LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2025-10-25 23:34:06Honey, I Hate You
บทที่ 06
ในห้องผ่าตัดที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจและอุปกรณ์การแพทย์เท่านั้น ใบหน้าหล่อเหลามีเม็ดเหงื่อเปรอะเปื้อนอยู่เต็มวงหน้า หมอธีร์ทำการผ่าตัดผู้ป่วยฉุกเฉินมานานกว่าสองชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ เวลาเคลื่อนคล้อยไปเรื่อยๆ จนเที่ยง มือหนาวางมีดผ่าตัดและเข็มเย็บแผลลง ก่อนจะทำความสะอาดมือให้เรียบร้อย เขาเดินออกจากห้องผ่าตัดด้วยความเมื่อยล้า แข้งขาอ่อนแรงจากการยืนมานานหลายชั่วโมง
"หมอคะ น้ำค่ะ" พยาบาลสาววิ่งเอาน้ำมาให้ชายหนุ่มดื่มแก้กระหาย
"ขอบคุณครับ" เขาเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป
ครืด~ ครืด~
ขาที่ก้าวหยุดชะงักเมื่อเสียงริงโทนดังขึ้น ธีร์ล้วงหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดรับสาย
"อืม..ว่า เงินหมดแล้วหรอถึงโทรมาได้" เขาเอ่ยแซวคนปลายสายเล็กน้อย
📞 : "ฮัลโหลพี่ธีร์! " เสียงหวานใสดังมาจากปลายสาย
"ว่าไง มีอะไร"
📞"ธารโทรหาพี่ธีร์ตั้งหลายครั้งทำไมไม่รับสายคะ" ปลายสายบ่นอุบอิบ เมื่อเธอโทรหาเขาเป็นสิบๆสาย
"พี่ผ่าตัดอยู่อ่ะ เลยไม่ได้รับ..ว่าแต่มีอะไร"
📞"มารับธารหน่อยสิคะ ตอนนี้ธารอยู่ที่สนามบิน"
"ห๊ะ! สนามบิน!" เสียงทุ้มเอ่ยย้ำเสียงดังลั่น
📞"โอ๊ยย จะตะโกนทำไมเนี่ย" เธอปิดหูแทบไม่ทัน
"แล้วมายังไง มาตอนไหน มากับใครห๊ะ!"
📞"โอ๊ยย ทีละคำถามสิ.. ตอบไม่ทัน แต่ตอนนี้ธารปวดขาแล้วเนี่ย"
"โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไปรับนะ รออยู่ตรงนั้นห้ามไปไหน"
📞"ค้าาาา"
ร่างสูงก้าวพร่วดออกไปจากโรงพยาบาลทันที เขามุ่งหน้าไปที่สนามบินสุวรรณภูมิ มือหนาเอื้อมมือเปิดเพลงคลอเบาๆ เพื่อผ่อนคลาย ดีที่รถไม่ติดมากนัก นานเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าเขาจะมาถึง ธีร์ล้วงหยิบโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรออก
"อยู่ตรงไหนเนี่ย" เขาว่าพลางมองหารอบๆ
"อยู่ตรงทางลงเลยเนี่ย นั่งอยู่ตรงเก้าอี้สีขาว"
"อืม"
เขากดวางสายไปก่อนจะเดินไปยังที่ที่เธอบอกเมื่อสักครู่
"เฮ้!~ " เสียงหวานใสเอ่ยเรียกพลางโบกไม้โบกมือไปมาเมื่อเห็นหน้าพี่ชาย
"ลำธาร!" ทั้งคู่วิ่งเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง ลำธารหอมแก้มชายหนุ่มไปมาหลายๆที
"พอแล้วๆ จะหอมอะไรนักหนาเนี่ย น้ำลายเต็มแก้มแล้ว" เขาเอ่ยยิ้มๆก่อนจะผลักหัวน้องสาวออกเบาๆ
"ก็ธารคิดถึงพี่ธีร์นี่นา คิดถึงมากๆเลยยยย" เธออ้าแขนกว้างๆเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ
"ยัยตัวแสบ แอบมาทำไมไม่บอก หื้มม" ธีร์ยีหัวน้องสาวไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
"งื้ออ ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ ฮ่าๆๆ"
"หราาา "
"ธารยืนรอตั้งนานเป็นชั่วโมงแล้วเนี่ย" เธอทุบน่องไปมาเมื่อรู้สึกปวดเมื่อย
"เว่อร์ๆ เก้าอี้ก็มีจะยืนเพื่อ?"
