All Chapters of ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท: Chapter 21 - Chapter 30

เฟยเถา นางออกไปที่เรือนตระกูลหู เพื่อขอให้หูเจี้ยนพานางเข้าเมือง“เจ้าจะเข้าเมืองยามนี้หรือ”“ใช่แล้ว ข้าเห็นว่ายังพอมีเวลา กลับมาคงถึงหมู่บ้านก่อนฟ้าจะมืด”“เจ้าจะไปตามหาอาเหอหรือ”“ข้าจะไปตามหาเขาเพื่ออันใด ข้าจะไปซื้อของเสียหน่อย”“หากเขาไม่กลับมาเล่าเถาเถา เจ้าจะต้องอับอายมากเพียงใด เจ้าลองคิดไต่ตรองดูในสิ่งที่ข้าพูดดีหรือไม่”“พี่เจี้ยน ข้าขอบคุณความหวังดีของท่าน แต่ข้าไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของท่านจริงๆ ท่านต้องได้สตรีที่ดีกว่าข้าแน่”“เถาเถา อีกไม่กี่ชั่วยามฟ้าจะมืดแล้ว อาเหอคงไม่กลับมาแล้ว เจ้า...”“ไม่กลับก็ดี ท่านคิดว่าข้ารอเขาหรือ” เฟยเถานึกถึงใบหน้าของเจียวเหอนางก็กัดฟันแน่นกดข่มอารมณ์โมโหเอาไว้ “ถ้าเขาไม่กลับมา ข้าก็เพียงแค่หาบุรุษคนใหม่ หาให้รูปงามกว่าเขา ฉลาดกว่าเขา ท่านเห็นเป็นเช่นใด” เฟยเถาเขยิบตาให้หูเจี้ยนอย่างซุกซน“พอเลย เจ้ารอข้าประเดี๋ยว ข้าจะไปเตรียมรถม้า”เฟยเถานางไม่รู้เลยว่าบทสนทนาของนางและหูเจี้ยน ไป๋ไป๋ทำให้ทุกคนที่อยู่ภายในมิติได้ยินจนหมดแล้ว เสียงหัวเราะของไป๋ไป๋ดังก้องไปทั่วห้องโถง ผิดกับใบหน้าของเจียวเหอที่เริ่มจะเขียวคล้ำไม่น่ามอง“ท่านได้ยินชัดหรือไม่

ป้าหูเป็นผู้หวีผมให้นาง พร้อมกับคลุมหน้าเจ้าสาวให้ เสียงโห่ร้องของชาวบ้านดังเข้ามาถึงภายในห้องนอนของเฟยเถา ป้าหูกับแม่สื่อก็ช่วยประคองนางออกไปจากห้องนอนเฟยเถานางไร้สิ้นครอบครัว พิธีกราบลาบิดามารดา จึงต้องทำต่อหน้าป้ายวิญญาณของทั้งสองคน“คุณพ่อ คุณแม่ อาเถาจะแต่งงานแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าวันนี้จะมีความสุขดีหรือไม่ หรือจะต้องพบเจอเรื่องราวอะไร ขอให้พวกท่านช่วยคุ้มครองอาเถาด้วยนะคะ” เฟยเถาโขกศีรษะคำนับป้ายวิญญาณ นางยังขอโทษบิดามารดาของเจ้าของร่าง ที่วิญญาณของนางมาแทนที่บุตรสาวของพวกเขาฝ่ามือหนาของเจียวเหอกุมมือที่สั่นเล็กน้อยของเฟยเถาเอาไว้แน่น เขาประคองนางแทนป้าหูและแม่สื่อ ก่อนจะพานางเดินออกไปขึ้นเกี้ยวมงคลในหมู่บ้าน หากแต่งงานกันภายในหมู่บ้าน น้อยนักที่จะจ้างเกี้ยวมงคลมาแบกเจ้าสาวกลับเรือน หากไม่ให้บิดาหรือพี่ชายแบกนางไปส่ง ก็จะเป็นเจ้าสาวเดินไปเรือนเจ้าบ่าวด้วยตนเอง แต่ไม่คิดว่าเจียวเหอจะใจกว้างจ้างเกี้ยวมาหามเฟยเถาไปส่งที่เรือนของเขา“ตื่นเต้นหรือ” เจียวเหอโน้มตัวลงกระซิบถามนาง“อืม...นิดหน่อย”“หึหึ” เสียงหัวเราะของเจียวเหอทำให้เฟยเถาหงุดหงิด ฟังก็รู้ว่าเขาไม่เชื่อนางตอนที่เกี้ยวเจ้า

