Share

บทที่ 1

last update Last Updated: 2025-10-25 23:30:11

Haney, I hate you

บทที่ 01

ล้อเครื่องบินลำใหญ่ขับเคลื่อนลงสู่พื้นสนามผู้คนมากมายต่างทะยอยลงจากเครื่อง ร่างบางลากกระเป๋าเดินทางของเธอมาตามทางโดยมีแม่และพ่อเลี้ยงของเธอเดินตามมา ทั้งสามคนมุ่งตรงไปยังรถแทคซี่ที่จอดอยู่ 

"ไปบ้านสวนชลบุรีจ๊ะ" คุณหญิงพิศมัยเอ่ยบอกคนขับแทคซี่ก่อนที่รถดังกล่าวจะเคลื่อนตัวออกไป ช่อเอื้องมองทิวทัศน์รอบนอกด้วยความคิดถึง กี่ปีแล้วนะที่เธอไม่ได้กลับมาที่นี่เลยตั้งแต่เรียนจบมหาลัย 

(🇬🇧 =แทนภาษาอังกฤษ)

🇬🇧 "ช่อจะเอาอะไรมั้ยลูก" จอร์นสันหันมาถามหญิงสาวผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง หากแต่เขารักเหมือนลูกแท้ๆ เขาเคยปล่อยมีลูกแล้วแต่เขาไม่สามารถมีลูกได้ เขาจึงรักและเอ็นดูช่อเอื้องมากๆ

🇬🇧 "ไม่ค่ะพ่อ..เดี๋ยวช่อขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงนะคะ" 

🇬🇧 "โอเค" 

ร่างบางเดินออกไปก่อนจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าจิ้มลิ้มมองตัวเองในกระจกเช็คความเรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป พลันสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นรถขายลูกชิ้นปิ้ง 

~หญิงสาวและชายหนุ่มในชุดนักศึกษายืนกินลูกชิ้นปิ้งอย่างเอร็ดอร่อย ในมือเธอหิ้วถุงลูกชิ้นอยู่ในมือ หลังเลิกเรียนเธอและเขามักจะมายืนกินลูกชิ้นปิ้งอยู่เป็นประจำ 

"วันนี้เรียนเหนื่อยมั้ย?" เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางวางมือบนหัวเธอแล้วโยกไปมาเบาๆ 

"อื้อ..อย่าสิ ผมเค้ายุ่งหมดแล้ว" หญิงสาวปัดมือหนาออกจากผมเธอเล็กน้อย ใบหน้าเนียนใสยู่ใส่ชายหนุ่มอย่างน่ารัก

"ก็ตัวเล็กอยากน่ารักทำไม..นี่แน่ะ" มือหนาบีบแก้มเธอไม่แรงมากนักแต่ก็ทำให้ใบหน้าเธอเหยเกได้เหมือนกัน ลูกชิ้นที่อมไว้ในปากเผลอหลุดออกมาเมื่อเขาบีบแก้มเธอขณะที่เธอกำลังกินลูกชิ้นอยู่

"อร๊ายยย!~ พี่หมีใหญ่!!" หญิงสาวหันไปแห้วใส่แฟนหนุ่มอย่างแง่งอน เมื่อเขาทำลูกชิ้นหล่นออกจากปากเธอ

"ทำไมหราาา..เรียกพี่ทำไม..หืม..ไอ้เตี้ยยย" ว่าจบร่างสูงก็วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว 

"พี่หมี!! มานี่เลยนะ แกล้งเค้าแล้วจะหนีง่ายๆหรอ" ร่างบางวิ่งตามชายหนุ่มไป จนเหนื่อย ก่อนที่เขาจะหยุดและเดินมาหาเธอที่ยืนหอบหายใจอยู่อย่างเหนื่อยหอบ

"ไงเตี้ย..แค่นี้เหนื่อยหรอ" เขายิ้มเย้ยแฟนสาว

"ไม่ต้องมาเรียกเลย เค้าเหนื่อยแล้วเนี่ย" เธอแสร้งนั่งลงเหนื่อยๆ จนชายหนุ่มเดินมาใกล้ๆ แล้วนั่งยองๆลงข้างๆ 

"ทีทำอย่างอื่นไม่เห็นเหนื่อยเลย" ชายหนุ่มพูดแซวหญิงสาว คนที่ได้ฟังถึงกับใบหน้าแดงเรื่ออย่างเขินอาย

"ไอ้พี่หมี!!" 