"โถ่ววว~ ทำเป็นรู้ทัน"
"ขอโทษ พี่มีเคสผ่าตัดอ่ะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวไถ่โทษนะ" หมอธีร์ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับน้องสาวเป็นการขอโทษ
"ก็ได้ค่ะ นี่ธารไม่ได้เห็นแก่ของกินนะเนี่ย คิกๆ " เธอป้องปากหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ
"ปะ กลับบ้านเรากันเถอะ" ชายหนุ่มลากกระเป๋าเดินทางของน้องสาว มืออีกข้างก็จูงมือเธอไปด้วย
ขณะเดียวกันช่อเอื้องที่ยืนรอรับเพื่อน อยู่นานกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อเพื่อนของเธอบอกว่าจะมาถึงในเวลาเที่ยงตรง แต่นี่เลยเวลามาครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นมา
🇬🇧 : "ช่อเอื้อง!!" หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเห็นเพื่อนรักเดินลากกระเป๋ามาทางตน เธอรีบวิ่งเข้าไปหาก่อนจะโผกอดอย่างรวดเร็ว
🇬🇧 "เฮ้~ ฉันคิดถึงเธอจังเลย"
🇬🇧 "ไอก็คิดถึงยูเหมือนกัน ขอโทษที่ให้รอนะ พอดีเครื่องมันดีเลย์อ่ะ"
🇬🇧 "ไม่เป็นไร ไปกันถอะ"
🇬🇧 "แล้วยูจะพาไอไปพักที่ไหนหรอ"
🇬🇧 "ไปบ้านสวนคุณยายไง สวยมากรับรองว่าเธอจะต้องชอบ"
🇬🇧 "เวรี่กู๊ดด"
สองสาวพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน สอบถามสับเพเหระกันทั่วไปก่อนจะตรงไปยังรถแท็กซี่ที่จอดอยู่
"ไปบ้านสวน xx ชลบุรีค่ะ" เธอบอกที่หมายแท็กซี่ก่อนจะขึ้นรถไป
"ช่อเอื้อง...." เสียงพึมพำเบาๆราวกับกระซิบ ลำคอแห้งผาก เขาเห็นเธอตั้งแต่เดินมาแล้วเพียงแต่ยังไม่แน่ใจจนเธอเดินมาขึ้นรถแทคซี่ เขามั่นใจว่าเป็นเธอ..เพราะเขาไม่เคยลืมเธอเลย..
"อะไรนะคะ?" ลำธารที่กำลังจะเปิดประตูเอ่ยถามพี่ชายเมื่อเห็นเขาเอาแต่จ้องมองไปข้างหน้า
"เอ่อ..ปะ..เปล่า" หมอหนุ่มไม่รอช้า เขารีบขึ้นรถก่อนจะสตาร์ทออกไป รถยนต์แล่นไปตามทางทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจุกดหมายคือที่ไหน เขาขับรถตามแท็กซี่คันข้างหน้ามาติดๆ
"พี่ธีร์..จะไปไหนคะ นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านเรานะ" ลำธารมองไปรอบๆ เป็นทางที่ไม่คุ้นสักเท่าไหร่
"เอ่อ.. พี่ขอไปธุระแป๊บนึง" เขาตอบเลี่ยงๆ แค่อยากรู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหนเท่านั้น
"ธุระอะไรคะ ไม่เห็นบอกธารเลย"
"ธุระด่วนน่ะ" เขาตอบส่งๆ ตาจ้องมองรถข้างหน้าไม่กระพริบ
"อ้อค่ะ" เธอไม่ได้สงสัยอะไรต่อ แต่นั่งเงียบๆมาตลอดทาง เขาขับตามมาจนถึงชลบุรี ก่อนที่รถแท็กซี่จะเลี้ยวไปอีกทาง
เอี๊ยดดด!!!
