All Chapters of BAD LOVE เล่ห์รักเถื่อน: Chapter 41 - Chapter 50

“อึก”มือหนาเชยคางอีกฝ่ายขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเข้าประกบจูบอย่างป่าเถื่อน ดูดดุนน้ำหวานในโพรงปากจนเกิดเสียงคละเคล้าน้ำลาย ลมพัดปลิวไสวทำหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำที่ได้เปลี่ยนบรรยากาศ“อืม~”เสียงครางในลำคอด้วยความพอใจเมื่อคนตัวเล็กหมุนวนยอดอกแกร่ง ไรขนลุกชูชัน เท้าจิกแน่นกับพื้นรองเท้า เรียวลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้าไปเกี่ยวพันกับเรียวลิ้นเล็กปานจะกลืนกินโดยไม่แคร์สายตาสองคู่ที่มองมากลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก หญิงสาวผละจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งในตอนที่เขาสอดมือไปใต้กระโปรง เธอค่อยๆปลดเข็มขัดหนังของเขาออก“จะยืนมองอีกนานไหม ออกไป!”มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งหญิงสาวสองคนที่ยืนมองอยู่ นัตตี้กำลังเดินมาถึงกับชะงักไปพวกหล่อนอึ้งไปทั้งคู่ ผู้ชายอย่างแพคทริคหวงตัวอย่างกับอะไรดีใครๆก็รู้ ยิ่งลิลลี่ยิ่งไม่เชื่อว่าจะเป็นจริงอย่างที่นินิวพูด“ออกไปสิ”ไล่อีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายอ้ำอึ้งอยู่“นางอยากดูก็ปล่อยนาง”มือเรียวเช็ดริมฝีปากเปียกชุ่มน้ำลายทั้งเขาและเธอ ก่อนที่นินิวจะหันกลับไปมองทั้งคู่ด้วยแววตาเย้ยของผู้ชนะ“ไปได้แล้ว ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปพวกมึงตาย!”มาเฟียหนุ่มชี้หน้าออกคำสั่งหญิงสาวทั้งสองทำให้ลิลลี

ตอนเย็น“นายจะมาคุยงานแล้วลากฉันมาทำไมเนี่ย”“เรื่องที่จะคุยก็เป็นความลับด้วยสิ”“แล้วเอาฉันมาทำไม ชอบทำอะไรแปลกๆ ฉันเพลีย ตัวรุมๆเหมือนจะเป็นไข้ อยากนอน”“ไม่ต้องอ่อนแอ คืนนี้ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ไม่สบายจริงๆ”“ประสาท!”“เหอะ! อยากอยู่กับเธอตลอดเวลาไง”ริมฝีปากหนาจูบเบาๆที่หน้าผากมน มือหนาคว้าแขนดึงให้ร่างเล็กเดินตามมา เมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาว่าเขาสายกว่าเวลานัดไปเกือบสิบนาที“ทำพูดดี หน้าตานายมันไม่จริงใจ”เธอบ่นเบาๆ ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ มีบอดี้การ์ดยืนเฝ้าตั้งแต่ประตูลิฟต์เปิด ชั้นนี้ต่างจากชั้นอื่นราวกับคนละสถานที่กัน เจ้าของโรงแรมเปิดประตูเข้าไปยังห้องที่นัดหมาย ซึ่งมีดนุรุจอยู่กับหญิงอีกคนนั่งอยูที่โซฟาและมีเลโอผู้ช่วยประสานงานให้ก่อนหน้านี้ยืนอยู่มุมห้อง“ขอโทษด้วยนะครับ รอนานไหมครับ”มาเฟียหนุ่มทักทายดนุรุจแขกคนสำคัญที่มาพักที่โรงแรม อีกทั้งเขายังเป็นลูกค้าคนสำคัญที่จะมาเจรจากับแพคทริคเรื่องของผิดกฎหมายล็อตใหญ่“ไม่นานครับ ผมเข้าใจว่าคุณงานเยอะ อ้อ!คุณแพคครับ ผมขอให้เดมี่ น้องสาวผมมานั่งฟังด้วยนะครับ”“ตามสบายครับ”แพคทริคยิ้มให้คู่สนทนาก่อนจะหย่อนตั

“ทุกคนขอแบบสดใสแต่มันแฝงไปด้วยเซ็กซี่ ค้างไว้ แบบนั้น นั่นแหละครับสวย”เสียงช่างภาพออกคำสั่งกลุ่มนางแบบหลายคนที่โพสท่าอยู่ริมสระน้ำพร้อมกับกดชัตเตอร์รัวๆ นางแบบแต่ละคนปรับเปลี่ยนท่าตามที่ช่างภาพต้องการ โพสท่าอย่างมีจริต ถูกใจเจ้าของแบรนด์ชุดว่ายน้ำทุกคนไม่เว้นแม้แต่นินิวนางแบบมือสมัครเล่น“เฟอร์เพค! โอเคครับ เรียบร้อย”ช่างภาพเช็คไฟล์ในคอมพิวเตอร์ กลุ่มนางแบบแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้างก็มาขอดูรูปที่ช่างภาพถ่าย รวมถึงนินิวไปหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปย้อนไฟล์ภาพที่ถ่ายไปทั้งหมด ขยายรูปภาพตัวเองถ่ายเก็บไว้ซึ่งช่างภาพก็ให้การอนุญาต “น้องนิว”เสียงของยาดาทำให้นินิวตวัดสายตาขึ้นมาจากหน้าจอสมาร์ทโฟน ยาดาเดินมาพร้อมกับเงินค่าจ้างจำนวนหนึ่ง ในตอนที่นินิวกำลังเดินกลับเข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว“ขอบคุณมากนะ ไว้มีโอกาสร่วมงานกันอีกนะ”“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”นินิวรับเงินมา พูดคุยกับยาดาต่ออีกสักเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะปลีกตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ลืมที่จะส่งรูปที่ถ่ายจากจอมาอีกทีส่งไปให้แพคทริคดูครืด ครืดเขาอ่านภายในเวลาไม่กี่นาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เธอเหลือบมองในขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้า ชื่อที่ปรากฏ

