All Chapters of ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท: Chapter 31 - Chapter 40

เฟยเถาได้แต่ลอบพิจารณาอย่างแปลกใจ ตอนนี้เจ้าเมืองถังโดนควบคุมตัวเอาไว้ เพื่อหาหลักฐานเพิ่มและต้องการจะดึงตัวคนที่อยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ ข่าวจึงไม่ได้ลือมาถึงเมืองหลวงแต่จินเซียนที่เป็นบุตรี นางจะไม่รู้เรื่องเคราะห์ร้ายของบิดาได้อย่างไร“เช่นนี้ก็ดีแล้ว ข้าออกมานานแล้วคงต้องขอตัวกลับก่อน”“ประเดี๋ยวก่อน จวนเจ้าอยู่ที่ใด ข้าจะได้ให้คนไปส่งเทียบเชิญที่จวนของเจ้า”“เจ้าจะจัดงานเลี้ยงน้ำชาหรือ แต่ข้ากำลังตั้งครรภ์คงไม่สะดวกที่จะไป” เฟยเถาทำหน้าเสียดายออกมาจินเซียนเหลือบมองที่ท้องของเฟยเถาวูบหนึ่ง “บัณฑิตจางคงไม่ได้บอกเจ้า ข้ากำลังจะมีงานมงคล”“ยินดีด้วยเจ้าค่ะ ข้าจะส่งของมาแสดงความยินดีให้ท่านที่จวนถังแล้วกัน”“เจ้าไม่อยากรู้หรือว่าข้าจะแต่งกับผู้ใด”“คุณหนูถังจะแต่งกับผู้ใดหรือเจ้าคะ” เฟยเถาไหลตามน้ำไป ในเมื่อนางอยากให้ถาม ถามนางหน่อยก็ได้“องค์ชายรอง ฉีฟงเหว่ย” นางเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง“ยินดีด้วยเจ้าค่ะ ไว้ข้าจะส่งของไปร่วมยินดี เช่นนั้น...ข้าตัวก่อนเจ้าค่ะ”“เชิญ” จินเซียนยกยิ้มที่มุมปากมองเฟยเถาเดินจากไปเฟยเถาเองก็ตกใจไม่น้อย แต่นางเก็บอาการเอาไว้ได้ทัน องค์ชายรองไม่รู้เรื่อ

วันที่สามของการสอบจิ้นซื่อ ประตูสนามสอบเปิดออก เจียวเหอก็รีบร้อนกลับจวนด้วยเป็นห่วงเฟยเถาที่ท้องเริ่มโตขึ้นทุกวัน แต่เมื่อกลับมาถึงจวน เมียรักดันไม่อยู่รอเขาที่จวนเสียได้“ฮูหยินอยู่ที่ใด” เดินเข้าประตูจวนมาก็ถามหาเลย“ฮูหยินออกไปด้านนอกขอรับ ไปพบคุณหนูสุ่ย ให้แจ้งนายท่านว่าจะกลับก่อนมื้อเย็นขอรับ”“นางรู้ว่าข้าจะกลับวันนี้ แต่นางไม่อยู่รอ” เจียวเหอหันไปมองลุงต๋วนอย่างไม่สบอารมณ์“ขะ ขอรับ”“คุณหนูสุ่ย พวกนางสนิทสนมกันได้อย่างไร”“เอ่อ...ข้าน้อยรู้เพียงว่า คุณหนูสุ่ยชื่นชอบเครื่องอาบน้ำ จนส่งจดหมายมาขอเข้าพบฮูหยิน หลังจากนั้น ทั้งสองก็ไปมาหาสู่กันทุกวันขอรับ”“อืม...นานเพียงใดแล้ว”“ตอนที่นายท่านเข้าสนามสอบขอรับ”เจียวเหอ แววตาเข้มขึ้น เขาไม่รู้ว่าสุ่ยหรูหลิงทำเช่นใดเฟยเถาถึงยอมเปิดเผยตัวว่าเป็นเจ้าของร้านเครื่องอาบน้ำ แต่ต่อไปสุ่ยหรูหลิงจะต้องเป็นพระชายาของซิงเหยี่ยน พวกนางจะคบกันไว้ก็ไม่เสียหาย เพียงแต่ไม่รู้ว่านางเข้าหาโดยบริสุทธิ์ใจหรือไม่“เตรียมรถม้า ข้าจะไปรับนางกลับจวน”เฟยเถากับหรูหลิง กำลังนั่งสนทนากันอยู่ในโรงน้ำชา ทั้งสองไม่มีผู้ใดที่สามารถพูดเรื่องที่อยู่ในใจได้ พอได้มาพบ

