บททั้งหมดของ ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม: บทที่ 41 - บทที่ 44

คำว่า 'สารภาพ' พาให้เยหลีเริ่มจะไม่สบายใจ เธอเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่เคร่งขึ้นจนสัมผัสได้ผู้หญิงที่เคยจมกับความสัมพันธ์ที่เป็นพิษอยู่หลายปีเริ่มหวาดกลัวอย่าบอกนะว่าเฮียสิงห์แอบไปมีผู้หญิงคนอื่น?ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอคงทนไม่ได้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเพียงถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ออก ท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังตก แสงสีส้มเองก็สาดส่องแผ่นหลังแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เยหลีเองก็เคยจินตนาการว่าภายใต้ร่มผ้าของเขาคงจะเป็นผิวเข้มเรียบเนียน ซึ่งอาจจะมีร่องรอยการต่อสู้บ้าง ทว่ากลับไม่คิดว่าจะเห็นรอยขรุขระคล้ายกับแผลไฟไหม้ดังที่เห็นในตอนนี้หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ ใจเริ่มสั่นระรัว มือเล็กขาวผ่องเอื้อมมือไปสัมผัสร่องรอยบนนั้นแผ่วเบา ดวงตาคมสวยรื้นน้ำใสเธอจำได้ว่าวันที่เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ เธอเผลอนอนหลับบนโซฟาในตึกเล็กที่เป็นเรือนไม้แกะฉลุลายตามสมัยนิยม ความร้อนจากการเผาไหม้ทำให้เด็กหญิงวัยประถมงัวเงียตื่น เวลานั้นรอบตัวมีแต่ควันไฟ เธอทั้งสำลัก อีกทั้งยังกลัวมาก แต่ก็พยายามคลานต่ำหาทางออก ทว่าควันที่พวยพุ่งทำให้คลานไปไม่ทันถึงทางออก อนุสติก่อนสลบเธอเห็นภาพรางๆ เป็นเด็กผู้ชายร่างผอมสูง เค้า

พิมลภาเองก็เดินควงแขนชายหนุ่มจนมาถึงลานจอดรถใต้ดินของโรงพัก ใบหน้าอ่อนหวานยิ้มร่ามีความสุข ตอนนั้นถือว่าเธอโชคดีเหลือเกินที่ตอนนั้นเลือกจับปลาสองมือ ถึงพิทักษ์ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวไฮโซ แต่ในปัจจุบันกลับถือว่าเป็นหนึ่งในนักธุรกิจไฟแรงแห่งยุค แถมยังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนอีกด้วย“พี่พิคะ น้องภาเห็นร้านอาหารฝรั่งเศสเปิดใหม่ที่ไอคอนเราไปลองกันดีไหมคะ” เธอจะอัปลงโซเชียลให้ฉ่ำเลย หัวหน้าเลขาที่จ้องจะแย่งตำแหน่งกับเธอจะได้อิจฉา“เธออยากไปเหรอ?” พิทักษ์ถามยิ้มๆ ทว่าสายตากลับมีเล่ห์นัยบางอย่างที่พิมลภาไม่ทันสังเกต“ค่ะ น้องภาอยากไปกับพี่พิ”“ได้สิ ไอ้ต้อย มึงมานี่” หันไปสั่งคนงานที่บ้าน หญิงสาวมองตามด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย ก่อนมือเล็กที่กำลังควงแขนจะถูกเขาแกะออกด้วยท่าทีรังเกียจ“ผู้หญิงคนนี้กูยกให้”“คะ?” พิมลภาย้อนถามด้วยสีหน้างงงวยยกให้?“พี่พิ…มะ..หมายความว่ายังไงคะ?”“ก็หมายความว่าฉันยกตัวเธอให้คนงานของฉันไงล่ะ” คำตอบของเขาแสนจะเย็นชาจนพิมลภาอึ้งไปชั่วครู่ มารู้สติก็ตอนที่ไอ้คนสวนดิบเถื่อนเข้ามาดึงแขน“ยี้ ปล่อยนะ ไม่ค่ะ น้องภาไม่ยอม” ปากเตรียมโวยวาย ยังไงที่นี่ก็สถานีตำรวจ เธอไม่เชื่อว่