All Chapters of ท่านอดีตสามีข้าผิดไปแล้ว: Chapter 41 - Chapter 50

เถียนสวี่หลันเลิกคิ้วมองสตรีตรงหน้าด้วยความสงสัย นางออกมาขวางทางผู้อื่นเอาไว้แต่กลับเอาแต่นิ่งเงียบไม่ยอมพูดจา สรุปว่านางต้องการสิ่งใดกันแน่ ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ นางไม่ว่างมาเล่นจ้องตากับผู้อื่นหรอกนะ ตอนนี้นางกำลังยุ่งอยู่“หากเจ้าไม่มีธุระสำคัญก็หลีกทางให้ข้าสักหน่อย ข้ากำลังรีบ”เสียงใสกังวานถูกเปล่งออกมาไม่เบานัก ทำให้สติที่เตลิดไปไกลของซ่างกวนหลิงหลงกลับมาอีกครั้ง ใบหน้าของนางแลดูสับสนเหมือนนางต้องการพูดบางอย่างแต่ก็เหมือนยังไม่สามารถตัดสินใจได้“พูด!!”ร่างบางตะคอกออกมาเสียงดัง นางเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย ทั้งที่ตาเฒ่าผู้นั้นออกจะมีความมั่นใจ เหตุใดคุณหนูตระกูลซ่างกวนผู้นี้ถึงได้มีท่าทีเช่นนี้ได้“ขะ..ข้า ข้ามีเรื่องอยากถามเจ้าสักหน่อย”เถียนสวี่หลันพยักหน้าอนุญาต“เจ้า..เป็นอันใดกับพี่เจ๋อหมิงอย่างนั้นหรือ”ร่างบางเหมือนได้ยินเสียงระเบิดตู้มดังขึ้นในหัว คำว่าพี่เจ๋อหมิงดังขึ้นซ้ำๆ จนหูของนางไม่ได้ยินเสียงใด ใบหน้างามเริ่มบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ เจ้าบัณฑิตหน้าขาวนั่น ไม่ว่าไปอยู่ที่ใดก็มักจะมีหมู่แมลงมาคอยตอม ช่างทำให้คนรู้สึกรำคาญใจเสียจริง“เจ้าอยากรู้ก็ไปถาม

“เสด็จพี่ทรงหมายความว่าอย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”เป็นจวิ้นอ๋องเอ่ยถามขึ้น“จะหมายความว่าอย่างไรเล่า ก็นักพรตฮุ่ยบอกข้าว่า ไม่นานจะมีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นเพราะของสำคัญที่หายไปของข้าจะกลับคืนมา ได้ฟังคราแรกข้าเองก็ยังไม่เข้าใจ แต่หลังจากที่ได้เห็นท่านอาจารย์ข้าก็รู้ความหมายในทันที”ขุนนางในท้องพระโรงหันกลับไปมองนักพรตฮุ่ยที่ยืนสงบนิ่งอยู่ที่เดิมอีกครั้ง ใบหน้าของผู้ที่เป็นจุดสนใจยังคงเรียบเฉย แต่แผ่นหลังของเขากลับเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหลายคนที่อยู่ที่นั่นต่างก็มีทั้งคนที่แสดงความยินดีออกมาอย่างจริงใจที่ได้พบโสวฝู่ผู้เฒ่าอีกครั้งหรือบางคนก็แสดงความอิจฉาออกมา แต่ยังมีคนบางกลุ่มที่รู้สึกไม่พอใจในคำทำนายของเขา นั่นก็คือคนที่ยืนอยู่ฝั่งเดียวกับจวิ้นอ๋อง สายตาคมกริบดั่งใบมีดทั้งหลายพุ่งตรงมายังฮุ่ยต้าหลางเพียงผู้เดียว ดั่งต้องการจะเชือดเฉือนเขาให้ตายลงไปเดี๋ยวนั้น“ท่าทางคำทำนายของข้าในครั้งนี้ คงจะทำให้ข้าอายุสั้นลงเสียแล้ว”ฮุ่ยต้าหลางกระซิบกับเถียนสวี่หลันที่ยืนอยู่ด้านหลัง ร่างบางก้าวเข้ามาใกล้จากนั้นจึงกระซิบบางอย่างกับเขาเบาๆ ก่อนที่จะกลับมายืนสงบนิ่งอยู่ด้านหลังตามเดิมการประชุมในท้องพระโ