ฟ้ายังไม่ทันสว่างเจียวเหอก็ลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปเตรียมตัว ชุดพระราชทานจอหงวนเมื่อสวมอยู่บนร่างของเขายิ่งเพิ่มความสง่างามจนไม่อาจละสายตาได้ เฟยเถาที่ยังไม่ตื่นนางจึงไม่ได้เห็นเขาก่อนผู้ใดพอถึงเวลา นางก็ออกไปหาสุ่ยหรูหลิงที่โรงน้ำชา เพื่อรอชมขบวนแห่จอหงวนด้วยกัน“ตอนแรกข้าคิดว่าจางจอหงวนจะไม่ยอมให้เจ้ามาแล้ว” หรูหลิงเดินไปรับเฟยเถาที่หน้าโรงน้ำชาด้วยตนเอง“หากไม่ใช่องค์ชายสามพูด อาเหอคงไม่ยอมให้ข้ามา”สตรีทั้งสองพูดคุยกันไปจนถึงหน้าห้องรับรอง แต่ก่อนที่จะเปิดเข้าไปด้านใน เสียงหวานด้านหลังก็ดังขึ้นรั้งเอาไว้เสียก่อน“ท้องโตเพียงนี้แล้วยังจะออกมาด้านนอกได้อีกหรือ” จินเซียนเดินมากับสาวใช้ของนาง“ถังอี้เหนียง เองก็มาร่วมชมด้วยหรือเจ้าคะ” จินเซียนนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ นางไม่ชอบให้เรียกนางว่าอี้เหนียงเลย“พี่ชายข้าเองก็สอบผ่าน เหตุใดจะมาร่วมชมไม่ได้เล่า”“อ้อ...คุณชายถังก็สอบผ่าน ยินดีด้วยเจ้าคะ”“ตำแหน่งจอหงวนก็ใช่ว่าจะได้ตำแหน่งขุนนางดีๆ เสมอไป ฟางซื่อเจ้าคิดเช่นข้าหรือไม่”“อืม...ก็จริงเจ้าค่ะ ข้ามิได้หวังว่าสามีข้าจะมีตำแหน่งใหญ่โต เพียงแค่เขาไม่เป็นขุนนางกังฉินก็พอ” เฟยเถาตอบโต้กลับอย่า

เจียวเหอลงมือเขียนจดหมาย โดยเลียนแบบลายมือของจินเซียน ตัวอักษรของนางมิได้เขียนยากเช่นตัวอักษรของบุรุษ เพียงไม่นาน เขาก็เขียนเสร็จ แล้วส่งให้ซิงเหยี่ยนอ่านก่อน ที่จะให้อาซือออกไปจัดการตามคำสั่งอาซือออกเดินทางในตอนกลางคืนเลย เพื่อไปให้ถึงหูหนานจัดการเรื่องให้เสร็จเรียบร้อยก่อน คนที่คุมตัวเจ้าเมืองถังเอาไว้เป็นคนของซิงเหยี่ยนทั้งหมด จึงทำการลงไปได้อย่างง่ายดายชาวบ้านและขุนนางท้องถิ่น รู้เพียงว่าเจ้าเมืองถังล้มป่วยหนักมาทำงานไม่ได้ ที่เขาหายหน้าไปหลายเดือน มีเจ้าหน้าที่จากเมืองหลวงมาดูแลความเรียบร้อยแทนเชา จึงไม่เกิดเรื่องยุ่งยาก บ่าวในจวนก็ถูกสั่งให้เก็บทุกสิ่งเป็นความลับคนในออกไม่ได้ คนนอกก็เข้าไปหาไม่ได้ แม้แต่ฮูหยินถังจะอยากติดต่อบุตรทั้งสองที่อยู่เมืองหลวงหรือว่าบ้านเดิมของตนให้เข้าช่วยเหลือก็ยังทำไม่ได้เลยสองวันต่อมา ขบวนแห่จอหงวนคนใหม่ก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านในเมืองหูหนาน ลุงหูพาชาวบ้านออกมารอต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่เจ้าหน้าที่เมื่อส่งเจียวเหอเรียบร้อยแล้วก็ต้องเดินทางกลับเมืองหลวงในทันที เฟยเถาจึงให้ป้าเหมยที่ติดตามมาดูแลนางด้วย มอบเงินก้อนใหญ่ให้พวกเขาเอาไว้ใช้ระหว่างทางอย่างใจกว้

ซิงเหยี่ยนฟังเรื่องราวทั้งหมดจากหรูหลิง เขาก็ทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง“หลิงหลิง ข้าไม่คิดจะขึ้นนั่งบัลลังก์ ข้าจะช่วยพี่ใหญ่ให้เขารอดจากเคราะห์ครั้งนี้ เจ้ารอข้าได้หรือไม่ เมื่อกลับมาเมืองหลวง ค่อยเข้าพิธีแต่งงาน” เขากุมมือของนางเอาไว้“ได้ ข้าจะรอท่าน” นางยิ้มออกมาอย่างยินดี นางเองก็ไม่อยากถูกขังอยู่ภายในตำหนักทองคำเช่นกันซิงเหยี่ยนและเจียวเหอ หารือเรื่องที่จะเดินทางไปชายแดนเหนือร่วมกัน พวกขาที่ยังไม่ทันจะคิดว่าจะออกเดินทางเมื่อใด ชายแดนเหนือก็ส่งข่าวมาแล้วว่า แคว้นต้าซ่งเริ่มมีการเคลื่อนไหว คาดว่าอีกไม่นานจะเกิดสงครามทั้งสองรีบเข้าวังหลวงไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ทันที ซิงเหยี่ยนบอกฮ่องเต้เรื่องที่เขาและเจียวเหอกลายเป็นผู้ฝึกตน ในตอนแรกฮ่องเต้ก็ยังไม่เชื่อ จนเมื่อเห็นพลังปราณที่ซิงเหยี่ยนปล่อยออกมา“เจ้าจะเดินทางไปชายแดนเหนือเช่นนั้นหรือ”“เสด็จพ่อ ลูกเป็นห่วงพี่ใหญ่ ให้ลูกไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ หากมีลูกและจางจอหงวน แคว้นต้าฉีจะไม่มีทางแพ้ให้แคว้นต้าซ่งอย่างแน่นอน”“แล้วงานมงคลของเจ้า” อีกเพียงเดือนเดียวก็จะถึงงานมงคลของซิงเหยี่ยนแล้ว“ลูกเชื่อว่าคุณหนูสุ่ยนางจะเข้าใจ”“ได้ จางจอหงวนถือว่าเป็นงานแรก