All Chapters of เจ้าพ่ออสูร: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2 อาชา Talk สวัสดีครับผม อาชา คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรให้มาก ผมรู้ว่าพวกคุณคงจะรู้จักผมดีตอนนี้ผมกำลังยืนสูบบุหรี่อย่างเซ็ง ๆ อยู่แม่งน่ารำคาญชะมัดพวกผู้หญิงเอาแต่กรีดร้องเรียกผู้ชายอยู่นั้นส่วนไอ้ดีไวน์นี่มันชอบใจใหญ่ทำตัวเป็นขี้ให้แมลงวันตอมไปได้ แกร่บ! ผมหันไปมองตามเสียง เห็นเป็นผู้หญิงร่างเล็กหน้าตาจัดว่าน่ารักผมยาวเธอใส่กระโปรงพลีทยาวจนถึงตาตุ่มดูเป็นพวกเด็กเรียนชะมัดเธอหยุดเดินพร้อมกับทำหน้าเหมือนเจอผี เห็นกูเป็นปีศาจหรือไงวะยัยนี่ผมเห็นท่าทางเธอเหมือนยืนคุยอยู่คนเดียวพร้อมเงยหน้าขึ้นมองผมเป็นระยะเหมือนกำลังชั่งใจไม่ยอมก้าวเดินสักที มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก จะกลัวไรขนาดนั้นวะ “ มองทำไม ”ผมตัดความรำคาญด้วยการถามเธอออกไปตามแบบฉบับของผม แต่มันกับทำให้เธอดูกลัวยิ่งกว่าเดิมซะอ

บทที่ 4บ่ายวันต่อมา…ฉันตื่นด้วยความเมื่อยล้าสุด ๆ ไม่ให้เมื่อยได้ไงเมื่อวานนี้ฉันวิ่งวุ่นทำแผลเกือบยี่สิบกว่าคนได้ คิดแล้วก็อยากจะร้องตะโกนขึ้นมาทันที เฮ้อ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า วันนี้ฉันต้องไปทำงานที่ร้านคาเฟ่ต่ออีก T^T01.30 น.ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันพึ่งเลิกงานดีนะที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียน ฉันตอกบัตรออกงานเสร็จก็มุ่งหน้ากลับหอทันทีวันนี้ว่าจะลองไปทางลัดดูเห็นพี่ที่ร้านแนะนำว่ากลับทางนี้จะใกล้กว่าแต่ก็ต้องระวังด้วยเพราะทางมันมืดไม่ค่อยมีรถหรือผู้คนผ่านเข้ามาเท่าไหร่ส่วนคนที่แนะนำก็เป็นรุ่นพี่เด็กทุนที่เรียนจบจากที่เดียวกันกับฉันนั่นแหละระหว่างที่ฉันเดินก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ...“ อ้าก กก ..!! ”เสียงร้องโหยหวนแสดงถึงความเจ็บปวดแบบสุด ๆ ของชายคนหนึ่งฉันเลยเดินตามเสียงไปจนมาหยุดอยู่ที่โกดังร้างแห่งหนึ่งอยู่ไม่ห่างจากตอนที่ฉันหยุดยืนฟังเสียงสักเท่าไหร่ว่าจบแล้วฉันก็นั่งยองลงแอบมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจสุดขีดกับสิ่งที่ได้เห็น ก่อนที่เสียงร้องตกใจจะดังออกไปฉันก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยสั่นความกลัวมองไปยังร่างสูงเข้มกำยำมีลายสักที่แขนยันท้ายทอยกำลังยืนหันหลังให้ฉันอยู่ซ้ายขวา

