บททั้งหมดของ ดอกไม้ของจอมมาร: บทที่ 41 - บทที่ 50

52

Chapter 40

Chapter 40ทานตะวันรู้สึกช็อคเป็นอย่างมาก ชายที่กำลังกอดเธอ เขาร้องไห้สวมกอดร่างบางเล็กแน่น หล่อนไม่รู้จักเขา ทำไมเขาถึงทำราวกับคิดถึงและดีใจที่ได้พบเจอ"ปล่อยค่ะ" หญิงสาวใช้มือเล็กของตัวเองพยายามดันร่างหนาให้พ้นกาย แต่ทว่าคนร่างสูงใหญ่กับกอดรัดร่างแน่นกว่าเดิมจนรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก"ทานตะวันจริงๆด้วย เธอรู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน หลายปีที่ฉันเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำเธอต้องตาย ในที่สุดฉันก็ได้เจออีกครั้ง ฮึก! ทานตะวัน ฉันขอโทษ" คริสร้องไห้รำพึงรำพันปากก็พร่ำกล่าวคำขอโทษไม่หยุด หญิงสาวไม่รู้จักเขาไม่คุ้นเคยเลยสักนิด ที่เธอมาที่นี่ได้ก็เพราะมากับคุณชาตรีส่วนคริสยังคงดึงดัน เขาจำเจ้าหล่อนได้ ต่อให้พยายามปฏิเสธ เขาก็ไม่เชื่อ เหมือนกันขนาดนี้ ตำหนิบนร่างกายทุกที่เขาจำได้หมด ต่อให้เธอพยายามปฏิเสธ แต่หลักฐานก็ฟ้องอยู่แล้ว ไม่มีทางไม่ใช่ทานตะวันไม่รู้จักใครที่นี่เลยแม้แต่น้อย เธอมองเขาอย่างตื่นตกใจ ที่สำคัญหญิงสาวยังไม่ได้ตายเหมือนที่เขาพูดเลย เธอยังเป็นคนที่มีลมหายใจ จะมาโมเมว่าเธอเคยฆ่าตัวตายได้ยังไงเรื่องฆ่าตัวตายไม่มีในความคิด ยิ่งมีชมพูสิรินมาเป็นแก้วตาดวงใจ ไม่มีทางท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 41

Chapter 41"ผม...""หยุดได้แล้ว แล้วปล่อยเธอไป""พ่อเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้""ไม่ใช่" วิคเตอร์ส่ายหน้าไปมา "ไอ้ชาตรีเป็นคนเจอทานตะวันอยู่ริมน้ำบ้านพัก มันช่วยเหลือพาส่งโรงพยาบาล มันให้คนสืบเรื่องที่มึงทำระยำกับทานตะวัน มันรู้เรื่องระยำที่มึงทำ มันเลยไม่ส่งข่าวแล้วสร้างหลักฐานปลอมขึ้นมา เพื่อให้เธอหลุดพ้นจากคนแบบมึงไงล่ะไอ้ลูกเวร""ทำไมไม่บอกผม!""กูเจอมันปีที่แล้ว กูจำทานตะวันได้มันเป็นคนเลี้ยงดูทานตะวัน เธอจำใครไม่ได้เลย มึงจะให้ผู้หญิงที่ในสมองมีแต่ความว่างเปล่า กลับมาเจอผู้ชายเลวร้ายแบบมึงน่ะเหรอ? สู้ให้เธอจำอะไรไม่ได้แบบนี้แหละดีแล้ว เธอจะได้จำไม่ได้ว่าเคยเจอคนแบบมึงทำร้ายขนาดไหน เธอจะได้จำไม่ได้ว่าลุงของเธอต้องตายเพราะใคร""ไอ้อำพลมันยังไม่ตายคงเจอมันเมื่ออาทิตย์ก่อน ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ตาฝาด และมันต้องมีเบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ พ่อเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่ไหม""กูไม่ได้อยู่เบื้องหลังเรื่องนรกอะไรทั้งนั้น เรื่องของทานตะวันไอ้ชาตรีเป็นคนช่วยเหลือเธอ ส่วนเรื่องไอ้อำพลกูไม่รู้ว่ามันยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆกูเคยจัดงานศพให้มันแล้ว ส่วนมันจะอยู่หรือตาย กูต้องรู้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 42

