All Chapters of BAD LOVE เล่ห์รักเถื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

“ลุกไปอาบน้ำ ฉันไม่นอนกับคนสกปรกและเดี๋ยวให้แม่บ้านมาทำความสะอาดตรงนี้ใหม่ทั้งหมด”ไม่เข้าใจว่าเขาพูดดีๆไม่เป็นหรืออย่างไร ทำไมต้องตะคอก นินิวเลือกที่จะเมินเฉย ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียงตามคำสั่ง ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศช่วยให้สดชื่นขึ้นก็จริงแต่วันนี้เธอคลุกฝุ่นคลุกดินมาจนเนื้อตัวมอมแมม จึงตัดสินใจลุกไปอาบน้ำทั้งที่เจ็บแผลนินิวกัดฟันเดินลงไปชั้นหนึ่งไปเอาเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำขึ้นมาอาบที่ชั้นนี้ แค่ต้องขึ้นลงบันไดก็เสียเวลาไปนานหลายนาที ต้องเดินช้าๆเนิบๆเพราะมันสะเทือนแผลที่ต้นแขนเธอเร่งรีบเข้าไปอาบน้ำโดยใช้ฝักบัวรดตัวเว้นแค่แผลไว้ รับรู้ได้ถึงความทรมานเหมือนตอนที่เกิดอุบัติเหตุครั้งที่แล้ว เมื่อเสร็จธุระจึงออกมาจากห้องน้ำ แม่บ้านจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและผ้าห่มให้เสร็จพอดี เธอยกมือข้างเดียวไหว้ขอบคุณแม่บ้านและมองตามหลังหล่อนที่เดินออกไปจนลับสายตา ร่างบางค่อยๆประคองแขนขึ้นเตียงอย่างทุลักทุเล นอนตะแคงข้างบนฟูกนุ่มเมื่อศีรษะถึงหมอนใบใหญ่หลังมือแตะหน้าผากตัวเองรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิร่างกายผิดปกติ ตัวรุมๆเหมือนจะเป็นไข้ “หน้าเธอซีดดีนะ”ประโยคกระแนะกระแหนของบางคนที่ยืนปลายเต

“เป็นนางฟ้าและนายเป็นทาสฉัน ถ้าไม่ชอบคนสกปรกจงมาเช็ดตัวให้ฉัน”นินิวขึ้นเสียง เธอช่วยชีวิตเขาไว้เขาควรรับผิดชอบ ไม่ว่าตอนนี้เขาจะอารมณ์ไหนก็ตาม เธอหยิบยาหลังอาหารมาทานแล้วดื่มน้ำตามไปอึกใหญ่ในระหว่างที่รอเขาตอบ“เหรอ พ่อแม่ฉัน น้องฉัน ฉันยังไม่เคยทำให้ขนาดนี้เลย”“ไอ้ลูกเนรคุณ ไอ้พี่ทรพี”“เหอะ! ขี้เกียจจะเสวนาด้วย”ด้วยความรำคาญแพคทริคจึงหยิบกะละมังสแตนเลสกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่ทางโรงพยาบาลให้มาก่อนหน้านี้เข้าไปในห้อง น้ำ เปิดน้ำในอ่างล้างหน้าใส่กะละมังพอประมาณแล้วรีบเอามาวางไว้ที่โต๊ะคร่อมเตียง ก่อนจะปรับระดับหัวเตียงผู้ป่วยขึ้นมาให้นินิวนอนเอนหลัง เวลาเช็ดตัวจะได้สะดวกมากขึ้น“ก็แค่นี้~”ใช้เขาได้สำเร็จก็แสดงความดีใจออกมาทางสีหน้า นินิวเอนหลังพิงเตียงที่ปรับขึ้นมา กระตุกปมบนเสื้อผู้ป่วยออกแค่ด้านบนเพื่อให้สะดวกต่อการเช็ดตัวมากขึ้น เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มที่ถูกห่อหุ้มด้วยบราเซียร์สีแดงเลือดหมู“อย่ามีอารมณ์นะ”เธอยิ้มยั่วยวน“ถ้ายั่วมากจะกระแทกโชว์หมอ”มือหนาบิดผ้าพอหมาดๆ เธอขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้เขามีที่ว่างนั่งลงบนเตียง เขาเริ่มเช็ดใบหน้าก่อนจึงค่อยมาแขนและขา สัมผัสหยาบกระด้าง

