บททั้งหมดของ ก็หย่ากันแล้วคุณจะทำไม: บทที่ 31 - บทที่ 40

ใช้เวลาไม่นานพยัคฆ์เมฆาก็สืบได้ว่าอดีตภรรยาจ้างใครเพื่อเอาชนะพนันรถคันนั้น ชายหนุ่มถามคนแถวนั้นได้ไม่นานจึงมามาดักรอเคนตะที่หน้าห้องน้ำ ก่อนที่อดีตรุ่นน้องสมัยเรียนจะเดินจ้ำอ้าวออกมา“อ้าว ลูกพี่”“ว่าไง ไอ้เคนไม่เจอกันนานเลยนะ” รุ่นพี่ทั้งในวงการแข่งรถและในมหาวิทยาลัยพูดอย่างอารมณ์ดี ด้วยในอดีตเคนตะเองก็มักออกมาปาร์ตี้กับแก๊งเขาอยู่บ่อยๆ“ก่อนหน้านี้ผมย้ายไปสังกัดที่มาเลเซียพึ่งย้ายกลับบ้านเราเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองครับ”“เหรอ ถึงว่าไม่เห็นหน้านายเลย” พยัคฆ์เมฆาชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไป ก่อนจะเจาะจงไปยังเป้าหมายที่ตั้งใจจะมาคุยวันนี้“เออ นี่ฉันได้ยินมาว่านายรับงานเมียฉันลงแข่งใช่ป่ะ?”“ครับ” รับคำเสียงสุภาพ และไม่นึกระแวงว่าทำไมรุ่นพี่หน้าหล่อถึงรู้ ก็ในเมื่อคนทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน“อืม งั้นนายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”“ลูกพี่มีอะไรให้ผมช่วยครับ บอกมาได้เลย”“ฉันมาขอให้นายไม่ต้องลงแข่งในรอบนั้น” เสียงทุ้มพูดยิ้มๆ แวบหนึ่งเคนตะยังเห็นความเจ้าเล่ห์ในดวงตาคมก่อนจะเลือนหายไปทำไมลูกพี่ต้องขออะไรแปลกๆ แบบนี้ด้วยล่ะ?“เออ...มันไม่ดีมั้งครับ ผมรับปากคุณหลีไว้แล้ว” เคนตะตอบกลับอย่างลำบากใจ ด้วย

เมื่อเข้าทางโค้งพยัคฆ์เมฆาไม่มีทีท่าจะชะลอรถแม้แต่นิด กลับกันกับเร่งรอบความไวเร็วขึ้น ก่อนจะดึงเบรกมือให้ล้อหลังยกสูง พวงมาลัยถูกควบคุมไปทางตรงกันข้าม เขายกยิ้มอย่างสะใจกับการดริฟต์รถที่สมบูรณ์แบบ แต่อารมณ์ดังกล่าวก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะไอ้รถแดงดำตรงหน้าก็ยังนำหน้าเขาอยู่ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง มองไปยังภาพตรงหน้าแทบไม่เชื่อสายตาถ้าจะบอกว่าเทคนิคเขาดี ไอ้นักแข่งตรงหน้ายังทำได้สมบูรณ์มากกว่าเขาด้วยซ้ำ พยัคฆ์เมฆาทำได้เพียงแต่มองรถตรงหน้าวิ่งนำตั้งแต่ต้นจนจบด้วยหัวใจชาหนึบ คิดไม่ถึงว่าในสนามแห่งครั้งนี้ยังมีคนขับรถเก่งกว่าเขาอีกในขณะเดียวกันเยหลีเองก็ได้แต่ยืนตะลึงแทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมีคนเอาชนะเฮียเสือได้ อย่าลืมสิ อดีตสามีของเธอคือเบอร์หนึ่งในย่านนี้เลยนะ!“คุณ..คุณเยหลีค่ะ เราชนะค่ะ” เลขาคนสนิทรีบเขย่าแขนเจ้านายคนสวย“อือ ฉันเห็นแล้ว” ทีมของเธอชนะ เธอได้รถของคุณปู่คืนแล้ว“คุณหลีคะ หรือว่าคุณเคนตะจะกลับมาช่วยเราค่ะ”“อืม เราลงไปดูกัน” ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ แต่ลึกๆ เธอคิดว่าไม่น่าใช่ เพราะจากที่ตามส่องคลิปวิดีโอแข่งเคนตะฝีมือยังไม่ถึงขนาดนี้ ทว่าแล้วใครกันล่ะที่ลงแข่งแทน? มหาเทวีเลือกจ

