All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์: Chapter 41 - Chapter 50

วาจาร้ายกาจของพงษ์สวัสดิ์ที่ทิ้งท้ายไว้ในวันนั้นทำให้คิริมาพยายามเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับเขา เธอก็อยู่ส่วนเธอ เขาก็อยู่ส่วนเขา จะข้องเกี่ยวกันแค่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง และเพื่อนร่วมงานเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าปลายสัปดาห์นี้เธอจะบังเอิญเจออีกฝ่ายอยู่บ่อยครั้ง บ่อยจนหลบแทบไม่ทัน และหากจะต้องเผชิญหน้ากันเพราะหลีกเลี่ยงไม่ได้คิริมาก็จะทำเป็นเชิดหน้าคอตั้งเข้าไว้ทั้งที่ในใจอดจะหวั่นไหวไม่ได้ ยิ่งเขาทำเหมือนจงใจเข้าหา น้ำคำทำร้ายหัวใจที่เอ่ยตอกย้ำให้จำขึ้นใจว่าเธอก็แค่ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นความพลาดพลั้งที่เขาไม่ได้ตั้งใจ ก็ยิ่งทำให้คิริมาฟุ้งซ่านจนไม่มีสมาธิทำงาน ไม่รู้ทำไมถึงไปหวั่นไหวกับคำพูดร้ายๆ ของผู้ชายพรรค์นั้น แต่เธอควบคุมตัวเองไม่อยู่อย่างน่าเจ็บใจ แล้วไหนจะยังเรื่องที่เขาเอ่ยว่าถ้าพลาดท้องขึ้นมานั่นอีกล่ะ ถึงแม้จะรู้ตัวดีว่าป้องกันด้วยการกินยาคุมฉุกเฉิน แต่ใช่ว่าจะหายห่วงได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ อย่างน้อยเธอก็ต้องรอลุ้นว่าประจำเดือนตัวเองจะมาไหม แต่ที่น่ากังวลใจคือประจำเดือนของเธอมักจะคาดเดาไม่ได้ เพราะมาไม่ตรงแทบจะทุกเดือน ซึ่งสาเหตุหลักๆ นั้นมาจากความเครียดจากการทำงาน ใครว่าตำแห

คิริมาจำใจยืนรออาหารโดยมีคนช่างเจ้ากี้เจ้าการยืนอยู่ข้างๆ แถมยังแสนจะหน้าทนเพราะเธอไล่ยังไงก็ไม่ไป กระทั่งได้อาหารที่สั่งเขาก็แย่งไปถือเสียเองจากนั้นคิริมาก็รีบเดินไปยังโต๊ะที่ปิยฉัตรอุตส่าห์ลากไปนั่งด้วย โดยมีพงษ์สวัสดิ์ตามมาติดๆ ทว่าในจังหวะที่กำลังจะก้าวผ่านโต๊ะของหมอกฤษ อีกฝ่ายกลับเอ่ยรั้งเอาไว้ “ครีม เย็นพรุ่งนี้ไปดินเนอร์กับพี่นะครับ”“เอ่อ…” คนโดนชวนแบบซึ่งๆ หน้าทำท่าอึกอักเพราะแสนจะลำบากใจ และนั่นก็เท่ากับเป็นการเปิดช่องให้ผู้ที่อยากเป็นเขยตระกูลใหญ่รีบเอ่ยเป็นเชิงรบเร้า “อย่าปฏิเสธเลยนะครับ ครีมเบี้ยวนัดพี่มาหลายรอบแล้วนะ”“งั้นครีมขอดูก่อนนะคะ ว่าจะติดอะไรหรือเปล่า” คิริมาตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรั้งเธอไว้นานกว่านั้น ด้วยไม่อยากตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน “ครั้บ งั้นพี่จะรอนะ หวังว่า…”ยังไม่ทันที่นายแพทย์ร่างใหญ่หุ่นหมีจะได้เอ่ยจบประโยคคนที่ถือวิสาสะหยุดยืนข้างเธอตั้งแต่ทั้งคู่เริ่มสนทนากันก็คว้าหมับเข้าที่ลำแขนกลมกลึง แล้วลากร่างบางติดมือไปอย่างหน้าตาเฉย ทำเอาหมอกฤษถึงกับอ้าปากค้าง ครั้นจะสบถด่าด้วยความหัวเสียอีกฝ่ายก็ลากคิริมาไปไกลเสียแล้ว “

