Semua Bab ใจตรึงรัก: Bab 21 - Bab 30

แต่ท่วงทีและวจีห้าวหาญปานนั้น ใครกันจะชอบได้ลง ดูสีหน้าคุณชายโจวเถิด เย็นชาปานหิมะศิลา เขาไม่ชมชอบหรอกแต่ต่อให้ชอบแล้วอย่างไร ใจคนย่อมเปลี่ยนแปลงได้มิใช่หรือ ความใกล้ชิดเป็นบ่อเกิดสายใย เชื่อมสัมพันธ์รัดรึงแน่นแฟ้นปะไรหากโจวอวี่ชอบพอจ้าวเล่อเสีย นางจะใช้ความใกล้ชิด สร้างความสนิทสนม ทำเขาเปลี่ยนใจมาชอบนางให้จงได้ไป๋เหลียนจึงค่อยๆ เอ่ยด้วยเสียงอันนุ่มนวลกับจ้าวเล่อเสีย หมายไล่คนอย่างแนบเนียน “ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรือกังวลเกินไป ไม่ว่าคนใดเมื่อถึงมือท่านพ่อของข้าย่อมหายดีแน่นอนเจ้าค่ะ”จ้าวเล่อเสียพยักหน้ารับรู้ “ข้าต้องรบกวนท่านหมอแล้ว ขอเพียงท่านช่วยเขาได้ นานเท่าใดก็เท่านั้น”ไป๋เฟิงพยักหน้าเคร่งขรึมตามวิสัยเป็นไป๋เหลียนที่ยิ้มหวานให้จ้าวเล่อเสีย นางมีท่าทีของสตรีจิตใจงดงามและสุภาพอ่อนโยนกับทุกคนเช่นนี้เสมอมา“ท่านวางใจได้เจ้าค่ะ ข้าจะดูแลสหายของท่านอย่างดี”ไป๋เฟิงเดินนำหลงจู๊ที่พาคนมาเชิญโจวอวี่ให้นั่งเกี้ยวเพื่อเข้าเรือนด้านในไปแล้วจ้าวเล่อเสียที่ถูกกันให้อยู่ด้านนอกทำได้เพียงพูดจาปราศรัยกับไป๋เหลียนอีกหลายประโยคค่อยจากมาสาวน้อยเป็นท่านหญิง ร่ำรวยมากก็จริง ทว่ายา

จ้าวเล่อเสียเอ่ยปากอย่างหวังดีมู่จินมีสีหน้าโศกเศร้า ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง“หากได้ไม่ดีดุจสามีเก่าเล่า?”“ไม่ดีก็แค่หาใหม่ มิยากเย็นอันใด”คู่สนทนาถึงขั้นเลิกคิ้วชั่วพริบตานั้น ความมั่นใจจากที่ใดก็สุดรู้เริ่มทะลักทลายเข้ามา มู่จินค่อยๆ คลี่ยิ้ม“นั่นสินะ ไม่ดีก็แค่หาใหม่”จ้าวเล่อเสียตบหลังมืออีกฝ่ายเบาๆ ยิ้มร่ากล่าวให้กำลังใจว่า “การมีคู่ครองคือหน้าที่อันสำคัญยิ่ง คนเราเกิดมาต้องแต่งงานมีครอบครัว สร้างลูกสืบหลาน มีทายาทสืบสันดานไม่จบสิ้น”แนวคิดนี้มีมาช้านาน เป็นวาจาพร่ำสอนตั้งแต่บรรพกาล บรรพบุรุษหลากแคว้นล้วนบรรจุลงในกฎเกณฑ์ใช้สอนลูกหลาน ไม่แปลกหากแนวคิดนี้จ้าวเล่อเสียกับโจวอวี่จะยึดถือไว้ไม่แตกต่าง เพียงแต่ใครจะเป็นผู้โชคดีที่ได้ร่วมสืบทายาทด้วยกันจ้าวเล่อเสียกล่าวอีกว่า “เพียงแต่สามีที่ดีจริงๆ นั้นหายาก สตรีเราแค่ไม่หวังให้มากเป็นพอ ทางแก้ก็คือมีลูกก็สอนลูกให้ดี ส่วนสามี เราก็แค่ปล่อยวางลงเสียบ้าง ถอยเพื่อรุก ห่างเพื่อใกล้ มีไว้เพื่อใช้เล่ห์เหลี่ยมร่ายมารยาใส่กันไปมาตลอดเวลาก็สนุกดี”หลักการผิดแผกเยี่ยงนี้มู่จินไม่เคยพบพานแน่นอน ทว่าตอนนี้คนกลับพยักหน้าเห็น

