All Chapters of เด็กร้ายเดียงสาของมาเฟีย NC20+: Chapter 111 - Chapter 120

“ไอ้ภุม...เป็นอะไร” พันแสงเห็นสีหน้ามันอดถามไม่ได้ นอกจากพระศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยเห็นมันหวาดกลัวอะไร“ไอ้แสง...มึงให้เมียมึงห่าง ๆ กูไว้เลยนะแม่มึงขุดพระโบราณมาให้เมียมึงใส่ กูจะไม่สบายเอา” เขาไม่ชอบมาบ้านพันแสงก็เพราะแบบนี้ ของดีเก่าเก็บอยู่ที่บ้านหลังนี้ส่วนใหญ่ พระที่บอกว่าของแท้ตามท้องตลาดนั่นล้วนเรื่องโกหกทั้งเพ ถ้าถามว่าพระที่ไหนแท้ ห้องเก็บสมบัติไอ้แสงนี่แท้ทั้งหมด มูลค่าไม่ต้องพูดถึงประมาณไม่ได้หรอก“เออ...เดี๋ยวจะบอกให้” พันแสงคิดไว้แล้วว่าคุณแม่ต้องงัดเครื่องรางของขลังของตัวเองออกมา เพราะว่าเวลาเขาเจอเรื่องไม่ดี หรืออุบัติเหตุก็มักจะได้เครื่องรางมาติดตัวแต่เพื่อนของเขามันคนเหมือนไม่ใช่คน ใส่ของพวกนี้มันร้อน ก็เลยต้องถอดเก็บ นี่คงจะหาอะไรให้เมียเขาใส่อีกสิท่า“เออ...จะบอกว่าเมียมึงนะได้รับพรวิเศษอยู่แล้ว เครื่องรางไม่จำเป็นก็ได้” กุมภัณฑ์ไม่ได้บอกเรื่องนี้เพราะเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรบอก แต่แค่เกริ่นก็พอ เวลาเจอกันจะได้ไม่ร้อนรนมาก“นั่นสิ...รวิบอกว่าตัวเองมักจะโชคดี”“กูว่าโชคร้ายเรื่องเดียวได้มึงเป็นสามีนี่แหละ”ยศสรันว่าแดกเพื่อน ใครจะไปคิดว่าคุณพันแสงจะมีคนปองร้ายเอาได้ ดีนะว

“พักสักหน่อยไหม เห็นออกไปทำงานทุกวันเลยช่วงนี้” ศศินาไม่เคยเห็นลูกชายขยันทำงานมากมายขนาดนี้ ปกติจะเข้าไปอาทิตย์ละไม่กี่วัน ไม่รู้ว่างานมีปัญหาหรือเปล่า “ไว้หลังวันเกิดแม่ว่าจะพักสักอาทิตย์ครับ” “ก็ดี...แม่ว่าจะชวนคุณวิมลไปดูสถานที่จัดงาน และเลือกวันแต่งงานแล้วนะ เรานะขอน้องแต่งงานหรือยัง” แม้ว่ายังไงก็ต้องแต่ง แต่สมัยนี้เขาก็ต้องขอแต่งงานเป็นทางการทั้งนั้นแหละ “แม่ครับ...งั้นผมขอยืมงานวันเกิดแม่ขอรวิแต่งงานหน่อยได้ไหมครับ” พันแสงไม่ใช่ขี้เกียจหาสถานที่ แต่ว่าบ้านของเขานี่แหละอบอุ่นที่สุด เขาอยากให้เธอมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เธอทำให้เขารู้สึกว่าบ้านน่าอยู่ขึ้น “ได้สิ...แต่ว่า...แม่ไปสั่งให้ออแกไนซ์จัดดอกไม้มาเพิ่มก่อน” ศศินาเดินออกไปจัดการทันที พรุ่งนี้มีเหล่าเพื่อนสาวเหลือน้อยทั้งหลายมากันเยอะ จะน้อยได้ยังไง ทั้งสั่งอาหารเพิ่มขึ้นอีกเรียกได้ว่าจัดเต็มเพื่อลูกชายโดยเฉพาะ พันแสงรับน้ำส้มจากเมียรักมา พร้อมยื่นแก้มให้หอม ฟอด! “ทำไมอ้อนจังคะ” หญิงสาวเดินไปนั่งบนตักของชายหนุ่ม แววตาอ่อนล้าเมื่อครู่หายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นแววตาสด

“จนเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสกลับมาสานสัมพันธ์อีกครั้ง แล้วผมจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีกแล้ว...วันนี้ผมรู้ว่าเป็นวันเกิดแม่แต่อยากมอบของขวัญชิ้นใหญ่ ด้วยการพาสะใภ้เข้าบ้านให้แม่...ครับ” เขาหันกลับมามองรวิวรรณที่ยืนอมยิ้มกับคำพูดของเขา เธอเขินหนักมาก มือเย็นเฉียบ หัวใจเต้นตึกตัก“วันนี้ผมว่าเราทั้งคู่พร้อมแล้วนะ...มาเป็นครอบครัวเดียวกันเถอะ มาตื่นพร้อมกัน หลับพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน แล้วก็ แต่งงานกันนะครับ”สิ้นเสียงคำว่าแต่งงานกันนะครับ เสียงปรบมือและเสียงผิวปากของบรรดาเพื่อนพ้องด้านหลังก็ดังกึกก้อง คนิ้งหยิบเวลเจ้าสาวขึ้น แล้วรีบวิ่งไปเสียบที่ผมของเพื่อน ก่อนจะรีบวิ่งออกมารวิวรรณเหมือนตัวเองฝันไป เธอหูอื้อไปหมด เพื่อนรู้ แม่รู้ แต่เธอไม่รู้ว่าเขาจะเซอร์ไพรส์เธอแบบนี้‘เขาขอเธอแต่งงาน!’ชายหนุ่มคุกเข่าลง หยิบแหวนที่เตรียมไว้ เปิดออกมา ท่ามกลางเสียงเชียร์ แล้วก็ป้ายด้านหลังที่มีลูกโป่งห้อยนั้นโบกสะบัดคำว่าแต่งงานกันนะ ภาษาอังกฤษแต่งเลย แต่งเลย แต่งเลยรวิวรรณมองไปรอบ ๆ ทั้งเพื่อนที่เก็บเงียบ คุณแม่ของเธอและของเขารู้เห็นเป็นใจกันไปหมด น้ำตาของเธอเอ่อคลอ มองดวงหน้าชายคนรัก

เสียงเล็กครางเร่าเมื่อตัวตนของเขาเสียดสีเข้ากับกลีบกุหลาบชุ่มฉ่ำของเธอ ร่างเล็กขยับอย่างรู้งาน ขณะที่เธอขยับโลมเล้าอยู่นั้นมือหนาของเขาก็รูดซิปเกาะอกเธอออก ริมฝีปากกระจับสวยของเขาโน้มาครอบครองสองเต้าอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม เบื้องล่างเอวเล็กก็สะบัดขึ้นลงรีดความชุ่มฉ่ำเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับสอดใส่ หญิงสาวแอ่นอกเงยหน้าส่งเสียงครางหวานกับลมหายใจหอบถี่ออกมา “บะ...บี๋...รวิจะเสียบแล้ว...อื้อ” “ครับ...ช่วยพี่หน่อยนะครับคนสวย” เขาเงยหน้าขึ้นจากทรวงอก แล้วยกสะโพกนุ่มนิ่มของเธอ พวงแก้มใสกลายเป็นสีแดงยิ่งกว่าปัดบลัชออน เธอยกสะโพกขึ้นขยับแล้วค่อยโอบรัดความแข็งแกร่งของเขา ปล่อยให้มันเคลื่อนเข้าไปในร่างกายผ่านโพรงเนื้อจนมิดสุดด้าม อื้อ เธอร้องออกมาทั้งเป่าปากเพราะความแน่นนั้น แล้วเริ่มต้นขยับทีละนิด ทีละนิดเป็นจังหวะ สองมือจับที่ไหล่กว้างของเขาร่อนเอวอย่างพลิ้วไหวจนคนที่โดนขึ้นร้องไม่เป็นเสียง ริมฝีปากชายหนุ่มเอาแต่คลอเคลียดูดดึงสองเต้าอย่างย่ามใจ สองร่างสอดประสานแนบแน่นเป็นจังหวะของเนื้อหนุ่มและเนื้อสาวกระทบกัน เมื่อขยับไปได้สักพักรวิวรรณก็เร่งจังหวะขึ้นแรงตอดรั

ใครจะคิดว่าคนอย่างพันแสงจะตกหลุมพรางรวิวรรณเอาจนได้ บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่น วิมลดารายิ้มแก้มปริที่ลูกสาวมีคนดูแลแล้วงานแต่งงานผ่านไปสองวัน แม้ว่าจะคลายเมื่อยล้าจากเจ้าบ่าวที่ชวนเข้าหอไม่พัก แต่ก็ยังเพลียอยู่รวิวรรณอาบน้ำแล้วนั่งดูรูปยิ้มให้กับรูปต่าง ๆ โดยเฉพาะรูปที่เขากราบตักเธอ ช่างถ่ายรูปรู้ใจเธอจริง ๆคิก คิก ๆ ๆ“หัวเราะอะไรครับที่รัก” พันแสงออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำแต่ยังไม่ได้แต่งตัวเดินมาหาเมียก่อน เพราะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว“รูปแต่งงานค่ะ น่ารักมาก เดี๋ยวจะเอาไปใส่กรอบแขวนไว้หัวเตียง” เธอส่งรูปให้กับร้านแล้วก็ปิดโทรศัพท์ พันแสงก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะรูปคู่แต่งงาน คุณแม่ก็อัดใส่กรอบไว้ตรงทางขึ้นบันไดแล้ว ภรรยาสุดที่รักของเขาคงจะอยากมีในห้องสักรูปรวิวรรณนอนมองชายหนุ่มกำลังเช็ดน้ำออกจากหัว กลิ่นหอมของแชมพูสำหรับผู้ชายเตะเข้าจมูกจนเธออยากดม จึงเร่งเขา“เสร็จหรือยังคะ...เร่งหน่อยสิ”“ผมเสร็จช้าคุณก็รู้”“เสร็จช้าอะไรคะ...ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย” เขาเป็นสามีที่ดีมาก การบ้านส่งทุกวันไม่ว่างเว้นไม่พอยังเบิ้ลให้ทุกรอบ เธอเลิกกินยาคุมตั้งแต่ยังไม่แต่งงานป