“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้รักผม แต่ในระหว่างนี้ช่วยให้เกียรติและนึกถึงฐานะของผมบ้าง ผมเป็นเจ้าของไร่เดชาธรมีลูกน้องเป็นร้อยๆ พันๆ ใครๆ ต่างก็เคารพยำเกรง แต่เมียกลับทำเหมือนหัวของผัวมันว่างมาก เลยอยากจะหาเขามาใส่ให้อยู่ตลอดเวลา”“ไม่ต้องย้ำหรอกค่ะ ขิมตระหนักอยู่ตลอดเวลา ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในฐานะอะไร และขอให้คุณสบายใจได้ว่าบนหัวคุณยังไม่มีเขา แต่ถ้าคุณเห็นแค่นั้นแล้วคิดว่าขิมทำอะไรเลวๆ มันก็สุดแล้วแต่คุณจะคิด หรือถ้ากลัวว่าศักดิ์ศรีของพ่อเลี้ยงศาสตราจะถูกผู้หญิงอย่างขิมเหยียบย่ำ จะไปหย่ากับขิมก่อนกำหนดก็ได้นะคะ”“คำก็หย่าสองคำก็หย่า นี่ไม่แคร์กันบ้างเลยใช่ไหม”“ไม่ค่ะ” ภัคธีมาเชิดหน้าขึ้นตอบเสียงแข็งกระด้าง ทั้งๆ ที่หัวใจร้าวรานเต็มที“อย่าหวังเลยขิม อย่าหวังว่าผมจะหย่าให้ง่ายๆ ถ้าตราบใดยังไม่ครบกำหนด คุณไม่มีทางจะได้เป็นอิสระจากผมง่ายๆ หรอก อยู่ทรมานใจกันไปแบบนี้ละ”“ค่ะ...อยู่ก็อยู่ ไม่หย่าก็ไม่เป็นไร ขิมจะทนอยู่กับคุณให้ครบสามเดือน คุณเองก็ทนกับความหวาดระแวงของตัวเองให้ได้ก็แล้วกันนะคะ” ภัคธีมาตอบเสียงเย็นชาเก็บซ่อนความปวดร้าวเอาไว้ในอก โดยไม่รู้ว่าคนฟังเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่ากันการปะทะกั
Last Updated : 2025-11-11
LOGIN
