All Chapters of Trapped with My Ex's Brother-in-Law: Chapter 1 - Chapter 10

Pagkapasok pa lang ni Kristine sa bahay, agad niyang nakita si Tita Rica na nakaupo sa sofa, tulala, at halatang kaiiyak lang. Namumugto ang mga mata nito, at mahigpit ang pagkakahawak sa panyo.Napalunok si Kristine. “Tita Rica, anong nangyari? Nasaan si Papa?”Si Tita Rica ay ang pangalawang asawa ng kaniyang ama, si Mr. Lucas Montero. Sa tanong ni Kristine, biglang napaiyak muli ang ginang. Nanginginig ang boses nito habang nagsimula nang magsalita.“Kristine… si Leo! Anak ng—” Napahawak ito sa sentido, galit at lungkot ang halatang bumabalot sa kanya. “Ang kapal ng mukha ng lalaking ‘yon! Walang utang na loob!”Napatigil si Kristine, unti-unting sumisikip ang dibdib. “Tita, ano pong ibig n’yong sabihin? Ano’ng ginawa ni Leo?”Mabilis na tumayo si Tita Rica, galit na galit. “Hindi mo ba alam?! ‘Yung lalaking ‘yon na pinagkatiwalaan ng tatay mo, na tinulungan n’yo noong bagsak ang negosyo niya—ngayon, siya mismo ang nagpaaresto sa tatay mo! Kristine, nasa detention center na!”Halos

Parang walang nangyari, nilapitan ni Harvey si Daniel at nakipagkamay. Kalma at walang kahit anong emosyon sa mukha nito.“Nice to see you again, Mr. Tan,” sabi niya, malamig ang tono. Ni hindi man lang lumingon kay Kristine.Tumango si Daniel, halatang honored na kinakausap siya ng isang kilalang abogado. “Same here, Attorney. It’s a pleasure.”Tahimik lang si Kristine sa gilid, pero ramdam niyang umiinit ang tainga niya sa hiya at inis. Para siyang invisible sa harap ng lahat. Ngunit kahit kunwari’y walang pakialam si Harvey, pansamantalang dumulas ang tingin nito sa kanya.Napabuntong-hininga si Bea at mahinang bulong sa kaibigan, “Girl, ito na siguro ang pagkakataon mo. Huwag mong palampasin.”Ngunit bago pa man makalapit si Kristine kay Harvey, biglang nagsalita si Leo, nakangiti pero halatang may halong panunuya.“Harvey, kilala mo pala si Kristine? What a small world.”Ngumiti si Harvey, bahagya lang, at malamig pa rin ang tono. “Nakita ko lang siya minsan sa firm. Nothing more

Direkta ang tanong ni Harvey, at bigla nitong naipit si Kristine. Naiilang siya nang kaunti. Sa totoo lang, wala siyang nagawa na mas personal kay Leo. Ang pinaka-malapit lang ay isang magaan na halik—at wala nang iba pa.Tahimik si Kristine ng ilang sandali, hindi nagmamadali. Hindi rin nagpatuloy si Harvey sa pagtatanong. Dahan-dahan niyang tinapos ang kaniyang sigarilyo habang unti-unting gumagalaw ang trapiko sa labas.Huminto siya sa gilid ng kalsada at ipinarada ang sasakyan. Bago pa man makapagsalita si Kristine, narinig niya ang mahinang “click” ng seatbelt na tinanggal ni Harvey. Hindi nagtagal, naramdaman niya ang sarili niyang iniangat at inilagay sa kandungan nito.Hinubad ni Harvey ang kanyang coat, ibinulgar ang manipis na damit sa loob. Basang-basa ang kanyang puting shirt, naghalo sa madilim na kulay ng kanyang pantalon na lalo lang nagpaganda sa kanyang anyo.Sa labas, malakas ang hangin, habang bumabagsak ang ulan na parang tabing sa bintana. Ang wipers ng windshield

Isinara ni Kristine ang pinto ng kotse. Ang mga gilid ng kanyang mga mata ay bahagyang pula, tanda ng puyat at galit. Pinilit niyang huminga nang dahan-dahan, subalit ramdam niya ang init sa dibdib habang nakatitig kay Madison. Ang pulang sports car ay parang sumisigaw sa kanyang mata, simbolo ng yaman at kayabangan, at ramdam niyang nais ni Madison na gamitin ito laban sa kanya.Napatingin si Madison sa kotse, sabay ngiti na may halong selos at pang-aasar. “Kristine, seryoso ka ba? Talaga bang may taas ka sa akin? Lahat naman tayo, sa lalaki umaasa. Sino ba dito ang mas marangal kaysa sa iba?”Napangisi si Kristine, bahagyang napailing, ngunit may tinig na may pangungutya. “So… ibig sabihin, okay lang sa’yo na sirain ang kaligayahan ng iba, at wala kang kaunti man lang konsensya?”Tumawa si Madison, walang hiya, tila sinasabi sa kanya na wala siyang pakialam. “Come, sit sa café! Kristine, matagal na kitang gustong kausapin simula pa nung class reunion natin.”Talagang wala ni kaunti

Sa mga sumunod na araw, abala si Kristine sa kanyang mga gawain. Ang kanyang schedule ay punong-puno, mula sa pakikipagkita sa mga kliyente hanggang sa pag-aasikaso ng mga dokumento para sa kanyang sariling proyekto sa music studio. Ngunit higit sa lahat, ang kaso ng kanyang ama ang lagi niyang iniisip, ang bawat hakbang ay puno ng pangamba at pag-asa.Nakipagkita siya kay Lawyer Jones Miles, isang abogado na kilala sa husay at mabilis makapagdesisyon. Pagkatapos lamang ng ilang meeting, malinaw na niyang naipaliwanag ang kanyang mga iniisip at naramdaman niya ang propesyonalismo at determinasyon ni Jones Miles.Sa maluwang at maliwanag na opisina, maingat na nireview ni Jones Miles ang mga dokumentong isinumite ni Kristine. Ngumiti siya nang bahagya. “Since you were introduced by Harvey, ibibigay ko na lang ang bottom line. Kung optimistic tayo, maaaring maibsan ang sentensya hanggang dalawang taon.”May halo-halong damdamin si Kristine. Bahagya siyang napangiti sa pag-asa, ngunit ka