไม่สนใจด้วยว่าใครจะเรียก ดีที่วันนี้สอบวันสุดท้าย ไม่งั้นหงุดหงิดฉิบหายเลยเมื่อเดินมาด้านหน้าตึกคณะมีแท็กซี่มาส่งนักศึกษาคนหนึ่งพอดี ฉันก็เลยขึ้นต่อ แม้ว่าจะมีคนวิ่งตามมาก็เถอะ“ไปไหนล่ะหนู”นั่นสิ...ไปไหนล่ะ รถก็ทิ้งไว้ที่อู่พี่ไมล์มก็ต้องกลับไปเอารถที่นั่นก่อนสินะ“ไปอู่ซ่อมรถมิดไมล์สค่ะ”แท็กซี่เปิดจีพีเอสทันทีหลังจากจอดติดไฟแดงตรงเลยมาจากหน้าตึกคณะ ฉันถอนหายใจพลันคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้ฉันวนกลับไปคิดเรื่องที่หมอดูเคยทัก‘จะไม่หลุดเคราะห์รักจริงเหรอวะ หากไม่คบกับรักแรก’ยิ่งคิดหน้าก็ยิ่งยุ่งขึ้นไปอีก ฉันจึงหลับตานิ่งสักพักสงบสติอารมณ์ก่อน เพราะเวลาโมโหเหมือนคนเสียสติ แต่
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 34 ไม่ได้เป็นอะไรกัน 2/2

“เอากุญแจรถมา”“เอาไปไหน เอาของไปเก็บเหรอ”“จะไปธุระ...ไม่ได้เอารถมา”“โมจิกลับยังไงล่ะ” สิ้นคำพูดพี่ไมล์สยิ้มจนหนวดที่ขึ้นรำไรกระดิกจากนั้นชี้ไปทางหน้าประตูก่อนกระซิบบอกฉัน“ผัวกับแม่ผัวอยู่ข้างนอก ไม่ต้องบอกเนอะกลับยังไง อย่าลืมสวัสดีแม่ผัวล่ะ เขาจะได้รักจะได้หลง”หา...จริงดิ...นั่นแม่เขาเหรอ...แล้วห้างนี้ไม่ใช่ว่าเป็นห้างของที่บ้านเขาใช่ไหม ฉันก็ลืมคิดไปเลยจนกระทั่งผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของฉันส่งยิ้มละมุนละไมมา ฉันหันมองพี่ไมล์สแต่ทว่าอีกคนยักคิ้วส่งให้ โดยที่มือล้วงเอากุญแจรถฉันไปแล้ว“โชคดีนะน้องนะพี่ไปก่อน...เอนจอยครับ”จอย...จอยอะไร “พี่ไมล์ส...เดี๋ยว...ไปไหน...มานี่ก่อน”พี่ไมล์สวิ่งไปแล้ว ส่วนถุงชอปปิงของฉันอยู่ในมือของพี่ปุณณ์ แล้วฉันต้องทำไงล่ะทีนี้จะเดินไปแย่งถุงมาถือไว้ก็มีแม่เขายืนยิ้มอยู่ด้วย“เลือกตามสบายเลยหนู เดี๋ยวแม่รอไปกินข้าวกัน”กินข้าว...เอ่อ...บอกว่าอิ่มแล้วได้ไหมล่ะ ไม่ได้ใช่ไหม แล้วอีกคนก็ขยันยิ้มอยู่ได้ นี่ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อพบกับแม่เขาเสียหน่อย ทำไมชีวิตอีโมจิมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้นะสุดท้ายชุดว่ายน้ำก็ไม่ได้ แล้วโดนคุณแม่ของเขาลากออกไปด้วยกั
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 35 จีบ จูบ จบ...

