All Chapters of กริชเพียงขิม: Chapter 71 - Chapter 80

ศาสตราตั้งใจจะบอก เขามาที่นี่วันนี้ไม่ได้คิดจะมารับภัคธีมาไปหย่า จุดประสงค์ของเขาคือมาง้อขอคืนดี และจะแบหัวใจให้เธอเห็นว่าจริงๆ แล้วที่เขาทำไปทุกอย่างก็เพราะรัก ทว่ายังไม่ทันที่ศาสตราจะได้อธิบายอะไร อยุทธก็ยกมือขึ้นกุมหน้าอกด้านซ้าย พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น“พ่อ! พี่ยุทธ!”เสียงอุทานของภัคธีมากับมธุรสเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ทั้งสองรีบปรี่ไปประคองร่างของอยุทธ พาไปนั่งพักที่โซฟา แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้มันจะไม่ใช่การเจ็บแบบเตือนเหมือนครั้งก่อนๆ เพราะสีหน้าของอยุทธไม่ได้ดีขึ้น แถมหน้าผากยังมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายขึ้นเต็มไปหมด“ผมว่าพาอายุทธไปโรงพยาบาลเถอะครับ”“มะ...ไม่เป็นไร...” อยุทธพยายามจะเอ่ยห้าม ทั้งๆ ที่ตอนนี้รู้สึกแน่นหน้าอกไปหมด แต่เพราะกังวลใจเรื่องค่ารักษาพยาบาลที่จะตามมา เลยต้องฝืนไม่ให้ใครรู้ว่าตัวเองอาการหนักแค่ไหน“รีบไปเถอะครับ”ศาสตราไม่ฟังเสียง รีบเข้าไปช่วยประคองพ่อตาพาออกไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่หน้าบ้าน โดยให้มธุรสนั่งหลังคู่กับอยุทธเพราะมีความรู้ สามารถดูแลคนป่วยได้ ส่วนภัคธีมานั่งหน้าคู่กับสามี จากนั้นรถแลนด์โรเวอร์คันหรูก็แล่นออกจากไร่หทัยรัตน์อย่างรวดเร็วภัคธี

ภัคธีมาครุ่นคิดหาหนทางที่เหมือนจะมืดแปดด้านไปเกือบหมด ถ้าพ่อทราบเรื่องนี้คงต้องเครียดและอาการทรุดอีกแน่ๆ ซึ่งเธอยอมให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด สิ่งที่แก้ปัญหานี้ได้อย่างเดียวก็คือเงิน แต่เธอไม่มีเงินมากพอจะทำเช่นนั้น และคนที่มีเงินมากพอจะทำให้บ้านและไร่ของเธอไม่ถูกยึดในตอนนี้ก็มีอยู่คนเดียว คือคนที่เธอกำลังจะหย่าด้วยความคิดชั่ววูบที่ดูเหมือนจะเป็นทางออกเดียว ทำให้ภัคธีมาดึงมือใหญ่พาออกไปหน้าบ้านเพื่อเจรจากันสองคน “ขิมขอกู้เงินคุณก่อนได้ไหมคะ บ้านกับไร่ของขิมกำลังจะถูกยึด”“ได้สิ ผมยินดีจะเคลียร์หนี้ให้ทุกบาททุกสตางค์และไถ่ถอนโฉนดมาคืนพ่อคุณ แต่ผมมีข้อแม้” ศาสตราบอกเสียงเรียบๆ“ข้อแม้อะไรคะ”“เราจะไม่หย่ากัน คุณต้องกลับไปอยู่กับผม และคราวนี้ต้องอยู่แบบผัวเมียจริงๆ ไม่ใช่นอนมองตากันแบบการ์ตูนเหมือนที่ผ่านๆ มา”“หมายความว่าคุณจะ...” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างคนที่ทั้งเจ็บทั้งอาย ดีว่าตรงนี้อยู่ไกลจากบริเวณที่มธุรสกับชายสองคนนั้นยืนอยู่ ไม่อย่างนั้นเธอคงอับอายมากกว่านี้“ใช่...ผมจะใช้สิทธิ์ความเป็นสามีและเจ้าหนี้กับคุณ ผมไม่ได้บังคับนะ ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ” โทนเสียงขอ

