All Chapters of เจ้าพ่ออสูร: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 22อาชา Talkผมขบกรามแน่นเก็บอารมณ์โมโหถามยัยตัวเล็กออกไปยัยตัวเล็กยังไม่ทันตอบผมก็มีเสียงหมาแถวนี้ดังขึ้น คำตอบของมันทำเอาผมอยากจะหยิบปืนขึ้นยิงเสยกระบาลคนพูดถ้าไม่ติดว่ามียัยตัวเล็กกำลังยืนกลัวอยู่“ อย่าเสือก! กูไม่ได้ถามมึง! ”ผมตอบมันอย่างตัดรำคาญก่อนจะกลับไปเค้นคำตอบจากยัยตัวเล็กต่อ“ ว่ายังไง! กูถาม! ”ยัยตัวเล็กเอาแต่เงียบไม่ตอบอะไรผมรู้อยู่แล้วว่ายัยตัวเล็กอยู่คอนโดของไอ้วาเนลเพราะหนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมให้ลูกน้องตามสืบเรื่องของยัยตัวเล็กตลอดและผมก็รู้ด้วยว่าเธออยู่คนเดียวส่วนไอ้เหี้ยนั่นแค่จะปั่นประสาทผมนั่นแหละผมใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างให้กับตัวเองเพื่อจะมาหายัยตัวเล็กหนึ่งเดือนแล้วที่ผมไม่ได้เจอเธอเลยเพราะกำลังจัดการกับปัญหาบางอย่าง แต่ภาพที่ไอ้เหี้ยนั่นมันจับมือกอดคออย่างสนิทสนมกับยัยตัวเล็กของผมเมื่อตอนเช้าก็ทำเอาผมโมโหจนเผลอปล่อยอารมณ์ไปลงที่ยัยตัวเล็กซะได้เธอทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้จนใจแกร่งของผมกระตุกวูบ ผมยังไม่ทันได้ยินเสียงยัยตัวเล็กตอบก็มีเสียงดังขึ้นซะก่อน“ ชา! ”ผมหันกลับไปมองทางต้นเสียงก่อนจะเห็นไอ้เหี้ยวาเนลยืนยิ้มทางด้านหลังของมันมีคาเรนยืนกำหมัดแน่นอยู่

เช้าวันต่อมา...สถานที่ มหาลัยนานาชาติมาเวนก้าตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ในมหาวิทยาลัยนานาชาติมาเวนก้าหรือที่เรียกกันว่า เขต 2 นั่นเองสงสัยกันใช่ไหมคะว่าทำไมฉันถึงมาเขตตรงข้าม เพราะว่าวันนี้ผู้อำนวยการมหา’ลัยเรียกประชุมทุกคนนั่นเองแต่น๊านนานจะเรียกนะคะหนึ่งปีเรียกไม่กี่ครั้งเองเพราะการรวมตัวคนทั้งหมดจะต้องใช้พื้นที่ที่เยอะมากมาเวนก้าจะมีโดมที่เอาไว้ประชุมทุกคนเลยต้องมาที่นี่กันนั่นเองฉันยืนรอไอ้บ้าวาเนลนานสองนานแล้วเขาก็ยังไม่โผล่หัวมาเลยถ้าจะมาช้าขนาดนี้จะให้ฉันมารอทำไมเนี่ย เมื่อยเว้ยยยว่าจบฉันก็มองหาวาเนลอีกรอบแต่ไร้วี่แววสุด ๆ จะเจอก็แต่แก๊งเจ้าพ่อที่มาพร้อมกับคาเรนนั่นแหละพวกเขากำลังเดินมาทางฉัน ก็ทางที่ฉันยืนอยู่มันเป็นทางเข้าของเขต 2 นี่นา“ อ่าวคุณลินาไม่เข้าไปเหรอคะ? ”คาเรนที่เดินมาถึงก่อนคนอื่นถามฉันขึ้นโดยข้าง ๆ เขามีอาชายืนอยู่ด้วย“ พอดีรอเพื่อนอยู่น่ะค่ะ ^^ ”ฉันยิ้มตอบคาเรนก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อเห็นว่าอาชามองมา คาเรนเพียงแค่หยักหน้าแล้วก็เดินเข้าไปพร้อมกับอาชา“ นี่ยัยชีไม่คิดอยากจะแย่งมันคืนบ้างเลยหรือไง ”เคียร์ที่เดินตามหลังมาติด ๆ ก็ถามฉันขึ้นนั่นปากหรืออะไรฉันได้แต่

