All Chapters of Trapped with My Ex's Brother-in-Law: Chapter 31 - Chapter 40

Kristine lost her job, but she didn’t want Aunt Ruan to worry, so she didn’t say anything yet. Sa halip na umuwi matapos siyang tanghaling wala nang trabaho, naglakad siya papunta sa parkeng malapit sa terminal. Tahimik siyang umupo sa isang lumang upuan na gawa sa kahoy. Ang araw ay maliwanag at may kainitang nagbibigay aliwalas sa ibang tao, pero para kay Kristine, parang wala itong epekto. Pakiramdam niya’y malamig pa rin ang paligid, at para bang wala nang sapat na sigla ang katawan niya para makaramdam ng gaan.Tahimik siyang nakatitig sa kawalan. Wala siyang iniisip na malinaw, pero sabay-sabay pumapasok ang mga problema sa isip niya. Binuksan niya ang bag at inilabas ang maliit na notebook kung saan niya madalas isulat ang gastusin ng pamilya. Isa-isa niyang kinwenta ang natitirang pera nila—hindi sapat. Kailangan niyang magbayad sa law firm ni Jones Miles para sa kaso ng kanyang ama. Kailangan niya ring bumili ng mga gamot, bayaran ang upa, at maghanda para sa mga susunod pang

Madison froze.Hindi siya agad nakagalaw. Parang tinamaan ng malamig na tubig ang buong katawan niya. Hindi niya inasahan na aabot sa ganito si Leo.Leo showed no mercy. Walang bahid ng pag-aalinlangan ang mga kilos niya. Agad niyang sinunggaban ang makintab na itim na buhok ni Madison, hinila iyon nang mariin para mapatingin siya sa mga mata niya. Ang mukha ni Leo ay mahigpit, malamig, at walang emosyon.“Alam mo ba,” mariin niyang sabi, “ang magiging consequence ng pagsasalita mo nang kung anu-ano?”Hindi pa malakas ang boses niya, pero sapat iyon para manginig ang tuhod ni Madison. Sa sobrang sakit, parang napunit ang anit niya. Pero mas kinain siya ng takot kaysa pisikal na hapdi. Doon niya lang tuluyang naintindihan kung saan nanggagaling ang galit ni Leo.He cared that Kristine knew about their affair.Hindi niya matanggap iyon. Hindi niya matanggap na ang kinagagalitan nito ay ang pagkakasabi niya kay Kristine—hindi dahil ruined ang pangalan niya, hindi dahil nasaktan siya… kun

Nawala ang liwanag sa mga mata ni Wen Man.Tinitingnan niya ang taong minsan niyang minahal, pero ngayon ay sobrang estranghero na. Nagsimula siyang magduda—nakilala ba talaga niya ang taong ito?Kung hindi, paano niya nagawang maging ganito kabrutal?Si Aunt Ruan, na ni manok ay takot patayin, paano siya maglalakas-loob na humawak ng kutsilyo? Malinaw na si Gu Changqing ang nag-uto, nang-udyok, at nagplano ng lahat!Mahinang nagsalita si Wen Man: “Gu Changqing… pakiusap… pakawalan mo na ako, pwede ba?”May sasabihin sana si Gu Changqing pero dahan-dahang lumuhod si Wen Man sa harap niya… Sa sandaling iyon, bahagyang natauhan si Aunt Ruan at gumawa ng kakaibang tunog, parang gusto niyang pigilan si Wen Man.Ayaw bumangon ni Wen Man. Tuwid ang pagkaluhod niya.Namumuo ang mga luha sa gilid ng kanyang mata, at ang malinis niyang mga mata ay lalo pang kumislap. Nanginginig ang boses niyang sinabi:“Mr. Gu… President Gu… noon, ako ang batang walang alam na nakipagrelasyon sa’yo. Ako ang

Medyo mabigat ang mood ni Leo. Nakayuko sa headboard ng ospital, tahimik siyang tinatamasa ang pag-aalaga ng fiancée niya—pinapakain, binibigyan ng tubig… walang kahit anong senyales ng reklamo o pagka-spoiled.Natural na maganda si Patricia, at hindi si Leo ang tipo ng lalaking manloloko sa sarili niya. Pinaway niya ang mga kasamahan sa ospital at dahan-dahang pinuwesto si Patricia sa ilalim niya…Namula ang pisngi ni Patricia. Ang kanyang mahahabang daliri ay bahagyang nakadikit sa dibdib ni Leo habang mahinang bumubulong, “Leo… get up… you’re still injured. Don’t push yourself.”Tumindi ang tingin ni Leo, puno ng tahasang dominasyon. Hindi maiwasan ni Patricia ang nanginginig na katawan.Hindi naglaon, napuno ang pribadong silid ng init na mahirap lunasan. Halos dalawang oras bago siya tuluyang pinakawalan ni Leo.Pagkatapos, nakayuko si Patricia sa kanyang mga bisig, mahinang bumubulong habang mahinhin ang tinig, “Ano bang nangyari sa’yo ngayon? Ang laki ng lakas mo ah…”Tumugo

Tama pala.This was never love.Hindi ito pag-ibig. Hindi ito pagsuyo. Hindi ito kahit anong uri ng pag-aaruga na minsan niyang pinaniwalaan. Ito ay kontrol—buo, lantad, at walang kahihiyang pag-angkin. The kind that wears affection like a mask, only to tighten its grip when no one is watching.Nanigas ang katawan ni Kristine. Parang may malamig na kamay na gumapang sa kanyang balat, humawak sa kanyang gulugod, at pinigilan siyang gumalaw. Ayaw niyang umatras, pero ayaw rin niyang lumapit. She didn’t want to be part of this moment. Ayaw niyang maging isa sa mga bagay na kayang ariin ni Leo. She didn’t even want to breathe the same air as him—parang bawat paghinga ay may kasamang bahid ng pagkatalo.Napansin iyon ng lalaki. Nakita niya ang paninigas ng balikat ni Kristine, ang pilit na katahimikan, ang pader na biglang itinayo sa pagitan nila. Ngunit hindi siya nagulat. Hindi rin siya nasaktan. Sa halip, isang mabagal at kumpiyansang ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi.“Relax, Krist