All Chapters of พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง : Chapter 21 - Chapter 30

“ใส่คอนแทคเลนส์แล้ว เธอจะเอาแว่นไปทำไม” เขาไม่ได้อยากจะเก็บไว้นักหรอก แค่รอเจ้าของๆ มันตามไปเอาที่คอนโด เขาทำเช่นนั้นเพื่ออะไร และก็งงกับตัวเอง“มันคือของฉัน ที่คนนิสัยไม่ดีอย่างนายขโมยไป กรุณาคืนด้วย” นานิลเอ่ยน้ำเสียงรอดไรฟันออกมาด้วนสีหน้าไม่พอใจ โรมนั้นตั้งแง่ไม่ยอมคืนแว่นตาให้กับเธอ“อยากได้ก็ไปเอาเอง““แต่ตอนนี้เธอคืนแอร์พอร์ตฉันมาก่อน” โรมเอ่ยกับนานิลอย่างไม่สนใจสิ่งที่เธอถาม แต่แย่งแอร์พอร์ตในมือของนานิล แต่นั้นเธอกับไม่ยอม ร่างบางยัดใส่กระเป๋ากางเกงของตนเสร็จสับ“เอาแว่นฉันคืนมา แล้วฉันจะคืนให้นาย” ในเมื่อเขาเอาแว่นเธอไป เธอก็เอาหูฟังไร้สายเขาไปได้เช่นกัน ใบหน้าอันหล่อเหลาที่ถูกนานิลเอาแอร์พอร์ตลูกรักของตนไปโรมถึงกับเดือดดาลขึ้นเล็กน้อย“จะคืนไม่คืน”“ไม่...” นัยน์ตาทั้งสองคู่จ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ด้านโรมที่ถูกนานิลยึดแอร์พอร์ตลูกรัก ไปนั้น ซึ่งไม่มีใครจะทำกับเขาเช่นนี้ เหอะสงสัยยัยนี้จะวอนหาเรื่องซะแล้ว คนตัวโตพยายามที่จะเก็บอารมณ์ที่มันหงุดหงิดเดือดดาลอยู่ในใจไม่ให้ปะทุออกมาด้านนานิลเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบเธอก็เงียบด้วยความที่ตื่นเช้าทำให้ในที่สุดร่างบางก็เผลอหลับไป

“เนเน่ฉันแค่เอาของมาเก็บ ตอนเย็นฉันจะไปนอนเม้าท์กับเพื่อนๆ ฉัน เธอนอนคนเดียวได้เลยนะ” นานิลหันไปเอ่ยกับเธอ จากนั้นก็หยิบชุดที่จะใส่ในคืนนี้ออกมา เนื่องจากระยะทางค่อนค้างไกลพอสมควร กิจกรรมวันแรกก็ไม่ได้มีอะไรมาก งานสโมสรนัดเช็คชื่ออีกทีในเวลาหนึ่งทุ่ม เมื่อมาถึงเหล่านักศึกษาทั้งชายหญิงต่างแยกย้ายกันไปเดินเล่น พักผ่อนตามอัธยาศัย บางคนอาบน้ำบ้าง เพราะนี้พึ่งจะห้าโมง“ฉันได้ยินรุ่นพี่ปี 4 บอกแถวนี้มีน้ำตกด้วยนะ นานิลเธอสนใจไหม เล่นน้ำตกปะ” เนเน่ที่กำลังจะไปเล่นน้ำตกที่อยู่ห่างจากที่พักประมาณ 800 เมตรถึงกับชวนเพื่อนต่างคณะ คนถูกชวนถึงกับตาลุกว้าว“ถ้าสนตามมานะ ไม่อยากบอกใคร กลัวคนจะตามไปเยอะ” เนเน่เอ่ยจบก็เตรียมอุปกรณ์ครีมอาบน้ำไปที่น้ำตก“อุ้ย...ที่เต็นท์มีผ้าถุงให้ใส่ด้วย ใส่แบบนี้ลงเล่นน้ำได้ฟิวสาวบ้านป่าบ้านเขาไปอีกแบบนะ” เนเน่เอ่ยจบก็หยิบผ้าถุงขึ้นมาในมือและเดินออกไปด้านนานิลเมื่อเนเน่ชวนเช่นนั้น คนที่ได้ออกมาเปิดหูเปิดตาชมวิวธรรมชาติภูเขาเขียวๆ ก็ไม่ควรพลาดถึงกับชวนกิ๊บและโปรเกลไปร่วมแจมกับสาวๆ คณะบริหารด้วย เมื่อมาถึงก็เจอเนเน่กับเพื่อนๆ ของเธอราวๆ ห้าคนที่สวมผ้าถุงเล่นตีโป่ง บริเว

