All Chapters of พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย: Chapter 11 - Chapter 20

สามวันต่อมา“พี่พายุ พี่กับนานะนี่ยังไงกัน พี่ยังตามจีบเขาอยู่เหรอ ไหนพี่เคยบอกว่าเขามีแฟนไม่ใช่เหรอ” สายฟ้าถามเรื่องนี่ขึ้นมาให้หายสงสัย“ไม่ได้จีบ ตั้งแต่เขาปฏิเสธพี่ พี่ก็เป็นเพื่อนกับเขาปกตินะ”สายฟ้าทำหน้า งง “แล้วเจ้าเอยละ จะคบกับน้องเขารึเปล่า”“คบอะไรละ เจ้าเอยยังเด็กเขาอาจจะแค่ปลื้มพี่ตามประสา แล้วช่วงนี้ก็ห่างๆ ไปแล้วคงเบื่อแล้วมั้ง”“ที่เจ้าเอยห่างๆ ออกไป เพราะพี่ให้ความสำคัญกับนานะเกินคำว่าเพื่อนรึเปล่า เจ้าเอยน่าจะเสียใจอยู่นะชอบพี่ซะขนาดนั้น”“นานะผมดูๆ แล้วตอนนี้ เขาไม่ได้คิดกับพี่เป็นเพื่อนหรอก เขาดูกันท่าเจ้าเอยสุดๆ พี่ดูไม่ออกเหรอ” “แต่พี่ไม่ได้ชอบนานะแล้วจริงๆ นะสายฟ้า”“ไม่ได้ชอบ แต่พฤติกรรมมันไม่ใช่ไง เขาขออะไรพี่ก็ตามใจเขาทุกอย่าง ไม่ปฏิเสธไปบ้างละ ขอมาจัดงานวันเกิดที่บ้านก็ให้ ขอมานอนค้างก็ให้ ขอใส่เสื้อพี่ก็ให้ หอมแก้มแถมพูดในงาน ว่าพี่เป็นคนจัดงานให้เขาอีก มันเกินเพื่อนไปหน่อยผมว่า ไม่แปลกหรอกที่เจ้าเอยจะถอย”“นายคิดแบบนั้นเหรอ” พายุทำหน้าครุ่นคิดตามคำพูดของน้องชาย “ใช่ ถ้าผมเป็นเจ้าเอย ผมกลับตั้งแต่เห็นเขาใส่เสื้อพี่แล้วด้วย แล้วดันให้เขาใส่ตัวที่เจ้าเอยเคย

พายุมองหน้ากัปตัน เกลียดขี้หน้ามันชะมัด งานนี้เขาต้องชนะให้ได้ เขาจะไม่ยอมเสียทั้งรถทั้งเจ้าเอยให้ไอ้เวรนี่เด็ดขาด พายุเอารถไปที่จุดสตาร์ท นาวินเดินยิ้มมารอดูอยู่ข้างๆ ไทเกอร์ เขาดูมั่นใจ ไทเกอร์ยิ้มตอบ“คุณนาวินไม่เรียกน้องคนสวยมานั่งเชียร์เป็นเพื่อนผมหน่อยเหรอครับ” “คุณไทเกอร์ดูมั่นใจจังเลยนะครับ” “แน่นอนสิครับ” ไทเกอร์ตอบยิ้มให้นาวินนาวินให้เด็กไปเรียก เจ้าเอยเดินออกมาหาเขา คนตัวเล็กเดินหน้าหงิกหน้างอ นาวินเดินไปหาเธอ“ทำหน้าให้มันดีหน่อยเจ้าเอย แล้วก็ไปนั่งข้างๆ พี่คนนั้น” “ทำไมเอยต้องไปนั่งข้างเขา”“ให้ทำก็ทำได้ไหมไม่ต้องถามเรื่องเยอะ” เขาเสียงดุใส่เธอเจ้าเอยเดินมานั่งข้างๆ ไทเกอร์ เขาหันมายิ้มให้เธอนิดหนึ่งแล้วก็หันไปสนใจรถที่กำลังจะออกสตาร์ทต่อ พายุออกตัวไปแล้ว เขาออกตัวได้ดี ไทเกอร์ถึงกับนั่งไม่ติด เจ้าเอยหันไปมองคนที่เดินมานั่งข้างๆ ฉันอีกคน“พี่สายฟ้า” ฉันงง ว่าพี่สายฟ้าโผล่มาที่นี่ได้ยังไงกัน เขาจุ๊ปาก ให้เธอเงียบ เจ้าเอยได้แต่สงสัยทำไมเขามาโผล่ที่นี่ สายตาสายฟ้าจ้องอยู่ที่สนามแข่งเหมือนกัน รึว่าคนที่กำลังแข่งอยู่ตอนนี้คือพี่พายุรอบนี้คือรอบสุดท้ายแล้ว พายุปาดหน้า