"ฮ่าๆๆ ตามให้ทันสิ ไอ้เตี้ยยย" ชายหนุ่มวิ่งหนีห่างออกไป ในขณะที่หญิงสาวก็วิ่งไล่ตามไม่ห่าง

"แฮ่กๆ หยุดนะ แฮ่กๆ" หญิงสาววิ่งตามไล่ตีกันไปมาอย่างสนุกสนาน ภายใต้ความหยอกล้อนั้นเต็มไปด้วยความสุข~

"ช่อ!.. เป็นอะไรลูก แม่เรียกตั้งนาน" หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจ สติเธอกลับมาอีกครั้งเมื่อแม่เธอเรียกเธอเสียงดัง 

"อะ..เอ่อ..อะไรคะแม่ หนูตกใจหมด" เธอแสร้งบ่นกลบเกลื่อน ใจดวงน้อยๆเต้นไม่เป็นกระส่ำ

"เหม่ออะไรอยู่ลูก"

"เปล่าค่ะ..หนูไปซื้อลูกชิ้นแป๊ปนึงนะ แม่เอามั้ย" เธอหันไปถามผู้เป็นมารดา

"ไม่อ่ะ งั้นแม่ไปรอที่รถนะ" 

"ค่ะ"

ช่อเอื้องเดินตรงไปยังรถเข็นที่ขายลูกชิ้นปิ้ง มันทำให้เธอหวนคิดถึงเรื่องราวในอดีต

"ป้าคะ หนูเอาอันนี้สามไม้ แล้วก็อันนี้ห้าไม้ค่ะ" นิ้วเรียวชี้ไปยังลูกชิ้นที่เธอเคยกินเป็นประจำสมัยเรียน 

"อ่ะ ได้แล้วหนู" ป้าขายลูกชิ้นยื่นถุงลูกชิ้นให้หญิงสาว

"เท่าไหร่คะป้า" 

"50 บาทจ้า" 

เธอยื่นแบงค์ร้อยให้ป้าก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่

"กินอะไรเนี่ย ของข้างทาง" คุณหญิงพิศมัยเอ็ดลูกสาวที่ชอบทำตัวติดดินเสียเหลือเกิน

"อร่อยนะคะแม่ ลองกินดูสิ" เธอยื่นถุงลูกชิ้นไปตรงหน้ามารดา

"ไม่ๆ แม่ไม่กินของพวกนี้หรอก" คุณหญิงพิศมัยเบ้หน้าอย่างนึกรังเกียจ

🇬🇧 "พ่อกินมั้ยคะ" เธอหันไปถามผู้เป็นพ่อ

🇬🇧 "โอ้วว~ ดีเหมือนกัน พ่อกำลังหิว" พ่อเธอหันมาหยิบลูกชิ้นไปกินหนึ่งไม้ ทั้งคู่กินอย่างเอร็ดอร่อย พลางพูดคุยหยอกล้อกั

นไปมา เห็นจะมีแต่แม่เธอทั้งที่นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์.. 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Honey, I hate you   บทที่ 15