เสียงเบรคดังสนั่นเมื่อจู่ๆก็ติดไฟแดง เขามองตามแท็กซี่จนหายไปลับตา
"โธ่เว้ยยย!!" เขาทุบพวกมาลัยอย่างหงุดหงิด จนลำธารสะดุ้ง
"พะ..พี่ธีร์เป็นอะไรคะ"
"เอ่อ พี่ขอโทษ พี่เครียดเรื่องงานน่ะ" เขายืนมือไปลูบหัวน้องสาวเบาๆ ที่เผลอหงุดหงิดใส่เธอไป
"พี่ธีร์คงจะเหนื่อยแย่เลย"
"พี่ไม่เหนื่อยหรอก..เราอ่ะตั้งใจเรียนให้จบเข้าใจมั้ย เรามีกันแค่สองคน พี่จะดูแลธารให้ดีที่สุด" เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
"ธารรักพี่ธีร์นะ" ลำธารกอดเอวพี่ชายไว้หลวมๆ
"พี่ก็รักธาร" เขาก้มลงหอมที่ผมน้องสาวเบาๆ
"แล้วงานจะเสร็จตอนไหนคะ ธารง่วงแล้ว"
"อืม"
ชายหนุ่มสอดสายตาหารถแท็กซี่คันก่อนหน้า แต่พบแต่เพียงความว่างเปล่า ไม่รู้หายไปที่ซอยไหน เรื่องงานเป็นเพียงข้ออ้าง จริงๆเขาอยากมากดูให้เห็นกับตาว่าใช่ช่อเอื้องจริงๆ
"หายไปไหนนะ" เขาพึมพำเบาๆ สายตาก็สอดส่องไปทั่ว เวลาเคลื่อนคล้อยจนค่ำมืด เขามองใบหน้าน้องสาวที่หลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ เขาตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าโรงแรมที่
ใกล้ที่สุด เขาไม่ได้มาคนเดียวแต่มีน้องสาวมาด้วย จะทำตามอำเภอใจไม่ได้..
Latest chapter
Honey, I hate you บทที่ 26
Honey, I Hate Youบทที่ 26ตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล ธีร์ก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา หลังจากดูกล้องวงจรปิด ก็พบว่าแม่เธอเป็นคนพาตัวเธอไป เขาจะทำอะไรได้ ไม่มีปัญญาแม้แต่จะตามลูกเมียคืน"ไอ้ธีร์ กินไรหน่อยดิวะ มึงไม่กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ" ลีวายวางจานข้าวลงบนโต๊ะ ธีร์ได้แต่เพียงปลายตามองเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองด้านนอกเหมือนเดิม"นั่นดิ มึงกินอะไรหน่อยเหอะ กูเห็นมึงแล้วกูจะป่วยแทนเลยว่ะ" ชาตรีอุ้มลูกสาวเดินเข้ามา ก่อนจะมองเพื่อนอย่างเหนื่อยใจ"กูไม่หิว" เขาเอ่ยเสียงเรียบ ยิ่งเห็นลูกสาวของชาตรียิ่งทำให้เขาคิดถึงเธอ ป่านนี้เธอกับลูกจะเป็นยังไงบ้าง ร่างตุ้ยนุ้ยของเด็กหญิงเดินเตาะแตะเข้ามาหาเขาก่อนที่มือน้อยๆ นั้นจะจับนิ้วเขาเบาๆ "แฮะ คิก" ชะเอมหัวเราะยิ้มอย่างอารมณ์ดีในความไร้เดียงสา การกระทำนี้ส่งผลให้น้ำตาเขาเอ่อคลอขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือหนาอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะรวบกอดแน่น"ฮึก หนูเป็นยังไงบ้าง พ่อคิดถึงหนูนะ" ทั้งลีวายและชาตรีต่างมองเพื่อนอย่างสงสาร ชาตรีเข้าใจความรู้สึกดีว่าการพลัดพรากจากลูกเมียมันเป็นความรู้สึกยังไง เขาเคยผ่านมาแล้วและจำมันไปตลอดชีวิต ว่าเขาจะไ
Honey, I hate you บทที่ 25
Honey, I Hate Youบทที่ 25[Cho Euang-Talk] ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่บนรถที่กำลังเคลื่อนที่ไปที่ไหนสักแห่ง โอ๊ะ ทำไมมันปวดหัวขนาดนี้นะ.. จริงสิ 0_0 ก่อนหน้านี้ฉันทะเลาะกับแม่อยู่นี่นา แล้วฉันก็เป็นลมไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "แม่! แม่จะพาหนูไปไหนอ่ะ" ฉันถามแม่ที่นั่งอยู่ด้านหน้า ใบหน้าแม่เรียบนิ่งราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ "ฉันจะพาแกกลับลอนดอนนะสิ พากลับบ้านไม่ทันไรก็หาเรื่องมาให้ฉันปวดหัว" ฉันสะอึก นิ่งเงียบ น้ำตาไหลผ่านม่านตาโดยอัตโนมัติ แม่จะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ"ไม่นะคะแม่ ช่อไม่กลับนะ อึก" "แกคิดว่าจะขัดฉันได้งั้นหรอ" แม่เอ่ยเสียงเรียบ ใช่ ฉันรู้ว่าฉันขัดแม่ไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันทำตามที่ท่านบอกมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ฉันโตแล้ว มีความคิด และอีกอย่าง ฉันกำลังท้อง! "แม่จะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือคะ แม่จะพรากลูกพรากพ่อเขาไม่ได้นะคะ หนูยอมแม่มาโดยตลอด แต่ครั้งนี้หนูขอเถอะนะคะแม่ ฮึก" ฉันยกมือไหว้แม่ทั้งน้ำตา "ถ้าแกขออย่างอื่นแม่อาจจะให้ได้...แต่เรื่องนี้แม่ไม่ยอม และจะไม่ยอมให้เด็กนี่เกิดมาด้วย!!" ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ ฉันรู้ว่าคนอย่างแม่พูดจริงทำจริง ฉ
Honey, I hate you บทที่ 24
Honey, I Hate Youบทที่ 24ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตาของโรงพยาบาล มีชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังนั่งป้อนผลไม้กันอย่างเอร็ดอร่อย "อื้อ ไม่เอา พอแล้ว" ช่อเอื้องเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม เมื่อเขาเอาแต่ป้อนเธอไม่หยุดปาก "อะไรกัน กินไปนิดเดียวเอง แล้วลูกพี่จะอิ่มไหมเนี่ย" ธีร์บ่นหญิงสาว ที่ป้อนเพียงไม่กี่คำเธอก็ทำท่าอิ่มเสียแล้ว "นิดเดียวตรงไหน..ส้มกินไปโลนึงแล้วนะ แล้วแอ๊ปเปิ้ลอีกสองลูก แน่นท้องจะตายอยู่แล้ว" คนตัวเล็กบ่นอุบอิบเมื่อถูกบังคับให้กินนู้นกินนี่ เธอรู้ว่าเขาอยากดูแล แต่เธออิ่มแล้วนี่นา.."อะๆ ไม่กินก็ไม่กิน" ธีร์เอ่ยอย่างจำยอม ไม่อยากบังคับคุณแม่มือใหม่ เดี๋ยวจะพาลหงุดหงิดเสียเปล่าๆ "แล้วหมอให้ออกจากโรงบาลวันไหนคะ" เธอเอ่ยถามเมื่ออยู่ที่นี่มาสองวันแล้ว"วันนี้แหละ เดี๋ยวมีรถเพื่อนพี่มารับ" "งั้นจะกลับตอนไหนปลุกด้วยนะคะ เค้าง่วง" เธอขยี้ตาเหมือนเด็กงอแงที่ง่วงนอน จนชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้"ครับ นอนเถอะ ถ้ามาเดี๋ยวพี่ปลุก" เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะห่มผ่าให้เรียบร้อย ไม่ถึงห้านาทีเธอก็หลับไปเรียบร้อย สงสัยจะง่วงจริงๆ ธีร์เดินออกมาด้านนอกเพื่อไปซื้อของให้แฟนสาว ทั้งเสื้อผ้าและของใช้ เพร
Honey, I hate you บทที่ 23
Honey, I Hate Youบทที่ 23ชายหนุ่มเฝ้ามองหญิงสาวที่หลับมาตลอดทาง ทันทีที่เครื่องมารับเขาก็รีบพาเธอมายังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้าพยาบาลวิ่งกันขวักไขว่ เมื่อเห็นชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ใบหน้าหล่อเหลามีเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นเต็มวงหน้า ก่อนที่หมอหนุ่มจะวางเธอลงบนรถเข็นผู้ป่วย เพื่อส่งเธอให้อยู่ในความดูแลของพยาบาลต่อไป "หมอธีร์!" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชายหนุ่มขณะที่กำลังวิ่งตามพยาบาลไปเพื่อดูหญิงสาว ธีร์ชะงักกึกก่อนจะหันไปมองตามเสียงเรียก หมอหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาหาเขาก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ".....""จำฉันได้ไหม เอ็มเองไงที่เคยฝึกงานด้วยช่วงนึงอ่ะ" เขาอธิบายเมื่อเห็นธีร์ทำหน้างง ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะนึกออก"อ้อ ฉันจำได้แล้ว เป็นไงบ้างสบายดีไหม" เขาเอ่ยถาม"สบายดี แล้วนี่นายมาทำอะไรหรอ" เอ็มเอ่ยถามเพื่อนร่วมรุ่น"เมียฉันไม่สบายก็เลยพามาหาหมอ""อ้าว แล้วเป็นอะไรมากไหมล่ะ" "ไม่หรอก แค่กำลังมีข่าวดี" เขาเอ่ยบอกยิ้มๆ ในใจสุขล้นจนรอเวลาแทบไม่ไหว"จริงดิ ดีใจด้วยนะเพื่อน" เอ็มตบบ่าเพื่อนอย่างยินดี "ขอบคุณมาก" "งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ แล้วจะแวะมาค
