All Chapters of Honey, I hate you: Chapter 1 - Chapter 10

Haney, I hate youบทที่ 01ล้อเครื่องบินลำใหญ่ขับเคลื่อนลงสู่พื้นสนามผู้คนมากมายต่างทะยอยลงจากเครื่อง ร่างบางลากกระเป๋าเดินทางของเธอมาตามทางโดยมีแม่และพ่อเลี้ยงของเธอเดินตามมา ทั้งสามคนมุ่งตรงไปยังรถแทคซี่ที่จอดอยู่ "ไปบ้านสวนชลบุรีจ๊ะ" คุณหญิงพิศมัยเอ่ยบอกคนขับแทคซี่ก่อนที่รถดังกล่าวจะเคลื่อนตัวออกไป ช่อเอื้องมองทิวทัศน์รอบนอกด้วยความคิดถึง กี่ปีแล้วนะที่เธอไม่ได้กลับมาที่นี่เลยตั้งแต่เรียนจบมหาลัย (🇬🇧 =แทนภาษาอังกฤษ)🇬🇧 "ช่อจะเอาอะไรมั้ยลูก" จอร์นสันหันมาถามหญิงสาวผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง หากแต่เขารักเหมือนลูกแท้ๆ เขาเคยปล่อยมีลูกแล้วแต่เขาไม่สามารถมีลูกได้ เขาจึงรักและเอ็นดูช่อเอื้องมากๆ🇬🇧 "ไม่ค่ะพ่อ..เดี๋ยวช่อขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงนะคะ" 🇬🇧 "โอเค" ร่างบางเดินออกไปก่อนจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าจิ้มลิ้มมองตัวเองในกระจกเช็คความเรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป พลันสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นรถขายลูกชิ้นปิ้ง ~หญิงสาวและชายหนุ่มในชุดนักศึกษายืนกินลูกชิ้นปิ้งอย่างเอร็ดอร่อย ในมือเธอหิ้วถุงลูกชิ้นอยู่ในมือ หลังเลิกเรียนเธอและเขามักจะมายืนกินลูกชิ้นปิ้งอยู่เป็น

Honey, I hate youบทที่ 03 ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดกราวสีขาวสะอาดตา มีตราสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลชื่อดังในกรุงเทพฯ ชายหนุ่มเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างอ่อนเพลีย หลังจากหักโหมจากการผ่าตัดนานหลายชั่วโมง ใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มเพื่อพักสายตาก็อกๆๆ!! "ทำอะไรอยู่คะ" พยาบาลสาวสวยรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินเข้ามาหาเขาพร้อมถุงขนมหวานที่เธอแวะซื้อมาฝากชายหนุ่มอยู่เป็นประจำ "เข้ามาทำไม" เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ ใบหน้าคมสันยังคงหลับตาอยู่เหมือนเดิม "ก็เปรี้ยวคิดถึงธีร์นี่คะ..ทำไมเดี๋ยวนี้เปรี้ยวมาหาไม่ได้แล้วหรอ" เธอต่อว่าเขาอย่างไม่จริงจังนัก หญิงสาวเป็นคนที่สะสวยและหน้าตาดีอยู่ไม่น้อย เธอแอบชอบธีร์มาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ตอนนั้นธีร์มีแฟนอยู่แล้ว และไม่เคยสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย พอเธอทราบข่าวว่าเขาเรียนหมอเธอก็เลยตามเขามา เรื่องนี้ธีร์รู้ดี เพียงแต่ไม่เคยพูดออกไป "ผมอยากอยู่คนเดียว คุณออกไปก่อนนะ" เสียงทุ้มเอ่ยเสียงเรียบ เขาไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลาพักผ่อน"ให้เปรี้ยวช่วยคลายเครียดมั้ยคะ" เธอจ้องมองชายหนุ่มอย่างสื่อความหมาย มือเรียวยาวลูบไล้ที่แผงอกล่ำสันของชายหนุ่ม ซึ้งเขาก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร เปรี้ยวเดินไป

Honey, I hate youบทที่ 05 ร่างสูงหิ้วถุงลูกชิ้น ก่อนจะเดินไปหาแฟนสาวที่คณะ แต่กลับไม่พบเธอพบเพียงแต่เพื่อนๆของเธอนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน"เอ่อ..ขอโทษนะครับ ช่อเอื้องอยู่มั้ยครับ" เสียงทุ้มเอ่ยถามบรรดาสาวๆสามสี่คนที่นั่งอยู่โต๊ะไม้หินอ่อน"เอ่อ...คือ..." หญิงสาวทำหน้าเลิกลักมองกันไปมา"อีแบมมึงก็บอกไปสิ""อีเอม มึงนั่นแหละบอก" หญิงสาวนั่งเถียงกันไปมา แต่ละคนมองหน้ากันเหมือนมีความลับอะไรสักอย่าง"เอ่อ สรุปช่อเอื้องอยู่ไหน" เป็นฝ่ายชายหนุ่มที่ทนไม่ไหวจึงถามออกไปอีกครั้ง"ทางนู้น!!" เพื่อนทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกันก่อนจะชี้ไปคนละทิศคนละทาง ธีร์รี่ตามองอย่างแปลกใจ "......?" เขาทำหน้าฉงน"เอ่อ พวกเราก็ไม่ทราบค่ะ เห็นมันเดินไปหลังตึกคณะ" เอมเป็นฝ่ายที่พูดออกมา เพื่อนอีกสองสามคนมองจิกเพื่อนประมาณว่า มึงบอกทำไม"ขอบคุณครับ" ว่าจบชายหนุ่มก็เดินออกไป ขาเรียวยาวก้าวไปที่หลังตึกคณะด้วยหัวใจสั่นแปลกๆ เขารู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ ธีร์เดินอ้อมไปด้านหลังพลางกวาดสายตามองหาแฟนสาวไปทั่วบริเวณ หากแต่กลับไม่พบใคร เขาหมุนตัวหมายจะเดินกลับแต่ก็ต้องชะงัก"ผมคิดถึงช่อมากเลยรู้มั้ย" เสียงผู้ชายเอ่ยข

