All Chapters of บำเรอรักนายมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

อัคนีมองตามร่างบางที่วิ่งหน้าตื่นหนีหายเข้าไปในห้องนอนด้วยรอยยิ้มที่ยังคงประดับอยู่บนใบหน้า เสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคอของเขายังไม่จางหายไปดี ความไร้เดียงสาของจีน่ามันช่างเป็นยาชูกำลังชั้นเลิศที่สามารถปัดเป่าอารมณ์ขุ่นมัวของเขาให้หายเป็นปลิดทิ้งได้อย่างน่าอัศจรรย์เขาปล่อยให้เธอเข้าห้องน้ำไปจัดการกับอาการปวดท้องของเธอแต่โดยดี เขาเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลาย ปล่อยให้ความเงียบและความรู้สึกพึงพอใจเข้าครอบงำไปชั่วขณะแต่แล้ว... ความรู้สึกตึงแน่นที่ยังคงค้างคาอยู่ ความเป็นชายของเขาก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง มันยังคงแข็งขืนและตื่นตัวเต็มที่... รอคอยการปลดปล่อยที่ถูกขัดจังหวะไปอย่างน่าเสียดายเขาเหลือบมองมันผ่านกางเกงตัวเองที่เขายังไม่ได้เปลี่ยน ก่อนที่ความคิดหนึ่งจะแวบเข้ามาในหัว... ความคิดที่เชื่อมโยงกับเหตุการณ์ที่คลับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขาลองจับที่แท่งเนื้อของตัวเองที่ยังคงร้อนผ่าวและชูชันอยู่ภายใต้เนื้อผ้า“มันก็แข็งอยู่นี่หว่า...” เขาพึมพำกับตัวเองเสียงเบา สีหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง “แล้วทำไมก่อนหน้านี้มันไม่แข็งวะ”เขานึกย้อนไปถึงตอนที่เจนนี่... นางแบบสาวสุดร้อนแรง กำลังปรนเปร

เขาจูบเธออย่างนุ่มนวล... ตามที่ได้ให้สัญญาไว้มันเป็นจูบที่แตกต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา ริมฝีปากของเขาค่อยๆ พรมจูบไปทั่วใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา จากหน้าผากมน... สู่เปลือกตาที่เคยบวมช้ำ... ไล้ลงมาที่ปลายจมูกรั้น... และหยุดอยู่ที่พวงแก้มเนียนที่ขึ้นสีระเรื่อเขาทำราวกับว่าเธอนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่แสนเปราะบาง ไม่ใช่ของเล่นที่เขาเคยตราหน้าเธอไว้ขณะที่ริมฝีปากยังคงมอบความหวานล้ำอยู่นั้นนิ้วมือใหญ่กร้านที่เคยแต่จับปืนและเซ็นเอกสารมูลค่ามหาศาลของเขา ก็เริ่มทำหน้าที่สำรวจร่างกายของเธออย่างช้าๆ มันลูบไล้จากช่วงเอวคอด... ผ่านหน้าท้องแบนราบที่เคยปั่นป่วน... และขยับลงไปตรงจุดเร้นลับที่ซ่อนอยู่ระหว่างเรียวขาของเธอทันทีที่ปลายนิ้วของเขาได้จับและสัมผัสเข้ากับกลีบเนื้อที่อ่อนนุ่มยังคงปิดสนิทนั้นเอง... เขาก็ต้องประหลาดใจน้ำหวานที่ใสราวกับหยดน้ำค้างได้หลั่งไหลออกมาจนชุ่มชื่นและเอ่อล้น... รอการมาเยือนของเขาอยู่ก่อนแล้วร่างกายของเธอมันซื่อตรงยิ่งกว่าคำพูดใดๆ... มันพร้อมแล้วจริงๆ“อ๊ะ...” จีน่าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกสัมผัสในจุดที่ไม่คุ้นเคย เธอเผลอเกร็งตัวโดยสัญชาตญาณ“ชู่ว์... ไม่ต้องเกร็ง” เขากระซิบป