Honey, I hate you บทที่ 22
Honey, I Hate Youบทที่ 22@ หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหญิงสาวยืนโพสต์ท่าถ่ายรูปข้างกำแพงที่มีดอกไม้ประดับเรียงรายอยู่เต็มไปหมด โดยมีตากล้องส่วนตัวซึ่งคือชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก "อีกรูปนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาว ก่อนจะกดชัตเตอร์ถ่ายรูปเธอเก็บไว้ "ไหน ขอดูหน่อย ถ่ายสวยหรือเปล่า" ช่อเอื้องวิ่งเข้ามาดูรูปถ่ายในกล้องที่ชายหนุ่มถ่ายให้เมื่อครู่ ปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ "สวยจัง" "ก็พี่ถ่ายรูปสวยไง ตัวเล็กก็เลยสวย" "มั่ว เพราะเค้าสวยอยู่แล้วต่างหาก" เธอย่นจมูกเล็กน้อย "ไปถ่ายตรงนู้นกัน" นิ้วเรียวชี้ไปที่ชายหาดที่มีคลื่นซัดเป็นระยะๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะวิ่งนำลิ่วไปก่อนหน้า"เอาตรงนี้นะ ให้เห็นทะเลกว้างๆเลย" เสียงหวานใสตะโกนบอกชายหนุ่ม ก่อนจะยืนโพสต์ท่าให้ธีร์ถ่ายรูปให้ "เอียงนิดนึง..แบบนั้นแหละ" หมอหนุ่มกดถ่ายรูปให้หญิงสาวรัวๆ ก่อนจะสลับถ่ายให้กันไปมา"ถอยออกไปอีก จะได้เห็นทะเลด้วย" ช่อเอื้องบอกชายหนุ่มที่ยืนล้วงกระเป๋าโพสต์ท่าอยู่ที่ชายหาด โดยมีหญิงสาวถ่ายรูปให้ "เอาหล่อๆ นะ" เสียงทุ้มบอกหญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะผลัดกันถ่ายรูปไปหลายภาพจนเมมเบอร์รี่เต็ม "ฮ่าๆๆ เมมเต็มอ่ะ พอแค่นี้เนาะ" เส
Honey, I hate you บทที่ 21
Honey, I Hate Youบทที่ 21แสงกระทบจากม่านหน้าต่างทำให้คนตัวโตรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะพลิกกายหันหลังเพื่อหลบแสงแดด มือหนาขว้าเอวบางเข้ามากอดไว้แน่น "อื้อ" คนตัวเล็กปัดป้องนิ้วเรียวที่เขี่ยแก้มเธอเล่นไปมา หมอหนุ่มเท้าคางมองหน้าหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข พลางอมยิ้มน้อยๆ"ตัวเล็ก ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ" เขาเอ่ยบอกเสียงนุ่มพลางก้มลงสูดดมกลิ่นหอมที่เรือนผมเธอซ้ำๆ "อื้อ.. อย่ากวน จานอน" ช่อเอื้องเอ่ยเสียงงัวเงีย พลางพลิกหันหลังหนีคนขี้แกล้ง"งั้นพี่ไปทำกับข้าวข้าวให้กินนะ ไอ้ดื้อ" ชายหนุ่มบีบจมูกเธออย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะจุ๊บแก้มแล้วลุกออกจากที่นอนไป ทิ้งหญิงสาวให้นอนอยู่บนเตียงกว้างคนเดียว ธีร์อาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาที่ครัวด้านล่าง ชายหนุ่มหุงข้าวไว้ก่อนเป็นอันดับแรก เขาเปิดตู้เย็นก่อนจะหยิบสิ่งของที่ต้องการออกมาไว้เพื่อทำกับข้าว ก่อนจะเริ่มลงมือหมักหมูทิ้งไว้แล้วก็หั่นผักตามลำดับช่อเอื้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะขว้าหาผู้ชายตัวโตที่นอนกอดทั้งคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปรอบๆห้องเพื่อหาชาย