“พี่พายุ เอยไม่ไหว”มือใหญ่คอยประคองก้นอวบ ไว้ทั้งสองข้างเต็มอุ้งมือ บีบขย้ำแรงๆ แล้วเกร็งสะโพกตอกเอ็นแข็งเสยขึ้นเข้าร่องกลีบสีหวาน อัดกระแทกเสยสวนเข้ากลีบอูมรัวแรง“เสียวมากเลยเจ้าเอย”“อะ อ๊า ลึกจัง”“เจ้าเอยขย่มลงมาแรงๆ หน่อย” คนตัวเล็กทำตามอย่างว่าง่าย มือเล็กเกาะไหล่เขาไว้แน่น แล้วโหมขย่มขึ้นสุดลงสุด ในขณะที่คนตัวโตก็กระเด้าเสยลำเอ็นขึ้นสวนเข้าหากันจนเกิดเป็นจังหวะเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังลั่นรถ ปึก! ปึก! ปึก!“อ่าส์ อย่าตอดแรง พี่จะแตก”เต้าอวบเด้งฟัดไปมาตามแรงกระแทกต่อหน้าเขา พายุบีบขยำเต็มสองมือ ดูดดึงสองเต้าสลับไปมาเหมือนเด็กหิวนม ดูดฟัดไปมา“พี่พายุดูดแรงจัง” เจ้าเอยห้ามเขาเสียงดุ เขาดูดจนแก้มตอบเหมือนจะรีดน้ำนมจากเต้าฉัน“อืม หิวนม อย่าห้าม”เขาจับเอวให้คนตัวเล็กหยุดโยก “เปลี่ยนท่าหน่อย” เขาจับเธอให้อยู่ในท่าคลานเข่าค้ำมือพยุงตัวไปอีกเบาะ พายุซ้อนอยู่ด้านหลังจับก้นคนตัวเล็กกระดกขึ้น เขารีบสอดแก่นกายเข้ามาในร่องแฉะเพื่อไม่ให้อารมณ์ขาดตอน เอวสอบกระเด้างัดเอ็นร้อนเข้าร่องสีสดแรงๆ ท่านี้พายุยิ่งกระแทกยิ่งแรงยิ่งเข้าลึก เจ้าเอยส่งเสียงคราง ไม่หยุด“อิ๊ อ๊ะ สะ เสียว ลึกเกินค่ะ พ

