All Chapters of BAD LOVE เล่ห์รักเถื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

ปัง! หญิงสาวหนึ่งในหกคนวิ่งไปหยิบปืนที่มันอยู่ที่พื้นขึ้นมาลั่นไกเรียกร้องความสนใจกลับมาทางนี้ และมันได้ผลสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เธอ มือที่สั่นเทาของเธอโยนปืนทิ้งไปและกลับมานั่งลงกับเพื่อนที่เดิม “มีปัญหาอะไร!” “มีใครจะมีปัญหาอะไรอีกไหม กูจะได้ฆ่าทีละตัวเลย”เจอาร์และชายอีกสามคนเดินมาที่หญิงสาวทั้งหก พวกหล่อนนั่งกอดกันตัวสั่นเทา เกรงกลัวคำขู่ของพวกเขาอย่างมาก “นายยยย~”ในขณะเดียวกันแพคทริคจะเดินไปรวมกับคนอื่นเพราะอีกสิบห้านาทีก็จะถึงเวลาที่นัดหมายต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแต่ก็ถูกนินิวที่คุกเข่าอยู่รั้งเอวไว้ เหมือนว่าเธอจงใจดึงเสื้อลงพอให้มองลงไปเห็นเนินอกอวบอิ่มที่มีร่องรอยที่เขากระทำไว้จางๆ เขาจึงเบือนหน้าหนี มันน่าหงุดหงิดที่เขารู้สึกบางอย่างขึ้นมา “ฉันอยากกลับไปกับนาย~”น้ำเสียงออดอ้อน มือบอบบางสัมผัสกับแก่นกายที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ตัวหนาทำให้เขาหันมามองดุ สายตาอ้อนวอนสบตากับเขา ปลดกระดุมกางเกงและรูดซิปลง กางเกงยีนส์และกางเกงชั้นในของมาเฟียหนุ่มถูกดึงลงมาเล็กน้อย น่าเซอร์ไพรส์กว่าที่คิดเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่ตื่นตัวแล้ว เขาไม่พูดอะไร ไม่รู้ทำไมเขาถึงยอมง่ายๆ ทำให้

“ขอโทษที่ช้านะพอดีทำผมนานไปหน่อย รถคันนี้ใช่ไหมไปกันเลย”“เดี๋ยว…นี่อะไร”ทันทีที่นินิวเดินเข้ามาในลานจอดรถ แพคทริคยืนกอดอกพิงรถมองการแต่งตัวของนินิวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่ทราบว่าการแต่งตัวของเธอมันหนักศีรษะเขาขนาดนั้นเลยหรือไงเธอไม่ได้แต่งตัวตามที่เขาเอามาให้ใส่ ใส่ชุดทำงานเรียบร้อยสวยหวานที่เธอได้กลับไปเอามาจากคอนโดเมื่อสามวันก่อน ดัดลอนผมยาวตามที่ต้องการ เธอก้มมองชุดตัวเองตั้งแต่ปลายเท้าพร้อมกับหมุนเกียวผมที่รวบทรงหางม้า เลื่อนสายตาขึ้นมาสบตากับเขา“ก็ชุดนายมันไม่สวย แต่งตัวแบบนี้ก็ขับรถได้”“…”แพคทริคกอดอกมองหญิงสาวตรงหน้า ขบกรามแน่นจนเส้นเลือดที่คอปูดโปน นินิวเป็นคนแรกที่กล้าขัดคำสั่ง แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยก็ต้องทำให้หงุดหงิด“ยืนนิ่งทำไม ขึ้นรถสิ มันสายแล้วนะ เดี๋ยวพาไปอัดกับต้นไม้บ้างดีไหม หมั่นไส้”เธอเปิดประตูรถด้านหลัง พร้อมผายมือสั่งให้คนที่มองเธออยู่เข้าไป เขาเดินเข้าไปหย่อนสะโพกที่เบาะนุ่มๆพร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัย ก่อนตวัดสายตามามองเธอ“รถเธอเธอก็ขับดีๆ”เขาตอบเสียงเรียบ ประโยคนั้นสร้างความดีใจให้อีกฝ่ายเป็นอย่างมากจนเธอเก็บอาการไม่อยู่ ตาลุกวาวไม่คิดว่าชีวิตนี้

“ทะ…ทำไมฉันไม่สลบไปล่ะ” “นั่นสิ”เขาโยนเข็มฉีดยาลงถังขยะไปทันที นัยน์ตาชั่วร้ายยังคงมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหงื่อค่อยๆผุดออกมาตามกรอบโครงหน้าและลำคอระหง“อึก….ระ…ร้อน”ภายในเวลาไม่ถึงนาทีภายในกายร้อนรุ่มราวกับไฟแผดเผา มือเรียวที่สั่นเทาของเธอคว้าหยิบรีโมทแอร์มาลดอุณหภูมิลงเหลือสิบเก้าองศา ตอนตัดสินใจเข้ามาที่นี่ เธอเตรียมใจกับภยันตรายต่างๆที่จะคืบคลานเข้ามาไว้บ้างแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเจอแจ็คพ็อตเป็นครั้งที่สอง อย่างที่บอกหากเธอตื่นตะหนกหรือแสดงให้คู่ต่อสู้ดูออกว่าเธอกลัว มันจะทำให้อีกฝ่ายเหลิง“พะ…แพค มะ…มันคือยาปลุกเซ็กซ์เหรอ”“ฉลาดดีนี่”ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก ใบหน้าและนัยน์ตาชั่วร้ายของเขาดั่งมัจจุราชที่จะพรากชีวิตเธอไปเมื่อใดก็ได้ “ถ้าอยาก ทำไมไม่บอกดีๆล่ะ ทำไมชอบทำอะไรปัญญาอ่อน ฉันทรมานนะ”คล้ายว่าร่างกายจะหลอมละลาย นินิวรีบถอดเสื้อผ้าบนตัวของเธอออกไปให้หมด โดยมีเขาจ้องมองอยู่ไม่วางตา“เหมือนที่ผ่านมาฉันใจดีกับเธอเกินไปจริงๆ”“ยะ…อย่าพูดมากชะ…ช่วยฉันทีสิ อ๊าาา ฉะ…ฉันต้องการ”เธอร้องบอกเสียงกระเส่า ก้าวเข้าไปใกล้เขา เขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อย มือเรียวคว้าโอบลำคอหนา หน้าอกขนาดใหญ่ถูไถ

