All Chapters of บำเรอรักนายมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงดนตรีแนวอิเล็กทรอนิกส์เฮาส์ดังกระหึ่มจนแผ่นอกสั่นสะเทือน แสงเลเซอร์สีน้ำเงินและสีม่วงสาดส่ายไปมา ตัดกับความมืดสลัวของ ‘ONYX Club’ สถานบันเทิงระดับไฮเอนด์ที่เปรียบเสมือนสนามเด็กเล่นของเหล่าอภิสิทธิ์ชน เงินสำหรับคนพวกนั้นคงเป็นเพียงเศษกระดาษที่ใช้ซื้อความสำราญชั่วข้ามคืน แต่สำหรับ ‘จีน่า’ มันคือค่าเทอม ค่าหอพัก และค่าใช้จ่ายจิปาถะที่ประทังชีวิตนักศึกษาสาวต่างจังหวัดอย่างเธอไปได้อีกเดือน หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีดำรัดรูปซึ่งเป็นยูนิฟอร์มของพนักงานเสิร์ฟสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามปรับสีหน้าให้เป็นมิตรและเป็นมืออาชีพที่สุด เธอเกลียดเสียงอึกทึก เกลียดกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมบุหรี่ราคาแพงที่คละคลุ้งจนน่าเวียนหัว แต่ค่าตอบแทนที่นี่มันหอมหวานเกินกว่าจะปฏิเสธได้ โดยเฉพาะ ‘เงินติ๊บ’ ที่ร่ำลือกันว่าคืนเดียวอาจมากกว่าเงินเดือนทั้งเดือนของงานพาร์ทไทม์ทั่วไป “น้องสาว โต๊ะ 12 ขอแชมเปญเพิ่มอีกขวด” เสียงเรียกห้วนๆ ดังขึ้นจากผู้จัดการร้าน “ค่ะพี่” จีน่ารับคำ ขยับถาดในมือให้มั่นคงแล้วเดินหลบเลี่ยงร่างที่กำลังเมามันไปกับเสียงเพลงไปยังโต๊ะวีไอพีมุมในสุด กลุ่มชายวัยกลางคนในชุดสูทแบรนด์เนมนั่งอยู่รอบโต๊ะ บนน

อากาศภายในเพนท์เฮาส์หรูเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศ แต่สำหรับจีน่า เธอกลับรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับกำลังยืนอยู่กลางกองไฟ คำขู่ของอัคนีเปรียบเสมือนน้ำมันที่ราดรดลงมาซ้ำเติม มันไม่ได้เป็นเพียงคำพูดลอยๆ แต่มันคือความเป็นจริงอันโหดร้ายที่เธอรู้ดีว่าชายคนนี้ทำได้จริง อำนาจของเขาสามารถพังทลายโลกใบเล็กของเธอให้ย่อยยับได้ภายในพริบตาน้ำตาที่เอ่อคลออยู่เต็มหน่วยรื้นไหลลงมาอาบแก้มในที่สุด มันคือหยาดน้ำตาแห่งความอัปยศ ความอับจนหนทาง และความพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาที่เล่นตลกกับเธออย่างเลือดเย็นที่สุดภาพใบหน้าของยายที่ต่างจังหวัดฉายชัดขึ้นมาในมโนสำนึก รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังในวันที่เธอสอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ความภาคภูมิใจที่ฉายชัดในแววตาเหี่ยวย่นคู่นั้น... เธอจะทำลายความหวังเดียวของครอบครัวลงไม่ได้เด็ดขาดหญิงสาวหลับตาลงช้าๆ กล้ำกลืนก้อนความขมขื่นที่จุกแน่นอยู่ในลำคอลงไป พร้อมๆ กับกล้ำกลืนศักดิ์ศรีทั้งหมดที่เคยมี เธอสูดลมหายใจที่สั่นเทาเข้าปอด ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เผชิญหน้ากับพญามัจจุราชในคราบเทพบุตรของเธอ“ค่ะ...”เสียงที่เปล่งออกมาแผ่วเบาราวกระซิบและแหบแห้งจนแทบไม่ได้ยิน แต่ในความเงียบสงัดข