เจียวเหอกุมมือของนางเอาไว้ พร้อมทั้งมองนางอย่างลุ่มลึก“เถาเถา เจ้ารู้สิ่งใดมา เจ้าถึงได้คิดว่าข้าจะต้องแต่งถังจินเซียนเป็นภรรยา แล้วต่อไปข้าจะต้องทอดทิ้งเจ้า เจ้าบอกข้ามาเถิด”“ข้าจะรู้ได้อย่างไรเล่า อย่างที่ข้าเคยบอกท่าน ต่อไปหากท่านพึงใจสตรีคนอื่น ต่อให้ไปใช่ถังจินเซียนข้าเองก็จะยอมหย่า...โอ๊ยยย” เจียวเหอกัดริมฝีปากของนางจนบวมเป่ง “ท่านมันบ้า!!! เหตุใดถึงได้ชอบกัดข้านัก”“ดูเจ้าพูดเข้า ข้าเคยพูดหรือว่าจะหย่ากับเจ้า เหอะ หรือเจ้าคิดเช่นที่เคยพูดกับอาเจี้ยนไว้จริงๆ ที่เจ้าจะหาบุรุษคนใหม่ที่รูปงามกว่าข้า ฉลาดกว่าข้า”“ท่านรู้ได้ไง ว้ายยยย”“ข้าอยากจะรู้ ต่อไปเจ้ายังจะกล้าคิดเช่นนี้อีกหรือไม่”ไหน้ำส้มสายชู (หึงหวง) ของเจียวเหอแตกส่งกลิ่นไปทั่วห้อง เขาพลิกตัวขึ้นครอมเฟยเถาเอาไว้แล้วลงโทษนางตลอดช่วงบ่ายโดยไม่ปรานี เสียงร้องประท้วง เสียงครางหวานดังไปทั่วห้องนอน แม้แต่ไป๋ไป๋มันยังต้องหนีเข้าไปอยู่ในป่า ด้วยไม่อยากได้ยินเฟยเถากว่าจะได้รู้เรื่องราวที่เจียวเหอหายไปหลายวัน ก็เข้าวันที่สองของการแต่งงานหลังจากที่เจียวเหอทำข้อตกลงกับซิงเหยี่ยน พอเดินออกมา เขาก็พบกับจินเซียนเดินเข้าไปในร้านผ้า

แม้เฟยเถาจะพึมพำเบาๆ แต่เจียวเหอก็ยังไม่ได้ยิน“นางเอก คืออันใด”“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอันใด หมายถึง...สตรีที่จิตใจดี อ่อนหวาน เช่นเจ้าเป็นพระเอกแล้วนางก็เป็นนางเอกสำหรับข้า เหมาะสมกัน โอ๊ยยย เจ้ากัดข้าอีกแล้ว”“ข้าบอกแล้วอย่างไร ห้ามคิดไปเอง เลิกเพ้อฝันได้แล้ว”เจียวเหอที่กำลังจะหยอกเย้าเฟยเถาต่อ ก็ต้องหยุดลง เมื่อเสียงเคาะผนังห้องดังขึ้น ห้องของเขาและของซิงเหยี่ยนมีประตูที่เชื่อมถึงกัน หากฝ่ายใดลงกลอนเอาไว้ อีกฝ่ายก็จะเข้าหาไม่ได้ ห้องของตระกูลถังก็เป็นเช่นกัน“พวกท่านนัดหมายกับเจ้าไป๋ไป๋ไว้หรือ”เฟยเถาแทบจะกรีดร้องออกเมื่อซิงเหยี่ยนและอาซือเข้ามาหานางภายในห้อง เพื่อบอกว่าจะเข้าไปเปิดจุดตันเถียนด้านในมิติกับไป๋ไป๋“ใช่แล้ว”“เจ้าเข้าไปอยู่ด้านในมิติด้วยกันดีหรือไม่”“คงไม่ได้ ข้าไม่รู้ว่าออกมาอีกครั้ง พวกเราจะอยู่กลางทะเลหรือเปล่า” นางกลัวว่าจะโผล่ออกมาอยู่จุดเดิม แล้วเรือมันจะจอดรอที่เดิมได้อย่างไร ก็ต้องอยู่ที่กลางทะเลกันแล้ว“เช่นนั้น...คุณชายหยางกับอาซือเข้าไปก่อนเถิด ข้าจะอยู่กับเถาเถา”“ไม่ต้อง ท่านเข้าไปเลย ข้าอยู่แต่ในห้อง ไม่ต้องห่วงข้า”เฟยเถาเห็นเจียวเหอจะไม่ยอมเข้าไปเปิดจุดต

เฟยเถายกนิ้วหัวแม่มือให้กับการแสดงของจินเซียน แบบนี้ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นนางเอก แต่หากไม่พบการกระทำก่อนหน้านี้นางจึงจะเชื่อได้สนิทใจ“คงหมดเรื่องของข้าแล้วจริงๆ คุณหนูถังเจ้าจำคำข้าเอาไว้ให้ดีเล่า อ้อ...คุณชายหยาง ดูไปดูมาก็เหมาะสมกับเจ้านะ” เฟยเถาหันไปเขยิบตาให้ซิงเหยี่ยนเมื่อนางโยนเรื่องไปใส่หัวของซิงเหยี่ยนแล้ว นางก็เดินกลับเข้าไปในห้อง เจียวเหอยกยิ้มมองไปทางซิงเหยี่ยนอีกคน ก่อนจะตามเฟยเถาเข้าห้องรอยยิ้มของซิงเหยี่ยนแข็งเกร็งไปทันที เขาไม่แม้แต่จะบอกลาสองพี่น้องตระกูลถัง เร่งฝีเท้ากลับห้องของตนเองไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเข้ามาในห้อง ก็พุ่งตัวเข้าไปโวยวายในห้องของเฟยเถาทันที“เมื่อครู่ข้าออกหน้าให้เจ้า เหตุใดถึงหาเรื่องใส่หัวข้าเช่นนี้”“สายตานางบอกข้าว่าเป้าหมายใหม่ของนางก็คือท่าน คุณชายหยางท่านเองจะมีสตรีกี่นางก็ได้ รับนางไว้สักคนไม่ดีหรือ” เฟยเถายิ้มจนตาหยี มองดูเรื่องสนุก“เหอะ ให้สามีเจ้ารับนางเอาไว้เถิด”“ข้าก็บอกนางเช่นกัน หากอาเหอยอมรับนางเข้าเรือน ข้าจะยอมหย่าให้ แต่นางไม่เชื่อข้า...โอกาสมาถึงตรงหน้าแล้ว แต่นางดันเลือกปฏิเสธ”“สนุกพอแล้วหรือยัง ข้าเริ่มจะไม่สนุกไปกับเจ้าด้วยแล