บททั้งหมดของ แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก: บทที่ 41 - บทที่ 43

กวินปลุกฟ้าใสตั้งแต่เช้า เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้ เรื่องราวที่เหมือนเป็นไดอารี่เล่มเล็กๆ ของเขา ไดอารี่ที่เขาปล่อยให้มันว่างเปล่ามาเกือบสองปี ตั้งแต่นี้ไปเขาจะเขียนมันต่อให้สมบูรณ์"พี่วินจะรีบไปไหนคะ""ต้องรีบสิ เดี๋ยวจะเลยเวลานะ""เวลาอะไรคะ""เหอะน่า ไปขึ้นรถกัน"ฟ้าใสที่ยังคงสงสัยกับท่าทีของกวินตั้งแต่เมื่อคืน ดูกวินจะตื่นเต้นออกนอกหน้าไปหน่อย แม้เธอจะพยายามถามสักเท่าไหร่ กวินก็ไม่ยอมบอกกวินขับรถออกไปจนถึงถนนเส้นหนึ่ง เขากะเวลาให้มันพอเหมาะเหมือนทุกๆ เช้าที่เขาไปทำงาน เนื่องจากเป็นเช้าวันจันทร์ผู้คนจึงพลุกพล่าน ฟ้าใสรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ เธอจำได้ว่าตอนสมัยเรียนเธอเดินผ่านมันประจำ ฟ้าใสกวาดสายตาไปเรื่อยๆ จนสะดุดตาเข้ากับใครคนหนึ่ง"พี่วินจอดรถก่อนค่ะ"กวินจึงเลี้ยวเข้าไปจอดตรงฟุตบาทตามคำร้องขอของฟ้าใสทันที ส่วนฟ้าใสก็ไม่รอช้าลงจากรถแล้ววิ่งไปหายายแก่ๆ ที่กำลังเข็นรถซึ่งเธอก็คุ้นเคยดี"มาค่ะยาย ฟ้าช่วยนะ""อ้าวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายคิดถึงมากเลยนะ"คุณยายหันมาเห็นฟ้าใสก็จำได้ทันที เด็กสาวในวันนั้นกับวันนี้ดูไม่เปลี่ยนไปเลย ความน่ารักสดใส แววตาที่มีแต่

หลังจากที่กวินขอฟ้าใสแต่งงานในวันนั้นกวินก็กลับมาเป็นคนเดิมที่ไม่ว่าฟ้าใสจะอยู่ที่ไหนที่ตรงนั้นก็จะมีกวิน เขากลัวฟ้าใสจะไปไหนไม่บอกเขา แม้จะรู้สึกอึดอัดไปบ้าง แต่ฟ้าใสก็ชอบ เพราะอย่างน้อยฟ้าใสก็รับรู้ได้ว่ากวินยังรักเธออยู่"พี่วินคะ กลับไปทำงานเถอะ เดี๋ยวเที่ยงค่อยมารับฟ้าไปทานข้าวนะ"กวินจะมาส่งฟ้าใสที่บริษัททุกเช้า แล้วค่อยไปทำงาน แต่วันนี้เขางอแงเป็นพิเศษ เพราะเมื่อเช้าฟ้าใสไม่ยอมรออาบน้ำพร้อมเขา"ไม่วันนี้พี่จะนั่งรอฟ้าอยู่ที่นี่""มึงโดนปลดจากบอร์ดผู้บริหารแล้วเหรอ"แอนดริวที่เดินผ่านเห็นกวินวอแวฟ้าใสไม่เลิกก็นึกหมั่นไส้"ใครจะกล้าปลดกู""พ่อมึงไง งานการไม่ทำแบบนี้ ก็ว่าไม่นาน""มึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีแล้ว กูก็อยากกลับไปทำงานเหมือนกัน แต่กูจะเอาเมียกูไปด้วย"แอนดริวตวัดสายตาไปมองกวินทันที เรื่องนี้คือปัญหาใหม่ของ แอนดริวที่เขาต้องรับมือจากกวิน เพราะตั้งแต่กวินขอฟ้าใสแต่งงานและฟ้าใสตอบตกลง กวินก็มาที่บริษัททุกวัน เพื่อมาบอกกับแอนดริวว่าเขาจะให้ฟ้าใสลาออกไปทำงานกับเขา"ไอ้วิน มึงจะใจดำกับกูไปถึงไหน"คราวก่อนก็ครั้งหนึ่งที่กวินพยายามหลอกล่อให้ฟ้าใสไปทำงานให้เขา พอมาตอนนี้ก็เอาอีก