เรื่องราวตลอดหลายวันที่ผ่านมาที่นินิวต้องเผชิญในระหว่างที่เข้าไปอยู่ใกล้ชิดกับซาตานผู้ชั่วร้ายอย่างแพคทริคก็ถูกนินิวพรั่งพรูออกมาหมด เธอเล่าให้แอนดริวฟังอย่างออกรสในห้องของเพื่อนแอนดริวที่เป็นนายแพทย์ที่ตอนนี้เขาออกเวรไปแล้ว แอนดริวค่อนข้างตกใจ ไม่น่าเชื่อว่านินิวจะรอดพ้นมาได้จริงๆ“กูว่าแล้วสัญญาณมือถือมึงไม่ได้อยู่ที่คอนโดมึงเลย กูเลยจับสังเกตความผิดปกติได้และอีกอย่างมึงบล็อกกูทุกทางกูก็เลยต้องซื้อตัวไอ้ธามมาเนี่ย แล้วเล่าบางอย่างให้มันฟังมันถึงได้ช่วยโทรหามึงให้ มันไว้ใจได้ไหม”“ได้น่า ห้ามทำอะไรมันนะ”“ทำไปก็ไร้ประโยชน์”“เออพี่เอาไงกับพวกผู้หญิงพวกนั้นที่ถูกจับไปขายดีวะ”“คนอย่างนินิวเป็นคนดีขนาดที่อยากยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเหรอวะ”แอนดริวตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ“เปล่า อยากทำเอาสะใจ ทะลายซ่องมันได้ก็ดีเห็นคนหงุดหงิดแล้วมีความสุขดี”“กูไม่รู้ว่ะว่ามันคือที่ไหน แต่ที่รู้ๆกูว่าแม่มดกับซาตานก็เหมาะสมกันดีนะ”“เหมาะสมบ้าอะไรล่ะ”มือเรียวตบโต๊ะๆเบาด้วยความไม่พอใจ“นักต้มตุ๋นในตำนานถูกขนานนามใหม่ว่าแม่มดว่ะ เท่สัตว์”แอนดริวกระเซ้าเย้าแหย่ นินิวหลอกใครต่อใครเพื่อ

19.00 น.ห้องอาหารสุดหรูหลังจากนอนพักเอาแรงเพราะไม่รู้ว่าคืนนี้ต้องเจอกับอะไรบ้าง ก่อนไปนินิวได้เข้ามารับประทานอาหารราคาแพงในห้องอาหารสุดหรูกับแพคทริคอย่างเอร็ดอร่อย ด้วยความที่มื้อกลางวันทานไม่อิ่มจึงมาลงกับมื้อเย็นที่มีอาหารทั้งไทยและเทศให้เลือกสรรมากมาย อีกทั้งยังมีกาแฟใช้แก้ง่วงในระหว่างที่ต้องขับรถ“เป็นไงอาหารมื้อสุดท้ายของเธอ”นินิวชะงักไปเมื่อถูกถามแบบนั้น ความอร่อยลดลงไปครึ่งหนึ่ง ตวัดสายตาไปมองเจ้าของคำพูดด้วยความไม่พอใจ“พูดเหมือนตั้งใจให้ฉันไปตาย”...“นี่นายไม่ได้หลอกฉันมาฆ่าถูกไหม”หญิงสาวกำพวงมาลัยแน่นเส้นทางที่รถกำลังขับผ่านไป สองข้างทางมีแต่ต้นไม้คล้ายว่าเป็นป่าละเมาะ มีเพียงแสงไฟหน้ารถที่สาดส่องไปข้างหน้าเห็นเป็นถนนลูกรัง ไม่เห็นว่าจะมีรถผ่านมาตามทาง ไม่คิดว่าจีพีเอสที่เขาปักหมุดให้จะพามาในทางเปลี่ยวขนาดนี้ เธอมองกระจกหน้ารถเพื่อสะท้อนไปมองยังคนที่นั่งเบาะหลัง“ไม่คิดว่าเธอจะกลัวนะ”“แค่ไม่ชินทาง”“เดี๋ยวอีกหนึ่งกิโลจะเจอถนนใหญ่มันใกล้ถึงแล้วแค่ข้ามถนนนั้นไป”นินิวกลับมามีสมาธิขับรถต่อ รีบขับรถตามเส้นทางนี้ไปจนกระทั่งถึงที่หมาย เธอเข้ามาจอดรถในลานจอดรถ