ณ คฤหาสน์ชานเมืองมหาเทวียืนเฝ้ารอรถคลาสสิคของคู่ปู่ด้วยความรู้สึกชื่นมื่นจนสิงหเรศเองก็รู้สึกดีตามไปด้วย เพียงไม่นานรถยุคปีห้าศูนย์สีแดงก็เลื่อนเข้ามาจอดตรงชานหน้าบ้าน เธอพยักหน้าให้เลขาคนสนิทจ่ายทิปให้กับคนขับรถ ก่อนที่ร่างระหงจะสาวเท้าเดินวนรอบคันเธอเคยเห็นเจ้าแก่แค่ในรูป ทว่ามันกลับไม่ใช่แค่รถธรรมดา แต่เป็นรถที่มีความทรงจำของคนที่เธอรักอยู่เต็มไปหมด“ขอบคุณนะคะเฮียสิงห์” คนหน้าหวานเงยหน้าหันไปส่งยิ้มให้เขา แม้คำว่า ‘ขอบคุณ’ จะถูกพูดซ้ำก่อนหน้านี้หลายครั้งแล้วก็ตาม แต่เยหลีเองกลับไม่รู้สึกว่าเหนื่อยจะพูด“อืม เฮียรู้แล้ว เธอเลิกพูดขอบคุณได้แล้ว”“ก็หลีซึ้งใจนี่นา เฮียสิงห์ก็รู้ตอนที่คุณย่ายังมีชีวิตอยู่อยากได้เจ้าแก่คืนมาแค่ไหน” หญิงสาวเอ่ยถึงคนที่ตนรักด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย“เฮียสิงห์จะไม่ถามหลีหน่อยเหรอ?”“หึ ยัยตัวร้าย เธอจะถามอะไรก็ถาม อย่าเล่นแง่” เขาเตือนคนฟอร์มเยอะ เธอบุ้ยปากให้เขาหนึ่งทีก่อนจะเข้ามาเกาะแขนออดอ้อนชวนให้ใจอ่อนไม่รู้ทำไมไอ้น้องชายจอมเขลาถึงไปเลือกผู้หญิงอีกคน เพราะในสายตาเขาเยหลีทั้งสวยและมีเสน่ห์กว่าผู้หญิงคนนั้นทุกประการ“หลีแค่อยากจะถามว่าทำ

พยัคฆ์เมฆาเห็นหน้าอดีตภรรยานั่งหน้าเคร่งบนโซฟาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคงไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกเป็นแน่จิตเอาตัวรอดสั่งให้ตนถอยหลังด้วยรู้ว่าคงได้มีปัญหาแน่ ทว่าสำนึกผิดชอบชั่วดีที่พอมีอยู่บ้างกลับสั่งให้ฝืนยิ้มและทำดีกับเธอ“ว่าไงเยหลี” คำทักทายโง่ๆ จนเขาเองก็รู้ตัว กูทักอะไรของกูกันวะเนี่ย?เยหลีทำเสียงเหอะในลำคอ ดวงตาคมหวานหรี่มองมาที่เขาอย่างดูถูกแกมสมเพชมันเป็นสายตาที่เธอเคยใช้กับบรรดาคนที่อยู่รอบตัวเขา และเป็นครั้งแรกที่ใช้กับตัวเขาเองความรู้สึกเริ่มคันยุบยิบลามไปที่ปาก ถ้าไม่เห็นแก่ว่าวันนี้ตั้งใจมาง้อ เขาคงได้มีพ่นคำพูดแย่ๆ ออกมาแน่“คุณมาก็ดีแล้ว”นั่นไง กูว่าแล้วยังไงเยหลีก็ต้องคิดถึงเขาเหมือนกัน..ไอ้คนหลงตัวเองกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ก่อนจะแกล้งแหย่ให้เจ้าหล่อนอารมณ์ดี“หลีก็คิดถึงเฮียเหมือนกันอ่ะดิ”“คิดถึง?” เธอแทบหัวเราะ“คุณบ้าหรือเปล่า ทำไมฉันต้องคิดถึงคุณด้วย คุณพยัคฆ์เมฆา” น้ำเสียงเย็นชาจนเขาสับสน สรุปยัยตัวร้ายจะเอายังไงกันแน่วะ “ถ้าหลีไม่คิดถึงเฮียแล้วทำไมถึงบอกว่าดีใจที่ได้เจอเฮียล่ะ”“ฉันไม่ได้ดีใจที่เจอคุณ เหอะ หลงตัวเองชะมัด ฉันแค่บอกว่าคุณมาก็ดีแล้ว เพราะฉันจะไ

เมื่อทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวังพยัคฆ์เมฆาถึงกับอยู่ในภาวะมึนงง กว่าจะรู้ตัวซูเปอร์คาร์คันหรูก็ขับมาถึงคอนโดหรูกลางใจเมือง ดวงตาคมเพ่งมองไปยังชั้นที่พิมลภาอยู่ อีโก้ลูกผู้ชายที่ถูกอดีตภรรยาทำร้ายย่อยยับถูกปลอบประโลมด้วยแสงไฟที่ลอดส่องออกมานั่นสิ ถึงแม้เยหลีจะเลิก ‘รัก’ เขาแล้ว ทว่าก็ยังมีผู้หญิงอีกคนที่แสนดี ยอมรับในตัวเขา และรักเขามากอยู่คนหนึ่งไม่ใช่หรือไง?ไม่มีเธอฉันก็ไม่ตายหรอกนะเยหลีริมฝีปากคนหน้าหล่อยกยิ้มขึ้น ใจเริ่มชื้นเขาสัญญากับตนเองว่าต่อไปหลังจากนี้จะเป็นแฟนที่ดีและจะเป็นสามีที่รักเดียวใจเดียว เขาจะแสดงให้เยหลีเห็นและต้องอิจฉาผู้หญิงคนนั้น หลังจากจอดรถเสร็จร่างสูงใหญ่รีบสับเท้าไปยังห้องอดีตชู้รักด้วยหัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง มือใหญ่สแกนบัตรเพื่อเข้าห้อง ยังไม่ทันสังเกตรองเท้าหนังชั้นดีที่ถูกถอดไว้ด้านหน้า ทว่ากับสะดุดตากับเสื้อคลุมสีหวานที่ถูกกองทิ้งไว้บนพื้น ปากที่เตรียมอ้าเรียกชู้รักหุบลงทันใด เขายิ้มผ้าคลุมชุดนอนขึ้นมาดู ใจดวงโตเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เกิดลางสังหรไม่ค่อยดีบางอย่างภายในห้องมีเพียงเสียงแอร์คอนดิชัน อากาศเย็นเฉียบ แต่แผ่นหลังเขากลับชื้นเหงื่อด้วยค