All Chapters of สายลมจากปลายหญ้า: Chapter 1 - Chapter 10

24 Chapters

บทที่ 1

ในปีที่สี่ของการแต่งงานกับฟู่อิ่นโจว ลู่เหมียนก็ตั้งครรภ์เธอถือเอกสารไปโรงพยาบาลเพื่อทำประวัติฝากครรภ์ แต่ในระหว่างการตรวจสอบข้อมูล พยาบาลกลับแจ้งว่าทะเบียนสมรสเป็นของปลอมลู่เหมียนตะลึง: "ของปลอมเหรอคะ? เป็นไปไม่ได้!"พยาบาลชี้ไปที่ตราประทับโลหะบนเอกสาร: "ปั๊มตรงนี้เบี้ยว รหัสก็ผิดด้วยค่ะ"ลู่เหมียนยังไม่ตายใจ เธอรีบไปตรวจสอบที่สำนักงานเขตอีกครั้ง คำตอบที่ได้รับเหมือนกันทุกอย่าง"คุณฟู่แต่งงานแล้ว ชื่อคู่สมรสคือลู่จือยวน..."ลู่จือยวน?ลู่เหมียนราวกับถูกฟ้าผ่า สมองว่างเปล่าไปหมด!ลู่จือยวนคือพี่สาวต่างมารดาของเธอ และยังเป็นรักแรกของฟู่อิ่นโจวด้วยตอนนั้น พี่สาวหนีงานแต่งงานเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศตามความฝัน ทิ้งฟู่อิ่นโจวไปอย่างไม่ไยดีแต่ตอนนี้ เธอกลับกลายมาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฟู่อิ่นโจว!...ลู่เหมียนเดินออกมาจากสำนักงานเขตราวกับศพเดินได้ สายตาเลื่อนลอย ไร้เรี่ยวแรงจนกระทั่งเธอนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ด้านหน้า น้ำตาที่อัดอั้นมาตลอดทางก็ไหลรินออกมาอย่างไร้เสียงสี่ปีก่อน เธอต้องแต่งงานกับฟู่อิ่นโจวแทนพี่สาวที่หนีงานแต่งงาน เพื่อรักษาหน้าตาของทั้งสองครอ
Read more

บทที่ 2

ลู่เหมียนเดินขึ้นลิฟต์อย่างเลื่อนลอยพอรู้สึกตัวอีกที ลิฟต์ก็หยุดอยู่ชั้นใต้ดินมีเด็กฝึกงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีกระตือรือร้น “คุณมาชมงานนิทรรศการของคุณลู่จือยวนใช่ไหมคะ? เชิญทางนี้เลยค่ะ”ลู่เหมียนถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมกดเลือกชั้นเธอเดินเข้าไปในห้องจัดแสดงแบบงงๆเด็กฝึกงานเดินตามหลังมา พร้อมแนะนำอย่างกระตือรือร้น “นิทรรศการภาพวาดในครั้งนี้ท่านประธานฟู่เป็นคนผู้สนับสนุนหลักทั้งหมดเลยค่ะ หลังจากนี้ก็จะมีทัวร์จัดแสดงทั่วประเทศด้วยนะคะ”สายตาของลู่เหมียนหยุดอยู่หน้าภาพสีน้ำมันภาพหนึ่งเป็นภาพวาดแผ่นหลังเปลือยกายของชายคนหนึ่ง กล้ามเนื้อหลังคมชัด และรอยแผลเป็นตรงบั้นเอวส่วนล่างโดดเด่นจนสะดุดตาเธอเคยลูบไล้รอยแผลเป็นนั้นในความมืดนับครั้งไม่ถ้วน เธอจึงรู้ดีว่าผู้ชายในภาพนั้นคือใครลู่จือยวนวาดภาพของฟู่อิ่นโจวไว้หลายภาพ วันที่ระบุไว้ที่มุมล่างขวาของภาพก็ชัดเจนและบาดตาวันที่ 20 มิถุนายน ฟู่อิ่นโจวยืนอยู่ในห้องครัว แสงอบอุ่นตกกระทบที่แผ่นหลังของเขา...นั่นคือวันที่สามที่เธอถูกขังอยู่ในบ้าน เธออดอาหารประท้วง ปวดท้องจนถึงขั้นหมดสติ แต่เขากลับต้มข้าวต้มให้ลู่จือยวนอยู่
Read more

