บททั้งหมดของ ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ไม่เป็นไร หลีจะเอาใบอื่นอีกไหม เฮียซื้อให้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ราวกับว่ากระเป๋าใบแค่ไม่กี่หมื่น“ไม่ได้ค่ะ หลีเกรงใจ”“แค่ไม่กี่แสนเอง เฮียจ่ายได้” สิงหเรศย้ำ สายตาที่ทอดมองคนตัวเล็กทอประกายอ่อนโยน ด้วยรู้ว่ามหาเทวีกำลังคิดอะไรอยู่แน่ล่ะ ในอดีตเขาเป็นเพียงลูกกำพร้าแม่ ส่วนพ่อก็สนใจแต่ครอบครัวใหม่ แม้เป้าหมายตอนแรกคุณตาตั้งใจจะให้น้าสาวแต่งงานเข้ามาเพื่อช่วยหลานชายรักษาทรัพย์สมบัติก็ตาม ทว่าในความเป็นจริงแล้วเมื่อเมียใหม่มีลูกชาย ไหนเลยหลานชายจะสำคัญกว่า ทรัพย์สมบัติ หรือแม้แต่ความรักจากพ่อจึงแทบตกไม่ถึงเขา ซึ่งสิงหเรศก็รู้..ลูกผู้ชายแบบเขาย่อมหาเองได้...ไม่คิดจะง้อสมบัติจากวงศ์สกุล เขาจึงตัดสินใจหนีไปเรียนทหาร อาศัยอยู่ต่างประเทศหลายปี อีกทั้งยังหาลู่ทางลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อน และถือเป็นโชคดีมากที่ธุรกิจเกี่ยวกับเทคโนโลยีทหารที่กำลังทำอยู่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ แถมพอเอาเงินไปลงทุนต่อยอดล้วนแต่ประสบความสำเร็จไปหมด จนเพื่อนๆ ให้ฉายาเขาว่า ‘เทพเจ้าแห่งโชคลาภ’ และแห่ลงทุนตาม“เฮียมีเงินจริงๆ นะ เธอไม่ต้องคิดมาก” เขาพูดพร้อมกับเผลอหยีหัวคนตรงหน้าคล้ายกับตอนเป็นเด็ก จนเสียงหวา

“คะ?”อย่างนี้ก็ได้เหรอ? สนับสนุนชู้ให้แย่งของเมียหลวงนี่นะ!!พนักงานทำสีหน้าเหลอหลา เก็บอารมณ์ลำบากใจไว้ไม่มิดเป็นสัญญาณว่าคงไม่มีปัญญาไปทวงกระเป๋าคืนให้ผู้หญิงของเขา“เธอเป็นพนักงานขายยังไง รู้ๆ อยู่ว่าน้องภาสนใจกระเป๋าใบนั้นก่อน แต่เธอดันเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้น” น้ำเสียงไม่พอใจ เนื้อความบิดเบือนข้อเท็จจริง พาให้พนักงานขายยืนอึ้ง“ได้! ในเมื่อเธอไม่กล้าทวงงั้นฉันจะทวงคืนเอง” พูดจบก็สาวเท้าไปหาอดีตภรรยาด้วยแรงอารมณ์และพร้อมจะหาเรื่อง โดยมีหญิงสาวสองสถานะเดินตามไปด้วยสีหน้าแตกต่างกัน“เยหลี! เธอคืนกระเป๋าใบนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่ที่เคยใช้ได้ผลตอนเป็นสามีภรรยากันดังขึ้น พาให้มหาเทวีที่กำลังคุยกับน้องพนักงานอีกคนชะงักไปชั่วครู่ เธอเลิกคิ้วใส่เขาไปหนึ่งที ในใจนึกรำคาญขั้นสุดเจ้ากรรมนายเวรของเธอทำไมไม่ไปตายๆ สักที!!“คุณหมายความว่ายังไงคะ?”“กระเป๋าที่เธอถืออยู่คืนให้น้องภา เดี๋ยวนี้!!”“คืน? ทำไมฉันต้องคืนด้วยละ?” เธอย้อนถามด้วยน้ำเสียงยียวน โคตรตลก กระเป๋าก็เป็นเธอดูก่อนยังมีหน้ามาแย่งเอาอีก...“เธอต้องคืนเพราะน้องภาเลือกก่อน”“ผู้หญิงคนนั้นบอกคุณเหรอว่าเธอเลือกกระเป๋