บทที่ 5ใช้เวลาไม่นานฉันก็ทำแผลเสร็จเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ฉันเลยกะจะหันไปถามเขาว่าเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับแต่ก็ต้องชะงักค้างกลางอากาศก็ดูเขาสิเดินออกมามีแค่ผ้าขนหนูที่ปิดตรงบริเวณส่วนล่างเท่านั้น จะไม่ให้ฉันตะลึงตึงตึ้งได้ไง ทั้งหุ่นล่ำบึ้ก ลายสักที่ฉันมักจะเห็นแค่แขนกับคอแต่นี้มันไม่ใช่แค่นั้นทั้งหน้าอกจนถึงหน้าท้องเต็มไปด้วยลายสักทั้งหมดแต่ละลายจะพาดเชื่อมเป็นรูปไปด้านหลังอีก“ โรคจิต ”เขาพูดออกมาก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ฉันได้สติจึงทำเป็นไม่สนใจคำพูดเขา“ เรากลับได้ยังเหรอนาย ” ฉันถามเขาออกไป ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมาก ๆ“ นอนนี่ ”เขาตอบมาแค่นี้ก่อนจะโยนเสื้อผ้าของเขามาให้ฉันพร้อมกับส่งสายตาดุเชิงว่าให้เข้าไปอาบน้ำ ใครมันจะไปกล้าขัด เขายิงคนตายต่อหน้าขนาดนี้ ขนาดลูกน้องยังยิง นับประสาอะไรกับคนไม่รู้จักไม่สนิทแบบฉันกันเล่าฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาเห็นเขานอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงฉันจึงเลือกเดินไปยังโซฟาแทน เอาวะแค่วันเดียวทนปวดหลังไปละกัน ยัยลินา“ จะไปไหน ”เขาถามเสียงเรียบฉันจึงมองเขาอย่างงุนงง“ นอนไง อ้อ! นายมีหมอนกับผ้าห่มไหม ”ฉันตอบเขาไปก่อนจะถามหาสิ่งจำเป็นที่ต

บทที่ 7“ หาวววว ~ ”ฉันอังมือปิดปากหาวอย่างไม่อายคนข้าง ๆ ก็ฉันง่วงนี่นา ทำไมเขาจะต้องเอาฉันมาด้วยก็ไม่รู้“ น่าเกลียด ”เขาหันมามองฉันก่อนจะพูดออกมาแล้วกลับไปสนใจถนนต่อ“ เพราะนายนั่นแหละดึกขนาดนี้แล้วยังจะพาฉันไปไหนอีก ”ฉันพูดออกไปเซ็ง ๆ ถ้าเป็นฉันแต่ก่อนคงไม่พูดอะไรน่ากลัวแบบนี้หรอก แต่อย่างที่บอกฉันอยู่กับเขาจนชินแล้ว“ เถียง? ”เขาตอบกลับมาเสียงเรียบแฝงไปด้วยความน่ากลัว เฮอะมีเหรอฉันจะกลัว!“ เปล่าค่าา ~ ”เอาน่ายอม ๆ ไปก่อน ด่าเขาในใจก็พอ ^o^’“ ทำหน้าพิลึก ”เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย“ เราจะไปไหนกันเหรอ ”ฉันไม่สนใจคำพูดก่อนหน้านี้ จึงถามคำถามใหม่ออกไปแทน“ ... ”เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมาฉันก็เลยเลิกสนใจเขาก่อนจะมองออกไปดูวิวนอกกระจกรถแทนสถานที่ คลับหรูย่านดังใจกลางเมืองตอนนี้ฉันกำลังเดินฝ่าผู้คนมากมายที่ยืนเต้นกันอย่างเมามันโดยไม่สนใจหลีกทางให้ฉันที่ตัวเล็กคนนี้เลย ส่วนอาชาเขาเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ หึ่ย!เป็นคนพามาแท้ ๆ ยังจะมาทิ้งกันอีกฉันด่าทอในใจได้ไม่นานข้อมือฉันก็ถูกคนตัวใหญ่ที่ฉันพึ่งแอบด่าเมื่อกี้กระชากเข้าหาตัวก่อนจะพามาถึงโซนวีไอพี“ มัวแต่อ่อย ”เขาพูดอ่อย? อ่อยบ้าอะไร