บทที่ 3

ลู่เหมียนก้มหน้าลง ไม่แม้แต่จะเงยตาขึ้นมามอง“ลู่จือยวนกำลังจะย้ายมาอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ฉันก็แค่เก็บของไว้ก่อน กันไว้ไม่ให้เธอเห็นแล้วอารมณ์เสีย”ฟู่อิ่นโจวคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วใช้แรงกระชากเล็กน้อยดึงเธอเข้ามาในอ้อมอกอย่างรวดเร็ว“คุณยังโกรธผมอยู่ใช่ไหม?”“เปล่า”“ลู่เหมียน คุณโกหกไม่เก่งเลยนะ”ฟู่อิ่นโจวเชยคางของเธอขึ้น บังคับให้เธอสบตาของเขา“ผมบอกคุณไปหลายครั้งแล้ว ผมแค่กำลังเล่นละครไปกับเธอเท่านั้น ถ้าผมอยากแต่งกับเธอจริงๆ ผมตามเธอกลับมาตั้งแต่เมื่อสี่ปีที่แล้วแล้ว”ลู่เหมียนมองเข้าไปในดวงตาของเขา แล้วก็หัวเราะออกมาเบา ๆ“ฟู่อิ่นโจว” น้ำเสียงของเธอแผ่วเบามาก แต่ชัดเจนทุกคำ “คนที่คุณอยากแต่งด้วยคือใคร คุณรู้อยู่แก่ใจดีไม่ใช่เหรอ”พูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นแทรกขึ้นมาทันที กลบคำพูดของเธอหายไปในอากาศฟู่อิ่นโจวเหลือบมองหน้าจอ แล้วรีบรับสายทันที หลังจากพูดคุยสั้นๆ เขาก็ทิ้งท้ายว่า “มีเรื่องด่วนที่บริษัท” แล้วก็เดินจากไปอย่างรวดเร็วเขาทิ้งคำสั้น ๆ ไว้เพียงว่า “บริษัทมีเรื่องด่วน” จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปอย่างเร่งรีบเมื่อมองตามแผ่นหลังของผู้ชายที่กำล
Read more

บทที่ 4

ทุกคนพร้อมใจกันหันไปมองลู่เหมียนลู่เหมียนยืนอึ้งอยู่กับที่ ยังไม่ทันได้ตอบสนองว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเสียงร้องตกใจของแม่เลี้ยงดังมาจากที่ไกลๆ"จือยวน!"ลู่จือยวนตกใจเพราะคำสาปจนเป็นลมไปสีหน้าของฟู่อิ่นโจวเปลี่ยนไปทันที เขาก้มลงอุ้มลู่จือยวนขึ้นมา และรีบวิ่งไปยังห้องพยาบาลสมองของลู่เหมียนขาวโพลน จนกระทั่งมีเสียงตบดังสนั่นบนใบหน้าของเธอ เธอถึงได้สติ"ทำไมฉันถึงได้ให้กำเนิดเดรัจฉานอย่างแกออกมาได้นะ!" ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ เส้นเลือดสีเขียวปูดโปนที่ขมับ "พี่สาวของแกป่วยหนักขนาดนี้แล้ว แกยังกล้าที่จะสาปแช่งเธออีกเหรอ?!"ลู่เหมียนโซซัดโซเซถอยหลังไปครึ่งก้าว ไม่ทันระวังจึงชนกับหอแชมเปญที่อยู่ข้างๆ ทำให้ไวน์หกกระจายเต็มพื้นเธอล้มลงนั่งบนเศษแก้วที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น อดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและอธิบายว่า: "ไม่ใช่หนู!""หุบปาก!" พ่อตะคอกเสียงดัง "ฉันมองออกมาตั้งนานแล้ว แกทนไม่ได้ที่พวกเราดีกับพี่สาวของแก แต่เธอกำลังจะตายแล้ว แกไม่มีความเห็นใจสักนิดเลยเหรอ?!""ใครก็ได้! มาจับไอ้ลูกทรพีคนนี้ขังที!"...ลู่เหมียนถูกโยนเข้าไปในห้องมืดเล็กๆเธอเป็นคนกลัวความมืดมาตั้งแต่เด
Read more