Chapter 42"ทำไมยังไม่นอนอีก" ชาตรีเอ่ยกับหญิงสาว เขาเดินตรงมาที่เตียงแล้วดึงผ้าห่มห่มให้ชมพูสิรินเบาๆ เด็กหญิงดิ้นเล็กน้อยแล้วนอนต่อ"พอดีทานตะวันนอนไม่หลับค่ะ มีเรื่องให้ทานตะวันคิดนิดหน่อย" หญิงสาวส่งยิ้มให้แล้วเลื่อนผ้าม่านปิดที่ประตูกระจกเอาไว้ ก่อนจะเลื่อนปิดเธอยังคงเห็นชายที่นั่งอยู่ยิ้มให้ เขาเป็นบ้าเป็นโรคจิตแน่ๆที่มาถ้ำมองเธอแบบนี้เป็นบ้าอะไรไม่หลับไม่นอน ตามมาหลอกหลอนถึงที่นี่ บ้านช่องไม่มีให้กลับหรือไงกัน ทานตะวันคิดแล้วถอนหายใจออกมาอย่างระอา"คิดอะไรอยู่ล่ะ หรือคิดเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นพูด""ค่ะ""อย่าสนใจคำพูดไร้สาระเลย""ทานตะวันรู้สึกว่าทุกคำที่พูด เขาพูดจริง""ทำไมถึงเชื่อล่ะว่าเขาพูดจริง""ไม่รู้สิคะอะไรบางอย่างทำให้ทานตะวันคิดแบบนั้น คำพูดของเขาหนักแน่นแววตาของเขาดูจริงจัง ทานตะวันรู้สึกว่าเขาไม่ได้โกหก""ทานตะวันอย่าไปสนใจเลย เขาก็แค่คนพูดเพ้อเจ้อน่ะ เขาจะเป็นสามีทานตะวันได้ยังไง ในเมื่อฉันเป็นสามีของทานตะวันอยู่แล้ว เธอว่าไหม?" ว่าจบก็ยื่นมือมาทัดผม แล้วเลื่อนมือมาลูบที่ใบหน้าของหญิงสาวเบาๆนัยน์ตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า ถึงเขาจะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังดูดีดูอ่อนก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 43

Chapter 43 มือหนาตะบปเข้าที่ปากหญิงสาว คริสใช้เท้าเลื่อนปิดประตูเบาๆ ทานตะวันดิ้นรนพยายามกรีดร้อง แต่แรงอันน้อยนิดมีหรือจะสู้ได้"อย่าร้องเดี๋ยวลูกตื่น" คริสพูดเสียงเบา ดันร่างเล็กให้ถอยหลัง ทานตะวันดีดดิ้นไม่ลดละ "ฉันบอกว่าเดี๋ยวลูกตื่นไง เธอต้องการให้ฉันใจร้ายกับเธอไหมเธอถึงจะหยุดดิ้น ฉันจะบอกเธอไว้เลยนะทานตะวัน ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่แสนดี ฉันเป็นผู้ชายที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมามีแต่ความเลวระยำ ไม่ว่าจะทำกับเธอทำกับลุงของเธอหรือกับคนรอบข้างก็ตาม ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันแสดงด้านนั้นออกมาเธอก็ควรอยู่เฉยๆ อย่าตะโกนอย่าดิ้นเดี๋ยวชมพูสิรินจะตื่น" เสียงกร้าวทำให้ร่างเล็กนิ่ง เธอกลัวเขาทำร้ายลูกของเธอด้วย เธอจำต้องยอมอยู่เฉย ๆมือหนาที่ปิดปากเธอเอาไว้เลื่อนลงแล้วจ้องใบหน้าสวย ผ่านไปหลายปีเขายังคิดถึงร่างเล็กสุดหัวใจ กลิ่นกายหอมกรุ่นยังคงตราตรึงในความทรงจำ"ยะ...อย่าทำร้ายทานตะวันกับลูกเลยนะคะ" ทานตะวันรีบยกมือไหว้ ยิ่งเห็นเขายกมือขึ้นเธอถึงหลับตาปี๋ แต่เขาไม่ได้ทำร้ายเธอ เขาแค่ทัดผมที่ปรกหน้าให้"ใครจะทำร้ายเธอล่ะเด็กโง่" คริสยิ้มมองร่างเล็กสั่นเทามองเขาอย่างตื่นกลัว "ฉันคิดถึง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 44

