Semua Bab A Night with my Mother's Trillionaire CEO Live-In Partner: Bab 11 - Bab 20

LIA’S POVMaaga pa lang, gising na si Lia. Hindi siya makatulog buong gabi — hindi dahil sa kape o sa pagod, kundi dahil sa text ni Rafael kagabi.“You left your bracelet on the balcony. I have it. Come by the office tomorrow morning. – R”Maliit lang dapat ang bagay na ‘yon. Isang simpleng silver chain na bigay pa ni Mama noong college. Pero ngayon hawak ni Rafael iyong bracelet… pakiramdam niya, hawak rin nito ang parte ng puso niya.“Trabaho lang, Lia,” bulong niya sa sarili habang nag-aayos ng buhok sa harap ng salamin. “You’re just getting it back.”Pero kahit anong self-talk, hindi niya mapigilang kabahan. Dahil alam niyang sa

LIA’S POVAng umaga pagkatapos ng engagement dinner ay tila walang kulay. Tahimik ang buong bahay, at tanging patak ng ulan lang sa bubong ang maririnig.Nakatitig si Lia sa tasa ng kape sa harap niya—lumamig na, pero hindi pa rin niya iniinom. Kagabi lang, pinipilit niyang ngumiti habang nakatingin kay Rafael na yakap-yakap si Vivian. Ngayon, parang lahat ng pilit na ngiti niya ay naging lason.“Sweetheart,” tawag ni Vivian, haban

(Lia’s POV)Minsan, ‘yung mga bagay na alam mong mali, ‘yun pa ang pinakamahirap tanggihan. At ngayong gabi, habang hawak ni Lia ang phone at nakatitig sa message ni Rafael—“Rooftop. 9 PM.”—ramdam niyang sinasakal siya ng sariling puso.Gusto niyang huwag pumunta. Pero mas malakas ang boses ng pagnanais kaysa sa katinuan.8:57 PM.Nasa loob siya ng elevator ng Ilustre Hotel, suot ang simpleng black dress at beige coat. Sinubukan niyang huwag tumingin sa salamin, pero bawat repleksyon ay parang n

(Lia’s POV)The next day felt heavier than usual.Parang bawat segundo ay hinahabol ng kaba na ayaw tumigil. Sa bawat tik-tak ng wall clock sa office, ramdam ni Lia na papalapit siya sa isang delikadong oras — ang meeting with Rafael Ilustre.She tried to act normal sa HR department, pero halata sa mga kasama niya ang pagka-distracted. Kahit simpleng tanong ng officemate niya na “Lunch tayo?” ay halos hindi niya marinig.Nasa isip pa rin niya ang gabing iyon — ang rooftop, ang ulan, ang halik.Ang mga salitang hindi dapat sabihin pero nabitawan pa rin.At ang mga matang kahit sa panaginip ay ayaw siyang bitawan.“What I feel for you isn’t a mistake. It’s the timing that is.”That line wouldn’t stop replaying in her head.Para siyang nasusunog sa pagitan ng tamang desisyon at ng damdaming gustong sumabog.Pagdating ng alas-sais, dahan-dahan siyang tumayo mula sa mesa.“May meeting lang ako, late schedule,” sabi niya sa officemate niyang si Jenna.“Kay, Mr. Ilustre? Grabe, bigatin,” bir

Mara’s POV“Hindi ko alam, pero may kakaiba.” That was the fifth time I said that to myself since the summit started.Nasa event hall ako, hawak ang clipboard, pero wala akong makuhang focus sa report na dapat kong ipasa. Si Sir Rafael Ilustre, the ever-powerful CEO, ay nasa kabilang mesa—calm, composed, smiling his signature polite smile habang kausap ang mga foreign investors.Pero may napansin ako. Every time na may break, every time na medyo maluwag ang paligid…