บทที่ 5

ลู่เหมียนตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาลแล้ว"ในที่สุดคุณก็ฟื้น" หมอถอนหายใจและมองเธอด้วยความสงสาร "คุณแท้งลูกและเสียเลือดมาก ถ้ามาช้ากว่านี้เพียงไม่กี่นาที เทวดาก็ช่วยไม่ทันแล้ว"ลู่เหมียนรู้จากปากของหมอว่า เธอโชคดีที่คนใช้ที่นำอาหารไปให้เธอในวันรุ่งขึ้นพบว่าเธอหมดสติไป ถึงโชคดีรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด"ครอบครัวของคุณไม่ได้เรื่องเลย พวกเขาทำกับคุณแบบนี้ได้ยังไง? โดยเฉพาะสามีของคุณ โทรไปเท่าไหร่ก็ไม่รับสายเลย ถ้าเขามาโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ฉันจะต้องสั่นสอนเขาให้หนักเลย""คุณหมอคะ" ลู่เหมียนพูดแทรก เธอจิกปลายนิ้วลงบนผ้าปูที่นอน "เรื่องที่ฉันท้อง อย่าบอกเขานะคะ"ถึงบอกไปเขาก็คงไม่เชื่อเธออยู่ดีอีกอย่างหัวใจของฟู่อิ่นโจวไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว เธอเองก็ไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับเขาอีกแม้แต่น้อยคุณหมออ้ำอึ้ง สุดท้ายก็ส่ายหน้าและเดินจากไปในช่วงที่ลู่เหมียนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ฟู่อิ่นโจวไม่เคยมาเยี่ยมเลยแต่ในโซเชียลมีเดียของลู่จือยวน เขากลับปรากฏตัวอยู่ทุกที่วันแรกเป็นภาพซุปไก่ที่ถ่ายแบบโคลสอัพ พร้อมคำบรรยาย: [สิบปีแล้ว ก็ยังเป็นรสชาติที่ฉันชอบที่ส
Read more

บทที่ 6

ก่อนเดินทางไปต่างประเทศหนึ่งวัน ลู่เหมียนไปวัดที่มีต้นไม้โบราณสูงใหญ่ตั้งแต่แท้งลูก เธอก็ฝันเห็นทารกน้อยเปื้อนเลือดมาร้องไห้กับเธอทุกคืน ดังนั้น เธอจึงติดต่อไปหาพระอาจารย์รูปหนึ่งเพื่อทำพิธีอุทิศส่วนกุศลแต่ใครจะไปคิดทันทีที่มาถึงวัด เธอก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางพระอุโบสถ แผ่นหลังนั้น เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี"พวกเธอได้ยินมาไหมว่า คนรักของคุณฟู่เป็นโรคร้าย เพื่อขอเครื่องรางป้องกันภัยให้เธอ เขาคุกเข่ากราบเป็นระยะ จากเชิงเขาขึ้นมาจนถึงที่นี่เลยนะ...""ทางช่วงสุดท้ายชันมาก เขาเกือบจะตกลงไปในหน้าผา ไม่ได้กลับมาแล้ว!" เสียงซุบซิบของผู้คนดังเข้าหูเธอ ลู่เหมียนหยุดฝีเท้าเท่าที่สายตาจะเห็นได้ แขนของผู้ชายคนนั้นพันด้วยผ้าพันแผล บาดแผลยังคงมีเลือดซึมออกมาเธอจำได้ว่า ฟู่อิ่นโจวเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์เลย เขาไม่เคยเข้าวัด ในบ้านไม่บูชาเทพเจ้าหรือพระพุทธรูปใดๆ แม้แต่เครื่องรางของขลังจากวัดเก่าแก่ในเกียวโตที่เขาจับฉลากได้ในงานเลี้ยงประจำปีของบริษัท เขาก็โยนให้ผู้ช่วยทันทีแม้แต่ตอนที่เธออยากไปไหว้แม่ เขาก็แค่บี้ก้นบุหรี่อย่างเฉยเมย แล้วพูดอย่างเย็
Read more

