All Chapters of เมื่อหัวใจมีรัก: Chapter 11 - Chapter 20

"ทำไมถึงให้มาที่นี่คะ"เมื่อมีนาลงจากรถก็ถามมาร์คที่มายืนรอรับเธอด้วยความสงสัยทันที ในใจก็กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาคนนั้นคนที่เธอกำลังเป็นห่วงอยู่"เข้ามาข้างในก่อนครับเดี๋ยวก็รู้เอง"มาร์คเดินนำมีนาเข้ามาที่ห้องพักผู้ป่วยทันทีที่เปิดประตูเข้าห้องพักผู้ป่วยมีนาเห็นอีริคนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็รีบเดินเข้าไปดูเขาพร้อมกับถามมาร์คว่าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องด้วย"นายถูกยิงครับ ตอนนี้ผ่าตัดเอากระสุนออกเรียบร้อยแล้วแต่ไข้ขึ้นสูง เพ้อหาแต่คุณมีนาผมก็เลยต้องให้รถไปรับคุณมานี่แหละครับ""ไปทำยังไงถึงได้ถูกยิงคะ""อย่าบอกนะว่ามินที่ไอ้ริคมันเพ้อหาคือสาวน้อยแสนสวยคนนี้"กรที่นั่งฟังทั้งสองคนคุยกันอยู่นานถามขึ้น ตอนนั้นเองถึงทำให้มีนาเห็นอีกคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของห้อง"ใช่ครับ"มาร์คตอบ"เอ่อ สวัสดีค่ะ หนูชื่อมีนาค่ะ เรียกมินเฉยๆก็ได้ค่ะคุณ...""พี่ชื่อกรครับเป็นเพื่อนสนิทไอ้ริค ไม่ยักรู้ว่าไอ้ริคมีแฟนแล้ว ไอ้นี่มันเสือซุ่มนี่หว่า เข้าใจเลือกแฟนด้วย"กรพูดด้วยรอยยิ้ม เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าแฟนของเพื่อนรักเพราะเขาหยิ่งและเรื่องมากจนไม่คิดว่าจะมีใครอยู่กับเขาได้"ไม่

ตลอดระยะเวลาที่อีริคพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลมีมีนาเป็นพยาบาลส่วนตัวคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ทำให้ใช้เวลารักษาตัวไม่นานก็ได้ออกจากโรงพยาบาล แม้จะดีใจที่ร่างกายฟื้นฟูได้เร็วแต่ในใจลึกๆก็แอบเสียใจที่จะไม่ได้รับการดูแลจากมีนาแล้ว เพราะช่วงเวลาที่ทั้งคู่อยู่โรงพยาบาลด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะเป็นตัวของตัวเองที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมา เพราะเขาเองยังมีงานต้องเคลียร์รวมถึงมีนาเองก็ยังต้องกลับไปฝึกงานต่อ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะถือโอกาสพักฟื้นต่อที่นี่อีกสักระยะ“ไปนะโว้ย ว่างๆกูจะแวะมาพักผ่อน ให้มึงเลี้ยงเหล้าด้วย”“กูพร้อมเสมอ มึงจะมาเมื่อไหร่ก็บอก พี่ฝากดูแลมันด้วยนะ ถ้ามันดื้อมากก็เอาไม้เรียวฟาดมันสักที”กรวิชคุยกับเพื่อนเสร็จก็หันมาคุยกับมีนาต่อ“กลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”มีนากล่าวลากรวิชด้วยรอยยิ้มก่อนเดินขึ้นรถตู้เพื่อเดินทางกลับ“พรุ่งนี้มินขอกลับไปทำงานต่อนะคะ ขาดงานหลายวันแล้ว คุณอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ยคะ”มีนาบอกอีริคขณะที่กำลังจัดเตียงให้เขาพักผ่อน“ผมก็จะไปทำงานเหมือนกัน”“ไม่ได้ค่ะ คุณหมอสั่งให้พักอีกสามวันให้แผลดีขึ้นกว่านี้อีกนิดก่อน”มีนาดุคนตัวโตที่ไม่ยอมฟังคำสั่งหมอ“ผมไม่เป็นอะไรแล้ว”

รุ่งเช้ามีนาตื่นนอนแต่เช้ามืดรีบลงไปเตรียมอาหารเช้าและอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวออกไปทำงาน"จะรีบไปไหน กินข้าวเช้าด้วยกันก่อน"อีริคที่พึ่งแต่งตัวเสร็จเดินลงมาทันก่อนที่มีนาจะออกจากบ้านพอดี"มินไม่หิวค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"อีริครีบเดินเข้าไปสวมกอดมีนาจากด้านหลังและอ้อนเธอทันที"กินข้าวด้วยกันก่อนนะ"เขาจับเธอหันหน้ามาหาตัวเองและก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากเธอเบาๆ ก่อนจะยื่นเนคไทให้มีนาผูกให้ มีนาไม่พูดอะไรแต่รับเทคไทมาผูกให้เขาเงียบๆ ส่วนอีริคก็ยืนยิ้มมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างพอใจ"เสร็จแล้วค่ะ มินผูกไม่สวยเท่าไหร่นะคะ""อะไรที่คุณทำให้ผมชอบทั้งหมด"อีริคบอกมีนาพลางดันหลังเธอให้ไปนั่งทานข้าวด้วยกันวันนี้ทั้งสองคนขึ้นรถไปทำงานด้วยกัน มีนาพยายามบอกให้เขาจอดรถให้เธอลงก่อนถึงบริษัทแต่อีริคก็ไม่ยอมจอดแถมยังขับรถขึ้นไปจอดที่ลานจอดรถของผู้บริหารทำให้มีนาคิดหนักว่าจะออกไปยังไงไม่ให้คนเห็น เธอขมวดคิ้วใช้ความคิดจนอีริคหลุดขำให้กับความน่ารักของเธอและอดใจไม่ได้ก้มลงจูบเธอไปหนึ่งที"อื้อ คุณอีริคนี่มันที่ทำงานนะคะ""ทำไมทีอยู่ที่บ้านไม่เห็นขัดขืน ขอกำลังใจก่อนไปทำงานนิดเดียวเอง""คุณรออยู่ที่รถก่อนนะคะอีกสิบนาทีค่อย

