All Chapters of บำเรอรักนายมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากวันนั้น... วันที่คำว่า ‘เมีย’ ถูกเอ่ยออกมาจากปากของอัคนี... โลกทั้งใบของจีน่าก็ดูเหมือนจะผิดเพี้ยนไปจากเดิมหลายวันผ่านไป... ชีวิตของเธอกลับเข้าสู่ลูปเดิมคือการไปเรียนในตอนกลางวันและกลับมายังคอนโดหรูในตอนเย็น แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ‘เขา’ ที่มักจะกลับมาหาเธอแทบทุกคืน เขาไม่ได้ทำรุนแรงหรือบังคับขืนใจเธออีกเลย ตรงกันข้าม... เขากลับอ่อนโยนขึ้นบทรักที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเต็มไปด้วยการสอนและการนำทางที่ทำให้เธอได้รู้จักร่างกายของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้น... ความสัมพันธ์ที่ไร้ชื่อเรียกอย่างเป็นทางการนี้ก็ทำให้จีน่าไม่มีสมาธิในการเรียนเลยแม้แต่น้อยณ ใต้ตึกคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ที่คุ้นเคย จีน่านั่งเหม่อลอยมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ปากกายังคงค้างอยู่เหนือกระดาษไขที่ว่างเปล่า สมองของเธอไม่สามารถประมวลผลเรื่องสัดส่วนหรือโครงสร้างของอาคารที่อาจารย์เพิ่งบรรยายจบไปได้เลย ในหัวของเธอมีแต่คำพูดและใบหน้าของเขาที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาเมีย...เด็กของเฮีย... ของเฮียคนเดียว...มันคืออะไรกันแน่ เขาเห็นเธอเป็นอะไร? ในบางครั้งเขาก็ดูแลเธออย่างดีราวกับเธอเป็นคนรัก แต่ในบางครั้งความเย็นชาและสายตาที่คา

คืนวันเสาร์ ณ คลับ XOXO ที่กำลังเต็มไปด้วยนักเที่ยวราตรี...ทันทีที่จีน่าและฟ้าก้าวเข้ามาในคลับ ร่างกายของเธอก็ปะทะเข้ากับมวลอากาศที่อัดแน่นไปด้วยความร้อนแรงและเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม แสงเลเซอร์หลากสีสันสาดส่องไปมาจนน่าเวียนหัว กลิ่นแอลกอฮอล์และน้ำหอมคลุ้งผสมปนเปกันไปหมด มันคือบรรยากาศที่เธอเคยคุ้นเคยแต่กลับห่างหายไปนานเหลือเกิน“ทางนี้ๆ!” เสียงของพริ้ง เจ้าของวันเกิด ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงพร้อมกับโบกมือให้พวกเธอจากโต๊ะ VIP ที่อยู่ไม่ไกลนักเมื่อจีน่าเดินไปถึงโต๊ะ บรรดาเพื่อนๆ ที่มาถึงก่อนแล้วก็ส่งเสียงโห่ร้องต้อนรับเธอดังลั่น“กรี๊ดดด! ยัยจีน่ามาแล้ว!” พริ้งโผเข้ามากอดเธอเป็นคนแรกด้วยความดีใจ “นึกว่าใครบางคนจะไม่ให้มาซะอีก”คำพูดแซวที่รู้กันดีว่าหมายถึงใครทำให้จีน่าหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอได้แต่หัวเราะแห้งๆ แก้เก้อ “บ้าหน่า เขาจะมาห้ามอะไรฉันล่ะ”“ก็ไม่แน่! เห็นเงียบหายไปเลย นึกว่าโดนกักบริเวณซะแล้ว!” เพื่อนอีกคนแซวขึ้นมา“พอๆ เลิกแซวเพื่อนได้แล้ว! มาๆๆ มาดื่มๆ วันเกิดฉันทั้งทีต้องเมาให้สุด!” พริ้งพูดจบก็จัดการยื่นแก้วเครื่องดื่มสีสวยใส่มือจีน่าทันทีจีน่ารับมาอย่างเสียไม่ได้ เธอยกขึ้นจ