บทที่ 25ตุบ!“ หืมมมม? ”ฉันยังคงหลับตาปี๋ เกิดอาการงงงวยทันที ไม่เจ็บแฮะ! ฉันค่อย ๆ ลืมตาว่าตัวเองมาตกอยู่ตรงไหนทำไมไม่เจ็บเลย“ ..!!.. ”อ..อาชา!! เขากำลังอุ้มฉันอยู่ตอนนี้“ ซุ่มซ่าม! ”เขาพูดกับฉันเสียงดุ ๆ“ อะ..เอ่ออ ขอบคุณนะ ปะ..ปล่อยเราลงได้แล้ว ”เขาทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่าย“ หลบ เดี๋ยวทำเอง ”เขาพูดขึ้นพร้อมกับดึงสายรัดรอบเอวของฉันที่มีถังสีเหน็บอยู่ออกไป แล้วปีนบันไดขึ้นไปทาสีจุดต่อไปฉันเลยยืนจับขาบันไดให้เขาแทนจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงผนังฝั่งฉันกับอาชาก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อยจึงพากันเดินออกมาเพื่อไปยังจุดต่อไประหว่างที่กำลังเดินก็ได้ยินเสียงหงุดหงิดของใครบางคนขึ้น“ นี่หยุดเดินตามฉันสักที รำคาญ!!! ”เป็นเสียงของคาเรนนั่นเองว่าแต่เธอกำลังด่าใครอยู่หว่า“ จะตามมีไรอะเปล่าาา ^___^ ”โอเคเก็ตละว่าใคร!“ อย่ากวนประสาท! เพราะนายคนเดียวฉันถึงได้คาดกับชา! ”คาเรนส่งสายตาจิกกัดไปให้วาเนลส่วนหมอนั่นก็เอาแต่ยิ้มแล้วลากคาเรนเดินไปต่อโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของคาเรนฉันหันไปมองอาชาที่ยืนมองสองคนนั้นนิ่ง ๆ แล้วปากไม่รักดีของฉันก็พูดขึ้น“ นายโอเคไหม ”โอ๊ย! อยากจะตบปากตัวเองสักทีฉันถ

บทที่ 26เช้าวันต่อมา...ตอนนี้เหล่านักศึกษาทุกคนออกมาทำกิจกรรมพร้อมกันอีกเช่นเคย โดยการหมุนวนฐาน เมื่อวานนี้ฉันทำหน้าที่ทาสีไปแล้ววันนี้กลุ่มฉันวนมาได้หน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูแทนตั้งแต่เริ่มทำจิตอาสานี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วสงสัยกันใช่ไหมว่าทำไมไม่เจอพวกดีไวน์ เคียร์ แล้วก็เทนชิเลยนั่นก็เป็นเพราะว่าพวกเขาอยู่กันคนละกลุ่มโดยแต่ละกลุ่มจะไปคนละหมู่บ้านกันนั่นเองเลยมีโอกาสน้อยมากที่จะเจอกัน“ โอ๊ยยย! นี่! เลิกตามฉันสักทีวาเนล! ”ฉันกำลังไล่เช็ดกระจกก็หันหลังกลับไปมองยังต้นเสียงของคาเรนที่กำลังด่ากับวาเนลอยู่ตลอดสองวันมานี้ฉันเห็นว่าวาเนลตามแกล้งคาเรนไม่เลิกเลยฉันละความสนใจจากสองคนนั้นแล้วหันมาเช็ดกระจกต่อตอนนี้พวกผู้ชายในกลุ่มฉันทำหน้าที่ซ่อมหลังคาอยู่ยกเว้นวาเนลนะรายนั่นมัวแต่ไปเดินแกล้งคาเรนอยู่“ แกยัยหนูนา! ดูพี่อาชาสิ กรี๊ดดดด ”ฉันเงยหน้ามองออกไปข้างนอกเมื่อได้ยินเสียงรุ่นน้องในกลุ่มพูดถึงอาชาพร้อมทำสายตาหยาดเยิ้มมองขึ้นไปบนหลังคา“ อ๊ายยย บาดตาบาดใจสุด ๆ! ”น้องหนูนาอะไรนั่นทำท่าสะดีดสะดิ้งไปมาสักพักคนที่ถูกพูดถึงก็ปีนลงมาจากหลังคาข้างบน“ 0.0 ”ฉันมองอาชาตาค้างและฉันก็เชื่อว่าผู้หญิง

บทที่ 27เอี๊ยดดด!!! ผมหักพวงมาลัยเข้าข้างทางทันทีก่อนจะรีบสะบัดมือตัวเองออกไปอังหน้าผากของยัยตัวเล็กที่กำลังจะโขกเข้ากับคอนโซนข้างหน้าปักก!!!เพราะมัวแต่ห่วงคนตัวเล็กหน้าผมกระแทกไปที่พวงมาลัยอย่างแรงแสงไฟจากรถยนต์ที่ขับตามมาสาดส่องเข้ามาทางด้านขวามือของผมผมมองรถยนต์คันนั้นที่กำลังขับมาด้วยความเร็วพอที่จะชนรถผมให้ยับได้ไวกว่าความคิดสัญชาตญาณสั่งให้ผมเอื้อมมือไปกดเปิดประตูรถฝั่งของยัยตัวเล็กแล้วผลักเธอกระเด็นออกไปอย่างแรงผมเห็นว่าเธอมองผมด้วยความตกใจผมทำได้เพียงแค่ยิ้มให้เธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะรีบตะโกนออกไป“ รีบวิ่งหนีไปซะ!!! ”โครมมมม!!!!ลินา Talkฉันมองเหตุการณ์ตรงหน้า ด้วยความตกใจสุดขีดมันเป็นภาพที่อาชาผลักฉันออกมาจากรถภาพที่เขาโดนรถคันนั้นชนด้วยความแรงต่อหน้าต่อตาฉันตามด้วยภาพที่อาชากระเด็นออกมานอนแน่นิ่งไปโดยมีเลือดเต็มตัว“ อาชา!!!! ฮือ ๆ อาชา!!ตอบฉันสิ!! ”ฉันไม่ได้หนีอย่างที่เขาบอกฉันวิ่งเข้าไปหาร่างแน่นิ่งของเขาพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อเขาออกมาสุดเสียงน้ำตาไหลพรากฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่ลูบหน้าอาชาที่เปื้อนไปด้วยเลือด“ ฮือ ฮือ ๆ ใครก็ได้ช่วยที!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! ”