หญิงสาวผู้หนึ่งเป็นลูกจ้างร้านเครื่องเคลือบดินเผาย่อมต้องใส่ชุดของร้านเขาเพื่อสะดวกต่อการทำงานที่สกปรกและแน่นอนว่า นางเพิ่งออกจากเตาเผาเครื่องปั้นมาย่อมมอมแมมเป็นธรรมดา การใช้สายตามองมาเช่นนี้ไม่บอกก็รู้ว่ารังเกียจหรือไม่ดูเถิด เชิญไปนั่งจิบชาในศาลาระหว่างโรงหมอกับเรือนพักก็ยังไม่ทำ ให้ยืนขาแข็งคุยอยู่ข้างโต๊ะจัดเทียบยากลางร้านอยู่ได้ ผู้คนที่เดินสัญจรไปมายังมองนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเช่นกัน คนยังไม่ได้อาบน้ำผลัดผ้าแปลกที่ใด?แต่อันที่จริงจะว่าไปก็คงไม่แปลก เพราะคนที่สามารถเข้าโรงหมอแห่งนี้ได้ล้วนแต่งกายภูมิฐานสะอาดสะอ้านดูดีมีฐานะไป๋เหลียนมองจ้าวเล่อเสียยิ้มๆ แฝงแววเหยียดหยันบางๆ แทบมองไม่เห็นขณะนั้น สาวใช้ของไป๋เหลียนเดินเข้ามายอบกายเล็กน้อยค่อยกล่าว “คุณหนู คุณชายท่านนั้นมาอีกแล้วเจ้าค่ะ เขาต้องการซื้อยาบำรุงไปให้มารดา ทว่ามีข้อแม้คือต้องการติดต่อซื้อกับคุณหนูเพียงผู้เดียวเท่านั้นเจ้าค่ะ”ไป๋เหลียนเอียงหน้ามองเขาด้วยท่าทางน่ารักไร้เดียงสา จ้าวเล่อเสียปรายตามองตาม จึงเห็นเป็นบุรุษรูปงามผู้หนึ่งท่าทางร่ำรวยมั่งคั่ง นางจำได้ เขาผู้นี้คือคุณชายสกุลหาน และเท่าที่ทราบ

ทว่าคนเขาเป็นถึงบุตรสาวอาจารย์หากจะเอ่ยปากทัดทานก็ดูจะไม่เหมาะ โจวอวี่จึงเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม“อ้อ...อีกอย่าง ชายหญิงแตกต่าง เจ้าเข้ามาคงไม่เหมาะ”ไป๋เหลียนย่อมรู้เป็นอย่างดีในจุดนี้ โจวอวี่เย่อหยิ่งถือตัวและหวงแหนอาณาเขตปานใดไยนางไม่กระจ่างแม้รู้แก่ใจทว่าแม่นางน้อยกลับไม่ใส่ใจ นางยิ้มหวาน“วันนี้ข้ามีเรื่องของพี่สาวเล่อเสียมาบอกเล่าต่อท่านเจ้าค่ะ เข้าไปคุยกันในห้องย่อมดีกว่า ผู้อื่นได้ยินเข้าอาจไม่งาม”นามเล่อเสียทำท่าทีโจวอวี่พลันแปรผัน สีหน้าเย็นชาแปรเปลี่ยนเป็นเปล่งประกายคล้ายพร้อมฟังกระนั้นเขากลับยืนยันคำเดิม “เชิญศาลารับลมด้านนอกเถิด แม้ห้องนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของเรือนเจ้า แต่ข้าไม่สะดวกให้เข้าจริงๆ”ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองในห้องหับลับตาคน มิใช่แหย่เท้าเข้าประตูมงคลไปครึ่งตัวหรอกหรือ? โจวอวี่นึกขัดเคืองอย่างไม่ยินดี ชีวิตนี้ถูกสตรีผูกพันธะแค่เพียงคนเดียวก็เกินพอไป๋เหลียนที่ไม่เคยออดอ้อนหรือยั่วยวนโจวอวี่สำเร็จสักครั้งก็ได้แต่ลอบขบฟันอย่างขัดอกขัดใจ ทว่าสีหน้ากลับไม่แสดงออกมา ท่าทียังคงไว้ซึ่งกิริยางดงามไร้เดียงสาดุจเดิม“เจ้าค่ะ พี่อวี่”ชายหนุ่มเป็นฝ่ายเดินนำหน้าให้ดรุณีน้อยเ

ทางฝั่งโจวอวี่ เดิมทีเขาถูกกลุ่มคนชุดดำปล้นชิงของมีค่าในรถม้าไปจนหมดสิ้นก็จริง ทว่ายังมีของมีค่าเหลือติดตัวอยู่บ้าง หากเปลี่ยนเป็นเงินย่อมสามารถใช้ระหว่างทางได้นานโข ทว่าก่อนหน้านั้นเพราะเห็นใครบางคนหน้าใหญ่ใจโตใช้เงินมือเติบเหลือเกิน เขาจึงคิดว่าควรจะเก็บเงินก้อนนี้ไว้เป็นทุนรอน เผื่อนางใช้เงินหมดพวกเราจะได้ไม่ลำบากเกินไปสตรีผู้นี้นอกจากชอบเก็บงำประกายปกปิดความสามารถนิยมเปลี่ยนนามหลอกลวงผู้อื่นแล้วยังทำงานจนลืมบุรุษของตนอีกโจวอวี่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันนึกโกรธอดีตคู่หมั้นผู้นั้นเกินทนแท้จริงตั้งแต่คืนนั้นที่ถูกลอบทำร้ายจนดวงตามืดบอด โจวอวี่ก็ล่วงรู้แล้วว่าสตรีที่ช่วยเหลือคือเว่ยลี่ เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะกลิ่นตัวของนางมีเอกลักษณ์พิเศษ กระทั่งกระแสเสียงที่กระจ่างใสไม่เหมือนใครและจังหวะยามเอ่ยคำ เขาล้วนจดจำได้แม่นยำตอนนางบอกว่าชื่อจ้าวเล่อเสียเขาจึงนึกแปลกใจไม่เบา ทว่าสุดท้ายหลังจากอยู่ด้วยกันเพียงสามวันเขาก็ไม่แปลกใจแล้วนิสัยยามที่มิได้เสแสร้งเป็นสตรีเรียบร้อยมารยาทงดงามล้วนไร้ระเบียบกฎเกณฑ์ชนิดไม่ควรปล่อยให้ไกลตาอย่างยิ่ง!เพิงขายสุราท้ายตรอกไหลฟู่ห่างจากย่านการค้าค