All Chapters of กังวานหวาน: Chapter 21 - Chapter 30

มันเป็นค่ำคืนเหน็บหนาวที่ทรมานจิตใจของข้าวหวานอีกคืนหนึ่ง...ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น หญิงสาวมักจะหวาดกลัวและไม่สบายตัวในคืนที่มีฝนตกและท้องฟ้าคำราม เพราะมันกระตุ้นให้คิดหวนไปถึงความทรงจำอันโหดร้าย และนั่นเป็นเหตุผลที่เธอจะไม่เคยเปิดม่านในคืนที่ฝนตกโดยเด็ดขาด ยกเว้นเมื่อคืนนี้หลังการระเบิดอารมณ์ที่รุนแรง กันต์ธีก็ออกรถขับไปที่อื่น เธอเฝ้ารอจนแล้วจนเล่า จากเย็นสู่หัวค่ำ ผ่านไปเป็นช่วงใกล้รุ่งสางก็ยังไม่มีรถคันเดิมหวนคืนมาหญิงสาวเคยคิดว่าหวาดกลัวสายฝนยามค่ำคืนเป็นที่สุด แต่วันนี้กลับรู้แล้วว่าเธอกลัวการหายไปของเขามากกว่า คนรอกอดเข่าตัวเองนั่งร้องไห้ สลับกับผุดลุกไปมองที่ช่องหน้าต่าง รอคอยว่าในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า อาจจะมีแสงไฟส่องสว่างกลับเข้ามาให้พอได้คลายความกังวลแต่มันก็ไม่มี…ข้าวหวานรู้สึกถึงความเปราะบางของชีวิตคู่ นี่เป็นครั้งที่สองที่กันต์ธีเลือกทิ้งเธอและก้าวขาออกจากบ้านไปนอนที่อื่น เขาเกรี้ยวกราดและเดือดดาลด้วยเรื่องราวของคนรักเก่าทั้งสองครั้ง ผู้หญิงที่ชื่อนีรายังมีความหมายต่อหัวใจสามีเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเท่าไร ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่ไร้สถานะแล้วก็ตาม

หลังคำพูดประชดประชันของผู้เป็นภรรยา หมอหนุ่มก็แสยะยิ้ม เดินเข้าเผชิญหน้า ทั้งที่โกรธแสนโกรธ ตำแหน่งเมียเขานึกอยากจะเป็นก็เป็น นึกอยากจะยกให้ใครก็ยกให้ง่ายๆ งั้นหรือ ผู้หญิงคนนี้เล่นตลกกับชีวิตนายแพทย์กันต์ธีเกินไปแล้ว“คุณขโมยโอกาสของนีรามา คิดว่าส่งคืนง่ายๆ แล้วทุกอย่างจะจบอย่างงั้นเหรอ”“แล้วพี่จะให้หวานทำยังไง” ความอดทนอดกลั้นของเธอหมดสิ้นลงเหมือนกัน “หวานอยากแต่งงานกับพี่ก็จริง แต่ก็พยายามในแบบของตัวเอง ไม่เคยอยากเป็นตัวแทนของใคร”“คุณพูดบ้าอะไร”ข้าวหวานมองกันต์ธีด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา สะอื้นฮักไม่หยุดหย่อน เข้าใจถ่องแท้ถึงคำว่าน้ำตาไหลถึงหัวแม่ตีนก็วันนี้ เพิ่งรู้ว่าแม้กระทั่งการที่เขารับเธอขึ้นเตียงด้วยในคืนแรก เป็นเพียงเพราะเขาคิดว่าเธอคือคนอื่น ทุกครั้งที่เธอฉีดพรมน้ำหอมกลิ่นนี้ เขาจะมีเซ็กซ์กับเธออย่างเร่าร้อนกว่าปกติ ในที่สุดทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเตียง ทุกอย่างบนความสัมพันธ์ของเราก็มีแต่ภาพของผู้หญิงคนนั้นที่ซ้อนทับขึ้นมาในหัวของสามีไม่เคยมีตัวตนของเธออยู่ในนั้นเลย…มือขาวสะอาดคว้าขวดน้ำหอมขึ้นฉีดพรมร่างกายไม่หยุดเหมือนบ้าคลั่ง นายแพทย์ผู้ฉุนเฉียวขมวดคิ้วก่อนจะเข้ายื้อยุด ทว