เสียงฝีเท้าที่เดินเคียงกันมาสองคนหยุดลงเมื่อห้องถูกกดรหัสครบทุกตัว ประตูเปิดและปิดฉับพลันเพียงเสี้ยวนาที พร้อมกับถุงชอปปิงทั้งหมดที่กองไว้ข้าง ๆ สองแก้มของฉันแดงระเรื่อเมื่ออีกคนผลักฉันให้หลังชนกับประตูห้อง จะหลบหลีกไปทางไหนก็ไม่ได้เพราะถูกอ้อมแขนของคนตัวใหญ่กักเอาไว้ เสียงเล็ก ๆ ครางแผ่วในลำคอเมื่อคนตัวใหญ่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากสัมผัสกันแผ่ว ๆ ก่อนจะผละออกแล้วกดปลายจมูกนุ่มบนแก้มนวลของฉัน ความรู้สึกหงุดหงิดตลอดบ่ายมลายหายจนสิ้น เพราะว่าวันนี้บางคนทำในสิ่งที่ฉันไม่นึกว่าเขาจะทำ ‘แม่ครับ...ผมกำลังจีบโมจิอยู่ครับ’ ‘หึ...แม่ดูออกตั้งแต่เจอแล้วเถอะ’ ‘แต่เขาไม่ยอมตกลงสักทีน่ะสิ’ ‘เรื่องนี้แม่ช่วยไม่ได้นะ แต่ผู้หญิงน่ะชอบผู้ชายที่ชัดเจนนะ’ วันนี้ฉันนั่งเป็นตุ๊กตาปั้นดินเผานิ่ง ๆ แทบจะไม่ได้พูดอะไรออกมา โดยที่อีกคนประกาศปาว ๆ ว่าจะจีบฉัน แล้วคนบ้าไปพูดต่อหน้าแม่แบบนั้นได้ยังไง ฉันก็อายเป็นนะ อายจนกินอาหารบนโต๊ะจนหมด เรียกได้ว่ามีวิธีเดียวที่หลีกหนีสายตาสองแม่ลูกได้ “วันนี้เป็นอะไรครับ”เสียงแหบพ
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

บทที่ 36 เริ่มคบจบที่เตียง

หลังจากโดนฟัดจนเหนื่อยสุดท้ายเขาก็ปล่อยให้ฉันไปอาบน้ำตามที่บอกเพราะว่าเหนียวตัว ไม่มั่นใจเรื่องกลิ่นเพราะทั้งวันเดินไปทั่วทิศ และคนตัวใหญ่ก็บริการอย่างดีด้วยการอุ้มเข้ามาในห้องน้ำและจัดการอาบน้ำให้โดยขัดถูทุกซอกทุกมุมให้สะอาดสะอ้าน แต่ก็เสียวสะท้านอยู่เหมือนกันเมื่อเรียวนิ้วถูกในซอกหลืบของจุดอ่อนไหวที่เร้นกายอยู่มิดชิดปลายนิ้วของอีกคนแหวกกลีบสวยจากนั้นใช้นิ้วกลางถูแผ่ว ๆ อย่างทะนุถนอม ส่วนฉันที่ยืนให้อีกคนอาบน้ำให้ได้แต่พริ้มตาหลับเชิดหน้าขึ้นซึมซับความเสียวซ่านที่ค่อย ๆ ซึมเข้ามาในร่างกาย‘อื้อ’เสียงครางแผ่วดังออกจากในลำคอเมื่อคนที่ยืนอาบน้ำอยู่ด้วยกันในตอนแรกคุกเข่า แล้วกดจมูกซุกลงไปที่เนินสาวของฉัน ริมฝีปากนุ่มขบเม้มแผ่ว ๆ แลบลิ้นแตะสัมผัสเพียงครู่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดตรงกลางร่องสวาทราวกับกำลังหิวกระหายเต็มทีฉันสูดหายใจเข้าลึก หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มองดูอีกคนที่ใช้ลิ้นกับส่วนตรงนั้นอย่างหลงใหล มือเล็กของฉันสอดไปตามกลุ่มผมกระชับศีรษะอีกคนเอาไว้แน่นเหมือนกับว่าถ้าปล่อยมือเพียงเสี้ยวนาที กลัวจะสูญเสียบางอย่างไปบางอย่างที่ปรารถนา...ความสัมพันธ์ของเราเริ่มจากความใกล้ชิดและแปรเปลี่ย
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
PREV
1
...
345678
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status