Lahat ng Kabanata ng พ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ : Kabanata 51 - Kabanata 60

"เมื่อคืนฉันแค่เมาหนัก ถึงผู้กองบอกว่าฉัน เป็นฝ่ายเริ่มก่อนก็เถอะ ฉันจำมันไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวตังเอ่ยตัดบท ถึงเขาบอกเธอเป็นคนเริ่มก่อน แต่เรื่องอะไรจะยอมรับละ เวลาเมาแล้ว ถึงฉันจะหื่นมากก็เถอะ ยอมรับไปทำไม คนที่ไม่รู้ตัวว่าตนถูกฤทธิ์ยาของคิริณได้แต่คิดแต่นั้นธีร์ณัฐกับไม่ยอมให้ยัยแมวยั่วสวาทตัวเมื่อคืนมาใส่ร้ายป้ายสีตน อยู่ฝ่ายเดียว เมางั้นเหรอ แล้วถ้าตอนนี้ ไม่ถูกฤทธิ์ยา ฤทธิ์น้ำเมา คนปากดีอย่างข้าวตังเธอยังกล้าปฏิเสธกล่าวหาว่าเขาข่มขืนเธออยู่ไหม เมื่อใช้วิธีพูดดีด้วยเธอไม่เข้าใจ งั้นคงต้องใช้วิธีของเขา ใบหน้าหล่อเหลาผุดรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก ดูสิว่าเขาข่มขืนเธออย่างที่เธอพูดไหม ปากหยักหนาโน้มเข้าไปประกบปากคนตัวเล็กลงอย่างรวดเร็วด้านคนที่ถูกธีร์ณัฐประกบปากจูบลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางถึงกับตากลมเปิดกว้างด้วยท่าทีตกใจ เรียวลิ้นเล็กเกี่ยวเข้าที่โพรงปากหนาอย่างลืมตัว แต่นั้นเขากับพึงพอใจจูบของเธอ จากที่ธีร์ณัฐจะจูบเล่นๆ เปิดปากคนที่กล่าวหาตน แต่พอข้าวตังเล่นเกี่ยวพันที่ลิ้นตน เขากับหยุดไม่ได้แบบนี้ ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มนั้นหอมหวานจับใจ ปากหนากดจูบลงอย่างหนัก จากนั้นจึงค่อยๆ ผละออก ด้าน

ด้านธีร์ณัฐหลังจากที่ข้าวตังกลับไปแล้ว เอาจริงนี้สามวันแล้วครับที่ผมไม่กล้าโทร และไลน์หายัยนั้น คำพูดของข้าวตังทำเอาผมจุกอยู่เหมือนกัน เมื่อเป็นเช่นนั้นวันต่อมาผมก็ต่อว่าไอ้คิริณ หนักหลายดอกอยู่เหมือนกัน โทษฐานที่ทำไรไม่ปรึกษาผม"อ๋อ ที่มึงโทรมาต่อว่ากูเนี้ย โดนน้องข้าวตังเขี่ยทิ้งเหรอครับ" คิริณเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะใจ ที่ได้แกล้งเพื่อน"สัส แม่งแสนรู้ชิบหาย" ธีร์ณัฐต่อว่าคนปลายสาย"ไอ้เราก็คิดว่าจะทำให้เพื่อนมีความสุข ที่ไหนได้กับทำให้เพื่อนร้าวฉาน" คำพูดของคิริณยังดังอยู่ในหัวของเขา"สัส อย่าให้เจอ เดะโดนตีน..." ธีร์ณัฐได้แต่คาดโทษตัวต้นเหตุหลังจากที่วันนี้ผมได้รับคำสั่งไปปฎิบัติราชการด่วน ภารกิจปฏิบัติหน้าที่ ที่ต่างจังหวัดเป็นเวลานานถึง 2 เดือน ให้ตายเถอะ ไหนจะเรื่องงานราช งานที่บริษัท และเรื่องส่วนตัว สามวันนี้รู้สึกว่ามีเรื่องให้คิดตลอด กับข้าวตังที่เธอโกรธก็ยังไม่มีเวลาเคลียร์ ผมไม่ชอบคุยหรือง้อเธอทางโทรศัพท์ ผมชอบคุยซึ่งๆ หน้า ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน สายตาคมเหลือบมองนาฬิกาเห็นทีวันนี้ ออกเวรไปผมคงต้องไปเคลียร์กับเด็กขี้น้อยใจอย่างข้าวตังแล้วแหละ เมื่อถึงเวลาธีร์ณัฐถึงกับขั

