All Chapters of BAD LOVE เล่ห์รักเถื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเงียบกริบ ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นต่อหลังจากนั้น จนทานอาหารเช้าอิ่มแพคทริคและพรรคพวกของเขาก็เข้าโซนลับชั้นใต้ดินไปประชุมเรื่องน่าเครียดกันนานร่วมชั่วโมงก็ยังไม่มีใครออกมานินิวอาสาเข้าครัวมาทำความสะอาดจานกับแม่บ้าน ถึงแม้เธอจะไม่ใช่แม่บ้านแม่เรือนหรือพวกสันทัดเรื่องการทำงานในครัวแต่ก็ทำฆ่าเวลาไประหว่างที่รอแพคทริคคุยงาน เธอคุยกับธิดาหัวหน้าแม่บ้านอย่างออกรส หัวเราะเฮฮาชอบใจลั่นห้องครัว ผูกมิตรไว้เผื่อวันหนึ่งธิดาจะมีประโยชน์กับเธอบ้าง“เดี๋ยวคืนนี้ป้าว่าจะทำขาหมูเยอรมันให้คุณแพคทาน หนูทานได้ไหมลูก รักษาหุ่นไหม”“ได้ค่ะ หนูไม่มีปัญหาเลย”“ของโปรดเขาเลยนะนั่น”“เหรอคะ”“หนูมาหัดทำไว้ไหมลูก”ธิดาหันซ้ายหันขวาก่อนขยับเข้าใกล้ๆนินิว “เดี๋ยวหนูก็เป็นเมียคุณแพค จะได้ปรนนิบัติเขาได้ไม่ขาดตกบกพร่อง”ธิดาว่าจบก็ป้องปากขำนินิวขมวดคิ้วยุ่งอย่างมีคำถาม ไม่รู้ทำไมธิดาถึงได้พูดแบบนี้ “หนูเนี่ยนะคะ”ไม่อยากจะเชื่อ หรือว่าธิดาที่อยู่กับแพคทริคมานานจะสัมผัสได้ว่าแพคทริครู้สึกอะไรกับเธอบ้างแล้ว“คือป้าคิดว่าหนูคุยเก่ง คุยสนุก ป้าชอบคนแบบหนู หนูเข้าถึงง่าย ไหนๆหนูก็มาดูแลคุณแพคแล

รอยยิ้มโปรยเสน่ห์ของนินิวดึงให้ชาร์ลจับพวงแก้มนิ่มโดยที่นินิวเองเข้าไปโอบเอวชาร์ล โดยไม่ได้แคร์สายตาหลายคู่ที่มองอยู่“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”แพคทริคถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ดูสนิทสนมกับชาร์ล“ผู้หญิงคนนี้ชื่อคิตตี้”“คิตตี้เหรอ”แพคทริคมองมาที่นินิว ดวงตาคมกริบกวาดสำรวจเรือนร่างหญิงสาวที่เย้ายวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ชาร์ลคงเอามาสนุกตอนอยู่บนเรือคงไม่พ้นจากนี้“ฮึ้ม!”ชาร์ลกระแอมกระไอ เขายิ้มให้แพคทริคแบบฝืนๆในเชิงไม่พอใจที่มองผู้หญิงของตัวเอง “นี่คิตตี้เป็นผู้หญิงที่จะมาดีลธุรกิจกับพวกเราในวันนี้ด้วย”แพคทริคค่อนข้างประหลาดใจ ไหนเจอาร์บอกว่าพวกเขารู้เรื่องนี้ก่อนใครแล้วเหตุใดจึงมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ด้วย เขาหันมาหาเจอาร์อย่างรวดเร็วด้วยความไม่พอใจ“กูจะไปรู้ไหมล่ะ”เจอาร์อ่านแววตาของแพคทริคออกจึงรีบบอกออกไปอย่างหงุดหงิด “วงในแม่งบอกกี่คนวะ”“น่าฆ่าให้ตาย”“เชิญทุกคนบนเรือ”ชาร์ลดึงความสนใจของทุกคนกลับมา ก่อนจะเดินนำเข้าไปในเรือของตัวเอง โดยโอบเอวหญิงสาวคู่ขาไปด้วย แพคทริคถึงแม้จะไม่พอใจแต่ก็เดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ หลังจากชายคนสุดท้ายเดินเข้าไปในเรือ ประตูเรือก็ถูกปิดและมี

เสียงปรบมือของขุนพลดังขึ้นมา เพราะความชอบใจที่แพคทริคมีวิธีเอาชนะอีกฝ่ายในแบบที่ตนเองก็ไม่คาดคิดมาก่อน เขาเองก็ยังไม่รู้ว่ายานั่นมันคือยาอะไร“มันคือยาอะไร”สิ่งนั้นดึงความสนใจของเจอาร์ไม่แพ้กัน มองไปที่ชาร์ลเขาแค่สลบลงที่โซฟา มาเฟียหนุ่มตวัดสายตาไปมองพรรคพวก ดึงเข็มฉีดยาออกมาแล้วโยนให้เคลีส “ยานอนหลับตัวใหม่ มีฤทธิ์แค่สิบห้านาที”“แค่นี้? แล้วได้อะไรวะ”มาร์ตินสงสัย“ยานี้มีส่วนผสมของสารบางชนิดที่อยู่ในแอลกอฮอล์ที่พวกมึงดื่มกัน เคยไหมดื่มเยอะจนภาพตัด ตื่นมาอีกวันมึงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างที่มึงเมาเละไม่ได้ ก็นั่นแหละ ถ้ามันตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย เราค่อยเริ่มคุยงานกับมันใหม่”“ตื่นมามันอาจจะคลับคล้ายคลับคลาเหตุการณ์ก่อนหน้าบ้างเล็กน้อย อาการเหมือนหลังจากสร่างทั่วไป ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็โยนขี้ให้แอนดริวว่าคิตตี้วางยา แต่กูก็ไม่รู้จะได้ผลไหมนะ เพิ่งเคยใช้ครั้งแรกเหมือนกัน”เคลีสเสริม“อ้าว ฉิบหายล่ะ”มาร์ตินยกมือกุมขมับตัวเอง“แต่จะได้ไม่ได้ กูอยากจะมอบใบประกอบวิชาชีพให้ไอ้หมอเถื่อนสองตัวนี้จัง เฮียกับไอ้แพคจะได้เป็นหมอให้มันรู้แล้วรู้รอด”เจอาร์ชมเปาะกับความเก่งกาจของทั้งคู