บทที่ 7

"ลู่เหมียน แกเกือบฆ่าจือยวนตาย ยังมีหน้ามานอนอีกเหรอ?!"ลู่เหมียนเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก เห็นดวงตาของพ่อแดงก่ำราวกับถูกเผาไหม้ ส่วนแม่เลี้ยงที่อยู่ข้างๆ ก็ก้มหน้าลง ร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด"เหมียนเหมียน..." เสียงแม่เลี้ยงสั่นเครือ น้ำตาไหลพราก "พี่สาวของเธอเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยเธอไปเสียที? เรื่องคำสาปในงานอำลาเราก็ไม่ถือสาแล้ว แต่ครั้งนี้... เธอต้องการเอาถึงชีวิตเลยเหรอ!"ลู่เหมียนกำผ้าปูที่นอนแน่น ทนดูใบหน้าที่เสแสร้งของแม่เลี้ยงต่อไปไม่ไหวแล้วเธอฝืนตัวลุกขึ้นยืน พูดทีละคำอย่างชัดเจน: "คำสาปในงานอำลาฉันไม่ได้เป็นคนทำ และฉันก็ไม่ได้ผลักเธอตกหน้าผา คุณปล่อยให้ลู่จือยวนใส่ร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่กลัวกรรมตามสนองบ้างเหรอ?!""เพียะ!"เสียงตบดังสนั่นฟาดลงบนใบหน้าของเธอ ลู่เหมียนเซถอยหลังไปครึ่งก้าว เลือดซึมออกจากมุมปาก"นังสารเลว!" พ่อสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ "ตอนนั้นแม่ของแกก็เป็นแบบนี้ เอาแต่โทษคนอื่นตลอด! ตอนนี้แกก็ยัง...""ตาแก่ลู่ ใจเย็นก่อน!" แม่เลี้ยงลูบหลังพ่อเบาๆ "เป็นความผิดของฉันเอง ที่สอนเหมียนเหมียนไม่ดี...""ไม่เกี่ยวกับเธอ!" พ่อพูดแท
Read more

บทที่ 8

วันรุ่งขึ้นหลังจากลู่เหมียนเดินทางไปต่างประเทศ ลู่จือยวนก็รีบร้อนให้คนใช้เปลี่ยนผ้าม่านและพรมในบ้านเป็นแบบที่เธอชอบทันทีพอตกเย็น ฟู่อิ่นโจวเดินเข้ามาในบ้าน สายตาก็แข็งค้างคนใช้หลายคนกำลังช่วยกันขนโต๊ะหนังสือไม้จันทน์ออกจากห้องหนังสือของลู่เหมียน บนโต๊ะยังมีปากกาและหนังสือที่เธอใช้เป็นประจำวางอยู่"พวกธอทำอะไรกัน?" เสียงทุ้มต่ำและเย็นชาทำให้ห้องนั่งเล่นทั้งหมดหยุดนิ่งทันทีคนใช้ยืนตัวแข็งอยู่กับที่ รีบอธิบายว่า: "คุณท่านครับ คุณหนูลู่บอกว่าห้องนี้มีแสงดี อยากจะปรับปรุงให้เป็นห้องวาดภาพ..."สีหน้าของฟู่อิ่นโจวขรึมทันที เสียงของเขาเย็นยะเยือก: "ปรับปรุงให้เป็นห้องวาดภาพ? แล้วลู่เหมียนกลับมาจะทำยังไง?"พวกคนใช้ก้มหน้าลง ไม่มีใครกล้าตอบหลายวันมานี้ ลู่จือยวนได้แอบให้พวกเขาทิ้งของของลู่เหมียนไปหลายอย่างแล้ว เจตนาของเธอทุกคนรู้ดีแก่ใจในขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียด เสียงอ่อนโยนก็ดังมาจากด้านหลัง"อิ่นโจว อย่าโทษพวกเขาเลย ฉันสั่งทำให้พวกเธอทำเอง" ลู่จือยวนนั่งอยู่บนรถเข็นขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าซีดเผือดแสดงความบอบบางเธอมองเงยหน้ามองเขา ในแววตาเต็มไปด้วยความอ้อนวอน: "ฉันแค่อยากวาดภ
Read more