ด้านธีร์ณัฐเมื่อพี่สาวชวนเช่นนั้น เขาเองก็ไม่ปฏิเสธ ธีร์ณัฐเลือกร้านอาหารที่เป็นภัตตาคารหรู ที่เขาและเพื่อนๆ นั้นมักจะมาทานที่นี่บ่อย อาหารอร่อยถูกปากชวนติดลิ้น และที่สำคัญวิวดี เหมาะแกการพาใครสักคนมาดินเนอร์ จะว่าไปแล้วตอนนี้ยัยตัวแสบของเขาจะทำอะไรอยู่น๊า ธีร์ณัฐพยายามทั้งโทร ทั้งไลน์หาข้าวตัง แต่นั้นก็เหมือนเดิม เธอไม่คิดจะรับสายเขาร่างสูงเข้ามานั่งภายในภัตตาคารแห่งหนึ่ง แต่ขณะที่นั่งได้ไม่นาน แต่จู่ๆ สายตากับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ โชว์เรียวขาเรียวสวย ที่เดินไปยังอีกโต๊ะ ด้านธีร์ณัฐที่เห็นข้าวตัง ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับซะงัก ไม่รับสายเขาแต่กับมีเวลามานั่งทานข้าวกับไอ้เซนต์"ชุดก็ซื้อใหม่ให้ไปแล้ว สั้นๆ แหวกหน้า แหวกหลังแบบนี้ จะใส่สั้นอะไรนักหนา" แค่นั่งมองจากโต๊ะเขาก็มองทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ธีร์ณัฐที่เห็นร่างบางนั่งสับขาเรียวสวยอีกฝากโต๊ะ ร่างสูงถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสียสุดๆ สายตาคมจ้องมองร่างบางในชุดนักศึกษาอีกฝากโต๊ะอย่างไม่ละสายตา ธีร์ณัฐโกรธข้าวตังถึงกับเลือดขึ้นหนา ไปรับกันที่มหาลัยว่าหงุดหงิดแล้ว มาพอดรักกันที่ร้านอาหารชื่อดัง

"อย่าบอกนะ ว่าเป็นผู้กองธีร์จริง" ร่างสูงในชุดเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นที่แสนธรรมดายืนอยู่หน้าห้องของตน ด้านข้าวตังที่เห็นว่าคนกดออดหน้าห้องเป็นธีร์ณัฐจริง ตากลมเล็กถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นไม่นานก็มีสายจากโอเปอเรเตอร์จากคอนโดโทรเข้ามา"คุณข้าวตังใช่ใหม่คะ พอดีสามีของคุณมาขอพบนะคะ พี่เลยให้เขาขึ้นไป" ข้าวตังที่ได้ฟังเช่นนั้น ร่างบางถึงกับหน้าเหว๋อ แฟนไม่มีแต่กับมีสามี หึ.."สามี..." ข้าวตังทวนสิ่งที่ได้ยิน"ใช้คะ เขาบอกมาตามง้อภรรยา ที่งอนเขาเมื่อช่วงเย็น" ข้าวตังให้ตายเถอะ นี้เขาสร้างเรื่องโกหกอะไรของเขาเนี้ย ร่างบางถึงกับปวดหัวขึ้นมาตุบๆ"ออด ออด" ยิ่งเธอเอาแต่เงียบ แต่นั้นคนใจร้อนอยากง้อเธอ ถึงกับกดออดรัวๆ ข้าวตังจึงวางสาย"หึ...ให้ตายเถอะ แล้ววันนี้ฉันต้องทะเลาะอะไรกับเขาอีกเนี้ย..." เมื่อเกรงว่าห้องอื่นจะรำคาญเสียงก่อกวนของธีร์ณัฐร่างบางจึงยอมเปิดประตูให้กับเขาร่างบางในชุดนอนสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นยืนมือกอดอดเหลือบมองธีร์ณัฐด้วยท่าทีไม่พอใจ ที่เขามาหาเธอถึงคอนโดในยามวิกาล แต่ก่อนที่ข้าวตังจะอ้าปากต่อว่าธีร์ณัฐนั้น ร่างสูงถึงกับตีมึนเข้ามาสวมกอดคนหน้าบึ้งอย่างหน้าตาเฉย

ด้านข้าวตังร่างบางที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงนาฬิกาปลุกรบกวนเวลานอนของเธอ สายตากวาดมองไปทั่วทั้งห้องแต่กับไม่พบคนที่นอนกอดเธอมาตลอดทั้งคืน"ไปไหนของเขา หรือว่ากลับไปแล้ว" พอตื่นมาไม่เจอเขาความรู้สึกแปลบๆ กับวิ่งเข้ามาจุกที่หน้าอก จะไปก็ไม่บอกกล่าวกันเลยหรือไง คนขี้น้อยใจได้แต่คิด แต่นั้นจังหวะที่ลุกออกจากเตียงนอนนั้น กับรู้สึกได้ถึงอะไรเย็นๆ ที่นิ้วมือข้างซ้้ายของตน"แหวน งั้นเหรอ แหวนใครทำไมถึงมาอยู่ที่นิ้วมือฉันได้ นี้ฉันยังไม่หมั้นหมายกับใครซะหน่อย หรือจะเป็นของเขากัน" ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดใบหน้าสวยที่มึนงงกับอาการตื่นนอนในตอนเช้า พอเห็นแหวนเพชรขนาดกลางถูกสวมที่นิ้วของตน ข้าวตังถึงกับหายง่วงปานปลิดทิ้ง ใบหน้าสวยระบายรอยยิ้มออกมาด้วยท่าทีเขินอาย"เห็นนิ่งๆ เข้มขึมแบบนี้ ผู้กองธีร์ก็โรแมนติกแมนกันนะเนี้ย" คนที่ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ถึงกับระบายยิ้มออกไม่หุบ ถึงเช้านี้ไม่เจอหน้าหล่อของเขา แต่ก็มีแหวนแทนใจ ข้าวตังถึงกับยกนิ้วขึ้นมา"จุ๊บ" ที่แหวนเบาๆ ด้วยความรู้สึกดีอกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะเคยได้รับสิ่งของมีค่าจากคนในครอบครัว แต่ได้จากผู้ชายที่ตนรู้สึกดีมาตลอดความรู้สึกมันช่างต่