นินิวกระวนกระวาย เธอไปต่อไม่ถูก ไม่กล้าสบตากับเขา นี่มันยังไม่ทันสว่างเลยทำไมเขาถึงมาเร็วขนาดนี้ สมองประมวลผลช้าว่าจะแก้สถานการณ์นี้ยังไง“เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนคนมีความผิดแล้วกำลังจะหนี”นินิวจิกเล็บลงที่ต้นขาตัวเองอย่างแรง รู้สึกเหมือนโดนเขาหว่านล้อมให้ตื่นตะหนกแล้วแสดงอาการหวาดกลัวออกไป“อ๋อเปล่าคือ….”“แล้วนี่จะไปไหนแต่เช้า”“จะกลับบ้านยาย”ความเจ็บที่ขาแทรกเข้ามา ตอนนี้กลับฉุกคิดได้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องกลัวแบบนั้น นินิวตวัดสายตามองแขนเสื้อเชิ้ตของเขาเป็นเสื้อตัวเดิมเปื้อนเลือดแห้งกังแล้วเห็นผ้าพันแผลโพล่ตามรอยมีดกรีด จึงรีบเปลี่ยนสถานการณ์ ทำท่าทางตกอกตกใจ “เฮ้ยนี่นายไปโดนอะไรมา”แพคทริคมองไปที่แขนตัวเองก่อนตวัดสายตามามองนินิว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอเงยหน้ามองคนตัวสูงรอฟังคำตอบจากเขา เขาโน้มใบหน้ามาใกล้ๆ คลี่ยิ้มบางๆออกมา “เป็นห่วงเหรอ”“ประสาทป่ะ ก็ห่วงดิ นี่ไม่ได้จะขิงใช่ป่ะว่าฉันเริ่มเป็นห่วงนายก่อน คงไม่ได้เรียกร้องความสนใจใช่ไหม”“เหอะ!”มาเฟียหนุ่มแค่นเสียงในลำคออย่างเย้ยหยัน “ให้ทายว่าเย็บไปกี่เข็ม”“ถึงขั้นเย็บเลยเหรอ ไปทำอะไรมาเนี่ย”แสร้งทำตกอกตกใจอีกครั้ง มองไปที่

“ขนลุก?”“ถามแบบนั้นแต่มองหน้าฉันอีกแบบหมายความว่าไง”มีเพียงแววตาหื่นกระหายของเขาเท่านั้นที่เธอสัมผัสมันได้ดีที่สุด“อยาก”“ไม่กลัวเจ็บแผล? ดูสังขารตัวเองก่อนไหม”“อยากให้เธอติดไข้ไปด้วยกัน”“ยาลดอาการโรคจิตอยู่ไหน เหมือนนายจะยังไม่ได้กินนะ”“ทำให้หน่อย”“นอนเถอะ ฉันอยากพักผ่อนแล้ว”นินิวทำท่าจะลุกแต่แพคทริคกลับดึงเข้ามาสวมกอดไว้แน่น ขาเรียวยาวราวกับนายแบบก่ายลำตัวเธอไว้ไม่ให้ลุก “ถ้าจะนอน ก็นอนกอดฉันแบบเมื่อกี้อบอุ่นดี”“ขนลุก มาพูดบ้าอะไรเลี่ยนๆ”แม้ปากจะบอกไปอย่างนั้นแต่หัวใจดวงน้อยกับสวนทาง มันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เธออยากจะควักมันออกมาทุบทิ้ง เกลียดความรู้สึกนี้ที่สุดแต่ก็ไม่ปิดกั้นมือหนาสัมผัสหน้าอกใหญ่จนรับรู้ได้ว่าหัวใจเธอเต้นแรง เขาหลับตาลงช้าๆตามด้วยหญิงสาวผู้ดูแลที่หลับตามไป เธอโอบกอดเขาไว้แน่น ต่างฝ่ายต่างเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างง่ายดายทันทีที่ปิดเปลือกตาลงเพราะความเหนื่อยล้าก่อนนี้สองสัปดาห์ถัดมารถตู้คันหรูมาจอดหน้าโรงแรมหรูริมทะเล ซึ่งเป็นโรงแรมแห่งใหม่ของแพคทริค ทริปเที่ยวทะเลของนินิวจึงเกิดขึ้นกระทันหันโดยที่เธอไม่ทันได้เตรียมเสื้อผ้ามากนัก ด้วยความที่มันอยู