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เดี๋ยวคนเขาก็นึกว่าผมจับเด็กมาเรียกค่าไถ่หรอก” มือหนาลากกระเป๋าเดินทางให้ภรรยาขึ้นมาบนเรือสำราญสุดหรูเรียบร้อยแล้ว นายแพทย์กันต์ธีก็แอบถอนหายใจโล่งอกไปอีกเปลาะ ยังไงเสียสามคืนนี้ ข้าวหวานก็หนีเขาไปไหนไม่พ้นแน่ ชายหนุ่มลอบมองใบหน้าสวยซึ้ง ทั้งที่ตีหน้าบึ้งตึง แต่ข้าวหวานก็ยังชวนมองอยู่ดี“หวานก็ทำหน้าปกติได้แค่นี้แหละค่ะ” เกือบจะพูดต่อไปว่าคงไม่น่าเจริญตาเจริญใจเท่ากับใบหน้าคุณนีราหรอก แต่หญิงสาวก็ยั้งปากไว้ได้ทัน เท่านี้เธอก็งี่เง่าและไร้สมองในสายตากันต์ธีมากเกินไปแล้ว ไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงน่ารำคาญ คอยแต่จะพูดจาถากถางและอิจฉาคนรักเก่าของเขา“ก็ได้ เท่านี้ก็สวยมากแล้ว” ภรรยาสาวผู้ปั้นหน้าบึ้งตึงมาทั้งวัน ขนาดขึ้นมาบนเรือสำราญ สายลมแสงแดดยังไม่สามารถทำให้เธอคลายความคับข้องหมองใจลงได้ กันต์ธีเพียงแต่ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะกระชับมือบางเอาไว้แน่น จับจูงให้ก้าวเดินมายังห้องพักวิวทะเลตระการตาที่อุตส่าห์จับจองเอาไว้เรือสำราญลำนี้เป็นเรือใหญ่ครบวงจร ห้องพักถูกตกแต่งเอาไว้หรูหราไม่ต่างจากโรงแรมห้าหกดาว เขาจัดการวางกระเป๋าลากไว้ข้างตู้ ก่อนจะกระโดดขึ้นบนเตียง แล้ว

เวลาแห่งความสุขบนเรือสำราญแห่งนี้ผ่านไปรวดเร็ว พริบตาเดียวก็คืบคลานมาถึงคืนสุดท้าย…กันต์ธีลอบมองสองข้างแก้มแดงซ่านขึ้นเพราะฤทธิ์ของไวน์ที่ชวนเธอดื่ม ข้าวหวานดูมีชีวิตชีวาและร่าเริง เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะ จนเขาพลอยแช่มชื่นตามเธอไปอีกคน“อยากอยู่บนเรือนานๆ จัง แต่พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว”“ไว้ผมจะหาเวลาว่างพามาอีกแล้วกัน”หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงสดเว้าลึกถึงช่วงหลัง เอนตัวลงมาซบบนบ่าเขาอย่างออเซาะ พลางออดอ้อนเสียงอ่อนเบา “หวานชอบเวลาพี่กันต์ใจดีแบบนี้จังค่ะ”“ปกติผมใจร้ายกับคุณมากสินะ” เขาถามทั้งที่พอจะรู้คำตอบ แต่เมื่อเห็นว่าเธอดื่มไปพอสมควร จึงได้ทีแอบหลอกถามคนใกล้เมามาย “ผมไม่เห็นมีอะไรดีเลย แล้วหวานมาหลงรักผมทำไม”“ก็หวานรักไปแล้ว รักทั้งหมด ดีก็รักไม่ดีก็รัก”“ตอนที่ไม่ดีก็ยังรักเหรอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความสงสัย พยายามกลั้นหัวเราะจนตาพราว“อื้ม ไม่ดีก็ยังรัก เพียงแต่หวานโคตรจะเสียใจ” เพราะแอลกอฮอล์กระมังที่ทำให้เธอกล้าพูดอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ต้องกลัวเกรงว่าอีกฝ่ายจะดุกัน “บางทีพี่กันต์ก็ใจร้ายมาก บางทีก็ไม่มีหัวใจเลย”“เมาแล้วมั้งเนี่ยคนสวย” กันต์ธีหัวเราะเบาๆ ให้กับร่างน้อยที่เกลื

ทริปล่องเรือสำราญจบลงในช่วงสายของวันใหม่ ระหว่างเดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ ศัลยแพทย์หนุ่มและภรรยาต่างเบนหน้าออกจากกันคนละทิศ ข้าวหวานลากกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าบ้าน ส่วนกันต์ธีคว้าพวงมาลัยรถและพาตัวเองออกไปสูดอากาศข้างนอก ก่อนจะจบลงด้วยการชวนเพื่อนหมอไปดื่มเหล้ายังร้านที่คุ้นเคย“เพิ่งไปสวีตกันมา ทำไมแดกเหล้าเป็นน้ำแบบนี้วะ” โดยปกติกันต์ธีมักจะออกมาดื่มพอให้คลายเครียด ค่อยๆ ละเลียดไปกับบรรยากาศ ไม่ปล่อยให้ตัวเองเมามายจนขาดสติ เพียงแต่คืนนี้มันยกแก้วบ่อยจนน่าแปลกใจ “ทะเลาะกับเมียมาเหรอ”“เปล่า” ศัลยแพทย์หนุ่มปฏิเสธ คำขอหย่าไม่ใช่การทะเลาะ แต่มันคือการเรียกร้องความสนใจ เมื่อคืนตอนที่ได้ยินข้าวหวานพูดออกมา เขาคิดว่าตัวเองช็อกไปเสียแล้ว ถึงได้ยืนนิ่งเป็นก้อนหินและมองเธอเดินหนีไปดื้อๆ ทว่าพอได้สติหลังจากนั้น ชายหนุ่มก็โกรธยิ่งกว่าโกรธ ยายไฮโซนั่นกล้าเอ่ยปากในสิ่งที่เขาเคยต้องการมาตลอดสามปีแต่ก็กัดฟันทน อยู่ดีๆ ก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน มีสิทธิ์อะไรถึงกล้ามาตัดขาดความสัมพันธ์ วันที่อยากได้ก็ทำทุกวิธีเพื่อจับ แล้วจะมาปล่อยมือกันง่ายๆ แบบนี้ชายหนุ่มคิดทบทวนถึงการกระทำของตนเองตลอดระยะเวลาของการแต่งงาน รว