All Chapters of พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง : Chapter 141 - Chapter 150

6 เดือนต่อมา@เชียงใหม่จาก 1 เดือน 2 เดือน เนิ่นนานมาถึง 6 เดือน ร่างบางอุ้ยอ้ายที่เดินถือแฟ้มงานเข้าไซต์งานของพี่ชาย“น้องนิลไหวไหมคะ ถ้าไม่ไหวก็พักนะอย่าฝืน” เสียงหวานเอ่ยกับน้องสามี นานิลที่นิสัยเหมือนนนท์ไม่ผิดเพี้ยนที่ดื้อและไม่คิดจะฟัง ท้องโตขนาดนี้แล้วนานิลทั้งเดินทั้งวิ่งเห็นแล้วน้ำหวานลมแทบจับ ถ้าเกิดลื่นมาจะเป็นยังไง“นิลเดินไหวค่ะพี่หวาน สบายมาก” เดินบ่อยจะได้คลอดง่ายๆ อันนี้ก็เคยได้ยินโบราณเขาว่ากัน และตอนนี้ฉันก็ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่เป็นเวลา 6 เดือนแล้ว ฉันชอบที่นี่เพราะอากาศดียามเช้าสดชื่นเย็นสบายมาก พอพี่นนท์ประมูลงานเซ็นสัญญากับผู้ว่าจ้างเสร็จเราก็หอบหิ้วกันมาทำงานที่เชียงใหม่ ส่วนเรื่องพ่อของลูกฉันนั้นเหรอ ตั้งแต่ฉันฝากเอกสารการตั้งครรภ์ให้เขา ฉันเฝ้ารอโรมติดต่อมาทุกวัน แต่นั้นก็เหมือนฉันหวังลมๆ แล้งๆ เขาคงไม่สนใจฉันกับลูกจริงๆ แล้วแหละ เพราะนี้ก็ผ่านมา 6 เดือนแล้วอีกไม่กี่เดือนฉันก็ได้เจอหน้าเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของฉัน ที่ตอนนี้นาเบลล์ดิ้นเก่ง ดิ้นเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ฉันไปอัลตร้าซาวด์มาแล้ว ฉันได้ลูกสาวและแอบตั้งชื่อเขาว่า“นาเบลล์”ไม่รู้พอคลอดออกมาแล้วหน้าตาจะเหมื

ส่วนคนที่ทำให้โรมน้ำตาไหลอาบบนใบหน้าของเขานั้น อีกด้านของจังหวัดเชียงใหม่“น้องนิลคะ นาเบลล์หลับไปแล้ว น้องนิลจะไปซื้อของใช่ไหมคะ เดี๋ยวพี่ดูหลานให้เอง น้องนิลไปเถอะ” ด้านนานิลหลังจากที่พี่นนท์เสร็จโปรเจ็คใหญ่พี่ชายของฉันก็ประมูลงานชิ้นใหม่ได้อีก ซึ่งห่างจากที่เดิมไปประมาณ 10 กิโลจากที่จะหอบหิ้วกันกลับบ้านที่กรุงเทพก็เลื่อนไปก่อน ส่วนน้องเนยก็เรียนอยู่ที่เชียงใหม่ไปก่อนเช่นกันและตอนนี้บ้านเรามีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีก 1 คนลูกสาวตัวจ้ำม่ำยัยหมูนาเบลล์ลูกสาวสุดที่รักของฉันนั้นเอง ฉันคลอดนาเบลล์เดือนนี้ย่างเข้า 1 ขวบ 5 เดือนแล้ว จะว่าไปวันเวลาก็ผ่านไปไวมากอยู่เหมือนกันนะ ใบหน้าเจ้าเด็กน้อยตัวอวบๆ ของฉันที่ใบหน้า DNA ถอดแบบมาจากโรมแทบจะหมดทุกส่วน ปาก หู ตา จมูก รูปโครงหน้า ผิดกับโรมแค่เพศเท่านั้นแหละ ก็แค่คนอุ้มท้องและคลอดออกมาเท่านั้นเอง จะเหมือนหม่ามี้บ้างก็ได้นะลูก หน้าถอดแบบโรมมาซะคนเป็นหม่ามี้อย่างฉันยังแอบน้อยใจอยู่เหมือนกัน จะรักพ่อเขามากอะไรปานนั้น เอา DNA ใบหน้าแม่ไปบ้างก็ได้ลูก ฉันได้แต่คิดในใจ ตอนอุ้มท้องนาเบลล์ฉันรักและคิดถึงโรมมากเฝ้ารอให้เขาติดต่อมาหาฉัน แต่การรอคอยก็ไร้วี่แววข