“ก็น้องภามีเรื่องจะถามนิค่ะ เฮียเสือนั่นแหละช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมถึงเอาแต่เหม่อ” เสียงเล็กตัดพ้อต่อว่าแง่งอน ถ้าเป็นในอดีตเขาคงงอนง้อ“เปล่า ไม่มีอะไร”“จะไม่มีอะไรได้ไงคะ น้องภาเห็นอยู่ว่าเฮียเสือเหม่อ” คนอายุน้อยเผลอเถียงก่อนจะเห็นอดีตคนรักมีสีหน้าไม่พอใจจึงได้สติ เธอพยายามปรับสีหน้าใหม่ พร้อมหย่อนก้นลงโซฟา ก่อนจะขยับตัวเบียดชิดออดอ้อน“เฮียเสืออย่าโกรธน้องภาเลยนะคะ น้องภาก็แค่กลัวเฮียเสือไม่รักน้องภาแล้ว”“ทำไมเธอคิดแบบนั้นล่ะ?” เขาย้อนถามอย่างสับสนเล็กน้อยรักเหรอ? ในอดีตเขาเองก็เคยคิดว่าตนนั้นรักผู้หญิงด้านข้างสุดจิตสุดใจ แต่ทำไมตอนนี้หัวใจดันไม่เต้นรัวๆ เหมือนคนที่กำลังมีความรักล่ะ?แค่คิดพยัคฆ์เมฆาก็ยิ่งสับสน“ก็..เหมือนเฮียเสือมีเวลาให้น้องภาน้อยลง” ต่างจากช่วงก่อนหย่าลิบลับ..ที่เธอโทรไปเมื่อไร เขาจะรีบบึ่งรถมาหา“เฮียยุ่ง” เขารีบอ้างคำที่เคยใช้กับอดีตเมียทันที ยังดีที่พิมลภารู้ความต่างจากผู้หญิงคนนั้น เธอจึงยอมสงบ และเปลี่ยนเรื่องพูดทันที“เฮียเสือคะ?”“หือ”“เฮียเสือรู้จักกับผู้ชายที่เยหลีควงเที่ยววันนี้ไหมคะ?” คนตัวเล็กกว่าตะล่อมถามอย่างอยากรู้อยากเห็น น้ำเสียงเจือความอิจฉา

หลังจากหย่าเพียงไม่นานพยัคฆ์เมฆาพึ่งได้รับรู้ถึงความยากลำบากในการใช้ชีวิต ความสุขสบายหลายๆอย่างหายไป อย่างตอนนี้เขาก็กำลังนั่งหน้ามึนเมื่อบริกรหนุ่มยื่นบัตรเครดิตคืน และแจ้งว่าตัดไม่ผ่าน เสียงเพลง EDM ในห้อง vvipแทบไม่เข้าหู มันเกิดอะไรขึ้นกันว่ะเนี่ย?เขารู้ว่าก่อนหน้านี้เยหลีช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย แม้แต่บัตรเครดิตบางบัตรยังเป็นบัตรเสริมที่เจ้าหล่อนเปิดให้ เขาถึงไม่เคยต้องกังวลว่าจะใช้จ่ายยังไง ทว่าเขาก็ยังไม่ยากจนถึงขนาดเลี้ยงข้าวเพื่อนๆ น้อง ๆ ไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้ไม่มีเมียคอยซัปพอร์ตแล้วก็ตาม นี่ไม่รวมถึงเงินปันผลประจำไตรมาสที่พึ่งเข้าอีก แต่พยัคฆ์เมฆาลืมไปว่าเมื่อวันก่อนเขาพึ่งพาพิมลภาไปช็อปของแบรนด์เนม และซื้อรถคันใหม่ให้พิมลภาหมดไปอีกหลายล้าน สิ่งที่ชายหนุ่มคิดได้ในตอนนี้คือทำไมวันนี้ถึงจ่ายเงินไม่ผ่าน?ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มมีเหงื่อผุด ดวงตาคมหลุบลงซ่อนความวิตกกังวลไว้แทบไม่มิด“เฮียเสือคะ? เกิดอะไรขึ้นคะ?” พิมลภาเองก็ไม่เข้าใจ..ก็แค่ค่าเหล้าค่าอาหารเพื่อฉลองชัยชนะเพียงมื้อเดียว เขาจะไม่มีปัญญาจ่ายเลยเหรอ?“คือ..”เอาไงดีว่ะ หรือจะโทรไปยืมเงินเฮียสินก่อนดีระหว่างที่กำลังคว้าโทรศ

สิงหเรศเริ่มเข้าใจความรู้สึกลึกๆ ที่เยหลีกังวล น้ำเสียงที่ใช้อธิบายจึงฟังแล้วปลอบประโลมมากกว่าปกติ“หลีรู้อะไรไหม?”“คะ?”“ตอนเฮียยังเด็ก..เฮียมักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว” ประโยคที่หญิงสาวไม่เคยคิดว่าจะได้ยินดังขึ้น ทว่าก่อนที่เธอจะตั้งคำถาม เขาเลือกจะอธิบายต่อ“ไม่ใช่แม่เล็กจะทำร้ายเฮียนะ กลับกันเธอดีมาก” น้าสาวของเขาวางตัวดี สามารถลบล้างภาพลักษณ์ ‘แม่เลี้ยง’ ในนิยายได้เด็ดขาด“แต่...เธอดีเกินไป”“หลีไม่เข้าใจค่ะเฮียสิงห์” คนหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่ง พยายามคิดตามคำพูดเขา“เวลาหลีซนคุณย่าดุหลีไหม?”“ค่ะ ถึงคุณย่าจะตามใจหลีมาก แต่เวลาหลีทำผิดคุณย่าก็มีตำหนิหลีอยู่”“นั่นแหละ คือความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว” เขาพูดยิ้มๆ มองคนตรงหน้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยความรัก จนสิ่งที่เยหลีกังวลตอนแรกเลือนหายไป“แล้วหลีรู้ไหม เวลาเฮียทำผิดกลับไม่มีใครบอกเฮียเลยว่าสิ่งที่เฮียทำมันไม่ดี เวลาเฮียทะเลาะกับน้องชาย ไม่ว่าจะผิดหรือถูก สินกับเสือต้องเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอ” ประโยคที่ฟังแล้วดูลึกซึ้ง พาให้เยหลีขมวดคิ้วยุ่งทำไมตอนเป็นเด็กเธอไม่เคยสังเกตเลยนะ ถึงว่าสมัยก่อนเฮียสินกับเฮียเสือถึงกลัวเ