Chapter 44"ไอ้คริสเตียนเร็วๆ""ไอ้สัสเอ้ย!" คริสเตียนสบถออกมาอย่างหงุดหงิด "ถ้าไม่เห็นแก่เรื่องที่มึงช่วยกูเรื่องโมนา อย่าหวังว่ากูจะมาช่วยมึงทำเรื่องงี่เง่าแบบนี้ไอ้น้องเวร!""เอาน่า กูช่วยมึงจนได้เมีย ยังไงก็ช่วยกูแล้วมึงก็ต้องช่วยให้สุด ถ้าช่วยไม่สุดมันบาปตายไปตกนรก""อย่ามาพูดเรื่องนรกกับกู ถ้ากูกลัวกูคงไม่ทำเรื่องระยำกับมึงมาเยอะแยะหรอก ไอ้น้องเวร!""แต่ก็ขอบคุณนะ" คริสเอ่ยแล้วกระชับร่างทานตะวันขึ้นสู่อ้อมแขน"ไหนล่ะหลานกู""นั่นไง รีบไปอุ้มมา""เออๆ" คริสเตียนพยักหน้าช้อนร่างเล็กของชมพูสิรินขึ้นในอ้อมแขนอย่างระวัง เด็กหญิงดิ้นเล็กน้อยก่อนจะหลับตาพริ้มในอ้อมแขนแกร่งของผู้เป็นลุง"ไปกันเถอะ!""อืม!" ทั้งสองค่อยๆย่องลงบันได"ไอ้สัส มึงแหกตาดูสิ ลูกน้องวิ่งไปมาเต็มบ้าน""มันไม่สนใจเราหรอกรีบไปได้แล้ว""ไอ้เชี้ย!""สาบานนะว่าปาก กูนึกว่าโกดังขังสัตว์ไอ้พี่เวร!""กูมีอีกเยอะ ถ้ามึงไม่หยุดพากูมาทำเรื่องแบบนี้ กูจะปล่อยมาวิ่งเล่น เพราะกูมีเต็มโกดัง""ไอ้เวร!""ไปได้แล้ว!" กว่าจะออกมาจากคฤหาสน์ได้ก็ทุลักทุเลพอสมควร "ไอ้สัสคริส""อะไร!""รีบไปเปิดประตู""กูรู้แล้ว!" คริสเปิดประตูแล้ววางร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 45

Chapter 45มือหนาปลดกระดุมของฉันออก เขาไม่สนใจเสียงปรามของฉันแม้แต่น้อย เขายังคงหน้ามึนอย่างต่อเนื่อง"หยุด!""ให้ฉันหยุด ฉันหยุดไม่ได้หรอก ทานตะวันต้องเป็นเมียฉันอีกครั้ง" มือหนาเลื่อนลงบีบคลึงที่อกสล้าง ไม่ว่าจะพยายามดิ้นแค่ไหนเขาก็ถอดชุดฉันได้อย่างง่ายดาย เขาก้มลงงับที่ยอดถันตวัดลิ้นดูดเลีย ร่างกายฉันเสียววาบตั้งแต่จรดปลายเท้า"อย่าทำให้ทานตะวันรู้สึกแย่กับตัวเองไปมากกว่านี้เลย คุณป๋าควรปล่อย""ขอโทษนะ ฉันทำไม่ได้"ลิ้นร้อนตวัดดูดกลืนยอดถันสีชมพูอีกครั้ง ฉันสอดนิ้วเข้าไปในผมของของคุณป๋าแล้วเชิดหน้าขึ้นเบาๆ เขาดูดดุนทรวงอกราวกับหิวกระหาย แต่มันกลับทำให้ฉันเสียววูบวาบอย่างประหลาด"อ๊า คุณป๋า" ฉันครางออกมาอย่างซ่านเสียว ลิ้นร้อนลากต่ำมาจูบวนที่หน้าท้อง ฉันกายสั่นเทิ้มเสียวแทบขาดใจฉันหอบหายใจรัวเร็วคุณป๋าเลื่อนมือมาบีบคลึงสะโพกกดเน้นริมฝีปากที่ท้องน้อย ฉันใช้ศอกหยันโต๊ะเอนกายเล็กน้อย คนตัวโตยิ่งฟอนเฟ้นร่างกายฉันได้อย่างถนัดถนี่"อื้อ" เขาใช้ปากเลื่อนต่ำสัมผัสเนิ่นเนื้อนุ่มไร้ซึ้งขนปกคลุม จูบซ้ำ ๆ ตอกย้ำความเป็นเจ้าของ เขาใช้ฟันขบเม้มมือบีบเค้นก้นงอนงามจนผลิเนื้อออกมาตามนิ้วเขาลากลิ้น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 46