“ข้ามาเยี่ยมและมาดูว่าท่านนักพรตอาการดีขึ้นบ้างหรือยัง”ฮุ่ยต้าหลางแสดงสีหน้าซาบซึ้งออกมา“ร่างกายของกระหม่อมดีขึ้นมากแล้ว ขอขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”“เช่นนั้นก็ดี พักรักษาตัวอยู่ที่นี่หากมีอันใดขาดเหลือท่านก็ให้ลูกศิษย์สั่งนางกำนัลที่อยู่นอกห้องได้เลย”หลังจากเอ่ยจบ ฮ่องเต้ก็จากไปพร้อมขบวนผู้รับใช้มากมาย เถียนสวี่หลันถอนหายใจออกมาเบาๆ ถึงแม้นางจะได้พบฮ่องเต้บ่อยครั้งยามเมื่อมาเข้าเฝ้าในวังหลวง แต่นางก็ไม่รู้สึกคุ้นเคยกับแรงกดดันที่พระองค์ทรงปล่อยออกมาเลยสักครั้ง นี่สินะบุรุษผู้อยู่เหนือคนนับหมื่น ช่างเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆหลังจากพักรักษาตัวจนหายดี ฮุ่ยต้าหลางและเถียนสวี่หลันก็นั่งรถม้าออกจากวังหลวง โดยมีทหารองครักษ์ฝีมือดีสิบคนที่ได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ติดตามกลับมาด้วยอีกทั้งในมือของเขายังมีพระบรมราชโองการแต่งตั้งให้ฮุ่ยต้าหลางเป็นฉือปู้ซือขั้นสี่ ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาส่วนพระองค์ และรับผิดชอบในการจัดการการบูชาและบวงสรวงภายในพระราชวังเถียนสวี่หลันนั่งยิ้มหน้าบานกลับไปยังเรือนหลังเล็กของตน ตอนนี้นางต้องเตรียมตัวย้ายข้าวของเข้าไปอยู่ในจวนหลังใหม่ ที่ได้รับพระราชทาน

เถียนสวี่หลันได้แต่อึ้งงังหลังจากที่ได้ยินชื่อของเยี่ยนเฟยฉีออกมาจากปากของเว่ยเจ๋อหมิง“แล้ว..เจ้าเคยได้พบหน้าเขาหรือไม่”เว่ยเจ๋อหมิงส่ายหน้า“ข้ากับเขาต่างก็เข้าสอบคนละห้อง เยี่ยนเฟยฉีอยู่ห้องเดียวกับหลี่หานอี้”เถียนสวี่หลันมีท่าทีลังเลที่จะถามต่อ เว่ยเจ๋อหมิงจึงหันมาถามนาง“ทำไมหรือ”“ข้าแค่สงสัยว่าเจ้าจะทำอย่างไรต่อไป เขาเป็นน้องชายต่างมารดาของเจ้ามิใช่หรือ”เว่ยเจ๋อหมิงสัมผัสใบหน้าเนียนแผ่วเบา ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง“ข้าเองก็ยังไม่รู้ แต่ถึงอย่างไรพวกเขาทุกคนจะต้องได้รับการชดใช้ในสิ่งที่เคยทำกับข้าและเสด็จแม่อย่างสาสมแน่นอน”เถียนสวี่หลันพยักหน้าเห็นด้วย จริงอย่างที่เขาพูด หากวันนี้ยอมให้อภัยแล้วเมื่อใดจะได้แก้แค้นกันเล่า“เจ้ามาที่นี่แล้วงานเลี้ยงฉลองของจอหงวนคนใหม่เล่า”เว่ยเจ๋อหมิงแสดงสีหน้าไม่แยแสออกมา“มีอันใดน่าสนใจกัน ข้ามิใช่ตัวเอกของงานเสียหน่อย ต่อให้ข้าไม่ไปเข้าร่วม ขุนนางเหล่านั้นก็คงไม่ใส่ใจ”เถียนสวี่หลันพยักหน้า ใช่แล้ว จอหงวนของปีนี้ต่างจากชีวิตที่แล้วของนาง นางผลักดันให้ซ่งหยางเฉิงขึ้นเป็นจอหงวนคนใหม่ โดยผ่านการแนะนำของฮุ่ยต้าหลาง เป็นเช่น

เจ้าเด็กนี่คิดว่าเขาจะอำมหิตถึงขั้นสั่งลงโทษเด็กสาวผู้หนึ่งเชียวหรือ เขาเป็นถึงฮ่องเต้ผู้อยู่เหนือคนนับหมื่นนะ ไม่รู้จักเชื่อใจกันบ้างเลย ในเมื่อเขารับปากแล้วว่าจะไม่สั่งลงโทษนางเขาย่อมต้องทำตามที่พูดสิหลวงจีนชราที่นั่งเงียบมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยใบหน้าสงบนิ่ง มิได้เอ่ยสิ่งใดออกมาตั้งแต่ต้น แต่ภายในใจกลับนึกถึงเด็กทารกเพศหญิงเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ครอบครัวของนางพามาขอให้ตนดูดวงให้ ดูเหมือนว่านางจะผ่านพ้นเคราะห์ร้ายเหล่านั้นมาได้แล้วสินะ ช่างเข้มแข็งจนน่าตกใจเสียจริงหลังจากที่เรื่องราวทั้งหมดผ่านพ้นไป เถียนสวี่หลันได้กลับมาทำหน้าที่ของตนอีกครั้ง รวมทั้งฮุ่ยต้าหลางเองก็ถูกปล่อยตัวออกมาจากคุกหลวงแล้วเช่นกัน เรื่องที่ทั้งสองถูกฮ่องเต้คุมขังนั้นเป็นความลับที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รับรู้ และหนึ่งในนั้นก็คือโสวฝู่ผู้เฒ่านั่นเอง“กรี๊ด!!!! ผ้าไหมของข้า!!! ใครกันที่กล้าทำเช่นนี้”จ้าวหว่านหรงกรีดร้องเสียงแหลมออกมา หลังจากที่สาวใช้ของนางมารายงานต่อนายหญิงของตนว่าผ้าไหมพระราชทานที่ตนได้รับจากสามีถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี“จะต้องเป็นนางแน่ จ้าวจื่ออิง นางอิจฉาที่ข้าได้รับความโปรดปรานจากท่านพี่