ด้านโรม นอกจากจะนั่งรถมาด้วยกันแล้ว ยัยคนตรงหน้าโดนผมจูบจนปากเปื่อย ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือว่าดวงซวยที่ยัยนี่อยู่กลุ่มทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกับผม เรามีป้ายชื่อสีแดงคล้องคอด้วยกันคงไม่ต้องเดาโรมที่มานั่งซ้อนหลังนานิลมาอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียงนั้น ทว่าในจังหวะที่สองสาวกำลังซุบซิบกัน กับมีนิ้วของใครบางคนสะกิดเข้าที่เอวขอดของนานิลมาจากด้านหลัง ทำเอาคนที่คุยกับเพื่อนนั้นถึงกับสะดุ้ง ใบหน้าสวยหันมองคนก่อกวน นานิลที่เห็นโรมนั่งซ้อนหลังเธอ ดวงตาเรียวสวยถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ“นี้อย่าบอกนะ ว่านายอยู่กลุ่มเดียวกับฉัน” นานิลเอ่ยถามคนที่มาใหม่ พร้อมกับตีมือของโรมที่จุ้นจ้านเลื่อยมาเกาะที่เอวของเธอ ถึงแถวด้านหลังจะมืดไฟส่องไม่ทั่วถึงก็เถอะสมควรไหม เอามือมาเกาะเอวฉัน นานิลมองโรมด้วยสีหน้าเอาเรื่องสุดๆ“ความซวยของฉันที่อยู่กลุ่มเดียวกับเธอ” รอยยิ้มอันร้ายกาจเผยให้กับคนตรงหน้า“ฉันก็ซวยที่เจอกับคนอย่างนาย เพราะตั้งแต่เจอนายก็ไม่มีเรื่องดีเลย” นานิลทำปากขมุบขมิบแต่นั้นโรมก็ได้ยิน“จูบฉันก็ไม่ดีสักครั้งเลยงั้นเหรอ” เขาเอ่ยถามเธออย่างหน้าตาย ทำเอาเพื่อนที่อยู่ข้างอีกคนถึงกับหันมองมาที่ทั้งสองคุยกัน

“เชี่ย...ไอ้รามไอ้เพื่อนเวร ไอ้โรมเอาน้องมึงไปเก็บทีดิ” มอสหันมาสั่งโรม แต่นั้นโรมกับทำหน้ายิ่ง“เกี่ยวไรกับกู”“ฮือๆ ฉันจืด ไม่สวยงั้นเหรอ ” เสียงสะอื้นที่ดังมาอีกระลอก ทั้งห้าหนุ่มตั้งใจฟังชัดๆ ให้แน่ใจ“เชี่ยไม่ใช่ผี หน้าจะเป็นคนวะ” มอสที่นั่งกระดกแก้วเอ่ยขึ้นมา แต่นั้นร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสวมกางเกงสามส่วนกับลุกขึ้นจากแคร่ไม้ไผ่ตัวยาวที่หนุ่มๆ นั่งปาร์ตี้กัน“ไอ้โรมมึงจะไปไหน” รุ่นพี่ถามรุ่นน้องที่เห็นท่าทีของโรมลุกออกจากที่นั่งถึงกับเอ่ยถาม“เปรี้ยวปากอยากดูดบุหรี่” โรมเอ่ยจบก็เดินแยกกลุ่มเพื่อนไปยังอีกทาง“กูก็นึกว่าจะไปนอนรอน้องๆ ในเต็นท์” รามเอ่ยตามหลังพี่ชาย“ยังไม่ถึงเวลาของกู” โรมเอ่ยตอบน้องชายอย่างไม่ปฏิเสธที่เขาไล่รามไปนอนกับมอส นั้นเพราะมีคนโปรดอยากจะมาค้างด้วยด้านโรมร่างสูงที่เดินออกมาหวังจะหาที่ดูดบุหรี่ ร่างสูงที่ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้าครอบงำ หึ...นี้เขาตาฝาดไปหรือเปล่า ตรงหน้านี้ผีหรือคนกันที่นั่งเป็นเงาฟุบหน้าอยู่ตรงริมขอบสระ“ฮือๆ ” หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งชันขากอดเข่าร้องไห้ อยู่ต่อหน้าของเขานั้น เสียงที่ดังขึ้นมาในระยะใกล้ ตาคมจ้องมองอย่างใกล้ชิดปากหนาพ่นควันบุหรี

ด้านโรมที่เห็นนานิลนอนในเต็นท์ของตนนั้น รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้า“เหมือนจะยาก สุดท้ายก็ง่ายแฮะ” หึ... ว่าแล้วเชียวยัยนี้อยู่หอพักเก่าๆ แบบนั้นจะมีปัญญาที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมปีละเฉียดสองแสนแบบนี้“ที่ไหนได้ ไซด์ไลน์นิหว่า” คนตัวโตเอ่ยเสียงออกมา ด้านคนที่ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มก่อนหน้านี้เข้าครอบงำฉันรู้สึกมึนๆ หัวมาก ตาลายมาก มึนหัวไปหมดเหมือนมีเสียงของใครที่ดังมาจากข้างๆ ฉันใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก ยัยนี้รับตังเขาไปแล้วมานอนหันหลังให้กันแบบนี้ จะเล่นตุกติกหรือไง ฝันไปเถอะที่เขายอมจ่ายให้เธอคืนนี้ตั้งครึ่งหมื่น มันไม่ใช่น้อยๆ นะครับ จ้างมาทำหน้าที่ไม่ได้จ้างให้เธอมานอนหันหลังให้เขา“จะไม่ทำหน้าที่ของเธอหน่อยหรือไง” โรม เขาถามเธอ นัยน์ตาตาคู่สวยเปล่งประกายและรอยยิ้มหวานฉ่ำตรงหน้าหันมาเผชิญตนลุกไม่ไหว“ หล่อ จัง...” คนเมากลึ่งหลับกลึ่งตื่นไม่พูดเปล่า นานิลชูมือขึ้นมาทั้งสองข้างให้คนตรงหน้านั้นโน้มตัวลง ผู้ในฝันหล่องานดีมาก กล้ามท้อง ซิกแพคหนาเป็นมัดๆ หน้าอกอมชมพู ฉันพยายามสลัดภาพอันเลือนล่างแต่เขาก็นั่งมองหน้าฉัน สวรรค์ส่งมาให้ฉันลืมแฟนเก่าฉันแน่เลย หรือจะเป็นเพื่อน