Semua Bab My Pervert husband is a boss: Bab 11 - Bab 20

HALATANG nagmamadali si Xian sa pag-alis, buti na rin ‘yon dahil mula ngayon iiwas na ako sa kaniya.Mag-damag akong naglinis ng bahay este mansyon niyang di-hightech, paano ba naman kasi, bukod sa pinto niyang di password mayroon din pa lang de remote.‘Tulad ngayon, pinalilinis ulit sa akin ni manang ‘yong k’warto ni Xian na kalilinis lang naman kahapon. Halos hindi na nga dapuan ng alikabok ang buong silid na mas malaki pa sa bahay namin.Nagtataka ba kayo kung ano ang de remote?So ayon na nga, curious lang ako sa laki ng bintana na natatakpan ng makakapal na kurtina. Lumapit ako do’n at sinusubukang i-usog sa magkabilang gilid ang kurtina pero pinagpawisan na ako’t lahat, hindi ko pa rin na uusog ang kurtina kahit sa maliit na awang lang.Minsan talaga mapapatanong ka na lang, ganito ba kapag mayaman?Nagmadali pa akong bumaba ng kwarto at pasimpleng nagtanong kay manang kung paano mabubuksan ‘yon at para hindi niya rin mahalata na gustong-gusto ko ng mabuksan ‘yong kurtina sa k’w

“Why did you do that?” tanong niya sa akin habang nagtatagis ang kaniyang bagang. “Ahmm... A-ahh... Ano... Kase... S-sorry...” ‘Yon na lang ang lumabas sa bibig ko at napayuko na lang habang nilalaro ko ang mga daliri ko dahil sa kaba. “Manang! ‘Di ba mahigpit kong pinagbabawal na ‘wag na ‘wag niyong pakikialaman ‘yong kurtina ng bintana ko?! Galawin niyo na ang lahat ‘wag lang yon!” Napaigtad ako sa galit na boses ni Xian at the same time bigla akong na guilty sa ginawa ko. Nagiguilty ako dahil si Manang ang nasisigawan at napapagalitan nang dahil sa akin. “Sir, paumanhin ho ‘di na ho mauulit.” “Hindi na talaga mauulit dahil bukas alam mo na ang gagawin mo manang.” Anong ibig niyang sabihin? Napatango na lang si Manang at walang imik na naglakad palabas sa sala pero bago pa mangyari ‘yon nag angat ako ng tingin ‘tsaka ako sumingit. “A-anong ibig mong sabihin Xian?” hindi ko na nabanggit ang boss dahil sa gulat na namumuo sa kalooban ko.

“WALANGHIYA kang lalaki ka! Pinapahirapan mo ba talaga ako ha?! Bakit hindi na lang ‘yong Secretary mo ang magbigay sa'yo nito!” sigaw ko. Dahil sa sobrang inis ko hinagis ko sa dibdib niya ang mga papeles na nalaglag sa sahig. B’wisit! Nangingilid na ang mga luha ko sa pinag halo-halong emos’yon. Inis, galit, paghihinayang, pagod, at frustrated. Payak akong natawa nang may naalala ako. “Ay Oo nga pala! Anong karapatan kong magreklamo, eh P.A mo lang naman ako at sinasahuran mo lang.” “Kath--” “Tutal nandito na naman din lang ako, iisipin ko na lang na personal kitang pinuntahan dito sa LONDON para magpaalam na uuwi muna ako sa probinsya namin dahil na ngako ako sa kapatid ko na uuwi ako ngayon para kinabukasan ay mapanood ko siya, ‘di ba day off ko naman bukas? Iisipin ko na lang na hindi ako pagod na hindi ako nakakaramdam ng gutom,” mapait akong ngumiti. "Hayan na ang mga papeles mo at nakapag paalam na ako sa'yo ng maayos. P’wede na naman na

‘Ano raw?’ Bago pa ako makapagsalita ay nag ring na ‘yong cellphone niya at nagulat ako sa ringtone niya. ‘I f*ck you, You f*ck me We’re f*cking family With a great big f*ck And a f*cking from me to you Won’t you say you f*ck me too. . .’ What the hell? Tumingin ako sa kaniya nang sagutin niya ang tawag habang nakakunot ang noo niya. BAGO pa makapagsalita si Kath ay tumunog na ang cell phone ko kaya mabilis ko ‘yon sinagot nang makitang si Navarro ang tumatawag. “Ano ang kailangan mo Navarro?” nakakunot noong tanong ko. “Well, naasan ka ngayon? Kanina pa kami naghahanap ng pogi kong kapatid sa’yo baka kase nakidnap ka na ng hindi namin nalalaman.” Mas lalong kumunot ang noo ko. “Ano ba ang kailangan mo?” “Wala naman, just checking on you, ‘di ba nga, what friends are for kung hindi ko alam kung nasaan ka. Nag-aalala lang naman ako sa’yo bro.” “Talaga ba Navarro? Are you kidding me right now? Then, I have no time

“Makaka-abot ba tayo? Anong oras na rin kase eh ‘tsaka tapos na ata ang program. Kaninang umaga pa nag start ‘yon. Hapon na,” ‘di mapakaling tanong ko. “Don’t worry makakarating din tayo. Mag-relax ka lang d’yan ‘wag kang mas’yadong magpanic. Tawagan mo ang mama mo kung tapos na ba ang program.” Habang bumabyahe kami pauwi sa probins’ya. Actually, malapit na kami pero di-diretso na kami papuntang school ni Kathy, hindi ko alam kung tapos na ba ang program o makakaabot pa ba ako pero sana makaabot man lang ako sa performance ng kapatid ko at mapanood ko man lang siya. Bumili na nga lang ako ng bonner para makabawi man lang sa kapatid ko, hindi na sana kami kakain para ‘di sayang ang oras kaso ang hipokritong si Xian, ewan ko ba kung nananad’ya ba talaga siya o gusto lang niyang mang-asar pero sa totoo lang ang sarap niyang pektusan ngayon. Bumili pa rin siya ng pagkain. Ang Sabi ko doon na lang kami bibili dahil malapit na rin naman kaya ko pa namang tiisin ‘yong gutom. A