Honey, I Hate youบทที่ 07แสงไฟริบรี่ที่เปล่งประกายมาจากในบ้าน เสียงหัวเราะครื้นเครงของคนในครอบครัวดังขึ้นเป็นระยะๆ ทุกคนต่างล้อมวงกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา"ช่อ แล้วลูกจะไปดูที่เปิดโรงเรียนวันไหนล่ะ" คุณหญิงพิศมัยเอ่ยถามบุตรสาวระหว่างนั่งกินข้าว"อืม..หนูว่าจะไปพรุ่งนี้เลยค่ะ ไม่รู้ว่ามันจะหาได้ง่ายมั้ย" เธอเอ่ยอย่างกังวลเล็กน้อย เพราะเธอก็ไม่แน่ใจว่ามันจะง่ายดั่งที่เธอคิดหรือเปล่า เท่าที่รู้มาไม่ค่อยมีคนสอนเต้นบัลเล่ต์เท่าไหร่นัก เพราะไม่ค่อยเป็นที่นิยมสักเท่าไหร่แถมค่าสอนก็แพงอีกด้วย "อืม ก็ลองหาดูแล้วกัน..แต่แม่ก็ยังอยากให้ช่อไปเปิดสอนที่อังกฤษมากกว่านะลูก" คุณหญิงพิศมัยพยายามหว่านล้อมบุตรสาว"ไม่ค่ะ หนูคิดดีแล้ว" 🇬🇧 "ตามใจลูกเถอะ ให้ลูกทำมในสิ่งที่อยากทำ" จอร์นสันเอ่ยบอกภรรยา เขาฟังภาษาไทยออก แต่พูดไม่ได้ ถึงได้ก็เพียงเล็กน้อย🇬🇧 "แต่ฉันไม่อยากห่างลูกนี่คะ ฉันเป็นห่วงลูก" 🇬🇧 "ลูกโตแล้วนะ ปล่อยๆลูกบ้าง" 🇬🇧 "จริงค่ะ...นะแม่นะ" เธอหันไปออดอ้อนผู้เป็นแม่ "อืม ตามใจช่อเถอะ ถ้าหาได้ก็บอกแม่ แม่จะจัดการให้" "ขอบคุณค่ะ" เธอฉีกยิ้มอย่างดีใจ🇬🇧 "เออ แล้วหนูลิลลี่ล่ะ จะกลั

Honey, I Hate youบทที่ 09*คำเตือน อีพีอาจจะแรงหน่อยสำหรับผู้ที่จิตใจบอบบาง ถ้าคิดว่าอ่านไม่ได้ ให้ผ่านเลยนะคะ ☺️"พะ..พี่หมี เค้าไม่ดะ..ฮึก " เธอพยายามจะพูดกับเขาแต่ชายหนุ่มไม่ฟัง เขาเดินหนีหายเข้าไปในห้อง ห้องหนึ่ง ก่อนจะเดินออกมาพร้อมของบางอย่างในมือ เธอเบิกตากว้างเมื่อเห็นของสิ่งนั้น! ร่างสูงก้าวขาเข้ามาหาเธอช้าๆ ใบหน้าเหี้ยมเกรียมนั้นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก "ไงที่รัก ถึงกับอึ้งเลยหรอ เธอเป็นคนแรกที่เจอแบบนี้เลยนะ" เขาเอ่ยเสียงนุ่มแต่แฝงไปด้วยความโหดร้าย หมอหนุ่มจับเธอพลิกหันหลังก่อนจะแก้มัดแล้วผูกมือเธอไว้กับเสาเตียงในท่ากางแขนออก "กรี๊ดดด!!! ปล่อยนะ! พี่อย่ามาทำอะไรบ้าๆนะ!!" ช่อเอื้องกรีดร้องโวยวายเสียงสั่น เธอพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงมหาศาลของชายหนุ่มไม่ได้วืดดด~ ฟึบ!!เสียงหวดแส้ดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อเขาฟาดมันลงบนที่นอนไม่เบานัก ทำให้ร่างบางตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว"เดี๋ยวเธอจะได้ลิ้มลองความสุขที่ฉันหยิบยื่นให้.. รับรองว่าเธอจะมีความสุขที่สุดในโลก ฮ่าๆๆ " เขาเอ่ยวาจาน่ารังเกียจออกมาก่อนจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้ามามัดปากหญิงสาวไว้แน่น น้ำตาเธอไหลอา