All Chapters of SO BAD แฟนเก่าคนนี้ของกระทิง: Chapter 11 - Chapter 20

"คิดยังไงถึงอยากมาช่วยทำงาน จะเอาอะไรอีกล่ะ""เอาเมีย"ดวงตาคมกริบเงยหน้ามองลูกชายเพียงคนเดียวในชุดนักศึกษาตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย"เลิกทำตัวเหี้ย ๆ แล้วหรือยัง""โถ่พ่อ จะซ้ำเติมอะไรผมนักหนา ตอนนี้ผมไม่มีใครแล้ว ที่มาขอทำงานก็เพราะตั้งใจจะพิสูจน์ตัวเองให้ไอวาเห็นว่าผมจะไม่กลับไปทำตัวเหมือนเดิมอีก""แน่ใจว่าจะไม่กลับไปทำตัวแบบเดิมอีก"ชายวัยกลางคนจ้องหน้าลูกชายด้วยสายตาจริงจัง พลางเอนหลังพิงผนังเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ สายตาของผู้เป็นบิดานั้นทำให้กระทิงรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมา ราวกับว่าท่านกำลังมองด้วยสายตาจับผิดและไม่คิดจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่"แน่สิ ผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมผิดที่ทำให้ไอวาเสียใจมาโดยตลอด"กระทิงพูดเสียบเศร้า คำพูดของไอวาเมื่อคืนมันทำให้เขาคิดอะไรได้หลายอย่าง ว่าเขาควรจะปรับปรุงตัวเองใหม่ถ้าไม่อยากสูญเสียเธอออกไปจากชีวิต'แค่คิดว่าชีวิตนี้เขาต้องใช้อยู่โดยที่ไม่มีเธอ หัวใจข้างซ้ายก็ปวดหนึบขึ้นมา'"ผมอยากสร้างครอบครัวกับไอวาจริง ๆ นะครับพ่อ พ่อก็รู้ว่าผมรักไอวามากขนาดไหน""ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแกรักหนูไอวามากขนาดไหน""...""เอาเถอะ ถ้าแกคิดได้ว่าตัวเองควรต้องปรับเปลี

"กระทิงบอกว่าคุณพ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหนูเหรอคะ"ไอวาเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเธอนั่งลงบนโซฟาโดยมีกระทิงนั่งข้างภายในห้องรับแขก ซึ่งมีชายหญิงวัยกลางคนและคนสนิทอย่างศรัณย์นั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว"ใช่ พ่อมีเรื่องสำคัญมาก ๆ จะคุยกับหนู"ชายวัยกลางบอกเสียงเข้มพลางจ้องหน้าเด็กสาวที่เขารักเหมือนลูกแท้ ๆ คนหนึ่ง"คุณพ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ""เรื่องบริษัทของแม่หนู"ดวงตาของเด็กสาววูบไหวขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินถึงเรื่องนี้"หนูคงไม่รู้ว่าตอนนี้ บริษัทของแม่หนูกำลังมีปัญหา"ไอวาส่ายหน้าไปมา เพราะตั้งแต่ผู้เป็นพ่อเข้าไปบริหารงานแทน เธอก็ไม่เคยรู้หรือได้ก้าวขาเข้าไปเกี่ยวข้องในบริษัทของมารดาอีกเลยเธอนึกมาตลอดว่าบริษัทของมารดาคงกำลังจะไปได้สวย แต่เปล่าเลย ถ้าเธอไม่ได้ยินบิดาของแฟนหนุ่มเอ่ยออกมา"ตอนนี้บริษัทของแม่หนูกำลังเข้าขั้นวิกฤต ยอดขายในแต่ละเดือนติดลบตั้งไม่รู้กี่สิบล้าน เพราะได้คนที่บริหารงานไม่เป็นขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ และหนูคงยังไม่รู้อีกอย่างนึงว่า พ่อของหนูเป็นหนี้ที่กาสิโนและได้นำบริษัทมาเป็นหลักประกันในการกู้ยืมเงินจากพ่อไป""จะ...จริงเหรอคะ"แววตาเย็นชาของบิดาแฟนหนุ่มเป็นคำตอบทุกอย่าง

