All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์: Chapter 31 - Chapter 40

จนในที่สุดคิริมาก็ตัดสินใจสอบถามนายปราบและคุณหญิงปรางทิพย์ คราแรกนั้นท่านทั้งสองต่างทำท่าอึกอักด้วยความลำบากใจ กระทั่งทนเสียงรบเร้าไม่ไหว สุดท้ายก็ยอมที่จะไขข้อข้องใจ ซึ่งความจริงที่ได้รับรู้เรื่องพ่อกับแม่แท้ๆ ของเธอฆ่ากันตายก็ทำให้คิริมาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ อีกทั้งเสียศูนย์และช็อกไปเลยทีเดียวเมื่อได้รู้ว่าตนไม่ได้มีสายเลือดจิรกุลโดยกำเนิด เธอรู้สึกว่าตัวเองมาอยู่ผิดที่ผิดทาง มาอยู่ท่ามกลางคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเลย แถมยังมาเป็นภาระของพวกเขาอีก แต่คนที่เธอเข้าใจว่าเป็นพ่อ แม่ และน้องชาย ล้วนดีกับเธอ ประเสริฐจนเธอไม่รู้ว่าจะทดแทนบุญคุณมากมายมหาศาลนั้นเช่นไร พอคิริมาตัดสินใจขอย้ายออกไปอยู่เพียงลำพังเพราะนึกละอายใจและสับสนเหมือนคนหลงทาง ผู้ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ เสมอมาก็ถึงกับเอ่ยทั้งน้ำตาว่าอย่าไปจากท่านเลย ถึงแม้เธอจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่พวกท่านก็เลี้ยงดูฟูมฟักมาด้วยความรักโดยไม่คิดจะหวังผลตอบแทน หวังก็แต่ว่าเธอจะยอมรับทั้งสามคนเป็นครอบครัว เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และจะใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ร่มเงาของจิรกุลอย่างมีความสุข โดยไม่ตะขิดตะขวงใจว่าเธอคือคนนอก

เธอจะท้องไหม?นั่นคือสิ่งที่คิริมาคิดวกไปวนมาอยู่ในหัวจนนอนไม่หลับ ฟุ้งซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต ข้อความในกระดาษโน้ตเเผ่นนั้นทำให้เธอจิตตก เพราะถึงแม้หลังจากกู้สติตัวเองกลับคืนมาแล้วจะรีบแจ้นออกจากโรงแรม จากนั้นก็พุ่งไปยังร้านขายยาที่ใกล้ที่สุด แต่ก็ใช่ว่าจะปลอดภัยหายห่วงร้อยเปอร์เซ็นต์ ในเมื่อเธอผ่านการมีเพศสัมพันธ์มาตั้งหลายชั่วโมงถึงได้มีโอกาสกินยาคุมฉุกเฉิน จากนั้นก็มีคำถามผุดขึ้นมาในหัวซ้ำๆ อีกว่า ถ้าเธอเกิดท้องขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง?ไปๆ มาๆ คิริมาก็มีอาการจิตตกฟุ้งซ่านจนแทบทำอะไรไม่ได้ หนักเข้าก็ถึงขั้นต้องนั่งหลับตาทำสมาธิ เพราะไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไรสักอย่าง วันอาทิตย์แต่เธอยังต้องมาทำงาน เพราะมีเอกสารที่ค้างคามาจากต้นสัปดาห์รอให้สะสาง ซึ่งบางอย่างก็เป็นเรื่องด่วนทำให้มิอาจเพิกเฉยหรือพักผ่อนอยู่บ้านอย่างที่เคยทำเป็นประจำในช่วงวันหยุด อีกอย่างก็คิดว่าการมาทำงานจะทำให้สมองเลิกฟุ้งซ่านได้บ้างไม่มากก็น้อย ตั้งแต่ก้าวเข้าสู่โรงพยาบาลในช่วงเช้าตรู่ที่ผ่านมาเธอก็รู้สึกเสียวสันหลังอย่างไรชอบกล ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เหมือนมีใครบางคนจับตามอง หรือไม่ก็สะกดรอยตามอย่างน

ตกบ่ายคิริมาก็ขึ้นตึกผู้ป่วย วันนี้เธอไม่มีราวน์วอร์ด แต่เมื่อเช้าอาจารย์หมอกมลโทรมาไหว้วานให้ช่วยออกตรวจคนไข้ที่นัดไว้ในช่วงบ่ายแทน นัยว่าเป็นคนไข้พิเศษที่รู้จักมักคุ้นและมีบุญคุณต่อกันมาอย่างยาวนาน ซึ่งท่านนัดไว้แล้วก็ไม่อยากจะเลื่อนนัดเพราะต้องติดตามผลการรักษาอย่างใกล้ชิด แต่เนื่องจากว่าท่านติดธุระด่วนอย่างกะทันหัน ประจวบเหมาะกับที่เธอตั้งใจจะอยู่สะสางงานไปจนถึงช่วงหัวค่ำ ฉะนั้นคิริมาจึงมิอาจปฏิเสธได้ เพราะการรักษาคนไข้เป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว และยิ่งรู้ว่าคนไข้มีปัญหาในทางที่เธอถนัดในการรักษาคิริมาก็ยิ่งเต็มใจ “สวัสดีค่ะคุณลุง”แพทย์หญิงคิริมากล่าวทักทายคนไข้ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งคนที่กำลังนอนซังกะตายอยู่บนเตียงก็หันมามองหน้าคุณหมอสาว ก่อนจะรีบยกมือไหว้จนเธอรับไหว้แทบไม่ทัน ยิ้มบางๆ ให้คนไข้ แล้วก็ก้มหน้าเปิดชาร์ตคนไข้ที่พยาบาลเพิ่งยื่นมาให้ เพื่อดูผลการตรวจรักษาคร่าวๆ ในครั้งที่ผ่านมา จากประวัติการรักษา คนไข้เป็นโรคเบาหวาน โรคความดัน และมีภาวะไตเสื่อมร่วมด้วย ซึ่งเรื่องรายละเอียดตรงจุดนี้คิริมารู้มาจากอาจารย์หมอกมลคร่าวๆ แล้ว และยังรู้มาอีกด้วยว่าคนไข้ถูกส่งตัวมาโรงพย