    Honey, I Hate Youบทที่ 15 ช่อเอื้องกระพริบตาถี่ๆ เพื่อให้ชินกับแสงสว่าง เธอมองไปรอบๆก่อนจะเห็นสายน้ำเกลือที่เสียบอยู่ เธอลุกนั่งกุมขมับเมื่อรู้สึกปวดหัว แกร่ก! พยาบาลสาวเดินเข้ามาในห้องก่อนจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ช่อเอื้องทำหน้างุนงง เมื่อเธอทำหน้าไม่พอใจใส่ พยาบาลคนนั้นจ้องเธออยู่นานหลายนาที ไม่ยอมพูดอะไรออกมา"เอ่อ ฉันกลับบ้านได้วันไหนคะ" เธอเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ"เธอเป็นอะไรกับพี่ธีร์!" เปรี้ยวไม่ตอบ หากแต่ถามอีกเรื่องแทน เธอจ้องหญิงสาวตรงหน้าตาเขม็ง เมื่อคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเจอที่ไหน"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่คนเคยรู้จัก..คุณพยาบาลมีอะไรหรือเปล่าคะ" เธอตอบไปตามความรู้สึก แม้อดีตจะเคยเป็น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ "เธอชื่อช่อเอื้องใช่มั้ย!" เปรี้ยวเค้นเสียงถามอย่างต้องการคำตอบ ก่อนจะบีบแขนช่อเอื้องด้วยความลืมตัว"โอ้ย!..คุณพยาบาลรู้จักฉันหรอคะ?" ช่อเอื้องถามอย่างงุนงง เธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่อเปรี้ยวเพิ่มแรงบีบ "เอ่อ..ขอโทษค่ะ ฉันคงจำผิดคน เพื่อนฉันก็ชื่อช่อเอื้องค่ะ สวยเหมือนคุณเลย ขอโทษด้วย

  • Honey, I hate you   บทที่ 14

    Honey, I Hate Youบทที่ 14"ไอ้ธีร์! เดินดีๆ สิวะ ไอ้ห่านี่" เสียงลีวายบ่นเพื่อนสนิทมาตลอดทาง เมื่อธีร์เอาแต่พร่ำเพ้อไม่มีสติ ทรงตัวแทบไม่อยู่ "อึก อารายว้าา มึงเป็นครายเนี่ย" เขาจิ้มที่แก้มสากลีวายเบาๆ "ไอ้เหี้ย อย่ากวนกู" ลีวายพยายามปัดมือของหมอหนุ่มที่จับใบหน้าเขาไปมา"ครายเนี่ย ตัวเล็กหรอ" ธีร์มองลีวายด้วยสายตาพร่ามัว ในมโนคิดเขาเห็นเป็นหญิงสาวที่เขารัก ก่อนจะประคองใบหน้าพยายามจะจูบ"ไอ้เหี้ยธีร์!! ทำอะไรของมึงเนี่ย!! โว้ยยย ไอ้ทิวเอามันออกไป!!" ลีวายดันใบหน้าหมอหนุ่มไว้เมื่อเขาพยายามจะเข้ามาจูบเสียให้ได้"เตี้ย ขอจูบหน่อยเด้~ คิดถึงงง~ " คนเมายังคงไม่ได้สติ มือหนาดึงรั้งเอวลีวายไว้แน่น"ไอ้สัตว์ธีร์! กูขนลุก! ปล่อยโว้ยย!!" ลีวายดันตัวธีร์ออก ทั้งทิวก็พยายามช่วยแกะ"เสี่ยครับ คุณธีร์น่าจะอาการหนักแล้วนะครับ ไม่ยอมปล่อยเลย" ทิวเอ่ยบอกลีวายอย่างกังวล "กูไม่เกรงใจแล้วนะ! ไอ้เวร!" ผวั๊ะ!!ลีวายปล่อยหมัดเข้าที่ปลายคางของธีร์จังๆ จนชายหนุ่มน็อคหลับไปกลางอากาศ ก่อนจะล้มลงนอนนิ่งกับพื้น