“คืนนี้... ฉันจะสอนให้เธอรู้จัก ‘การชดใช้’ ในแบบของฉันเอง...”คำกระซิบพร่าที่ชิดริมฝีปากนั้นเปรียบเสมือนเสียงระฆังที่บ่งบอกว่าวาระสุดท้ายของเธอได้มาถึงแล้ว ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปะปนด้วยกลิ่นบรั่นดีของอัคนีรินรดอยู่บนริมฝีปากที่สั่นระริกของจีน่า เปลวไฟแห่งความปรารถนาในดวงตาคมกริบคู่นั้นลุกโชนรุนแรงจนเธอรู้สึกร้อนราวกับจะถูกแผดเผาให้เป็นเถ้าถ่านสมองของจีน่าขาวโพลนไปชั่วขณะ ความกลัวเข้าเกาะกุมหัวใจจนเย็นเฉียบแต่แล้ว... ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตายนั้นเอง สัญชาตญาณการเอาตัวรอดที่เคยช่วยเธอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของลูกค้าหื่นกามในคืนเดียวกันนี้ก็พลันตื่นขึ้นมาทำงานอีกครั้ง‘ไม่ได้! จะยอมแบบนี้ไม่ได้!’ เสียงเล็กๆ ในหัวกรีดร้องขึ้นมาจีน่ารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี บังคับร่างกายที่สั่นเทาไม่ให้แข็งทื่อเป็นท่อนไม้ เธอตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองก็ยังตกใจ...แทนที่จะเบือนหน้าหนีหรือผลักไสเขาออกไป หญิงสาวกลับขยับร่างบางบนตักแกร่งของเขาเล็กน้อย ยกแขนเรียวที่สั่นเทาขึ้นอย่างช้าๆ แล้วโอบรอบลำคอแกร่งของเขาอย่างลังเลมันเป็นอ้อมกอดที่เก้ๆ กังๆ ราวกับลูกแมวตัวน้อยที่กำลังลองหยั่งเชิงราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่

รถสปอร์ตสีดำสนิทของอัคนีเคลื่อนตัวออกไปจากหน้าหอพักอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงเสียงเครื่องยนต์ที่ยังคงดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทของจีน่า และสายตาของผู้คนที่ยังคงจับจ้องมาที่เธอไม่วางตา หญิงสาวรีบก้มหน้างุดแล้วเดินจ้ำอ้าวเข้าหอพักไปทันที ไม่ต้องการตอบคำถามหรือเผชิญหน้ากับความอยากรู้อยากเห็นของใครทั้งนั้นเธอมีเวลาไม่มากนักในการเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย แต่ความคิดในหัวกลับวุ่นวายสับสนไปหมด ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังคงฉายวนซ้ำไปซ้ำมาในหัว อ้อมกอดที่แข็งแกร่ง รสจูบที่ร้อนแรง และคำสัญญาที่เธอต้องไป ‘ชดใช้’ หลังเลิกเรียนในเย็นวันนี้‘ขนาดค่าเรียน หนูยังต้องหาเงินจ่ายเองเลย...’คำพูดของตัวเองยังคงดังก้องอยู่ในหู เธอไม่รู้ว่าพูดออกไปทำไม บางทีอาจเป็นเพราะบรรยากาศบนรถที่เงียบจนน่าอึดอัด หรืออาจจะเป็นเพราะสายตาของเขาที่มองสภาพหอพักของเธอ มันทำให้ความจริงอันแสนเจ็บปวดถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้แต่ที่น่าแปลกใจคือปฏิกิริยาของเขาหลังจากที่เธอพูดจบ เขานิ่งไป... ไม่ได้พูดอะไรต่ออีกเลยจนกระทั่งส่งเธอลงจากรถ แววตาที่ซับซ้อนคู่นั้นคืออะไรกันแน่? ความสมเพช? ความประหลาดใจ? หรือ... อะไรบางอย่างที่เธอไม่อาจเข้าใ

“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง... เด็กดี”เสียงกระซิบแหบพร่าข้างหูยังคงก้องกังวานอยู่ในโสตประสาท ทำลายเศษเสี้ยวของสติที่จีน่าพยายามรวบรวมอย่างหนักให้แตกสลายไม่มีชิ้นดี คำถามที่ไร้เดียงสาของเธอเมื่อครู่ กลายเป็นการจุดชนวนระเบิดลูกใหญ่ที่เธอไม่มีทางรับมือได้ รอยยิ้มมุมปากของเขาที่ได้เห็นก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมา มันไม่ใช่รอยยิ้มเย้ยหยัน แต่เป็นรอยยิ้มของนักล่าผู้ช่ำชองที่กำลังจะลิ้มรสเหยื่ออันโอชะที่เขาเฝ้ารอความกลัวต่อขนาดที่น่าพรั่นพรึงของเขายังไม่ทันจางหาย ร่างกายของเธอก็ถูกรุกล้ำด้วยบทเรียนบทใหม่ที่เธอไม่เคยจินตนาการถึง เขาจูบเธอ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันอ่อนโยนกว่าเดิมเล็กน้อย ราวกับเป็นการปลอบประโลมหลังจากที่ทำให้เธอตื่นตระหนกสุดขีด เขาไม่ได้ใช้ลิ้นรุกล้ำเข้ามาในทันที แต่ใช้ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาขบเม้มและดูดดึงริมฝีปากล่างของเธออย่างหยอกล้อ ปลุกปั่นให้ความรู้สึกบางอย่างค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งขณะที่สมองของเธอกำลังมึนงงกับการจูบที่เปลี่ยนทิศทางไป เขาก็อุ้มร่างเปลือยเปล่าของเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนอย่างง่ายดายราวกับเธอเป็นเพียงปุยนุ่น จีน่าร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ รีบยกแขนขึ้นโอบรอบคอของเขาไว้แน