2 วันต่อมา @เชียงใหม่ ด้านโรมหลังจากร่างสูงได้คำตอบจากพี่ชายของนานิล โรมก็ได้นัดเจอกับนนท์ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ ในเมื่อเป็นเรื่องส่วนตัวของน้องสาว นนท์เองก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งมาก แต่ก็เข้าใจหัวอกลูกผู้ชายด้วยกัน คนเราเมื่อผิดและสำนึกได้ นนท์เองก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร นานิลจะเอายังไงต่อก็สุดแต่น้องสาวจะตัดสินใจ“ในเมื่อคุณบอกว่ามาดี ผมให้คุณไปเจอยัยนิล” แต่นั้นนนท์กับไม่ปริปากบอกเรื่องของนาเบลล์ ถึงจะมั่นใจว่าโรมเป็นพ่อของหลานสาวแต่นั้นนนท์กับไม่ปริปากพูดก่อน“ขอบคุณคุณนนท์นะครับ ที่ให้โอกาสผมได้เจอนานิล” เมื่อได้คำตอบจากนนท์โรมก็บินมาที่เชียงใหม่ทันทีเขาตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยที่จะได้เจอนานิล ถ้านานิลยังเก็บลูกไว้ ลูกเราจะหญิง หรือชายกันอยากจะถามพี่ชายของเธอเรื่องลูกแต่นั้นก็ได้แต่เงียบไว้30 นาทีต่อมาร่างสูงในชุดกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนยืนที่หน้าประตูรั้วบ้านทาวน์โฮมสองชั้นหลังหนึ่ง!! กริ้ง กริ้ง !! เสียงออดที่ดังขึ้นมาทำเอานานิลที่เล่นกับลูกสาวถึงกับชะโงกคอออกไปดู ร่างสูงที่ยืนหน้าประตูตรงหน้าทำเอานานิลถึงกับชะงักอยู่ไม่น้อย ถึงจะเตรียมใจไว้แล้วแต่มันก็รู้สึ

ด้านโรมหลังจากที่นานิลว่ามาเช่นนั้น โรมถึงกับพูดไม่ออก เขารักนานิลแต่นั้นเขาก็เลือกที่จะทิ้งเธออันนี้ก็จริง เขาละอายใจเหลือเกิน แต่นั้นก็อดสงสารลูกและเมียไม่ได้ นานิลเป็นคนอ่อนนอกแต่แข็งในอันนี้เขาทราบดี“นานิลที่ผ่านมาฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันขอโทษ เธอจะโกรธจะเกลียดจะตบจะต่อยยังไงฉันก็ได้ ฉันยอมรับผิดทุกอย่าง” โรมไม่พูดเปล่าแต่ร่างสูงกับนั่งคุกเข่าต่อหน้าของเธอ นานิลที่โรมทำเช่นนั้นร่างบางที่ลูกสาวนอนหนุนตักอยู่นั้นถึงกับหน้าเหว๋อ“โรม นี้นายจะทำอะไร”“นิลฉันขอโทษ” โรมเอ่ยคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า“เรื่องมันผ่านมาแล้วโรม ฉันไม่ถือโทษโกรธอะไรนายแล้ว” โรมที่นานิลเอ่ยมาเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับมีหวัง นานิลบทจะง่ายก็ง่ายซะเขาแทบจะไม่เชื่อคำพูดของเธอ นัยน์ตาคู่สวยสบตาเข้ากับนัยน์ตาเข้มตรงหน้า“นายมาหานาเบลล์ได้ตามที่นายต้องการ ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่านาเบลล์เขาเองก็ต้องการนาย ตอนนี้เขายัง อนาคตเขาก็ต้องการพ่อของเขาอยู่ดี” นานิลเอ่ยเสียงเรียบ“หมายความว่า” โรมถามย้ำ“กับลูกฉันให้สิทธิ์นายเต็มที เพราะเรายังเป็นพ่อและแม่ของนาเบลล์” อันนี้เธอเลี่ยงที่จะไม่เจอไม่ได้“นิลเรื่องลูกฉันเข้าใจ แล้วเรื่องของเรา

ด้านนานิลหลังจากที่โรมกลับไปแล้วนั้น จนกระทั้งถึงตกดึกขณะที่พาลูกเข้านอนไปแล้วนั้น ที่ผ่านมาโรมเขาไม่มีคนใหม่เลยงั้นเหรอ เขาออกจะฮอตซะขนาดนั้น เป็นอะไรที่เชื่อยากมาก หรือว่าเขารอฉัน ไม่อยากจะคิดหรอกนะแต่หัวใจดวงเล็กๆ ที่ห่อเหี่ยวมาหลายปีกับมาเต้นแรงอีกครั้ง แต่พอย้อนกลับไปเรื่องในอดีตโรมก็น่าตบมากเหมือนกัน“นิลคุยกับคุณโรมแล้วเป็นยังไงบ้าง” นั้นคือสิ่งที่พี่นนท์ถามฉัน“เราคุยกันแค่เรื่องนาเบลล์ค่ะ โรมเขาเป็นพ่อของนาเบลล์นั่นคือสิ่งที่นิลเลี่ยงไม่ได้ ยังไงเราก็ต้องดูแลนาเบลล์ร่วมกัน” นานิลเอ่ยตอบนนท์สิ่งที่พี่ชายของเธอค้างคาใจ“แต่คุณโรมเขามาคุยกับพี่ เรื่องที่นิลท้องเขาไม่ได้เปิดดูจดหมาย คุณโรมเขาไม่ได้อยากเป็นแค่พ่อนาเบลล์นะ เขาอยากคืนดีกับเรา”“เขาบอกพี่่นนท์แบบนั้นเหรอคะ” นานิลขมวดคิ้วด้วยสีหน้าสงสัย“แต่พี่ตัดสินใจแทนนิลไม่ได้หรอก พี่เคารพการตัดสินใจของนิล” ด้านโรมหลังจากกลับจากบ้านนนท์ เขาก็ได้ปรึกษาพี่ชายของนานิล เขายอมรับผิดทุกอย่างที่ไม่ได้ดูแลนานิลและนาเบลล์ และยังขอบคุณนนท์หวานที่ช่วยดูแลทั้งลูกและเมีย ที่ผ่านมานานิลเธอจะลำบากแค่ไหนกันเชียว ที่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวและทำงานไ