All Chapters of เด็กร้ายเดียงสาของมาเฟีย NC20+: Chapter 151 - Chapter 160

ไม่ใช่แค่เสียงจากข้าวหอมและพสิษผู้เป็นพ่อเท่านั้น แต่สิรินทิพย์ผู้เป็นแม่ที่ล้างจานอยู่ในครัวก็เข้ามาทันได้ยินเสียงจากชายหนุ่มแปลกหน้า ผู้ที่มาส่งลูกสาวทั้งยังแนะนำตัวว่าเป็นแฟนกัน หลังจากหายกันไปทั้งคืนกับอีกหนึ่งวัน “เอ่อ...พ่อคะ...แม่คะ เดี๋ยวหอมมานะคะ” ข้าวหอมรีบลากพี่ออสตินออกไปข้างนอก อยู่ ๆ มาแนะนำแบบนี้ได้ยังไง แม่เธอไม่เป็นลมตายหรือไง แบบนี้พวกท่านก็รู้น่ะสิว่าเมื่อคืนเธอกับเขา... “โอ๊ย...หยิกพี่ทำไมเนี่ย” “ยังจะมาถามอีก” ออสตินที่ไม่รู้ว่าข้าวหอมเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก ก็เขาอยากเปิดตัวก็ต้องเริ่มจากที่บ้านเธอนี่ไง แล้วเขาก็เป็นคนชัดเจนด้วย อีกอย่างเขาก็มีอาชีพที่ทำเงินเลี้ยงเธอได้สบายไม่ต้องขอเงินพ่อแม่ใช้ให้คุณนายมาลิณีต้องบ่นปากเปียกปากแฉะ ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องผู้หญิงของเขา แต่ตอนนี้เขามีแค่เธอคนเดียว “พูดอย่างนั้นได้ยังไง ก็เราไม่ได้...” “แล้วเมื่อคืนใครบอกว่าเป็นผัว” คราวนี้ออสตินทวงสิทธิ์บ้าง เมื่อคืนเขาและเธอก็น่าจะเคลียร์สถานะกันเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำ แล้วทำไมวันนี้ยังอยากปิดบังอีก นี่ยังไม่ได้เห็นไอจีของเขาสินะ

เมื่อกับข้าวพร้อมแล้ว ออสตินก็เลือกนั่งข้างข้าวหอม พร้อมกับตักไข่พะโล้ที่ช่วยคุณแม่เคี่ยวเองกับมือให้ทาน คนที่ไม่เคยถูกเอาใจก็ยิ้มเขินกับการกระทำของเขา ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ก็ยิ้มอย่างลำพองใจ คิดว่าอย่างไรลูกเขยคนนี้คงไม่หนีไปไหน เพราะดูท่าทางเอาอกเอาใจลูกสาวเก่งเสียเหลือเกิน “กินปลาทูด้วยลูกจะได้บำรุงสมอง” “แม่คะ...ถ้าปลาทูมันช่วยให้ฉลาดจริง ป่านนี้หอมเรียนหมอเรียนวิศวะไปแล้ว” เหมือนคนด้านข้างจะไม่พอใจที่เธอเปรียบเปรย เพราะไอ้คำว่าหมอมันอยู่ในประโยคของเธอด้วย และนั่นทำให้เขาเอามือไปลูบบนต้นขาของเธอ เพื่อเป็นการเตือนครั้งที่หนึ่ง ข้าวหอมขึงตาใส่ที่เขามาทำอะไรรุ่มร่ามแถวนี้ทั้งยังปัดมือของเขาทิ้ง แต่ก็ต้องสนใจคำพูดของคุณแม่ที่สนทนากับเธอเรื่องหมอเรื่องวิศวะ “จริงสิ...ไม่มีหมอหรือวิศวะมาจีบบ้างเหรอ” “มีครับผมนี่ไง เรียนวิศวะปีสี่” ออสตินรีบดักทางไม่ให้ชงเข้าทางหมอทันที เพราะเขาเพิ่งจะจัดการฮุกหมัดหนักด้วยการเปิดตัวว่ากำลังคบกับเธอ หรือบอกให้รู้ว่าเรากำลังกินกันอย่างเปิดเผยนั่นเอง เผื่อไอ้หมอหน้าโง่ที่ฉลาดแต่เรื่องเรียน แต่เรื่องอื่นก

“ครับ” เสียงนุ่มตอบรับคำขอร้อง ถ้อยคำของคนที่เคยเป็นเด็กลับของเขาเปล่งออกมาแสดงถึงความต้องการ ทำให้อารมณ์ด้านดิบเถื่อนของเขาผุดออกมา ร่างกายใหญ่โถมทับพร้อมกับฉกเรียวปากเข้าครอบครองเต้าอวบอิ่ม ขณะที่บั้นเอวแกร่งแทรกเข้าใจกลางสาวแล้วก็ค่อย ๆ กดลงมาในช่องทางอันคับแคบ ที่ชื้นฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำหวานของคนที่ร้องขอ แม้ว่าจะยังคับแน่นแต่เขาก็ไม่ถอดถอน ดันตัวตนใหญ่โตเข้าไปทีเดียวสุดลำลึงค์ จนคนใต้ร่างสูดปากไม่หยุด “ซี้ด~อ่าห์~ พี่ออสตินเราจุก” ข้าวหอมแม้อยากแทบขาดใจ บั้นเอวส่ายสะบัดไปมาอย่างต้องการก็จริง แต่ขนาดของเขาที่ใหญ่โตเล่นตอกตรึงเข้ามาทีเดียว มันก็ทำให้เธอจุกเหมือนกัน แม้จะได้แนบแน่นสนิทกันหลายครั้ง แต่ก็ไม่รู้สึกชินสักครั้งเดียว ร่างเล็กทิ้งสะโพกที่เคยแอ่นลงกับที่นอน แต่ทว่ารูซึ่งตอดขมิบสั่นระรัวยามที่เขาแทรกตัวตนเข้าไป ทำให้คนตัวใหญ่ทรมานที่ปลายหัวเช่นกัน จนต้องถอดตัวตนขึ้นพร้อมกับกระแทกเข้าหาสุดลำ ก่อนจะขยับถี่ ๆ “พี่ออสติน” ข้าวหอมครางชื่อเขาเสียงหวาน สองมือทาบบนที่นอนพร้อมขยุ้มผ้าปูขึ้น เพื่อระบายความเสียวที่อีกคนกำลังทำให้เธอ ยามที่เขาตอ

และแล้วกลางดึกเธอก็ไม่รอดจริง ๆ ใจจริงก็อยากจะพักแต่พอโดนสะกิดก็ขึ้นทุกทีเลย เธอก็เลยต้องตามใจเขาไปเรื่อย จนหกโมงเช้าร่างเล็กที่ควรตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนก็ไม่ยอมตื่น จนต้องเดือดร้อนคนที่นอนด้วยมาปลุก “ข้าวหอมครับ ตื่นได้แล้วครับ” เสียงนุ่มกระซิบชิดข้างใบหู ก่อนจะเป่าลมเข้าหูคนนอนขี้เซา ที่มีสาเหตุมาจากเขา “อื้อ...นอนอีกแป๊บหนึ่ง” “เดี๋ยวไปกินโจ๊กตอนเช้ากันจะได้สดชื่น” “ไม่กินได้ไหม” “ไม่ได้” ข้าวหอมที่ลากตัวเองขึ้นจากที่นอนเข้ามาในห้องน้ำ และใช่เธอนอนห้องเขา เพราะเพื่อน ๆ ของเขากลับไปหมดแล้ว คนที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหลังจากย้ายของลงมาเสร็จก็จับเธอกินอีก แล้วเธอก็หลับไปเลยโดยไม่รู้ว่าเขานั้นจับเธอใส่เสื้อผ้าด้วย แปรงสีฟันสีชมพูของเธอถูกเขายื่นมาให้พร้อมกับบีบยาสีฟันแล้ว เหลือแค่เธอแปรงฟันอย่างเดียว หลังจากนั้นเธอก็รับโฟมล้างหน้า มาจัดการทำความสะอาดใบหน้าอันเรียบเนียนของตัวเอง แต่ทว่าอีกคนมองด้วยรอยยิ้ม “ยิ้มอะไรคะ” “ก็แฟนสวย” “อย่างว่านั่นแหละ พี่ตาถึงมาก เราไม่คบใครง่าย ๆ หรอกนะ” ส

ออสตินถึงห้องก็เปิดประตูเข้าไปด้านใน คว้ามือถือของตัวเองมาปิด จากนั้นก็ของเธอด้วยแล้วโยนมันไปบนเตียง แล้วเอากล่องยามาส่งให้ก่อนจะนั่งหน้าบูดอยู่ตรงโซฟาที่ปรับนอนได้ “อาบน้ำก่อนไหมจะได้ล้างคราบเหงื่อด้วย” อีกคนถามเสียงอ่อนเพราะไม่เข้าใจว่าเขาโกรธเธอเรื่องอะไร “อาบด้วยกัน” เสียงเข้มจ้องเขม็ง “อะ...อาบก่อนดีกว่า เดี๋ยวเราค่อยอาบ” แม้ว่าวันนี้จะออกรบเพื่อแย่งชิงผู้ชายมา เพื่อให้แม่ได้ภาคภูมิใจว่าคนอย่างข้าวหอมฆ่าได้หยามไม่ได้ ผัวของเราก็คือของเรา คนอื่นไม่มีสิทธิ์มายุ่ง “ก็ได้แต่อย่าช้านะ” เขาวางแผนในใจไว้แล้ว และคิดว่าหลังเสร็จจะอาบอีกรอบแน่ ๆ เพราะจะเอาลำท่อนฟาดก้นงอน ๆ เสียให้เข็ด เขาเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วเปิดน้ำรดตัว จากนั้นถูสบู่อย่างรวดเร็ว แต่ก็พิถีพิถันจนสะอาดทุกซอกทุกมุม ยิ่งส่วนนั้นที่จะต้องทำภารกิจในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ ย่อมต้องได้รับการดูแลและใส่ใจความสะอาดอย่างดี เมื่อเขาเปิดประตูออกไป จากใบหน้าที่ยิ้มร่าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มร้าย อีกทั้งยังนั่งรอให้อีกคนที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำมาทำแผลให้อย่างสบายใจ โดยที่ตัวเองนุ่งเพียงผ้า