@คอนโดพายุเจ้าเอยนั่งเช็กอีเมล พายุเดินเข้ามาในห้องนอน “เจ้าเอยทำอะไร”“เช็กอีเมลค่ะ”พายุนั่งลงบนเตียงใกล้ๆ เธอ เกยคางลงบนไหล่เล็ก “หืม ตัวหอมจัง” เธอลูบแก้มเขา พายุเอนตัวนอนลงหนุนตักนุ่ม “เจ้าเอย” “ค่ะ”“มีอะไรสำคัญรึเปล่า”“ไม่มีค่ะดูหมดแล้ว”“งั้นสนใจพี่หน่อยสิ” เจ้าเอยวางโทรศัพท์ “เอยสนใจพี่ตลอดอยู่แล้วค่ะ” จุ๊บ ฉันก้มลงไปจุ๊บจมูกโด่งๆ ของเขา “คุยเรื่องของเรากันหน่อยดีไหม” เจ้าเอยยิ้ม “ได้ค่ะ”พายุไม่เริ่มพูดซะที เจ้าเอยเริ่มรำคาญแล้ว “ตกลงพี่จะคุยรึเปล่าคะ”“โอเค พี่ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง”เจ้าเอยหน้ายุ่งใส่เขา “ตอนนี้พี่รู้สึกกับเอยยังไงคะ” เจ้าเอยต้องเป็นคนเริ่มถามเขาอย่าบอกนะว่าไม่รู้ ถ้าเขาตอบแบบนั้นฉันจะเลิกยุ่งกับเขาจริงๆ ด้วย ฉันคิด คาดเดาคำตอบจากเขา“พี่ก็เริ่มชอบ แล้วก็ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากให้เจ้าเอยอยู่ในสายตาพี่ตลอดเวลา” เจ้าเอยยิ้มพอใจกับคำตอบเขา “แล้วเจ้าเอยละรู้สึกยังไง?” “เอยชัดเจนมาตั้งแต่แรกนะคะ เอยชอบพี่พายุ ชอบมาก ชอบมาตลอด”“เรามาคบกันนะเจ้าเอย สถานะแฟน ตกลงนะ”เจ้าเอยยิ้ม “ไม่ตกลงค่ะ เอยยังไม่แน่ใจ” พายุหน้ายุ่งคิ้วขมวด “เรื่องอะไร

“สายฟ้า”“ครับคุณตา” “เป็นไง” คุณตาถามเขาตอนอยู่กันสองคน “น่ารักดีครับ แต่น้องเขามีแฟนแล้วนะครับ” “ไม่น่านะ ตาถามแล้วบอกว่าไม่มีนะ”สายฟ้าหัวเราะ “เช็กแล้วด้วยเหรอครับ” “เออ! สิก็ตาบอกอยู่ ว่าดูไว้ให้”สายฟ้าหัวเราะ “เป็นมะนาวเหรอครับที่คุณตาดูไว้”“ก็ใช่ไง ตาว่าลูกครึ่งน่ารักดีออก คุณแม่เขาคนอังกฤษคุณย่าสิงคโปร์ คุณปู่คนไทย มีลูกออกมาน่ารักแน่ๆ เชื่อตาสิ” สายฟ้ายิ้ม “คุณตามองการณ์ไกล”“สายฟ้า”“ครับมี้”“ลูก ขับรถไปส่งน้องหน่อยสิ คนขับรถไม่อยู่ไปรับแขกที่สนามบิน” “ได้ครับ” “เอารถมี้ไป”มะนาวเดินตามสายฟ้าไปที่รถ “ให้พี่ไปส่งที่ไหน” “ที่บ้านค่ะอยู่ที่ กะรน”“บอกทางพี่ด้วยล่ะ” “ได้ค่ะ ปกติพี่สายฟ้าชอบขับเจ็ตสกีเหรอคะ” ฉันชวนเขาคุยเพราะเขาอุตส่าห์มีน้ำใจขับรถมาส่ง “พี่ชอบทุกอย่างที่เป็นความเร็ว” “ว้าว! อย่างเช่นอะไรบ้างคะ”“แข่งรถ”“พูดจริงเหรอคะ” “จริงสิ ทำไม” สายฟ้าหันมามองคนที่ทำหน้าตื่นเต้นมองเขาอยู่ตอนนี้ “หนูอยากขับ พาไปหน่อยได้ไหม” “ไม่ได้”ฉันมองเขาพร้อมกับขมวดคิ้ว “ทำไมไม่ได้ หนูขับรถเก่งนะ”“พี่เลิกขับแล้ว”“อ้าว! ทำไมเลิกละคะ” “คุณน้าเกลของเราห้ามขับ” “ไม่สิเร