ความสุขสมระลอกแรกทิ้งให้จีน่าอยู่ในสภาพอ่อนระทวยและหมดเรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง เธอนอนซบอยู่กับแผงอกที่ชุ่มเหงื่อของอัคนี ปล่อยให้สมองที่ขาวโพลนได้ค่อยๆ ประมวลผลกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อ... เป็นประสบการณ์ที่ลบภาพความเจ็บปวดในครั้งแรกออกไปจนหมดสิ้น และแทนที่มันด้วยความทรงจำอันแสนหวานและวาบหวาม เธอกำลังจะเคลิ้มหลับไปในอ้อมกอดของเขา แต่แล้วคำกระซิบที่แสนจะอันตรายข้างใบหูก็ปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง!จับเธอพลิกร่างที่อ่อนปวกเปียกให้นอนคว่ำลงกับเตียงนุ่มอย่างง่ายดาย ก่อนจะตามมาทาบทับอยู่ทางด้านหลัง “อ๊ะ... เฮีย... เดี๋ยวค่ะ” จีน่าพยายามจะทักท้วงแต่เขาก็ไม่ฟัง “ชู่ว์... ลองดูน่าคนดี ท่านี้เฮียสัญญาว่าจะทำให้เธอรู้สึกดีกว่าเดิมอีก” เขากระซิบปลอบโยน พลางใช้มือข้างหนึ่งดันแผ่นหลังของเธอไว้เบาๆ ส่วนมืออีกข้างสอดลงไปใต้ท้องน้อยแล้วยกก้นที่ขาวกลมกลึงของเธอให้ลอยเด่นขึ้น จัดท่าทางให้เธอกึ่งคุกเข่าอยู่ในตำแหน่งที่พร้อมจะเปิดรับการรุกรานบทใหม่ได้อย่างถนัดถนี่ แก่นกายของเขาที่ยังคงคาอยู่ภายในตัวเธอถูกถอ

อัคนีออกมาจากคอนโดตั้งแต่เช้ามืด ทิ้งคนตัวเล็กที่หลับใหลอย่างเป็นสุขไว้บนเตียงเพียงลำพัง เขาทำอย่างเงียบเชียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ แอบจุ้บลงบนหน้าผากมนของเธอ ก่อนจะผละออกมาอย่างยากเย็น เขาไม่อยากปลุกเธอ ไม่อยากทำลายช่วงเวลาแห่งความสงบสุขนั้น แต่หน้าที่และความรับผิดชอบในโลกของเขามันรอไม่ได้เพราะมีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการ...โกดังสินค้าร้างแห่งหนึ่งบริเวณชานเมืองที่เคยเงียบสงบ บัดนี้กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุและน่าสะพรึงกลัว ชายชุดดำหลายคนยืนคุมเชิงอยู่รอบนอกด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและแววตาที่พร้อมจะสังหารผู้บุกรุกได้ทุกเมื่อภายในโกดัง... บนเก้าอี้เหล็กที่ตั้งอยู่กลางห้อง ร่างของชายวัยกลางคนผู้หนึ่งถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำบวมเป่ง ตามเนื้อตัวมีบาดแผลจากการถูกซ้อมอย่างหนักหน่วง เขาหายใจหอบน้ำหูน้ำตาหลปนเปกันด้วยความกลัวสุดขีดชายคนนี้คือเฮียเส็งหนึ่งในคนของเขาที่ดูแลเรื่องการขนส่งสินค้ามานานหลายปี... และเป็นคนที่ขโมยของที่กำลังจะส่งให้ลูกค้าคนสำคัญของอัคนีไปส่วนหนึ่งการกระทำที่โง่เขลาและโลภมากของมัน จนเกือบจะทำให้เกิดความขัดแย้งกันระหว่างแก๊ง มันสร้างความเสียหายและ

ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกสาป ดวงตาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงอยู่ใกล้เพียงคืบอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง คำพูดของเขาดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว เมียเขาพูดว่า ‘เมีย’ อย่างนั้นเหรอ?“ห่ะ...”เสียงที่หลุดออกมาจากลำคอของเธอช่างแผ่วเบาและแห้งผาก เธอพยายามรวบรวมสติที่กระจัดกระจายให้กลับเข้าที่เข้าทาง “เอ่อ..เฮียคะ...” เธอกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ขัดแย้งกับคำพูดของเขาออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ “เฮียให้หนูเป็น ‘เด็กของเฮีย’... ไม่ใช่เหรอคะ”นั่นคือข้อตกลง...ที่เขาเป็นคนยัดเยียดให้เธอตั้งแต่แรก แต่อยู่ๆ เขาจะมาเปลี่ยนจากคำว่า ‘เด็กในปกครอง’ ที่แสนจะฉาบฉวย... ไปเป็นคำว่า ‘เมีย’ ที่มีความหมายลึกซึ้งถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกันนะอัคนีไม่ได้มีท่าทีแปลกใจกับคำถามของเธอเลยแม้แต่น้อย เขายืดตัวขึ้นเล็กน้อย มุมปากของเขากระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ ที่จีน่าอ่านไม่ออก... มันดูเหมือนทั้งขบขัน ทั้งเอ็นดู ในความไร้เดียงสาของเธอในเวลาเดียวกัน“แล้วมันต่างกันตรงไหน?” เขาถามกลับเสียงเรียบคำถามที่สวนกลับมานั้นทำให้เธอนิ่งอึ้งไปอีกครั้ง...ต่างกันตรงไหนงั้นเหรอ?มันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยต่างหาก!ในความค