ทางโรงพยาบาลได้ตระหนักและเล็งเห็นความสำคัญของการลดความเสี่ยง ฉะนั้นจึงได้คัดสรรและจัดตั้งทีมผู้ชำนาญการขึ้นมาโดยเฉพาะ และมีนวัตกรรมที่ช่วยให้การเจาะเลือดมีความแม่นยำ ปลอดภัย และรวดเร็วมากยิ่งขึ้น โดยใช้เครื่องสแกนหาเส้นเลือด ที่ทำงานโดยการยิงแสงสแกนลงไปที่ผิวหนังจุดนั้นๆ จากนั้นเครื่องก็จะสแกนและคำนวณหาเส้นเลือด แล้วฉายภาพให้เห็นเส้นเลือดเป็นเงาด้วยตาเปล่า“สวัสดีค่ะท่านรอง”ผู้มาใหม่ค้อมหัวพร้อมเอ่ยทักทายด้วยท่าทางนอบน้อม คิริมาถึงได้หลุดออกจากภวังค์ พยักหน้าเล็กน้อย แล้วถอยออกมาเพื่อเปิดทางให้อีกฝ่ายได้ทำการเจาะเลือดของผู้ป่วยอย่างถนัด “ว่ายังไงหมอ ให้ลุงออกจากโรงพยาบาลไปพักที่คอนโดของลูกชายลุงได้ไหม” คล้อยหลังพยาบาลจากทีมเจาะเลือดนายบัญชาก็เอ่ยวิงวอนหมอด้วยประโยคเดิมอีกครั้ง “หมอทำอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ ค่ะ เพราะตามที่บอกเลยว่าระดับน้ำตาลของคุณลุงยังสูงอยู่ ความดันก็ยังสูงอยู่” คุณหมอสาวยังคงเอ่ยด้วยท่าทางใจเย็นเช่นเคย “โธ่…หมอ” คนไข้โอดครวญด้วยสีหน้าเหมือนกินยาขม คิริมาทำได้เพียงยิ้มอ่อนๆ อย่างเห็นใจ แต่ก็ทำตามที่อีกฝ่ายต้องการไม่ได้ เพราะยังไงก็ต้องให้แพทย์เจ้าของไข้มาปร

เธอรู้จักเขา ผู้ชายที่เดินตามหลังน้องชายเข้ามา นายแพทย์พงษ์สวัสดิ์ วรางกูรหมอเกรียนผู้ไม่สนโลกแห่งปี และมีแนวโน้มว่าฉายานี้จะล่วงเลยไปถึงในอนาคตไอ้หนุ่มหน้าตาจัดว่าหล่อลากไส้ ผิวขาวออร่าพุ่งทะลุสี่ดี นัยน์ตาร้ายๆ ตี่แต่กลับดูน่ามองและเป็นเสน่ห์เฉพาะตัว ผมทรงวัยรุ่นเซตให้ดูยุ่งๆ หน่อยไฮไลต์สีเทา ทาขอบตาดำนิดหน่อยส่งให้หน้าดูหล่อคมเข้มขึ้น แถมยังเจาะหู ชอบทำหน้ากวนๆ แต่มีโลกส่วนตัวสูง และมาดขรึม เข้าถึงอารมณ์และเดาใจยาก บางคราวก็ดูเหมือนจะมีความขัดแย้งในตัวเอง บุคลิกลักษณะเป็นเพลย์บอยลุคแบดๆ ชนิดที่ถ้าคนไม่รู้จัก หรือไม่เห็นเขาสวมเสื้อกาวน์ก็คงไม่มีใครคิดว่าเขาจะเป็นจิตแพทย์อันดับหนึ่งของรุ่น เพราะมองยังไงก็เหมาะที่จะเป็นนักร้องเกาหลี หรือไม่ก็เน็ตไอดอลที่ชอบทำตัวสุดโต่งมากกว่า เขายังคงแต่งตัวในสไตล์ไม่แคร์โลกเหมือนสมัยเรียนไม่มีผิด หมอนอกคอก! แต่ฮอตเวอร์ในหมู่สาวๆ ที่ชอบเด็กแนวสไตล์แบดบอย เขาไม่สนว่าใครจะมองยังไง ใครจะว่าเขาแต่งตัวไม่เคารพในวิชาชีพเขาก็ไม่แคร์ ในเมื่อถึงเวลาที่เขารักษาคนไข้เขาก็ใช้วิชาชีพที่ตัวเองร่ำเรียนมาอย่างสุดความสามารถและไม่เคย