“เหรอ”สายตาเขาดูไม่สนใจใยดี เขามีวิธีตั้งมากมายที่จะทำให้เธอยอมแต่โดยดี“เอามานี่เลยฉันเช็ดเอง”นินิวแย่งผ้าขนหนูที่ใช้เช็ดผมมาเช็ดเองให้พอหมาดๆ จากนั้นเธอหยิบไดร์เป่าผมของเจ้าของห้องไปเป่าผมจนแห้งร่างอรชรเดินมาที่กระเป๋าตัวเองที่วางอยู่ที่โต๊ะ แพคทริคเป็นคนเอามาคืนให้ เธอหยิบเครื่องสำอางมาแต่งหน้าใสๆให้เหมือนไม่ได้แต่ง เมื่อจะไปทานข้าวกับผู้ใหญ่ต่อ จากนั้นเธอเปิดโทรศัพท์ดูว่ามีใครโทรมาหรือเปล่า ปรากฏว่าเป็นแอนดริวที่โทรมาหลายสาย“อ้ะ!”เธอกำลังจะโทรกลับ แต่ไม่รู้ว่าแพคทริคเดินมาตั้งแต่เมื่อไร เขาเข้ามาทางด้านหลังของเธอ สอดมือมาจับหน้าอกใหญ่ เธอจึงเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าไว้เหมือนเดิม“จะไม่กินข้าวเหรอ”ใบหน้าคมคายซุกไซ้ลำคอระหง ในขณะที่มือก็ทำหน้าที่เค้นคลึงอกอวบ“ไม่หิว”“แต่ฉันหิว ฉันรับปากกับผู้ใหญ่ไว้แล้ว ไม่ไปมันเสียมารยาท”“แค่ไม่กินข้าวด้วยไม่เห็นตาย”“นายกำลังบอกฉันว่านายใกล้จะชักดิ้นชักงอตายใช่ไหม”มือเรียวหยิบกระเป๋ามาคล้องแขน ร่างเล็กสะบัดอย่างแรงให้หลุดจากคนโตตัว จนสามารถหลุดออกมาได้ เธอเดินเปิดประตูออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับไปมอง ไม่อยากรู้ว่าเขาทำหน้ายังไงนินิวเดินเ
Last Updated : 2025-10-22 Read more