บทที่ 12 เฝ้าไข้ 3/3

หลังจากนอนพักเต็มอิ่มมีนาตื่นไปจัดการตัวเองเพราะไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนก่อนจะกลับมานั่งเฝ้าคนป่วยที่ตอนนี้นอนหลับอยู่

“ตื่นแล้วหรอคะหิวมั้ย พยาบาลเอาอาหารมาให้แล้ว คุุณจะทานเลยมั้ยคะ”

“ก็ดี แต่กินอาหารที่ผู้ช่วยผมซื้อมาให้ได้มั้ย”

“ขอมินดูก่อนนะคะว่าอะไรทานได้บ้าง คุณหมอให้ทานอาหารอ่อนๆ”มีนาเลือกอาหารที่อีริคพอจะทานได้ออกมาจัดใส่จานให้เขา เธอเลือกไปก็บ่นให้มาร์คไปอย่างลืมตัวที่ซื้ออาหารรสจัดมาให้คนป่วย ทำให้อีริคที่นั่งมองอยู่บนเตียงอมยิ้มไปกับเธอด้วย เขาชอบที่เห็นเธอเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ที่สุด

“ทานได้แล้วค่ะ”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเขานั่งมองอยู่นานแต่ไม่ยอมกินสักที

“ผมเจ็บแขน ป้อนหน่อย”

เมื่อเห็นว่าเขาบาดเจ็บอยู่มีนาจึงต้องเป็นพยาบาลส่วนตัวชั่วคราวนั่งป้อนอาหารให้เขาเงียบๆ ดูเหมือนว่าคนป่วยคนนี้จะเจริญอาหารเป็นพิเศษทานข้าวเก่งจนหมดเกลี้ยง

“คำสุดท้ายแล้วนะคะ อิ่มมั้ยคะ”

“ไม่อิ่ม”

“งั้นทานผลไม้มั้ยคะ รอแป๊บนึงเดี๋ยวมินปอกให้”

ระหว่างรอมีนาปอกผลไม้อีริคเปิดทีวีดูข่าวเห็นข่าวที่กรมอุทยานกำลังแถลงข่าวเรื่องการจับกุมกลุ่มลักลอบตัดไม้ก็ตั้งใจฟังเพราะตัวเขายังไม่ทราบรายละเอียดการจับกุม มีนาเห็นเขาดูจะสนใจข่าวนี้เป็นพิเศษจึงถามเขาด้วยความสงสัย

“เมื่อคืนมินเห็นคุณกรใส่เสื้อของกรมอุทยาน คนที่โดนยิงในข่าวคือคุณใช่มั้ยคะ”

“ใช่ ผมเป็นอาสาสมัครพิทักษ์ป่าเคยร่วมภารกิจกับเจ้าหน้าที่หลายครั้ง กลุ่มนี้เป็นขบวนการใหญ่ตอนได้รับโทรศัพท์แจ้งข่าวผมเลยรีบออกมา”

“แต่ถึงยังไงคุณก็ควรจะบอกมินบ้าง ไม่ใช่อยู่ๆออกไปเลย คุณรู้มั้ยว่ามินเป็นห่วงจนนอนไม่หลับ”

มีนาเผลอพูดความในใจออกมาทำให้อีริคชะงักมองหน้าเธอนิ่ง

“นี่คุณเป็นห่วงผมหรอ”

“ก็ห่วงในฐานะคนงานของคุณไงคะ”มีนารีบแก้ตัว

“ทำไมถ้าเกิดผมตายไปจริงๆก็ดีต่อครอบครัวคุณไม่ใช่หรอ จะได้ไม่ต้องมานั่งใช้หนี้ให้ผมแบบนี้ไง”

“สำหรับมินเงินกับชีวิตคนมันแลกกันไม่ได้หรอกนะคะ”คำพูดของมีนาทำให้อีริคหัวใจพองโตเพราะสัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่เธอมีให้ตัวเอง นั่งอมยิ้มอย่างมีความสุข

“ยิ้มอะไรคะ”

“คนมีความสุขยิ้มไม่ได้หรอ”

“โดนยิงจนบาดเจ็บขนาดนี้ยังมีความสุขได้อีกหรอคะ”

อีริคไม่ตอบแต่คิดในใจว่าอย่างน้อยการบาดเจ็บครั้งนี้ก็ทำให้รู้ใจใครบางคนว่าเธอเป็นห่วงเขามากแค่ไหน

“ทานเลยมั้ยคะ”มีนาถามอีริคหลังปอกผลไม้เสร็จ

“อืม ป้อนด้วย”

“รับทราบค่ะเจ้านาย”

“ผลไม้อร่อยมั้ยวะเพื่อน”กรวิชที่พึ่งเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยเข้ามาถามเพื่อนรักเมื่อเห็นมีนากำลังป้อนผลไม้ให้เขาอยู่

“ไม่มีมารยาท เข้าห้องคนอื่นไม่รู้จักเคาะประตูก่อน”อีริคบ่นเพื่อน

“แต่ก่อนไม่เห็นจะว่าอะไรเลย สมัยเรียนกูเข้าออกห้องมึงเป็นประจำไม่เห็นจะว่าอะไร พอมีแฟนแล้วทำเป็นให้เคาะห้องก่อน”

“ไม่ใช่แฟนนะคะ มินเป็นแค่ลูกจ้างค่ะ”มีนารีบปฏิเสธทันควัน

“ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่ต่อไปใช่แน่นอนครับน้องมิน เตรียมตัวรับมือกับมันไว้ได้เลย ไอ้นี่มันร้าย พี่จะบอกอะไรให้นะครับอย่าว่าแต่ป้อนผลไม้เลยขนาดแค่เข้าใกล้ผู้หญิงมันยังไม่เคยเลย”

