บททั้งหมดของ ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม: บทที่ 11 - บทที่ 20

ไม่ทันที่ต้องสั่งรอบสอง บอดี้การ์ดผู้หญิงในชุดดำอีกคนที่มีสถานะกึ่งเลขาก็เข้ามาทำหน้าที่ทันที มือหยาบจากการฝึกฝนแม้จะเป็นมือผู้หญิงถูกฟาดไปยังใบหน้าเล็กนั้นไม่ยั้ง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอ้อนวอนของพิมลภา และสายตาตะลึงงันของสามีที่คิดไม่ถึงว่าเมียจะเอาจริงเขาต้องทนเห็นใบหน้าใสแดงช้ำ มุมปากเริ่มมีเลือดออก ดวงตากลมโตเว้าวอนขอให้ช่วย “หลี เฮียขอร้องพอเถอะ” น้ำเสียงคนตัวโตเริ่มเปลี่ยนเป็นอ้อนวอน กระดูกไขสันหลังชาวูบภาพในอดีตที่เมียอาละวาดดูเด็กน้อย เมื่อเปรียบเทียบกับความอำมหิตที่เจ้าหล่อนทำตอนนี้“ขอร้อง? ดี...ดีมาก”“....”“เฮียบอกว่าทะเบียนสมรสก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งใช่ป่ะ?” หญิงสาวตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาคมสวยเจือไปด้วยความเจ็บปวด..เจ็บ...เจ็บจนชา จนถึงจุดหนึ่งความชาหายไปกลายเป็นความว่างเปล่าพยัคฆ์เมฆาเงียบไป..เริ่มมีสติแล้วว่า ตอนนี้ไม่เหมาะที่จะใช้คำพูดประชดประชัน..ยั่วยุให้เมียโกรธ เพราะอาจทำให้เรื่องตรงหน้าเลวร้ายลงไปอีก “แต่เฮียเสือน่าจะรู้นะ ทะเบียนสมรสที่ว่า...เวลาขึ้นศาล..ศาลย่อมเข้าข้างหลี ส่วนอีนังชู้นอกจะโดนประจาน ยังต้องเสียเงินอีก!!”“หลี...ฮือออ เราขอโทษอย่าทำอะ

แต่แน่ล่ะ ในเมื่อการแต่งงานมาจากเงื่อนไข การหย่าย่อมไม่ง่ายดายอย่างที่สองผัวเมียคิด เมื่อคุณปู่วรชัยรู้ว่าหลานชายคนสุดท้องจากปากคนรับใช้ในบ้านเรื่องหย่าท่านจึงค้านหัวชนฝา‘ไอ้หลานเวร แกจะทำให้ปู่นอนตายตาไม่หลับใช่ไหม!?’‘โถ่ คุณปู่ นี่มันสมัยไหนแล้ว คุณปู่ก็เห็นผมกับเยหลี เราไปกันไม่ได้’ เขายังคงเถียง‘แกจะพูดง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้ ตอนที่แกแต่งงานกับหนูหลีแกลืมเงื่อนไขไปแล้วหรือไง’คุณปู่ย้ำสาเหตุที่เขายอมแต่งงานก็เพราะธุรกิจแข่งรถบ้าๆ นั่น‘ครับ ผมยอมรับว่าผมยอมแต่งเพราะผลประโยชน์ แต่..คุณปู่คิดว่ามันยุติธรรมเหรอ?’‘…’‘ทำไมพี่สินถึงได้ทุกอย่าง แต่ทำไมผมที่เป็นหลานชายอีกคนกลับไม่เคยได้อะไรเลย?’ พยัคฆ์เมฆาคิดอย่างน้อยใจ ด้วยพี่ชายสายเลือดเดียวกันได้บริหารธุรกิจในตระกูล ในขณะที่ลูกคนสุดท้องกลับได้เพียงปันผลเล็กๆ น้อย โดยที่ชายหนุ่มลืมไปว่าพี่ชายคนโตอย่างสิงหเรศก็ไม่เคยได้ทรัพย์สินจากครอบครัวเช่นกัน‘แก...ไอ้หลานเวร ดูตัวแกสิ สมัยเรียนเอาแต่เที่ยวเตร่ไปวันๆ แล้วแกคิดว่าฉันจะไว้ใจฝากบริษัทไว้กับแกได้เหรอ?’‘คุณปู่’‘แกไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่ให้หย่า...ถ้าแกกล้าขัดฉัน ไอ้พวกผลประโยชน์หลายปีที่เป