  • Honey, I hate you   บทที่ 13

    Honey, I Hate youบทที่ 13แกร่ก!ธีร์เปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะล็อกไว้อย่างแน่นหนา ร่างสูงเดินไปยังเตียงที่มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักนอนหลับตาพลิ้มอยู่ เขาวางจานข้าวลงก่อนจะนั่งลงข้างๆ นิ้วเรียวปัดเส้นผมที่ปรกหน้าให้เธออย่างแผ่วเบา"ถ้าเตี้ยไม่เริ่มก่อน ป่านนี้เราก็คงมีความสุขกันไปแล้ว" ธีร์เอ่ยเสียงเศร้า หวนคิดถึงเรื่องราวในอดีต~ย้อนกลับไปอดีต~ ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินเกี่ยวก้อยระหว่างเดินไปเรียนที่มหาลัย ก่อนที่รถลีมูซีนสีดำคันใหญ่จะแล่นเข้ามาจอดขวางหน้า "รถใคร?" ธีร์หันไปถามแฟนสาว เธอไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่จ้องมองไปยังรถคันนั้นด้วยแววตาเรียบนิ่ง ประตูรถเปิดออกก่อนจะเห็นผู้หญิงวัยกลางคนดูผู้ดีเหมือนคุณนาย"ยัยช่อ!.. ขึ้นรถ!""มะ..แม่!" เธอเรียกมารดาเสียงสั่น เธอรู้ดีว่าแม่เธอกำลังไม่พอใจ"สวัสดีครับคุณแม่" ธีร์ยกมือไหว้แม่หญิงสาว"กองไว้ตรงนั้นแหละย่ะ!.. แล้วใครใช้ให้เธอเรียกฉันว่าแม่มิทราบ!" คุณหญิงพิศมัยมองชายหนุ่มด้วยหางตา"แม่คะ" "หยุดพูดไปเลยยัยช่อ!.. แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิ

  • Honey, I hate you   บทที่ 12

    Honey, I Hate Youบทที่ 12 ชายหนุ่มหมุนตัวไปยังลิ้นชักที่หัวเตียง ก่อนจะหยิบพวกกุญแจออกมา เขาชูพวกกุญแจพลางเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ"คิดว่าจะหนีพ้นหรอ สาวน้อย หึหึ" ธีร์ไขกุญแจเข้าไปด้วยความรวดเร็ว เสียงน้ำไหลจากฝักบัวทำให้หญิงสาวไม่ได้ยินผู้ที่เข้ามาใหม่ ร่างบางที่กำลังยืนสระผมอย่างขมักเขม้น ปากอิ่มฮัมเพลงเบาๆอย่างอารมณ์ดี ก็เธอไม่รู้จะเคลียดไปทำไม เขาก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรเธอรุนแรงเสียหน่อย ไว้หาโอกาสออกไปจากที่นี่แบบง่ายๆไม่ต้องเจ็บตัวซะดีกว่า ช่อเอื้องคิดในใจหมึบ!"อ๊ะ!" ช่อเอื้องอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆถูกรวบกอดจากอ้อมแขนแกร่ง ลมหายใจร้อนๆเป่ารดที่ต้นคอทำให้เธอรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว แม้ไม่ต้องหันหน้าไปมองเธอก็รู้ว่าร่างกายเขานั้นเปลือยเปล่า เพราะเธอสัมผัสได้ว่าส่วนล่างของชายหนุ่มกำลังทิ่มหลังเธออยู่ "หนีมาอาบน้ำคนเดียว ทำไมไม่รอ" ธีร์พูดพลางซุกหน้าลงกับซอกคอของเธอ มือหนาทั้งสองข้างบีบเค้นทรวงอกเธออย่างเมามันส์ "ปะ..ปล่อยนะ" เธอเอ่ยตะกุกตะกัก อารมณ์วาบหวามที่เข้ามอบให้เล่นงานเธอเสียแล้ว "อยากให้ปล่อยจริงๆหรอ " หมอหนุ่มเขี่ยที่ยอดปทุมถันของเธออย่างหยอกล้อ ร่างบางอ่อนระทวยจนแ