“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้กร มึงไม่เห็นรึไงว่าไหล่กูเจ็บอยู่จะให้กูกินเองได้ไง”อีริคเป็นฝ่ายแก้ตัวบ้าง ทั้งที่เรื่องที่มาร์คพูดมาเป็นความจริงทั้งหมดก็ตาม

“เออๆๆกูไม่เถียงกับมึงแล้ว เห็นว่าเจ็บอยู่หรอกนะถ้าหายป่วยเมื่อไหร่เจอกัน”

มีนาเห็นสองเพื่อนรักทะเลาะกันน่ารักดีจึงเผลอยิ้มออกมา เพราะเธอเองก็ไม่เคยเห็นอีริคเป็นแบบนี้มาก่อน

“ยิ้มอะไร ฮึ”

“เห็นพวกคุณคุยกันมันน่ารักดีค่ะเหมือนเด็กเลย”มีนาบอกอีริคและกำลังจะยกจานผลไม้ไปเก็บ

“เดี๋ยว จะเอาไปไหนผมยังไม่อิ่ม”

“แต่”

“ไม่ต้องสนใจพี่หรอก ป้อนมันต่อได้เลยพี่สัญญาว่าจะไม่แซวแล้ว”มีนาจึงต้องนั่งป้อนผลไม้อีริคต่อด้วยท่าทางเขินๆส่วนอีริคนั้นกลับนั่งทานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

กรวิชอยู่เป็นเพื่อนอีริคจนเย็นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักดีขึ้นมากแล้วและมีพยาบาลส่วนตัวอย่างมีนาดูแลอย่างดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงจึงขอตัวกลับก่อน ส่วนมาร์คอีริคให้กลับไปเคลียร์งานตั้งแต่บ่ายและให้จัดการเรื่องงานให้มีนาด้วยตอนนี้จึงมีแค่เขากับเธอที่อยู่กันตามลำพัง

ถึงเวลาที่ต้องเช็ดตัวพยาบาลเข้ามาในห้องเพื่อเช็ดตัวให้อีริค แต่เขาขอให้มีนาเป็นคนเช็ดตัวให้เขาเองพยาบาลแนะนำวิธีการเช็ดตัวและเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัวให้เรียบร้อยจึงขอตัวออกไปทิ้งให้มีนายืนตัวเกร็งอยู่ข้างเตียงเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาคอยเช็ดตัวให้เขาด้วย

“อายหรอ”อีริคถามมีนาที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ยอมเช็ดตัวให้เขาเสียที

“มินว่าให้พี่พยาบาลมาทำให้ดีกว่ามั้ยคะ”

“ทำไม คุณรังเกียจผมหรอ ถ้าไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไรไม่เช็ดก็ไม่เช็ด”อีริคทำทีเป็นตัดพ้อน้อยใจเธอ

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ งั้นก็นอนนิ่งๆค่ะเดี๋ยวมินเช็ดให้เอง”

เพราะไม่เคยเช็ดตัวให้ใครมาก่อนและยิ่งเป็นเขาคนที่เป็นทั้งเจ้าหนี้และคนที่ทำให้หัวใจเธอหวั่นไหว มีนาจึงไม่ค่อยกล้าและเกร็งมาก เธอยืนทำใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบผ้ามาชุบน้ำและบิดหมาดเริ่มเช็ดจากบริเวณใบหน้า ซอกคอและหน้าผาก ก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงไปเช็ดที่หน้าอก ลำตัว แขน ขาและรักแร้ เมื่อเช็ดด้านหน้าเรียบร้อยเธอจับเขานอนตะแคงแล้วเช็ดด้านหลัง มีนาเช็ดตัวไปหัวใจก็เต้นโครมครามไปเพราะร่างกายที่เธอกำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ช่างแข็งแรง น่าหลงใหลมาก ทั้งกล้ามท้อง กล้ามแขนและแผ่นหลังที่เรียบเนียนของเขาทำให้ใจของเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“เสร็จแล้วค่ะ สบายตัวขึ้นมั้ยคะ”

“อืม”

“มินขอเอาของไปเก็บก่อนนะคะ”มีนารีบเก็บของและเดินออกจากห้องไปทันทีเพราะไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าที่แดงและร้อนผ่าวของตัวเองตอนนี้

เมื่อมีนาเดินออกจากห้องไปอีริคเอามือจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองพร้อมกับถอนหายใจยาวทันที ไม่ใช่แค่มีนาที่รู้สึกตื่นเต้นอีริคเองก็เช่นกัน แค่มือเรียวบางของเธอสัมผัสโดนตัวเขาเบาๆใจเขาก็เต้นแรง ขนลุกซู่ไปทั้งตัวกว่าจะข่มอารมณ์ให้เธอเช็ดตัวให้เสร็จเขาเองก็ทรมานแทบทนไม่ไหวเช่นกัน คืนนี้เป็นอีกคืนที่มีนาต้องนอนเฝ้าอีริคที่โรงพยาบาลเธอนอนพลิกตัวไปมาทั้งคืนเพราะคิดถึงแต่เรื่องเมื่อเย็นเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมเขาถึงมีผลต่อใจเธอมากขนาดนี้ หรือว่าอาการที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้เพราะกำลังมีใจให้เขาอยู่