“คุณคงไม่รู้หรอกว่าคนรอสัญญามาตลอดสิบกว่าปีมันรู้สึกยังไง”เขาเอ่ยเสียงพร่าติดจะสะท้านจนเธอคิดว่าตัวเองหูฝาด จากนั้นก็ผละห่างไปเสียดื้อๆ วาจาที่คนบุกห้องทำงานทิ้งท้ายเอาไว้ทำให้คิริมายืนนิ่ง หัวสมองคิดให้วุ่นไปหมด สัญญาอย่างนั้นหรือสัญญาอะไร? ค่ำวันเดียวกันพงษ์สวัสดิ์ ธีรเดช คิมหันต์ และเผ่า ก็นัดกันมาร้านเหล้า ซึ่งสองรายหลังเดินทางจากอังกฤษมาทำธุระเรื่องงานที่กรุงเทพเมื่อสามวันก่อน พอเสร็จธุระสองหนุ่มก็ตีตั๋วเครื่องบินขึ้นเหนือมาหาเขากับธีรเดชที่เชียงใหม่ เนื่องจากนานๆ จะได้กลับบ้านเกิดทีจึงถือโอกาสลาพักร้อนถึงสองอาทิตย์เต็มๆ คนที่มาถึงผับก่อนเพื่อนไม่พูดพร่ำทำเพลง มาถึงก็สั่งเครื่องดื่มมาบริการตัวเองโดยปฏิเสธสาวสวยหุ่นสะบึมที่ทางร้านภูมิใจนำเสนอ เพราะไม่มีอารมณ์จะมองหน้าผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น ผู้หญิงสมองเลอะเลือนอย่างคิริมาทำให้เขาแทบบ้า ตั้งแต่ที่เธอย้ำใส่หน้าเขาอีกครั้งว่าเธอจำเขาไม่ได้เขาก็แทบคลุ้มคลั่ง ไม่มีสมาธิทำงาน จนร่ำๆ ว่าจะบุกห้องทำงานของอีกฝ่ายอีกรอบ แล้วไปคาดคั้นให้ได้คำตอบอย่างใจ “เฮ้ย! เพลาๆ หน่อยก็ได้เว้ยไอ้ป๋า”หลังจากนั่งเอนหลังด้วยท่าทางผ่อนคลายมอ

“ตัวใหญ่หยุดเลยนะ อย่ามาชวนน้องซน ถ้าแม่จับได้เราสองคนต้องถูกบ่นจนหูชาแน่ๆ” ปรเมศหันซ้ายแลขวา แล้วพุ่งเข้าไปจับแขนพี่สาวพร้อมกระซิบกระซาบปราม “ก็อย่าให้แม่รู้สิ…” คิริมาเอ่ยอย่างก๋ากั่นพร้อมขยิบตาให้ ท่าทางห้าวเป้งแบบเกินหน้าเกินตา แถมยังไม่เกรงใจการแต่งตัวสุดเรียบร้อยระดับคุณป้าทำให้ปรเมศถึงกับอ้าปากค้าง “ใครถึงที่ทำงานหลัง คนนั้นต้องสละเวลามาดูโครงการใหม่ช่วยพ่อ” คิริมาบอกเงื่อนไขของเกมอย่างยิ้มๆ แล้วเปิดประตูรถออก ก่อนจะเอ่ยสำทับคนที่เอาแต่ยืนอึ้ง “ถ้าแพ้แล้วต้องทำงานจนไม่มีเวลาไปตามจีบหมอน้ำพี่ไม่รู้ด้วยนะ” ขาดคำเธอก็ปิดประตูรถ แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์เสียงดังกระหึ่ม ก่อนจะเหยียบคันเร่งออกตัวไป “ฮึ่ม! อย่าให้น้องชนะนะตัวใหญ่ น้องจะเรียกร้องเอามากกว่าการทำงานช่วยพ่อเสียอีก” คนที่ช้ากว่าพี่สาวหนึ่งก้าวเข่นเขี้ยว ก่อนจะกระโจนขึ้นไปนั่งคร่อมบิ๊กไบค์ สตาร์ต แล้วขับออกไป สองพี่น้องไล่บี้และผลัดกันขึ้นแซงมาได้สักพัก ก่อนที่ผู้เป็นพี่สาวจะกดเปิดกระจก แล้วยกมือส่งสัญญาณบอกคนที่กำลังบึ่งรถตามมาว่ามีอุบัติเหตุข้างหน้า หลังจากตีไฟจอดรถเทียบฟุตปาธก็เห็นว่าน่าจะเป็นรถกร

“คุณหญิงป้านารีไม่กล้ามีปัญหากับพ่อฉันหรอก เพราะท่านรู้ดีว่าเวลาพ่อฉันของขึ้นมันเป็นยังไง”หลังจากขยับนั่งเชิดหน้าหลังตรงดูทระนงสมตำแหน่งรองผู้อำนวยการ คิริมาก็กดเสียงต่ำเอ่ยเนิบนาบด้วยมาดสุขุม เกือบหนึ่งปีแล้วที่เธอได้รู้จักกับพิชญะ วาสินี และกิรณา ผ่านทางคุณหญิงนารีซึ่งสนิทสนมกับแม่ของเธอเป็นอย่างมาก สามคนนี้เป็นเด็กกำพร้าที่คุณหญิงท่านเมตตานำมาชุบเลี้ยง และส่งเสียให้ได้รับการศึกษาทัดเทียมกับลูกผู้รากมากดี พอจบก็เข้ามาทำงานในโรงพยาบาลของเธอในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายทั้งสามคน ยอมรับว่าตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งปีที่รู้จักกันมาทั้งสามดีกับเธอมาก คอยช่วยเหลือในบางครั้ง เทคแคร์ในบางครา จนเธอตายใจ ซึ่งน้องชายมักจะติงเสมอว่าไว้ใจได้แน่เหรอ แต่มารดาก็การันตีว่าไว้ใจได้ชัวร์ เพราะทั้งสามเปรียบเสมือนลูกหลานของคุณหญิงนารีซึ่งเป็นคนสนิทของท่าน แถมท่านยังให้คนสืบประวัติมาแล้วว่าทั้งสามเป็นคนเอาการเอางาน และไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยมาก่อน เหตุผลประกอบกันทำให้คนแทบไม่มีเพื่อนเลือกที่จะเชื่อมารดาดูสักครั้ง เพราะท่านหวังดีอยากให้ลูกสาวเข้าสังคมบ้างและไม่คร่ำเคร่งอยู่แต่กับงานจนเกินไป ฉะนั้นเธอจึงเริ่มเป