“แพค~ ฉันอยากดำน้ำดูปะการังด้วย”นินิวกดถ่ายวีดีโอคลื่นเล็กๆซัดมาที่เท้า น้ำแค่ตาตุ่มก็ทำให้เธอตื่นเต้นเหมือนเด็กที่เพิ่งเคยเห็นสิ่งนี้ครั้งแรก“ไร้สาระ”เธอหันมาค้อนใส่บุคคลผู้ตายด้านกับทุกสิ่งด้วยความไม่พอใจ เขาชอบขัดทุกอย่าง“ไม่อินหน่อยเหรอ ปกติมาทะเลมาทำไม”“เปลี่ยนสถานที่ทำงาน”ว่าพลางติดกระดุมเสื้อไปด้วย“ว่าแล้ว”รถเปิดประทุนราคาแพงขับเข้ามาบริเวณชายหาดที่สองหนุ่มสาวยืนอยู่ โดยเลโอเป็นผู้ขับมา เจ้าตัวขับมาจอดใกล้ๆกัน เดินลงมาจากรถเอากุญแจออกมาให้ผู้เป็นเจ้าของ“ขอบใจ”“นายพักที่เกาะกี่คืนครับ พรุ่งนี้นายใหญ่กับนายหญิงกลับมาแล้วนะครับ อย่าลืม”“ไม่ลืม คืนเดียวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว”“ครับ”เลโอให้คำตอบ ก่อนจะเดินจากไปดวงตาโฉบเฉี่ยวจ้องมองรถราคาแพง เธอเดินเข้าไปสัมผัสมันใกล้ๆ การออกแบบของรถราคาแพงสวยถูกใจจนเธอถ่ายรูปเก็บไว้“เช่ารถมาเหรอ”“ฉันดูไม่มีปัญญาซื้อ?”นินิวยักคิ้วเป็นคำตอบ เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งที่เบาะ ไขว่ห้างอย่างมีจริต ยื่นกล้องให้แพคทริคเขารับมาแล้วถ่ายรูปให้เธอ จัดแสงหามุมอย่างชำนาญ“นี่ฉันได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถคนแรกใช่ไหม”เธอเปลี่ยนท่าอีกท่าทว่าเขาคืนกล้องให้เ

คฤหาสน์พายุ“อึก”ดวงตาแดงก่ำปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเมื่อรู้สึกว่าแสงไฟแยงเข้ามาที่ตา กว่าดวงตากลมโตจะปรับโฟกัสได้เธอก็รู้สึกว่าแขนข้างขวาของเธอที่นอนทับอยู่มันชาไปทั้งแขนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งตีจมูกชวนพะอืดพะอม ภาพในมุมตะแคงข้างที่เธอนอนอยู่กับพื้นเห็นเป็นห้องโถงกว้าง ไฟในห้องเป็นสีแดงมืดดูลึกลับ ดวงตากลมโตเบิกกว้างความเมื่อสมองประมวลผลเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นได้ เธอพยายามดันตัวลุกขึ้นมาทั้งๆที่แขนของเธอถูกพันธนาการไว้ด้านหลัง กวาดสายตามองไปรอบๆ ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ตรงมุมห้องมีอุปกรณ์สำหรับประหารชีวิตทุกประเภท“จะทำอะไรของเขาวะ ถ้าจะฆ่าทำไมไม่ฆ่าตอนสลบไปวะ จะได้ไม่รู้สึกเจ็บ”พึมพำกับตัวเองอย่างหงุดหงิด กวาดสายตาสำรวจร่างกายไม่มีรอยฟกช้ำ ทว่ากระเป๋าสะพายข้างของเธอหายไป ซึ่งมันมีของสำคัญอย่างกุญแจผีอยู่ โชคดีที่วันนี้เธอใส่รองเท้าผ้าใบและแต่งตัวทะมัดทะแมงเนื่องจากเมื่อเช้าเธอรีบมากเกินไป คลำไปใต้พื้นรองเท้ามีคัตเตอร์พับเล่มเล็กเท่านิ้วก้อย หากนี่เป็นเชือกที่มัดมืออยู่ก็คงเอามาตัดออกได้ไม่ยาก แต่อย่างน้อยเธอก็มีอุปกรณ์ป้องกันตัวแล้วอย่างหนึ่งแต่ไม่อุ่นใจเท่าไร“อีนิวมึงมันแมวเก้