Chapter 46ทานตะวันฉันมองคุณชาตรีที่ทำหน้านิ่งมองพ่อวิคเตอร์ ฉันรู้สึกหนักใจมาก ใครๆก็รู้ว่าท่านโหดร้ายแค่ไหน ฉันกลัวคุณชาตรีจะต้องเจ็บตัวถ้าเกิดท่านไม่พอใจ"กูให้มึงพูดใหม่ไอ้ชาตรี!" ท่านเอ่ยเสียงราบเรียบแต่แววตาและสีหน้าของท่านยากจะคาดเดาว่าท่านคิดอะไร เวลาดีก็ดีใจหาย แต่ถ้าร้ายก็ร้ายแบบสุดๆ"ผมมารับลูกกับภรรยาผมกลับ" คุณชาตรีเอ่ยขึ้นอีกครั้ง แววตาของเขามาดมั่นต้องการพาฉันกับลูกกลับไปด้วย"หึ! ทานตะวันเป็นเมียลูกชายกู ส่วนชมพูสิรินเป็นหลานกู มึงอย่ามาโมเมคิดเองเออเองไอ้ชาตรี ถ้าไม่เห็นแกความดีที่มึงช่วยชีวิตทานตะวันกับลูก อย่าหวังว่ามึงจะมายืนเรียกร้องส้นตีนอยู่ตรงนี้ได้" พ่อวิคเตอร์เอ่ย"แต่เธอเป็นภรรยาของผม ส่วนชมพูสิรินผมก็เลี้ยงมากับมือ ผมเลี้ยงดูเธอด้วยความรัก เลี้ยงตั้งแต่แบเบาะจนเธอโตมาขนาดนี้ ส่วนทานตะวันผมรักเธอ เลี้ยงดูเชิดชูให้สุขสบาย""ต้องการเงินเท่าไหร่ สำหรับค่าเลี้ยงดูชมพูกับทานตะวัน กูยินดีจ่าย เรียกมาจะเอาเท่าไหร่ อย่ามัวมาเวิ่นเว้อเรื่องความรัก กูฟังแล้วจะอ้วก" พ่อวิคเตอร์นั่งตัวตรงจ้องมองหน้าคุณชาตรี"ใช่ เรียกมาเลย เรายินดีจ่าย แต่ให้คืนทานตะวันไม่มีทางจะได้คืน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 47

Chapter 47คุณป๋านิ่งงัน ฉันแกะมือของเขาออกแล้วหันไปจ้องหน้าของเขา ใบหน้าของเขานิ่ง แต่นัยน์ตาเจือปนไปด้วยความเสียใจเขาเสียใจ เขาเจ็บ ก็เหมือนที่ฉันเคยเจ็บเคยเสียใจ"คุณป๋าจะได้แต่ตัว ทานตะวันจะยอมคุณป๋าทุกอย่าง แต่คุณป๋าจะไม่ได้หัวใจทานตะวัน""ได้แต่ตัวสินะ!" คุณป๋าหัวเราะออกมาแห้งๆ แล้วเลื่อนมือมาวางที่บ่าเล็ก "ได้แต่ตัวก็ไม่เป็นไร ขอแค่เธอกับลูกอยู่กับฉันก็พอ แค่นี้ฉันก็พอใจกับทุกอย่างแล้ว""แต่คนที่ทุกข์ในใจคือทานตะวัน""ทุกข์ทุกคนแหละ ฉันก็ทุกข์ที่เธอไม่รักฉัน เธอก็ทุกข์ที่เกลียดฉันแต่หนีฉันไม่ได้ เราเสมอกันทั้งสองฝ่าย""คุณป๋า""ลงไปข้างล่างเถอะ น้ำค้างเริ่มแรงเดี๋ยวไม่สบายนะ""ไปเถอะค่ะ ทานตะวันยังไม่อยากไป""อย่าดื้อน่ะ!" เขาโอบบ่าฉันเบาๆอย่างอ่อนโยน "ถ้าไม่สบาย เวลาฉันอยากกินเธอ ฉันก็กินนะ เธอก็รู้ว่าฉันมันถึกทนแค่ไหน""ลามก!" ฉันค้อนแต่ก็ยอมเดินตามแต่โดยดี "ทานตะวันจะไปนอนกับลูกนะ""ห้องฉันกับห้องชมพูติดกัน ไปนอนกับฉันก่อนนะ""แต่...""อย่าดื้อน่ะ" พูดเสียงเข้มทำฉันเงียบปากทันที คุณป๋าพาฉันมานอนที่เตียงโดยมีเขาขึ้นมานอนข้างๆ "ฉันรักเธอ" คุณป๋าสวมกอดแล้วซุกไซร้ที่ซอกคอขาว เข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 48