ในขณะที่อัคนีกำลังลากเธอออกจากคลับด้วยแรงที่ไม่เบานัก สติของจีน่าก็กลับคืนมาวูบหนึ่ง เธอรู้ว่าเธอทิ้งเพื่อนไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้“เดี๋ยวค่ะเฮีย! เดี๋ยวก่อน” เธอพยายามยื้อตัวไว้สุดกำลัง ทำให้อัคนีต้องหยุดเดินอย่างหัวเสีย“มีอะไรอีก!?” เขาหันมาตวาดเสียงแข็ง แต่แววตาไม่ได้น่ากลัวเท่าตอนแรกแล้ว“หนู... หนูขอไปบอกเพื่อนก่อนนะคะว่ากลับแล้ว” จีน่ารีบขอโทษเจ้าของวันเกิดและเพื่อนๆ ที่ยืนหน้าซีดตัวสั่นกันเป็นแถว เธอกระซิบกระซาบกับฟ้าอย่างรวดเร็ว“ฟ้า... ฉันฝากขอโทษพริ้งด้วยนะ แล้วเดี๋ยวฉันโทรหา”“จีน่า! แกโอเคไหม? เขาจะทำอะไรแกหรือเปล่า?” ฟ้าถามกลับด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ สายตาเหลือบมองไปยังร่างสูงที่ยืนรออยู่ด้วยความหวาดระแวง“ฉันไม่เป็นไร... ไว้ค่อยคุยกันนะ” จีน่าตอบสั้นๆ ก่อนจะผละออกมาแล้วรีบเดินกลับไปหาอัคนีที่ยืนกอดอกรอด้วยสีหน้าบึ้งตึงเมื่อเห็นเธอกลับมา เขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง คว้าข้อมือเธอแล้วลากไปกับเขาต่อทันที จุดหมายคือรถสปอร์ตคันหรูที่จอดรออยู่หน้าทางเข้าพิเศษของคลับทันทีที่ประตูรถปิดลง เสียงจากโลกภายนอกก็ถูกตัดขาดโดยสิ้นเชิง เหลือเพียงความเงียบที่น่าอึดอัดและเสียงลมหายใจหนักๆ ของอัค

“ลงโทษ... แบบไหนคะ?” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร่าแต่แฝงไปด้วยความยั่วยวนโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองเขาอย่างท้าทายอัคนีเลิกคิ้วเล็กน้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเธอ จากลูกแกะที่หวาดกลัวกลายเป็นแม่แมวป่าตัวน้อยที่กำลังพองขนขู่... แต่มันช่างเป็นภาพที่น่าเอ็นดูและน่าขย้ำในสายตาของเขาเสียเหลือเกิน“แบบที่... จะทำให้เธอจำไปจนวันตายว่า... ใครคือเจ้าของร่างกายของเธอ” เขากระซิบตอบ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเชยคางของเธอขึ้นแล้วบดขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยจูบที่ดุดันและหิวกระหาย เป็นจูบที่ต้องการจะลงทัณฑ์และประกาศความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนแต่ครั้งนี้จีน่าไม่ได้เป็นฝ่ายรับเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป เธอเผยอปากรับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มใจ ตอบสนองรสจูบของเขาอย่างเงอะงะแต่ก็ร้อนแรงไม่แพ้กัน ลิ้นเล็กๆ ของเธอพยายามเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขาอย่างกล้าหาญ สร้างความแปลกใจและพอใจให้อัคนีเป็นอย่างมากเขาถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง มองริมฝีปากที่บวมเจ่อและแดงก่ำของเธอด้วยสายตาที่ลุกโชนไปด้วยความปรารถนา“พร้อมจะโดนลงโทษรึยัง... เด็กดื้อ?”แทนคำตอบ... จีน่ากลับทำในสิ่งที่ทำให้อัคนีต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงอีกครั้ง!“พ

อัคนีเดินเข้ามาในห้องนอน เขาวางร่างบางในอ้อมแขนลงบนเตียงนุ่มอย่างแผ่วเบาที่สุดและดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มตัวของเธอจนถึงอก ก่อนจะยืนมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “นอนซะ พรุ่งนี้เธอมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ?” เขาพูดซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงปกติจีน่าที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ มองตามร่างสูงที่กำลังจะเดินเลี่ยงไปยังห้องเสื้อผ้าด้วยสายตาแป๋วแหวว ก่อนที่สมองของเธอจะประมวลผลคำพูดของเขาได้...เรียนเช้า วันพรุ่งนี้เหรอ?“เอ่อ... เฮียขาาา” เธอเรียกเขาไว้อัคนีหยุดเดินแล้วหันกลับมาเลิกคิ้วมองเป็นเชิงถาม“ลืมอะไรรึเปล่า” เธอพูดพลางยิ้มขำออกมาน้อยๆ “พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่ะ จีน่าหยุดนี่คะ... ทำไมต้องรีบนอนด้วยล่ะ”คำพูดของเธอทำให้อัคนีชะงักไปเล็กน้อย เขาลองนึกทบทวน... จริงด้วย พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ เขาคงจะยุ่งกับงานจนลืมวันลืมคืนไปหมดรอยยิ้มขบขันของเธอมันช่างดูน่ามันเขี้ยวในสายตาของเขาเสียเหลือเกิน“งั้นเหรอ...” เขาแกล้งทำเสียงครุ่นคิด เดินกลับมาที่เตียงแล้วโน้มตัวลงมาหาเธออีกครั้ง แววตาของเขาฉายประกายเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิด “ถ้ายังไม่อยากนอน... งั้นเรามา ‘ลงโทษ’ กันต่ออีกสักรอบดีมั้ย? ข้อหาที่