เวลาที่ภัคธีมาไม่อยากให้มาถึงก็มาจนได้ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จศาสตราจูงมือเธอขึ้นห้อง โดยไม่ยอมให้เธอเฉไฉไปไหนเลย ทั้งๆ ที่เธออุตส่าห์คิดเอาไว้ว่าจะออกไปเดินเล่น รอเวลาให้เขาหลับหรือง่วงก่อนแล้วค่อยกลับเข้าห้อง แต่ศาสตราเหมือนจะรู้ทันความคิดของเธอ เขาจึงบังคับให้เธอขึ้นห้องมาพร้อมกันแบบนี้“ขิมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ภัคธีมายังประวิงเวลาจนถึงวินาทีสุดท้าย“ตามสบาย” เขาพูดเหมือนใจดีและไม่ได้เร่งรัด แต่สายตากลับเป็นประกายและจ้องมองเธอแทบทุกอิริยาบถ ร่างบางจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำและปิดประตูหนีเขาภัคธีมาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมง ทำทุกอย่างอย่างเชื่องช้า เพื่อฆ่าเวลาให้ได้มากที่สุด กระทั่งในที่สุดก็เริ่มรู้สึกว่าในห้องน้ำหนาวและชื้นเกินไป เธอจึงต้องหยิบเสื้อคลุมสีขาวมาใส่และค่อยๆ เปิดประตูออกจากห้องน้ำ โดยคิดเอาไว้อีกขั้นว่าจะขอให้เขาไปอาบน้ำก่อน แต่นั่นก็เป็นอีกครั้งที่ภัคธีมารู้ว่าตัวเองคิด เพราะตอนนี้ศาสตราอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เขาคงออกไปอาบน้ำในห้องน้ำห้องอื่นและกลับเข้ามารอเธอร่างบางซึ่งตอนนี้ขยับไปยืนหน้าโต๊ะเครื่องแป้งหัวใจเต้นแรงโลด เมื่อเหลือบไปเห็นว่าร่างสูงลุกจากเตี

อารมณ์ของคนตีล่องลอยไปกับเสียงขิม โดยไม่รู้ว่าบัดนี้ตัวเองได้ตกเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงอีกคนซึ่งยืนแอบมองอยู่ตรงมุมห้องรับแขก ผู้หญิงคนนั้นมองมายังเธออย่างชื่นชม ทว่าสายตาและหัวใจกลับเต็มไปด้วยความร้าวรานปวดหนึบไปตามความคิดซึ่งเกิดขึ้นจากการคาดเดาเอาเอง เธอคนนั้นยืนมองอยู่ครู่ใหญ่ และตัดสินใจว่าจะเดินออกมาหา แต่กลับต้องชะงักเท้าเมื่อถูกวงแขนแกร่งรวบเอวเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง ก่อนที่จมูกโด่งของเขาจะกดลงมาบนซอกคอระหงเต็มแรง“อยู่นี่นี่เอง ตามหาซะทั่วเลย” “ปล่อยนะคะคุณปราณต์” ร่างบางดิ้นและร้องเบาๆ แต่ยิ่งดิ้นปราณต์ก็ยิ่งกอด “ไม่ปล่อย หนีออกมาจากห้องไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ต้องลงโทษให้หนัก โทษฐานที่ทำให้ผมต้องตามหา” “ก็เมื่อกี้คุณปราณต์อาบน้ำอยู่นี่คะ จะให้นัสบอกยังไงล่ะ” หญิงสาวแก้ข้อกล่าวหาของเขาไปอย่างอ้อมแอ้ม “แล้วออกมาทำอะไร” “นัสได้ยินเสียงขิมน่ะค่ะ ก็เลยอยากรู้ว่าใครตี” “แล้วรู้หรือยังว่าใคร” ปราณต์ถามอีกโดยที่แขนยังไม่ยอมคลายจากเอวเล็กของเธอแต่อย่างใด “ยังไม่รู้ค่ะ แค่เห็นว่าเธอสวยมาก สวยจนนัสตะลึง” นัสรินบอกเช่นนั้นทว่าเสียงแปร่

ภัคธีมาวาบหวามเหมือนเช่นทุกครั้งที่ถูกเขาสัมผัสแบบนี้ ทว่าวันนี้ลมหายใจอุ่นๆ นั้นกลับเจือมาด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์ เธอจึงอดที่จะถามไม่ได้“นี่คุณดื่มมาเหรอคะ”“ชวนไอ้ปราณต์ดื่มกันนิดหน่อยตามประสาเพื่อน ขอโทษนะที่กลับดึกไปหน่อย อ้อ…ผมซื้อยามาให้คุณด้วย”“ยาอะไรคะ”“ยาคุม...ที่คุณซื้อมาใช้เองจะหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ผมก็เลยซื้อมาให้ คุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปซื้อเองไง”ศาสตราคลายอ้อมแขนออกจากเอวเล็ก ขยับมายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วยื่นซองกระดาษที่ใช้บรรจุยาให้ ภัคธีมารับมาแล้วเปิดดู พบว่าข้างในซองกระดาษ มียาอยู่สามแผง ลักษณะของเม็ดและแผงคล้ายกับยาที่เธอกินอยู่ ต่างกันแค่สีของเม็ดยาซึ่งของเก่าเป็นสีชมพู แต่อันที่ศาสตราซื้อมาใหม่เป็นสีฟ้า“ขอบคุณค่ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียบๆ โดยไม่มีท่าทีสงสัยเลยแม้แต่น้อย ทำให้คนเจ้าเล่ห์ลอบยิ้มในใจอย่างสมหวัง“งั้นเข้าห้องกันนะ ผมง่วงแล้วคิดถึงเตียง”“แต่ขิมยังไม่ง่วงค่ะ คุณไปนอนก่อนเถอะ” “คุณก็รู้ว่าผมนอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้ออกกำลังกายก่อนนอน ถ้าคุณยังไม่อยากเข้าห้อง งั้นผมพาออกกำลังกายที่นี่นะ”จบคำริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบอย่างเร่าร้อนและเรียกร้อง ไม่นานเสื้อผ้าของภัคธีมาก็ถ