  • Honey, I hate you   บทที่ 11

    Honey, I Hate you บทที่ 11 ช่อเอื้องโบกมือไปมาเพื่อเช็คว่าเขานั้นหลับสนิท เธอพ่นลมหายใจออกมาอย่างโลงอก "แล้วเราจะใส่อะไรล่ะเนี่ย" เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะหยิบชุดชั้นในขึ้นมาใส่ เธอเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของธีร์ก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับบ็อกเซอร์มาสวมให้เรียบร้อย หญิงสาวรีบวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็วกึก! กึก!ช่อเอื้องพยายามเปิดประตูแต่เปิดไม่ได้ เธอจิ๊ปาก อย่างหมดอารมณ์ ก่อนจะเดินไปหยุดที่ปลายเตียง"ยังรอบคอบไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ..ลดๆหน่อยก็ได้ความฉลาดอ่ะ" เธอเท้าเอวต่อว่าชายหนุ่มที่หลับใหลไม่รู้เรื่องรู้ราว "เออ จริงสิ โทรศัพท์" หญิงสาวย่องไปที่หัวเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะเปิดลิ้นชักหาสิ่งที่ต้องการ"เอาไปไว้ไหนเนี่ย จิ๊!" เธอหันมาทำตาถลนใส่คนตัวโตที่ไม่รู้ว่าเอาโทรศัพท์ไปไว้ตรงไหน ก่อนจะเหลือบไปมองสูทที่แขวนไว้ "พี่หมีฉลาด... แต่น้อยกว่าเค้า รู้ไว้ซะด้วย" เธอยิ้มร่าอย่างดีใจ ก่อนจะย่องเบาๆไปที่เสื้อตัวนั้น เธอเบิกตากว้างอย่างดีใจเมื่อมันมีโทรศัพท์อยู่จริงๆ "อ้าว แล้วรหัสอะไรเนี่ย" ช่อเอื้องพยายามปลดล็อกด้วยรหัสต่างๆ ทั้งเบอร์โทร วันเดือนปีเกิด ก็เข้าไม่ได้ "ใช้รหัสอะไรเนี่ย" เธอพ่น

  • Honey, I hate you   บทที่ 10

    Honey, I Hate youบทที่ 10"หึ.. ใครจะให้เธอพักกันล่ะ ฉันยังไม่อิ่มเลย!" เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะจับเธอพลิกปากร้อนๆ ก้มลงดูดกลืนทรวงอกอิ่มอย่างหิวกระหาย ใบหน้าคมสันเคลื่อนไหวบนตัวเธอ นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องรักที่มีน้ำใสๆ เปียกชุ่มเต็มไปหมด นิ้วโป้งบี้เม็ดเสียวเธอไปมาจนร่างบางบิดเร้าด้วยความเสียว "พะ..พี่หมี พอเถอะนะ..เค้าเจ็บ" เธอเอ่ยบอกเขาเสียงสั่น แววตาสั่นไหวมือบางที่คอยผลักใสถูกตรึงไว้เหนือหัว "บอกกี่ครั้งแล้ว! ห้ามเรียกฉันแบบนี้!!" เขาตะคอกเสียงดังลั่น เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกเขาอย่างสนิทสนมอีกต่อไป "อึก.." เธอมองเขาผ่านม่านน้ำตา เธอผิดเองเรื่องนี้เธอรู้ดี แต่เธอก็มีเหตุผลของเธอ.. "ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันแบบนี้ให้ได้ยินอีก ไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่!" พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ซอกคอของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย ใบหน้าคมคายสูดดมกลิ่นหอมจากกายสาวไม่รู้เบื่อ "อื้อ~ ปล่อย อึก" เธอพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ถูกกดขี่ด้วยแรงมหาศาลจากผู้ชายตัวโต ที่เธอไม่มีทางสู้เขาได้เลย.. "อ่าาา เธอนี่มันหวานจริงๆ " ธีร์ดูดเม้มตามลำคอและลำตัวเธอจนเป็นรอยแดงจ้ำเต็มไปหมด ลิ้นร้อนๆลากผ่านจุดไหนมีรอยที่นั่น เขาตรึงมือเธอไว้ก่อนจะบีบป

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status