All Chapters of Trapped with My Ex's Brother-in-Law: Chapter 51 - Chapter 60

Hindi siya bobo. Halata sa kanya na may iba na sa puso ni Harvey.Napa-untog si Leo. Hindi sinasadyang huminto siya, huminga nang malalim. “Hindi ka ba nag-aalala? Handang-handa kang makipagsabwatan sa kanya? Kristine… bukod sa gusto ka lang niya physically, ano pa bang maibibigay niya sa’yo?”“Eh ikaw naman?” pababa ang tingin ni Kristine, at may kasamang malamig na pangungutya. “Leo, pareho lang kayo.”Hindi na siya nagtagal, sinubukang lampasan siya at lumapit sa curb.Ngunit biglang hinawakan ni Leo ang kanyang kamay. Lumaban si Kristine, ngunit walang silbi. Tumitig siya sa mga mata niya, dilim ang ekspresyon: “Ang kaya niyang ibigay, kaya ko rin. Ang hindi niya kaya, kaya ko rin!”Sa sandaling iyon, nangingibabaw ang pride ni Leo. Nais niyang isipin na kung papayag si Kristine na makasama siya kahit ilang taon lang, baka maghiwalay siya sa iba at pakasalan siya…Napuno ng pagkadismaya si Kristine. Mahina ang tinig niya: “Bitawan mo na, o tatawag ako ng tulong! Leo, ayaw mo bang

Pagkalipas ng ilang minuto, humupa na ang pamumula ng mukha ni Kristine. Huminga siya nang malalim bago kinuha ang cellphone at tinawagan si Aunt Rica. Medyo kinakabahan siya, pero kailangan niyang magpaabot ng balita.“Aunt Rica,” bungad niya, “pupunta po ako mamaya sa ospital. Bibisitahin ko si Papa. Hindi po ako nakapunta kahapon.”Tahimik sa kabilang linya nang ilang segundo bago sumagot ang matanda, pero nang magsalita ito, matigas ang tinig.“Huwag kang pupunta rito,” mariing sabi ni Aunt Rica. “Ang tatay mo ay nasa maayos kong pangangalaga. Hindi mo kailangang magpunta araw-araw. Tsaka kayo ni Shaoting, bago pa lang kayo nagsisimula. Dapat bigyan n’yo ng panahon ang relasyon n’yo.”Napakurap si Kristine.“Relasyon? Bago lang kami nagsisimula?” halos mapasigaw ang utak niya. Paano naging ganoon ang interpretasyon? Ni hindi nga sila opisyal ni Harvey. Hindi siya umaasa na dahil tinulungan siya ng lalaki, ibig sabihin ay may malalim na damdamin na ito para sa kanya. Hindi naman si

Kristine nanigas sa kinatatayuan. Hindi niya agad nakuha ang eksaktong nangyayari; ang utak niya ay parang natigil habang nakatingin kay Harvey na parang wala itong nakikitang kakaiba sa sitwasyon.Maayos at banayad ang paglalagay ni Harvey ng braso sa balikat niya, parang araw-araw niyang ginagawa iyon. Hindi pilit, hindi nagyayabang, at hindi rin parang pagpapakita ng pagmamay-ari—natural lang, pero sapat para maramdaman ng lahat na siya ang may final say sa paligid.“Bakit mo dinala ang alak dito sa café?” tanong ni Harvey, hindi mataas ang tono, pero ramdam ang punto.Nag-init ang pisngi ni Kristine, hindi dahil nahihiya siya sa kanya, kundi dahil may kakaibang pakiramdam na parang naprotektahan siya. Hindi niya maitago ang totoo.“May nakasalubong lang ako. Nag-usap sandali,” mahina niyang sabi.Hindi gumalaw ang ekspresyon ni Harvey. Dumulas ang tingin nito sa likuran niya, diretso kay Leo, saka muling bumalik sa kanya. “Mga kilala mo pala,” dagdag niya, malamig pero kontrolado

Krisine ay may sarili ring init ng ulo. Pagbalik niya sa condo matapos ang tensyon nila ni Harvey, dumiretso siya sa kwarto at hindi man lang siya tumingin sa lalaki. Ni hindi niya siya binati. Diretso lang ang lakad niya, parang biglang naging invisible si Harvey.Nag-shower siya agad. Gusto niyang mawala ang amoy mantika at usok na kumapit kanina. Pagkatapos maligo, humarap siya sa salamin, naglagay ng toner at moisturizer. Maingat ang bawat galaw niya, parang may gusto siyang kalimutan.Hindi naman naging madamot si Harvey sa kanya. Dalawang araw pa lang siya nakatira doon pero may dumating nang mga mamahaling skincare products. Hindi na niya tinanong kung magkano o saan galing. Binuksan lang niya at ginamit. Sa isip niya, baka normal lang sa isang lalaking tulad ni Harvey ang gumastos nang ganoon para sa babaeng kasama niya.Habang nilalagyan niya ng lotion ang binti niya, bahagya siyang yumuko. Maganda ang postura niya, at kahit simpleng pagyuko ay nagmumukhang mapanuksong galaw

Nanatiling nakatitig si Kristine sa phone. Hindi gumagalaw ang daliri niya kahit nakabukas pa rin ang school forum. Sunod-sunod ang posts, bawat isa’y parang direktang patama sa pagkatao niya. Nanlamig ang mukha niya, halos kasing putla ng papel.Napangiwi si Bea. Hindi niya kayang tingnan ang kaibigan niyang ganyan. Inabot niya ang kamay ni Kristine at marahang tinapik iyon. “Inaayos ko na. May kilala akong pwedeng magpa-take down ng mga posts. Hindi ko pa sure kung gaano kabilis, pero gagawa ako ng paraan.”“Salamat, Bea.” Mahina ang boses ni Kristine, parang nauupos ang lakas sa bawat salita.Pareho nilang alam, kahit hindi sabihin, na ang tsismis—kapag kumalat—ay parang marka sa balat na hindi na kayang alisin. Kapag napunta sa internet, lumalawak ito sa mga taong hindi mo kilala at wala kang pagkakataong ipagtanggol ang sarili mo. Hindi sapat ang paliwanag. Hindi sapat ang katotohanan. Hindi sapat ang kahit ano.Mahina niyang hinalo ang kape, nakayuko. Nanginginig ang boses niya.