มหาเทวีสาวเท้าด้วยฝีเท้าที่ช้าลง เมื่อฟังเงื่อนไขของคุณปู่วรชัยก็พาให้ใจหนักอึ้ง‘ปู่ขอเวลาหนึ่งเดือน ถ้าหลังจากหนึ่งเดือนนี้ หลานทั้งสองเข้ากันไม่ได้หลานจะหย่าปู่ก็ไม่ว่า’เฮ้อ ถ้ามันเข้ากันได้คงเข้ากันได้ตั้งแต่แรกแล้วไหมคะ?เธออยากจะเถียงท่านใจแทบขาด แต่ด้วยเป็นเพราะครอบครัวของตนเสนอเรื่องงานแต่งก่อนจึงจำยอมรับคำขอจากผู้สูงวัย ดังนั้นไม่รอให้หมากล้อมจบเกม หญิงสาวจึงรีบขอตัวออกมาด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว พลางเดินสับเท้าไปตามทางจนไปชนกับร่างสูงใหญ่ปึก“อ่ะ” มหาเทวีส่งเสียงตกใจเล็กน้อย กลิ่นสะอาดปนดิบของผู้ชาย พาให้หัวใจดวงเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะ ดวงตาคมหวานไล่ไต่ตามหน้าอกแกร่งไปจนสบกับดวงตาคมกริบ“เฮียสิงห์”“…”“เอ่อ..” ท่าทีอ้ำๆ อึ้งๆ ของคนตัวเล็ก ส่งผลให้ชายหนุ่มลอบอมยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะเว้นระยะโดยขยับตัวถอยหลัง“ดีกันกับเจ้าเสือแล้วเหรอ?”“เหอะ ใครบอกเฮียสิงห์ว่าหลีจะกลับไปดีกับไอ้ผัวเลว!” คนตัวเล็กกว่ากอดอก บุ้ยปากท่าทางหัวเสีย เมื่อพี่สามีถามด้วยประโยคแทงใจดำ“อือ”“อือ? คืออะไรเฮีย? เฮียสิงห์จะหาเรื่องหลีเหรอ?” ยัยตัวร้ายที่อารมณ์ไม่ดีพาลวีนแตกกับเขาแทน“เปล่า เฮียยังไม่ได้พูดอะไร

“นั่นเฮียเสือจะไปไหน?” เสียงเย็นชาถามแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม“เดี๋ยวเธอกลับเองนะ พอดีน้องภาไม่สบาย” พูดจบก็ทิ้งให้เมียนั่งตัวชาวาบ ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับมา เขาทิ้งเธอกี่รอบแล้วนะ?ดวงตาคมหวานเพ่งมองไปยังภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอใหญ่ตรงหน้า ทว่าเนื้อหากับไม่เข้าหัวแม้แต่นิด ก่อนจะหยิบมือถือพิมพ์หาผู้ชายอีกคนคืนนี้ไปดื่มกันไหมเฮียสิงห์?ณ บาร์ Sky greenสิงหเรศนั่งมองคนหน้าสวยกระดกเหล้าเพรียวๆ เข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า โดยมีแสงไฟวิบวับจากตัวเมืองเป็นประกายระยิบระยับอยู่ด้านหน้า เสียงเพลงแจ๊ซเคล้าคลอชวนให้หญิงสาวคลายทุกข์ลงได้เยอะ “เฮียสิงห์”“…”“เฮียไม่ดุหลีเหรอ?” เธอหันมาถามเสียงพร่า แก้วเหล้าที่อยู่ในมือชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาคมหรี่มองใบหน้าหวานหยาดเยิ้มด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก“อยากให้เฮียดุหลีเรื่องอะไร?”“ก็..เรื่องที่หลีเป็นผู้หญิงแบบนี้ไงคะ”“….”“ทั้งขี้เมา ทั้งงี่เง่า” ยัยตัวร้ายเริ่มเพ้อเมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์วิ่งพล่านไปตามกระแสเลือด ขลับใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาดีแดงก่ำดูเย้ายวนมีเสน่ห์จนคนอายุมากกว่าเผลอหลุดปาก“ไม่หรอก เฮียชอบ”“….”“…”“เหมือน..หลีจะได้ยิ

“คุณปู่พูดเองนะ”“อืม คำไหนคำนั้น ว่าแต่แกเถอะ มั่นใจนะว่าจะหย่า” ท่านถามกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง พยัคฆ์เมฆานิ่งไปครู่ ก่อนที่เขาจะหันไปสบสายตากับภรรยาคนสวยที่กำลังนั่งกอดอกมองกลับมาอย่างท้าทายคิดว่ากูไม่กล้าหย่า?“หย่าก็หย่าสิครับ คุณปู่ก็รู้ผมไม่คิดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้แต่แรกแล้ว” ย้ำอย่างทระนง แถมยังมีแอบคิดตามประสาคงหลงตัวเองว่าในวันหย่าเมียคงไม่กล้าไป“โอเคค่ะ ตามนั้น”วันหย่ามหาเทวีแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จ ก็สับเท้าเดินไปปลุกสามีถึงห้องนอน เธอไม่หน้าโง่ไปรอเขาที่เขตอีกแล้ว ยังไงวันนี้ก็ต้องลากไอ้ผู้ชายสารเลวไปหย่าให้ได้ พยัคฆ์เมฆาได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ กูกลัวไม่ยอมหย่าขนาดนั้นเลย?ดังนั้นตอนมาถึงตรงหน้าที่เจ้าหน้าที่สองสามีภรรยาจึงมีสีหน้าบึ้งตึงราวกับคู่แค้นแต่ชาติปางก่อน พยัคฆ์เมฆาถึงกลับถามภรรยาซ้ำอีกหลายครั้ง“เธอแน่ใจนะว่าจะหย่า?”“แน่ใจสิค่ะ ทำไม? หรือเฮียเสือไม่อยากหย่า” มหาเทวีถามย้อนกลับอย่างรำคาญ เขาเงียบไปจนผิดปกติ ดวงตาคมสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีหวานเบิกขึ้นเล็กน้อย“จะมาบอกว่ารักหลีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วนะ”“คะ...ใคร ใครรักเธอ...ไม่มี อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” เขาเ