“ป้อนหน่อยได้มั้ย”อีริคทำเสียงอ้อนมีนาอีกรอบมีนายืนนิ่งสักพักก่อนจะตัดสินใจหยิบพิซซ่าขึ้นมาป้อนเขา อีริคกินพิซซ่าไปมองหน้ามีนาไปพลางยิ้มอย่างพอใจ“ทานดีๆค่ะไม่เห็นต้องมองกันขนาดนี้เลย”มีนาดุอีริคเมื่อเขาจ้องมองเธอแบบไม่ละสายตา จนคนถูกมองเขินจนหน้าแดง“แค่มองก็หวง”อีริคเลิกคิ้วถามมีนา“ไม่ได้หวงค่ะ แต่คุณช่วยทานดีๆได้มั้ยคะ เพื่อนๆมองกันใหญ่แล้ว”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเพื่อนๆแอบส่งสายตามาทางเธอกับเขาเป็นระยะ ตอนนี้เธอไม่รู้จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอให้คนอื่นฟังอย่างไร เพราะตอนนี้เขาทำตัวเหมือนเป็นแฟนเธอขึ้นทุกวัน แต่ในความเป็นจริงนั้นเธอกับเขาเป็นแค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้กันเท่านั้น“มองก็มองไปสิ”อีริคตอบเธอแบบคนที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นมีนาได้แต่ถอนหายใจยาวด้วยความอ่อนใจได้แต่นั่งป้อนเขาเงียบๆ ในใจตอนนี้ทั้งรู้สึกดีและสับสน ทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้กับเธอ เธอเองก็ยอมรับว่ามันสุขใจอย่างบอกไม่ถูก แต่อีกใจก็ต้องย้ำเตือนตัวเองว่าทุกอย่างที่ทำมันคือหน้าที่เท่านั้น“อิ่มแล้วใช่มั้ยคะ มินขอตัวไปช่วยเพื่อนๆต่อก่อนนะคะ”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเขาทานพิซซ่าหมดแล้ว“อืม”อีริคตอบมีนาด้วยเสียงเรียบนิ่

"อื้อ"มีนาพยายามส่งเสียงร้องประท้วงเขาแต่ก็ไม่เป็นผล เขายังคงจูบเธออยู่อย่างนั้นกว่าจะยอมคลายจูบออกเล่นเอามีนาแทบหมดแรงถึงแม้จะคลายจูบออกแล้วแต่สองมือของเขายังคงโอบเอวมีนาไว้แน่น"คุณอีริคปล่อยมินได้แล้วค่ะ นี่คุณดื่มมาใช่มั้ยคะ มินว่าคุณเมามากแล้วกลับห้องไปก่อนนะคะ""ผมดื่มจริงแต่ไม่ได้เมา แค่จะดื่มเพื่อย้อมใจเฉยๆ""ทำไมคะ คุณมีเรื่องกลุ้มใจอะไร""ใช่ผมมีเรื่องกลุ้มใจ คุณช่วยผมคิดหน่อยว่าผมจะจีบผู้หญิงคนหนึ่งยังไง"เมื่อได้ยินคำถามของเขาทำให้มีนานิ่งไปที่แท้ที่ระยะหลังมานี้ที่เขาทำเหมือนมีใจให้เธอก็เพราะอยากซ้อมเพื่อบอกรักผู้หญิงคนอื่น เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนบางอย่างมาติดตรงคอทำให้พูดอะไรไม่ออก"ทำไมนิ่งไปล่ะ"อีริคถามมีนาเมื่อเห็นเธอนิ่งไม่พูดอะไร"คุณจะจีบใครก็แค่ใช้ความจริงใจเองค่ะ ไม่เห็นต้องเอามินมาเป็นคู่ซ้อมให้เลย"เธอก้มหน้าหลบตาเขา น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลลงมาอาบสองแก้มอีริคเชยคางมีนาให้ขึ้นมามองหน้าตนก่อนจะลงก้มลงจูบหน้าผากเธอ"ร้องไห้ทำไม ไม่ร้องนะครับคนดี""คุณหยุดทำแบบนี้กับมินได้แล้วค่ะ ถ้าตัวจริงของคุณรู้เข้ามันจะไม่ดีนะคะ""ตัวจริงอะไร"อีริคขมวดคิ้วถามเธอด้วยความสงสั