เลื่อนแท็บหน้าจอดูทุกแท็บก็เหมือนโทรศัพท์ของบุคคลทั่วไป มีสื่อโซเชี่ยลปกติแต่จะเปิดต้องใส่รหัสผ่าน ยังดีที่ว่าโฟลเดอร์ไฟล์ส่วนตัวมันเข้าได้“อื้อ~”มาเฟียหนุ่มรู้สึกตัวขึ้นมาในเวลาที่คุ้นเคย เขาบิดขี้เกียจไปมา สะบัดความงัวเงีย สิ่งแรกตามความเคยชินคือควานหาร่างเล็กที่นอนข้างๆ เหมือนว่าหลายวันที่ผ่านมาแทบทุกส่วนของร่างกายของเขาและเธอคุ้นชินกันเป็นอย่างดีมาเฟียหนุ่มดึงผ้าห่มที่คลุมเรือนร่างของทั้งเขาและเธอออก ขยับตัวพลิกคว่ำ เลื่อนตัวลงต่ำเล็กน้อย ขยับเข้าไปใกล้ๆลำตัวเธอมากขึ้น“อืม~”เสียงครางในลำคอเบาๆด้วยความพอใจ ริมฝีปากครอบดูดดึงยอดปทุมถันเสียงดังมูมมามทั้งๆที่ยังมัวขี้ตา มือหนาขย้ำหน้าอกอีกข้าง ท่อนขาพาดไปกับช่วงล่างเปลือยเปล่าไม่ให้ขยับหนีนินิวยกแขนออกเปิดทางให้ เธอเข้ามาดูข้อมูลได้คร่าวๆแต่ยังไม่ได้ทำอะไรจำเป็นต้องปิดหน้าจอ วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมเอาที่ช้าแต่ชัวร์ดีกว่าแบบนี้มันเสี่ยงเกินไป …หากมีโอกาสครั้งต่อไปเธอจะไม่พลาดแน่นอน….“นาย วันนี้นายมีประชุมตอนเช้า ตอนบ่ายนายมีแขกจากต่างประเทศมาพักที่โรงแรม อย่าลืม”เอ่ยห้ามปรามเขาเพราะด้วยตอนนี้อารมณ์ไม่ดี แค่ทุกคืนที่ผ่านมาเธอเ

“เดี๋ยว”เสียงของแพคทริคทำให้นินิวสติแตกกระเจิดกระเจิง“พวกมึงที่เหลือไปไล่สอบสวนทุกคนในที่นี้ให้หมด กูไม่ชอบให้มีพวกสวะ”แพคทริคปรายตามองชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นก่อนเลื่อนสายตามามองโจ“ส่วนไอ้เหี้ยนี่กูจะทรมานมันเอง”น้ำเสียงเอาจริงเอาจังกระตุ้นให้นินิวยิ่งร้อนรนจนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเก็บอาการมิดหรือเปล่า หากเข้าไปแย่งปืนมากำจัดโจทิ้ง เธอก็คงตกเป็นผู้ต้องสงสัยรายต่อไปปัง! ปัง!ธนินหยุดชะงักเมื่อชายที่เขากำลังพาตัวไปทรมานถูกกระสุนปืนฝังอยู่ในศีรษะถึงสองนัด เลือดสีแดงสดกระเซ็นเปรอะเปื้อนทั่วไปใบหน้าธนิน มือหนาคลำชีพจรที่ลำคอโจ ไร้ซึ่งสัญญาณชีพจึงปล่อยร่างโจให้ร่วงลงพื้น “มันตายแล้ว!”ธนินเค้นเสียงลอดไรฟัน ด้วยความเดือดดาลทำให้เขากระทืบร่างโจซ้ำๆความกังวลหายไปราวกับปลิดทิ้ง มันถูกแทนที่ด้วยความสบายใจที่โจถูกฆ่าตายเสียก่อน จนแทบจะกรี๊ดออกมา ทว่ามือปืน…..ในขณะเดียวกันนั้นแพคทริคไม่ได้สนใจธนิน เสียงปืนดังมาจากทางทิศเหนือ มิอาจรอดสายตาเหยี่ยวอย่างแพคทริคไปได้ เขารีบหันไปต้นทาง เห็นแค่ว่าเป็นชายสวมชุดดำมากับรถมอเตอร์ไซค์ไม่ทราบหมายเลขทะเบียน ความชำนาญจากการยิงคาดว่าจะเป็นมือปืนอาชีพ“ฆ่าปิดปา

วันต่อมา“…”มาเฟียหนุ่มตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของอีกวัน เขาบิดขี้เกียจสะบัดไล่ความงัวเงีย ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดอยากจะพักผ่อนให้เต็มที่แต่ร่างกายกลับคุ้นชินกับเวลาตื่นนอนปกติไปเสียแล้ว จึงลุกจากเตียง หยิบบ๊อกเซอร์มาสวมใส่ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่โซฟาเพื่อมาใช้ทำงานติ๊ง~เสียงโทรศัพท์ของนินิวในกระเป๋าดังขึ้นมา เสียงนั้นดึงให้แพคทริครีบหยิบโทรศัพท์นินิวออกมาดูการแจ้งเตือนข้อความตรงหน้าจอMIW:เมื่อคืนเป็นไงบ้างมึงเขาหยิบโทรศัพท์นินิวติดมือมาด้วย เดินไปที่ตู้เย็นหยิบของทานเล่นออกมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะกลับไปที่เตียงพร้อมกับของเหล่านั้นและวางมันไว้ตรงโต๊ะหัวเตียงแต่โทรศัพท์ของนินิวเขาถือมันไว้ในมือ แพคทริคขึ้นไปนั่งปลายเตียง มองดูร่างเล็กที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม สไลด์ไอคอนรูปกล้องถ่ายรูปโดยที่ไม่ได้ปลดล็อคหน้าจอ เพื่อกดถ่ายวีดีโอดึงผ้าห่มผืนใหญ่ที่คุมตัวนินิวออก พลิกตัวเธอให้นอนหงาย ถ่ายช้อนตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงใจกลางสาวที่บอบช้ำ มือหนาสัมผัสแหวกกลีบอวบอูมดูเบาๆส่งผลให้หญิงสาวที่นอนอยู่เริ่มรู้สึกตัว เธอเริ่มขยับตัวเล็กน้อย ซูมเข้าไปที่หน้าท้องแบนราบและหน้าอกใหญ่เกินขนา