บทที่ 9

ฟู่อิ่นโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกแปลกๆ แวบผ่านเข้ามาในใจเขายกมือขึ้นคลึงหว่างคิ้ว พยายามระงับความรู้สึกไม่เข้ากันอย่างประหลาดนั้นไว้ และพูดว่า: "ประชุมคณะกรรมการบริษัทจะสายไม่ได้"ลู่จือยวนลุกขึ้นนั่งโดยมีผ้าห่มพันรอบตัว ปลายนิ้ววาดเป็นวงกลมบนแผ่นหลังของเขา: "ถ้าอย่างนั้น... คืนนี้กลับมาเร็วหน่อยได้ไหม?"ใบหน้าที่เงยขึ้นของเธอมีรอยแดงเรื่อหลังจากได้รับความพึงพอใจ แต่ในแววตาของเธอกลับมีความเจ้าเล่ห์แวบผ่านเมื่อฟู่อิ่นโจวจากไป ลู่จือยวนก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา บอกแม่ของเธอว่าภารกิจสำเร็จแล้ว"ฉันบอกแล้วว่า ฟู่อิ่นโจวตัดใจจากลูกไม่ได้" เสียงของคุณแม่ลู่เต็มไปด้วยความยินดีที่เก็บซ่อนไว้ไม่อยู่ "ทางโรงพยาบาลจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณหมอที่ตรวจลูกครั้งแรกจะยอมรับว่าเป็นความผิดพลาดในการวินิจฉัย พอลูกตั้ท้องลูกของเขาแล้ว ดูสิว่าลู่เหมียนจะเอาอะไรมาสู้กับลูกได้อีก"...ฟู่อิ่นโจวมาถึงบริษัท ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องประชุม เขาก็เห็นคณะกรรมการบริษัทหลายคนกำลังรุมล้อมผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่ง สอบถามสารทุกข์สุกดิบอย่างห่วงใย"คุณจ้าวครับ จะต้องรักษาสุขภาพให้ดีนะครับ""ต่อไปการประชุมแบบนี
Read more

บทที่ 10

ยามเย็นย่ำ แสงไฟสว่างไสวฟู่อิ่นโจวยืนอยู่ริมแม่น้ำ แสงจันทร์ทอดเงาเย็นเยือกบนใบหน้าของเขา ตรงหน้าเขามีชายคนหนึ่งถูกมัดมือมัดเท้าคุกเข่าอยู่ กำลังโขกศีรษะให้เขาอย่างต่อเนื่อง"ท่านประธานฟู่ ผมขอร้องล่ะครับ ได้โปรดปล่อยลูกชายผมไปเถอะ!"ลูกน้องของฟู่อิ่นโจวเข็นรถเข็นเด็ก โดยที่ล้อรถอยู่ใกล้กับขอบแม่น้ำมาก"บอกความจริงมา แล้วฉันจะปล่อยเขา"แววตาของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "ท่านประธานฟู่ครับ ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด...""ไม่เข้าใจเหรอ?" ฟู่อิ่นโจวหัวเราะเบาๆ "ฉันให้เวลาแกแค่สามนับ""ถ้านับสามแล้ว ยังไม่ได้ยินอะไรที่มีประโยชน์จากปากแก ฉันจะส่งลูกชายของแกไปที่ที่เขาควรจะไป"ฟู่อิ่นโจวเริ่มนับถอยหลัง จ้องมองใบหน้าที่สั่นเทาของผู้ชายคนนั้น"สาม...""สอง..."ในวินาทีที่รถเข็นเด็กเอนไปทางแม่น้ำ ชายคนนั้นก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาร้องตะโกนออกมาแทบขาดใจ: "ผมพูด! ผมพูดแล้ว!""คลิปคำสาปในงานอำลา เรื่องผลักตกหน้าผา ไฟไหม้ห้องแสดงภาพวาด เจียงเยว่หรูและลู่จือยวนสองแม่ลูกจัดฉากขึ้นเองทั้งหมดครับ!""ที่ผมช่วยพวกเขาทำแบบนี้ ก็เพราะลูกชายของผมเป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด พวกเธอรับปากว่าจะรักษาล
Read more
PREV
123
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status