"ที่นี่เหรอ ที่นายอยากพาฉันมา""ใช่"ชายหนุ่มตอบแฟนสาวหลังจากทั้งสองก้าวขาเดินลงมาจากรถ ซึ่งในมือของกระทิงมีช่อดอกกุหลาบขาวขนาดไม่ใหญ่มากซึ่งเขาได้แวะซื้อจากร้านขายดอกไม้ระหว่างทางที่จะมาที่นี่"ทำไมนายถึงเลือกที่จะพาฉันมาที่นี่ล่ะ""เพราะฉันรู้ดี ว่าเวลาที่เธอไม่สบายใจเธอมักจะมาที่นี่ยังไงล่ะ"สายลมเอื่อยเฉื่อยพัดปะทะเข้ากับผิวกาย ทำให้ทั้งสองรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นไปถึงขั้วหัวใจไอวามองบรรยากาศที่เธอคุ้นชินตา ความรู้สึกตื้นตันใจต่อชายหนุ่มทั่วท้นอยู่ในใจ"ไปกันเถอะ คุณน้าคงรอให้เธอมาหาอยู่"หญิงสาวพยักหน้า ก่อนทั้งสองจะเดินจับมือเคียงคู่เข้ามาภายในบริเวณลานวัดซึ่งมีต้อนไม้น้อยใหญ่แผ่กิ่งก้านปกคลุมให้ความร่มรื่นเย็นสบายแม้ทั้งสองจะก้าวเข้ามาถึงที่บรรจุอัฐิของคนที่ได้จากโลกนี้ไป หากคนอื่นคงมองว่าที่แห่งนี้ไม่ควรก้าวเข้ามาใกล้ แต่สำหรับไอวาแล้ว สถานที่แห่งนี้คือที่สำหรับไว้ใช้พักผ่อนจิตใจของเธอ'นางสาวจรัสฟ้า'เพียงได้เห็นชื่อของมารดาพร้อมกับรูปถ่ายที่ถูกแปะไว้ตรงหน้าเจดีย์เก็บอัฐิ น้ำตาของผู้เป็นลูกก็พานจะไหลออกมาเสียให้ได้ "ไม่ร้องไห้สิ วันนี้ฉันพาเธอมาให้คุณน้านะ""ขอโทษนะ

เป้าหมายของนักศึกษาในรั้วมหาลัยนั่นก็คือการมุ่งมั่นเรียนให้จบหลักสูตร ซึ่งไม่ต่างอะไรจากกระทิงและไอวาในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ใบหน้าสวยดูอ่อนเยาว์เติมแต่งด้วยเครื่องสำอางบางเบายิ้มกว้างอย่างน่ารัก วันนี้เป็นวันที่ไอวาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก เธอก้มมองประกาศนียบัตรบัณฑิตในมือและชุดครุยที่สวมใส่อยู่ด้วยความภาคภูมิใจ "เหนื่อยมากไหม ร้อนหรือเปล่า"หญิงสาวหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มพลางส่ายหน้าไปมา "โกหกอีกแล้ว ดูสิเหงื่อออกเต็มเลย"ทิชชูแผ่นบางในมือของชายหนุ่มบรรจงเช็ดไปตามกรอบหน้าของแฟนสาว วันนี้เป็นวันที่เขาและเธอนั้นต่างมีความสุข"นายหิวน้ำไหม เดี๋ยวฉันจะเดินไปซื้อมาให้""จะไหวเหรอ"ชายหนุ่มก้มมองสิ่งของมากมายที่ทุกคนนำมาร่วมแสดงความดีใจให้เขาและเธอ ซึ่งมีทั้งช่อดอกไม้ ข้าวของมากมายและไหนจะตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ที่ไอวาแทบจะแบกไม่รอด"เธอยืนอยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้ เดี๋ยวเรียกให้ใยไหมเดินมาอยู่เป็นเพื่อน จะได้ช่วยถือของให้เธอด้วย""มะ...ไม่เป็นไร""ใยไหม ทางนี้"คำปฏิเสธของกระทิงช้าไป เมื่อเขาเอ่ยปากเรียกพร้อมชูมือให้ใยไหมซึ่งอยู่ในชุดครุยเดินมาทางนี้"มีอะไรเหรอ""มาอยู่เป็นเพื่อนไอวาหน่

"ไปกินข้าวข้างนอกกันไหม"ไอวาละสายตาจากเอกสารตรงหน้าเมื่อเห็นร่างของชายหนุ่มในชุดเตรียมพร้อมเดินออกมาจากห้องนอน ในมือของเขาถือกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก"นายทำงานเสร็จแล้วเหรอ""ใช่"กระทิงเดินมานั่งลงบนโซฟาข้างหญิงสาว"ไปกินข้าวข้างนอกกันดีกว่านะเย็นนี้"ใบหน้าหล่อซบลงบนไหล่ของหญิงสาวอย่างออดอ้อน"กินข้าวเสร็จ ต่อด้วยช้อปปิ้งซื้อกระเป๋ารุ่นใหม่สักสองสามใบดีไหม เดี๋ยวป๋าจ่ายเงินให้เอง""จะเอาอะไรล่ะ"ไอวามองหน้าแฟนหนุ่มอย่างรู้ทัน ทำเอาชายหนุ่มนั้นยิ้มเจื่อนออกมาอย่างหมดหนทาง"ว่ามา จะเอาอะไร""คือว่ารุ่นพี่ที่รู้จักเขาชวนไปเที่ยวสนามแข็งรถที่พึ่งเปิดใหม่"กระทิงรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นสายตาเรียบนิ่งของไอวาที่มองมา"แต่ว่าถ้าเธอไม่อนุญาต ฉันไม่ไป...""เหนื่อยไหม""ฮะ""ทำงานช่วงนี้เหนื่อยไหม"คำถามของไอวาทำเอาชายหนุ่มแสดงสีหน้างง แต่เมื่อตั้งสติได้ก็เอ่ยปากตอบออกไป"ก็มีบ้าง แต่มันไม่ได้หนักหนาอะไรขนาดนั้น ทำไมเหรอ""เปล่า"หญิงสาวส่ายหน้า เธอมองเห็นความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้าในแววตาของชายหนุ่มหลายเดือนที่ผ่านมาเป็นเวลานานติดต่อกัน เธอมองเห็นความทุ่มเทในการเรี