Chapter 48 "ว้าว! อาหารพ่อน่าทานจังค่ะ" ชมพูสิรินพูดแล้วมองอาหารตาโต วันนี้มีอาหารง่ายๆหลายอย่างเลยค่ะ ฉันมองคุณป๋าอย่างแปลกใจ เขาทำอาหารเก่งขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อก่อนมีแต่ทำหน้ายักษ์กับใจร้ายเก่ง"พ่อทำอาหารไม่เก่ง แต่พ่อก็อยากให้ชมพูกับแม่ได้ทาน" คุณป๋ายิ้ม ส่วนฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารอย่างเงียบๆ"วันนี้ต้องอร่อยแน่ๆเลย ใช่ไหมคะคุณแม่""จ้ะ!" ฉันพยักหน้าเบาๆ นั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ คนที่นั่งพูดเจื้อยแจ้วที่สุดเห็นจะเป็นชมพู"ทานกุ้งหน่อยนะทานตะวัน" คุณป๋าตักกุ้งใส่จานให้ฉัน สิ่งที่เขาทำฉันรับรู้ได้ว่า เขากำลังพยายามทำดีกับฉันทุกอย่างเพื่อปรับปรุงตัว"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มอ่อนให้แล้วนั่งทานอาหารต่อ"คุณพ่อวันนี้คุณพ่ออจะไปกับชมพูไปกับคุณย่าไหมคะ?""พ่อไม่ได้ไปครับ วันนี้พ่อมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำครับ""ค่ะ ชมพูก็เหมือนกันค่ะ" เธอยิ้มอย่างสดใสตักข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยวตุยๆ บนโต๊ะอาหารมีสองพ่อลูกที่พูดคุยกันไปมา ส่วนฉันถ้าเขาถามฉันก็ตอบ แต่ถ้าเขาไม่ถามหรือพูดคุยกับฉัน ฉันก็เลือกที่จะเงียบฉันจับมือลูกสาวเดินไปขึ้นรถแม่เซลีน ชมพูสิรินดีใจมากที่จะได้ไปหาคุณชาตรี ดีที่แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 49

Chapter 49ทานตะวันสวมกอดผู้เป็นลุงแล้วร้องไห้โฮ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุด เป็นสิ่งที่แสนจะมีค่า หลังจากที่ใจสลาย หัวใจแหลกเหลวไม่มีชิ้นดีก่อขึ้นอีกครั้ง ผู้มีพระคุณของเธอกลับมาแล้วโลกทั้งใบที่มันมืดมนเต็มไปด้วยแสงสว่าง ทานตะวันดีใจจนร้องไห้ออกมาไม่หยุด ไม่สามารถปรามน้ำตาที่ไหลรินออกมาได้เลย"ฮือๆ คุณลุงไปอยู่ไหนมา คุณลุงรู้ไหมว่าทานตะวันลำบากและทุกข์แค่ไหนที่ไม่มีลุง ฮึก ทานตะวันคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอคุณลุงอีกแล้ว ฮื่อๆ""เด็กโง่เอ้ย! ลุงเจ็บปางตายอยู่เป็นปีๆ ลุงฟื้นขึ้นมาลุงถามหาทานตะวันเป็นคนแรกเลยนะรู้ไหม?" ว่าจบก็ลูบที่ศีรษะทุยเล็กเบาๆ "แต่พอรู้ข่าวว่าทานตะวันกระโดดน้ำตายลุงแทบจะไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ อยากตายตามไปด้วยซ้ำ" ปากพูดมือก็ลูบผมสลวยไปด้วย"ฮือๆ""แต่ลุงก็อยู่เพื่อพ่อของลุง ท่านอยากให้ลุงอยู่ต่อทำทุกอย่างเพื่อให้ลุงรอด เหมือนที่ลุงเคยพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษาชีวิตทานตะวัน พ่อของลุงท่านดูแลและช่วยทำกายภาพบำบัดให้ลุงอีกปีกว่าๆ ลุงเห็นตอนท่านทุกข์ลุงเห็นตอนท่านร้องไห้ ลุงรู้สึกแย่มาก ลุงพยายามสู้จนตอนนี้ลุงปกติดีทุกอย่างแล้ว""ทานตะวันดีใจที่สุดเลยค่ะ ลุงยังอยู่ไม่ได้ตายจากทา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-06
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status